- Konu Sahibi maydanozsuyu
-
- #21
keşke sağıp verseydiniz kaşıkla veya küçük şırıngalarla.benim sağ göğsümden pek süt gelmiyordu bebeğimde emmek istemiyordu her gün sağıyordum.Keşke sağsaydınız.Bende ilk başlarda çok üzülmüştüm mama veriyorum diye,ben vermek istemiyordum baskı yaptılar aç fln diye çocugum kayınvalidemin yanına ağlayıp aç bu mama ver deyip durcaklar diye ödüm kopuyordu.Tabiki geçici bir durum bu haliniz ama bende lohusalık depresyonu yaşadımMerhabalar 10 gün önce doğum yaptım...
Ve hayatım tamamen değişti...
Minicik bir oğlum oldu...
2480 gram...
Dünya tatlısı biblo gibi dedikleri türden...
Gelgelelim ben çok kötü hissediyorum kendimi...
Lohusalık hüznü mü depresyonu mu yoksa tamamen bana özel bir hal mi anlayamıyorum...
Bebeğim emmiyor...
Sütüm ise ona yetecek kadar vardı...
Ama memeyi tutamadı vs derken ben o kadar stres yaptim ki ağlamaktan helak oldum..
Hatta hastaneye bile götürdüler surekli ağlıyorum diye.... sakinleştirici verip yolladılar tabi...
Mememdeki sütte çekildi zaten tutamadığı için yeterince ememiyordu ve sinirleniyordu.
Dün tamamen beni red etti...
Mama ile devam edicez beslenmesine...
Ben ise yıkık haldeyim...
Beceriksiz, kötü ve yetersiz bir anne olduğumu düşünüyorum sürekli..
Bebeğimin yüzüme bakamıyorum sanki dile gelip sen kötüsün diyecek gibi geliyor...
Bu bi süreç mı?
Yani geçiyor mu?
Ben mama olayına cok fena takıldım...
Kafam almıyor neden emmiyor... neyine yetemedim diye düşünmekten kurdeşen döküyorum..
Ağlamaktan yorgun düştüm...
Lohusalık hüznü mu bu?
Geçecek mı?
Ya da cidden yetersiz bi anne miyim?
Yaşadığınız şeyler normal . Emziren mama verenlere göre daha iyi anne diye bir şey yok. Ayrıca kendinize bir göğüs pompası alın yine biberonla verirsiniz ama az çok anne sütü alır belki. Ayrıca göğüs masajı yapmayı öğrenin %40 oranında sütü arttırır çünkü kanalları açıyor. Bebeğinizin çene kasları çok zayıf normal . Herşeyi yaptınız yine de emmiyorsa bu sizin kötü anne olduğunuzu göstermez .Merhabalar 10 gün önce doğum yaptım...
Ve hayatım tamamen değişti...
Minicik bir oğlum oldu...
2480 gram...
Dünya tatlısı biblo gibi dedikleri türden...
Gelgelelim ben çok kötü hissediyorum kendimi...
Lohusalık hüznü mü depresyonu mu yoksa tamamen bana özel bir hal mi anlayamıyorum...
Bebeğim emmiyor...
Sütüm ise ona yetecek kadar vardı...
Ama memeyi tutamadı vs derken ben o kadar stres yaptim ki ağlamaktan helak oldum..
Hatta hastaneye bile götürdüler surekli ağlıyorum diye.... sakinleştirici verip yolladılar tabi...
Mememdeki sütte çekildi zaten tutamadığı için yeterince ememiyordu ve sinirleniyordu.
Dün tamamen beni red etti...
Mama ile devam edicez beslenmesine...
Ben ise yıkık haldeyim...
Beceriksiz, kötü ve yetersiz bir anne olduğumu düşünüyorum sürekli..
Bebeğimin yüzüme bakamıyorum sanki dile gelip sen kötüsün diyecek gibi geliyor...
Bu bi süreç mı?
Yani geçiyor mu?
Ben mama olayına cok fena takıldım...
Kafam almıyor neden emmiyor... neyine yetemedim diye düşünmekten kurdeşen döküyorum..
Ağlamaktan yorgun düştüm...
Lohusalık hüznü mu bu?
Geçecek mı?
Ya da cidden yetersiz bi anne miyim?
Benim bebeğim de 2800 gram doğdu nasıl emziricem emecekmi diye gergin endişe doluydum ilk bebeğim nasıl emzirilir onu bile bilmiyorum allah on hastanedeki hemşirelerdrn razı olsun bebek Tutana kadar biri geldi biri gitti başımda dakikalarca beklediler tutsun diye tutmadığı zaman sagıp verdim sütum azalmasn ya da ceklmesn diye en azndan daha çok küçük pes etmeyin bence sağlık ocakları emme için bi aparat veriyor bi arkadaşın bebeği 10 gün hastanede yattı memeyi reddetti onunla alıştı ve tekrar emdi 9 aylık hala emiyor bi görüşün isterseniz emmedikçede panik yapmşssnz oda strese dönüşmüş ayrıca bebeğinden canı herşeyden mühim emmezsede napalım yani siz elinzden geleni yapmşsnz bi anne olarak mamayla beslenir dünyanın sonu değil üzülmeyn.Merhabalar 10 gün önce doğum yaptım...
Ve hayatım tamamen değişti...
Minicik bir oğlum oldu...
2480 gram...
Dünya tatlısı biblo gibi dedikleri türden...
Gelgelelim ben çok kötü hissediyorum kendimi...
Lohusalık hüznü mü depresyonu mu yoksa tamamen bana özel bir hal mi anlayamıyorum...
Bebeğim emmiyor...
Sütüm ise ona yetecek kadar vardı...
Ama memeyi tutamadı vs derken ben o kadar stres yaptim ki ağlamaktan helak oldum..
Hatta hastaneye bile götürdüler surekli ağlıyorum diye.... sakinleştirici verip yolladılar tabi...
Mememdeki sütte çekildi zaten tutamadığı için yeterince ememiyordu ve sinirleniyordu.
Dün tamamen beni red etti...
Mama ile devam edicez beslenmesine...
Ben ise yıkık haldeyim...
Beceriksiz, kötü ve yetersiz bir anne olduğumu düşünüyorum sürekli..
Bebeğimin yüzüme bakamıyorum sanki dile gelip sen kötüsün diyecek gibi geliyor...
Bu bi süreç mı?
Yani geçiyor mu?
Ben mama olayına cok fena takıldım...
Kafam almıyor neden emmiyor... neyine yetemedim diye düşünmekten kurdeşen döküyorum..
Ağlamaktan yorgun düştüm...
Lohusalık hüznü mu bu?
Geçecek mı?
Ya da cidden yetersiz bi anne miyim?
Merhabalar 10 gün önce doğum yaptım...
Ve hayatım tamamen değişti...
Minicik bir oğlum oldu...
2480 gram...
Dünya tatlısı biblo gibi dedikleri türden...
Gelgelelim ben çok kötü hissediyorum kendimi...
Lohusalık hüznü mü depresyonu mu yoksa tamamen bana özel bir hal mi anlayamıyorum...
Bebeğim emmiyor...
Sütüm ise ona yetecek kadar vardı...
Ama memeyi tutamadı vs derken ben o kadar stres yaptim ki ağlamaktan helak oldum..
Hatta hastaneye bile götürdüler surekli ağlıyorum diye.... sakinleştirici verip yolladılar tabi...
Mememdeki sütte çekildi zaten tutamadığı için yeterince ememiyordu ve sinirleniyordu.
Dün tamamen beni red etti...
Mama ile devam edicez beslenmesine...
Ben ise yıkık haldeyim...
Beceriksiz, kötü ve yetersiz bir anne olduğumu düşünüyorum sürekli..
Bebeğimin yüzüme bakamıyorum sanki dile gelip sen kötüsün diyecek gibi geliyor...
Bu bi süreç mı?
Yani geçiyor mu?
Ben mama olayına cok fena takıldım...
Kafam almıyor neden emmiyor... neyine yetemedim diye düşünmekten kurdeşen döküyorum..
Ağlamaktan yorgun düştüm...
Lohusalık hüznü mu bu?
Geçecek mı?
Ya da cidden yetersiz bi anne miyim?
Merhabalar 10 gün önce doğum yaptım...
Ve hayatım tamamen değişti...
Minicik bir oğlum oldu...
2480 gram...
Dünya tatlısı biblo gibi dedikleri türden...
Gelgelelim ben çok kötü hissediyorum kendimi...
Lohusalık hüznü mü depresyonu mu yoksa tamamen bana özel bir hal mi anlayamıyorum...
Bebeğim emmiyor...
Sütüm ise ona yetecek kadar vardı...
Ama memeyi tutamadı vs derken ben o kadar stres yaptim ki ağlamaktan helak oldum..
Hatta hastaneye bile götürdüler surekli ağlıyorum diye.... sakinleştirici verip yolladılar tabi...
Mememdeki sütte çekildi zaten tutamadığı için yeterince ememiyordu ve sinirleniyordu.
Dün tamamen beni red etti...
Mama ile devam edicez beslenmesine...
Ben ise yıkık haldeyim...
Beceriksiz, kötü ve yetersiz bir anne olduğumu düşünüyorum sürekli..
Bebeğimin yüzüme bakamıyorum sanki dile gelip sen kötüsün diyecek gibi geliyor...
Bu bi süreç mı?
Yani geçiyor mu?
Ben mama olayına cok fena takıldım...
Kafam almıyor neden emmiyor... neyine yetemedim diye düşünmekten kurdeşen döküyorum..
Ağlamaktan yorgun düştüm...
Lohusalık hüznü mu bu?
Geçecek mı?
Ya da cidden yetersiz bi anne miyim?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?