Bu forumda uzunca bir süredir belli başlı takip ettiğim konular ve hesabım olmasına rağmen, hesabıma girmeden yalnız konuları ve kişilerin yorumlarını okuyup çıkıyodum. (Günlük konuşma diliyle yazmayı tercih ediyorum)
Saç uzatmayla ilgili bi fikir alışverişi yapmak için hesabımı açtım ve yıllar önce açmış olduğum konuları inceledim. Hani hep derler ya "gün gelecek bu söylediklerine güleceksin" ne kadar doğruymuş, ne kadar aptalca şeyleri dert etmişim kendime. Babam için söylediklerim, yok evden kurtulmak için evlenme düşüncem. Aman Yarabbi. Bir iki cümlesini okudum dayanamadım kapattım. Sanki ben yazmamışım onları dehşete düştüm resmen. Babam bundan 2 yıl önce aniden öldü. Allah ondan her zaman razı olsun kabir azabı yaşatmasın. Ona yaptığım haksızlıklar için de Allah beni affetsin.
Kendimden nefret ettim okuyunca. Şimdi düşünüyorum o zamanları. Belki de benim içinde bulunduğum ergenlik dönemi yüzündendi. O zamanki erkek arkadaşımla evleneceğimi düşünerek gelinlik bakmışım ve bunları dile getirmişim bi plan program yapmışım. ahmaklıktı mı? Yoksa gerçekten yaşamam gereken bi dönem miydi bilmiyorum.
8 aylık evliyim tavsiyeyle tanıştık. Daha önce açtığım bi konuda nostaljik şarkılardan bahsetmişim düğünümde hep onlar çalacak diye öyle de oldu. Taş plak tüm şarkılar çaldı düğünümde.
Hayatın her basamağı benim için zorluklarla geçse de artık eskisi gibi isyan etmiyorum. Veren Allah alan Allah.