- Konu Sahibi derinnefes
- #1
İçimde biriken keşkelerim o kadar cokki, eşimi seçmeseydim diyorum acaba daha mı mutlu olurdum..ailemin istemediği biri vardı mesela hep üzüldüğümde o aklıma gelir.(şimdi arada bakıyorum sosyal medyadan evlendi o da, eşine öyle güzel şeyler söylüyorki, ama o haketti diyorum mutluluğu)..yarın ne olucak kestiremıyorum yarına dair hiçbir hayalim, umudum kalmadı..mutlu da değilim mutsuz da..acaba eşim hiç mi farketmıyor diyorum bu mutsuzlugumu..hala birşey söylerken bile normal birşey bana sesini yükseltme diyor, ayran istiyorum marketten lahmacun almaya giderken onu bile almıyor üşüdüm diyor..her sabah kuşlara yiyecek verıyor hayıra giriyorum boşver camlar pislense de temizlerim diyor..yani eşine yapacakları hayıra girmıyor..
belki cok duygusalım bilmıyorum..ama kolum kanadım kırık son olanlardan beri..hiçbişi hissetmıyorum, yaşadıgımı bile farketmıyorum..sadece şükrediyorum iyiki 2 adım ödede dertleşebileceğim bir annem var o da üzülüyor ama napim en büyük desteğim ailem..onlar da hep söylemişti mesela olmaz dememişlerdi ama iyi düşündün mü diye sormuşlardı 40 defa...babam acele etme demişti..ama şimdi geçmişle yaşamanın bir mantıgı yok onu da biliyorum..aileimi onları kaybetmekten o kdr cok korkuyorumki onlar da olmasa sanki yıkılırmışım gibi geliyor.
yarın doğumgünüm mesela, normalde cok önem verirdim bu günlere..ama eşim o kdr soğuttki, yarın hiçbişi yapmıyacağını bilıyorum yapsa bile beni mutlu etmeyeceğini de biliyorum..çünkü niyeti beni mutlu etmek değil cünkü ben ne kdr mutsuzsam o o kadar erkek oldugunu düşünüyor..
eskisi kadr sevmıyorum eşimi, bu evlilik düzelsin mi onu bile isteyip istemediğimi bilmıyorum.. o kdr yorgunumki, benim yaşımdaki insanların coğu anne oldu..belki yarın bu evlilik biticek ve belkide ben anneliği hiç tadamıycam..değer verilmek, bunu bilmek ve bunu hissetmek nasıl bir duygu bilmıyorum..ne kdr paranız pulunuz olsa da mutsuzsanız hiçbirşeye yaramıyor..
başınızı ağrıttım ama sadece içimi dökmek istedim.
belki cok duygusalım bilmıyorum..ama kolum kanadım kırık son olanlardan beri..hiçbişi hissetmıyorum, yaşadıgımı bile farketmıyorum..sadece şükrediyorum iyiki 2 adım ödede dertleşebileceğim bir annem var o da üzülüyor ama napim en büyük desteğim ailem..onlar da hep söylemişti mesela olmaz dememişlerdi ama iyi düşündün mü diye sormuşlardı 40 defa...babam acele etme demişti..ama şimdi geçmişle yaşamanın bir mantıgı yok onu da biliyorum..aileimi onları kaybetmekten o kdr cok korkuyorumki onlar da olmasa sanki yıkılırmışım gibi geliyor.
yarın doğumgünüm mesela, normalde cok önem verirdim bu günlere..ama eşim o kdr soğuttki, yarın hiçbişi yapmıyacağını bilıyorum yapsa bile beni mutlu etmeyeceğini de biliyorum..çünkü niyeti beni mutlu etmek değil cünkü ben ne kdr mutsuzsam o o kadar erkek oldugunu düşünüyor..
eskisi kadr sevmıyorum eşimi, bu evlilik düzelsin mi onu bile isteyip istemediğimi bilmıyorum.. o kdr yorgunumki, benim yaşımdaki insanların coğu anne oldu..belki yarın bu evlilik biticek ve belkide ben anneliği hiç tadamıycam..değer verilmek, bunu bilmek ve bunu hissetmek nasıl bir duygu bilmıyorum..ne kdr paranız pulunuz olsa da mutsuzsanız hiçbirşeye yaramıyor..
başınızı ağrıttım ama sadece içimi dökmek istedim.
