Sanırım eşinize hakaret etmiş olmamak için söylemiyorsunuz ancak sizin konumunuzda dayanamazdım sanırım.
"Annen umrumda değil, sen birey olamamışsın. O yuzden evliligini, iki kişinin de bir aile olabilecegini kavrayamıyorsun.
Kendi annenden kendin bile sıkıldıgın halde hakkını savunmaktan acizsin. Sen ailenin yalanları ya da pohpohlamaları ile kandırılıp onların güdümünde bir hayat yaşamayı alışkın olabilirsin ama buna beni de mecbur bırakamazsın.
Senin için değil kendi isteklerim için aileme rest çektim fakat sen hayatında bunu hic yapamamış bir insan oldugun için ne demek oldugunu da anlayamazsın. Bugun de istemedigim bir hayatı yaşamaya kimse beni zorlayamaz.
Dengesizligine, delirip uyguladıgın o şiddete müsamaha gösterdigim için bugun böyle konuşacak yüzü buluyorsun. Ben senin saygısızlıklarını, umursanmamayı ve sevilmeyecek biri oldugumu kabullenmek için evlenmedim. " deyip çoktan o evden çekip gitmiştim. Hakaretse de hakaret.
Gerçi bunlar denilebilecek kişiye tek kelime bile etmeye degmez...
Sizinki bence artık sabır değil.
Ne diyeyim, kolay gelsin.