bir önceki konumda çoğunuz beni haksız bulmuştu şimdi bir de bu konuya yorum yaparsanız sevinirim.
dün eşimle gayet mutlu bir şekilde şakalaşıyorduk. ben biraz fazla naz yaptım sanırım (hamileyim). bir kaç şey istedim o da yaptı sağolsun. sonra bi konuda bozuştuk o da yataktan kalkıp tv izlemeye gitti ben de sinir oldum hırsımı alamadım gidip yastık attım kafasına ya sabır dedi. sonra ayağımı falan uzattım aslında gıcıklığına değil dikkatini çekmek için yapıyordum biraz da. bi kaç şey yaptım tepki vermedi.
en son gidip tv yi kapattım o da bana Allah cezanı versin dedi. söylediği an pişman oldu yüzünden belliydi ama bunu sinirlendiğinde bi kaç kere daha dediği için ben bir daha yaparsan evi terkederim demiştim. nitekim gecenin 11inde dışarı çıktım.
ben kendimi tutamayıp çoğu kavgada evden çıkıp giden biriyim 5 kere olmuştur eşim de hep peşimden geldi zorla eve götürdü falan. bu sefer gelmedi ben de cüzdanımı almamışım taksiye de binemedim evin orda kaldım öyle sonra aradı mesaj attı gel büyütme tövbe ettim içimden ağzımdan sinirle çıktı diye.
ben o kadar sinirlendim ki gecenin o saati dışardayım adamın umru değil. o kadar da işlek bir caddede oturmuyoruz. peşimden gelmiyor. cüzdanımı almadığım için eve dönmek zorunda kaldım.sen beni nasıl merak etmiyorsun dedim neyine güvenip de dışarı çıkıyorsun bu saatte, her kavgada evden çıkıyosun yoruldum peşinden koşmaktan dedi. biraz daha atıştık sonra uyuyakalmışım.
benim hazmedemediğim nokta insan karısını o saatte dışarı çıksa merak etmez mi güya bana ders veriyor bir daha gitmeyeyim diye yani peşinden gelmem diyor. ama bana ders verme isteği bana olan merakının sevgisinin önüne geçebildi demek ki. yanlış mı düşünüyorum???
