Yine yalnız/arkadaşsız hissetmem

gebito .!.:

Evet aynen öyle. Cumartesi görüşelim mi diyorum mesela, ben müsait değilim diyor, demiyor ki cumartesi müsait değilim, pazar olur mu? Ben de reddedilmiş hissediyorum.

Çocuklar için resim öğretmeni gelmiş, organize edip çocuklara ders aldıralım mı diyorum 5 kişilik anne grubuna 2si cevap bile yazmıyor. Çok basit bir nezaket değil mi benim çocuğum istemez ya da bize uymaz demek. Bana bunu yazmayan kadın mesela 1 saat uzaklıkta yaşayan, bana nazaran çok daha az ortak noktası olan arkadaşımla görüşüyor ama beni hiç aramadı 3 yılda. Mesela çocuklarımız neredeyse aynı yaşta, aynı okulda, aynı cinsiyette. Onun çocugu okul çıkışı evde tek başına oturuyor, aslında bizimle diyalog kursa ben o cocugu çok seviyorum, gelir bizde benimkilerle oynar, en azından bir yetişkin olarak benim kontrolümde olur evde bir başına olacağına.

Çok döküldüm :))

Genişletmek için tıkla...

Haklisin1
Var boyle insanlar .
Ben de gecen bir arkadas yurt disina gitti. Bir mesaj attim. Cevap yazmadi.
Ama normalde de ,genel de arayip konusmayi sever. Cok yakin degiliz ama uzak ta sayilmayiz.
O an gorup unutmustur belki,olabilir.
Ama kizdim mesela yazmam kolay kolay.
Zaten cok yakin olmayisimin sebebi bu.
Ayni anlattigin kisiler gibi.
Gorusunce iyiyiz sikinti yok.
Iste karakterler farkli.
Yani Turkiyede oldugumuz icin , akraba es dost cok, kafamiza takmiyoruz.
Yerinde olsam ayni mesaji atabilirdim.
Mesaja cevap yazmamak bana da cok ayip geliyor.
Hele ki su zamanda ,o mesai insanin gormemesi zor.

gebito .!.:

Ben de yavrularımla takılıyorum :) dün okul çıkışı ormana gittik, sonra pizzacıya. Ama bir kadın sohbetini, arkadaşlığı, samimi paylaşımları özlüyorum zaman zaman.

Ben kendi kendime de yürüyüşe çıkıyorum. Yogamı yapıyorum. Sahilde oturuyorum. Ama sevdiğim, sohbet etmekten keyif aldığım biri olsa çok güzel olur.

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısınız. Herseyin yeri ayrı. Ben de zaman zaman özlüyorum elbette. Peki yaşadığınız yerde sosyal imkanlar nasıl? Mesela yürüyüş yoga bisiklet ya da herhangi bir hobi grubu. Düzenli faaliyet yapıp Bi samimiyet oluşuyor onların aralarinda. Denediniz mi böyle şeyler

gebito .!.:

Ben bu ülkeye taşındıktan sonra böyle arkadaşlıklar edinemedim. Eski arkadaşlarım var ama herkes çok uzakta, çok farklı gailelerde. Nadiren bir araya gelebildiğimizde muhabbetimiz eskisi gibi ama 8 senedir görmediğim var o derece.

Bugun bana biri jung’dan bahsederken adını j ile söyledi ve bilmem biliyor musun dedi!!! Sadece başımla onayladım. Sen adını bile bilmiyorsun diyemedim.

Genişletmek için tıkla...

Üzüldüm yurt dışında böyle hissedenler çok oluyor

yurtdışında neredesiniz bilmiyorum ama spontane plan sevmiyorlar insanların çoğu avrupada. salidan cumartesi icin az görüştüğün insanin davet etmesi bile ilginc karşılanıyor benim gordugum.
erkek arkadasim almanyadan buraya göçtü 14 yillik arkadaslari var ilk işinden. her sene 1 kere bulusuyorlar. bu sene kasımda yine bulustular ilk defa sevgilim katılmadı, yeni gün ayarlamislar 26 Ekim 2025 diye. sevgilim o tarihlerde gidebileceğini saniyordu ama gidemeyecek. agustosta gidecek memlekete. "onlari goremeyecegim" diye üzülüyor
"e olsun daha kac ay var. söyle ağustosta gelecegim diye - ayarlasinlar kendilerini simdiden" diyorum, "olmaz öyle şey. gün ayarlandi - restoran tutuldu" diyor.
bu konusmalari yaptığımız tarih şubat 2025
yani 14 yillik - her sene birbirlerine vakit ayiracak kadar sevdikleri arkadaslarina "plani erkene cekin, bir pazari bana ayirin" diyemiyor (ki en uzagi birbirine 3 saat mesafede)
yani bu insanlarin kafası biraz farkli calisiyor. bizim gibi degiller.
daha uzak ve net tarihlerde bulusma talep edebilirsiniz - belki kendilerini ona göre ayarlarlar. o kadin da cocugunun kursunun kendisinin planinin olmadigi günü - uygun saatleri söyler - o günün saatini size ayirir baska plan yapmaz.
gibi gibi gibi...
acikcasi fazla samimi olmadığım biri bana da bulusalim dese ben de kabul etmem. zaten kendi aileme zor zaman ayiriyorum, bir de bulusma ayarla vs beni yoruyor. o yüzden benle bulusmak isteyene zaten disarida planimin oldugu günü ayarliyorum, tiyatroya gideceksem - bir sergi gezeceksem ona davet ediyorum falan - aradan cikiyorlar. ya da lazer randevum varsa hazir 2 vasita oraya gitmisken oralarda oturan arkadasi aradan çıkartıyorum falan.
bir de ben bos beles yasayan, kocasi cocugu olmayan biriyim. coluk cocuga karışsam daha da zor olurdu zaman ayirmasi

gebito .!.:

Helloo,

Konuyu bir derdim vara açmıyorum çünkü bu bir dertten öte gerçek artık benim için.

Son zamanlarda hava yağmurlu gidiyor. Bugün açık olacaktı. 5 gün önceden 13 kişilik gruba sordum görüşelim mi diye, kimse uygunum demedi. Dün bir arkadaşıma yazdım, uygun değilim dedi. Sabah birine yazdım, cevap vermedi:)

Haftasonu için birileriyle görüşelim istedim, 2 aile ile yazıştım, müsait değiliz dediler. Başka birine daha yazdım daha cevap gelmedi.

Kendimi yine çok izole hissediyorum. Normalde kendi kendime de çok vakit geçiririm, kahvemi, yürüyüşümü yaparım ama bugün içimden gelmiyor. Nedir bu döngü aşamıyorum.

2 haftadır kızımın okul arkadaşları haftasonları görüşmek istiyorlar. Bana soruyorlar tamamdiyorum. Ama o çocukların anneleri hiç iletişime geçmiyor. Kızım adına ben kırılıyorum çünkü çocuklarının sürekli bir hevesleri ve kızımı heveslendirmeleri oluyor ve bu hiç gerçekleşmiyor. Tamam diğer anneler yoğun olabilirler ama mesela bir tanesine dedim ki benim için hiç sorun yok, çocugu bize gelebilir ve bizde oynayabilirler ve o yalnızca çocugu almaya gelebilir, onu bile yapmadı kadın 2 kez erteledi.

Öyle bir yazasım geldi. Konuya bir çözüm bulamıyorum zaten. Dertleşmek babında

Genişletmek için tıkla...

Yaaa geçenlerde ben aynı şeyi yaşadım ve arkadaşlarıma sitem ettim.
Bu kadar mı müsait olmazsınız? Ya da bana mı denk gelir hep? diye.

Bazen oluyor öyle.
Ama elden ne gelir? Bende çözümü daha çok ailece aktivite yapmakta buldum.
2 tane oğlum var, eşim ve çocuklarımla yapabileceğimiz farklı şeyler kolluyorum artık.
Sırf bu yüzden hırs yaptım işe başladım desem belki gülersiniz halime.
Ama gerçekten, bu döngü beni çok yordu ve işe başladım, şimdi daha iyi miyim yoksa daha mı kötüyüm bilmiyorum.
Ama en azından bu kadar sıkılmıyorum, uğraşım var ve haftasonu her şeye yetişeceğim diye daha bir telaş içinde olduğumdan, kimseyi de aramak gelmiyor içimden, zaten arayan da arıyor soran da soruyor....
İyi oldu böyle...

gebito .!.:

Helloo,

Konuyu bir derdim vara açmıyorum çünkü bu bir dertten öte gerçek artık benim için.

Son zamanlarda hava yağmurlu gidiyor. Bugün açık olacaktı. 5 gün önceden 13 kişilik gruba sordum görüşelim mi diye, kimse uygunum demedi. Dün bir arkadaşıma yazdım, uygun değilim dedi. Sabah birine yazdım, cevap vermedi:)

Haftasonu için birileriyle görüşelim istedim, 2 aile ile yazıştım, müsait değiliz dediler. Başka birine daha yazdım daha cevap gelmedi.

Kendimi yine çok izole hissediyorum. Normalde kendi kendime de çok vakit geçiririm, kahvemi, yürüyüşümü yaparım ama bugün içimden gelmiyor. Nedir bu döngü aşamıyorum.

2 haftadır kızımın okul arkadaşları haftasonları görüşmek istiyorlar. Bana soruyorlar tamamdiyorum. Ama o çocukların anneleri hiç iletişime geçmiyor. Kızım adına ben kırılıyorum çünkü çocuklarının sürekli bir hevesleri ve kızımı heveslendirmeleri oluyor ve bu hiç gerçekleşmiyor. Tamam diğer anneler yoğun olabilirler ama mesela bir tanesine dedim ki benim için hiç sorun yok, çocugu bize gelebilir ve bizde oynayabilirler ve o yalnızca çocugu almaya gelebilir, onu bile yapmadı kadın 2 kez erteledi.

Öyle bir yazasım geldi. Konuya bir çözüm bulamıyorum zaten. Dertleşmek babında

Genişletmek için tıkla...

Kız sen bizim buraya taşınsana

Ben ilk defa bu siteye üye olduğumda da ilk zamanlar buna benzer bi yazını okumuştum ve hatırlıyorum nasıl hissettiğini :)

Bu konuda birkaç şeyden bahsetmek isterim , bence arkadaşlık ve aynı frekansta olmak dönem dönem değişen ve şansla ilgili bi şey gibi.

Örneğin yıllarca karşına kimse çıkmayabilir , ya da çıkar ama samimi gelmez istediğin gibi olmaz. Derken bi bakarsın çok güzel bi ortam bulmuşsun:) hayat yani denk getirmesi de lazım. Ben öğretmenim mesela , okulda geçen seneden beri kafama uyan birilerini bulamıyordum yani hep soğuk ya da samimi gelmeyen tipler var gibi hissettiğimden kimseyle derin bi şeyler kuramadım. O süreçte kendimi suçluyordum acaba ben mi arkadaş edinemiyorum diye. Ama düşünce zorlasam uyuşmadığım insanlarla ne yapabilirdim ki? Sonra okulumuz bir iki yeni öğretmen gelmiş neden bilmiyorum adım attım , onlar da bana attı ve şimdi arkadaşlığımız çok güzel gidiyor. Onlar gelince çok defa sorun bende değilmiş dedim. Ve şimdi geleceğe bakınca bunun biraz şans olduğuna inanır oldum. İleride uzun süreler arkadaşım olmayabilir diyorum denk gelirse şanslı olursam olur bu benden kaynaklı değil uyumla ve denk gelmekle ilgili bunu anladım.

Bir de şunu ekleyeyim bence arkadaşlıkta kısıtlamalara gitmemek gerek, örneğin illa arkadaş dediğin aynı yaşta olduğun çocuklarının arkadaşlarının annesi olmak zorunda değil. Onlarla uyum gösteremeyebilirsin. Bazen bizden yaşça küçük birileri ya da yaşça büyük birileri bize çok güzel eşlik edebilir, evliysek bekar , bekarsak da evli biriyle de çok şey paylaşabiliriz yeter ki buna gönlümüz olsun. Demek istediğim biraz salmak akışına bırakmak , insanlara adım atmaktan korkmadan devam etmek gerekiyor

yenGEnC .!.:

yurtdışında neredesiniz bilmiyorum ama spontane plan sevmiyorlar insanların çoğu avrupada. salidan cumartesi icin az görüştüğün insanin davet etmesi bile ilginc karşılanıyor benim gordugum.
erkek arkadasim almanyadan buraya göçtü 14 yillik arkadaslari var ilk işinden. her sene 1 kere bulusuyorlar. bu sene kasımda yine bulustular ilk defa sevgilim katılmadı, yeni gün ayarlamislar 26 Ekim 2025 diye. sevgilim o tarihlerde gidebileceğini saniyordu ama gidemeyecek. agustosta gidecek memlekete. "onlari goremeyecegim" diye üzülüyor
"e olsun daha kac ay var. söyle ağustosta gelecegim diye - ayarlasinlar kendilerini simdiden" diyorum, "olmaz öyle şey. gün ayarlandi - restoran tutuldu" diyor.
bu konusmalari yaptığımız tarih şubat 2025
yani 14 yillik - her sene birbirlerine vakit ayiracak kadar sevdikleri arkadaslarina "plani erkene cekin, bir pazari bana ayirin" diyemiyor (ki en uzagi birbirine 3 saat mesafede)
yani bu insanlarin kafası biraz farkli calisiyor. bizim gibi degiller.
daha uzak ve net tarihlerde bulusma talep edebilirsiniz - belki kendilerini ona göre ayarlarlar. o kadin da cocugunun kursunun kendisinin planinin olmadigi günü - uygun saatleri söyler - o günün saatini size ayirir baska plan yapmaz.
gibi gibi gibi...
acikcasi fazla samimi olmadığım biri bana da bulusalim dese ben de kabul etmem. zaten kendi aileme zor zaman ayiriyorum, bir de bulusma ayarla vs beni yoruyor. o yüzden benle bulusmak isteyene zaten disarida planimin oldugu günü ayarliyorum, tiyatroya gideceksem - bir sergi gezeceksem ona davet ediyorum falan - aradan cikiyorlar. ya da lazer randevum varsa hazir 2 vasita oraya gitmisken oralarda oturan arkadasi aradan çıkartıyorum falan.
bir de ben bos beles yasayan, kocasi cocugu olmayan biriyim. coluk cocuga karışsam daha da zor olurdu zaman ayirmasi

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle böyle :))

Yeri geliyor 3-4 hafta sonrasına program yapıyoruz çalışmayan/yakın oturan kadınlar olarak. Ben bunu ego olarak görüyorum. Neler yapıyorsun deyince hiç kimsenin geçerli bir yanıtı yok. Bir ders/kursa gidiyor musun diyırum cevap hayır. Ben mesela evde takı yapıyorum. Soruyorum/anlatıyorum bu tarz tek kişilik hobileri de yok. Kitap soruyorum kitap okumuyır, film soruyorum film bilmiyor. Gerçekten merak ediyorum gün içeridinde özgür/çocuksuz olduğumuz 6 saatte beler yapıyorlar da biz 2 saat kahve içmek için haftalar öncesinden organize olmalıyız.

Bu arada çok erken plan yapınca da tarih yaklaşınca mutlaka bir aksilik bir hastalık çıkıyor. Gerçekten bir ay sonraya beraber çay içmek için plan yapmak bana çok abest geliyor. Ama yapıyorum tabi. Bugun bir arkadaş ile görüşme ayarladık, 6 nisana!

accessdenied .!.:

Kız sen bizim buraya taşınsana

Genişletmek için tıkla...

Nereye :))

Cihandan .!.:

Yaaa geçenlerde ben aynı şeyi yaşadım ve arkadaşlarıma sitem ettim.
Bu kadar mı müsait olmazsınız? Ya da bana mı denk gelir hep? diye.

Bazen oluyor öyle.
Ama elden ne gelir? Bende çözümü daha çok ailece aktivite yapmakta buldum.
2 tane oğlum var, eşim ve çocuklarımla yapabileceğimiz farklı şeyler kolluyorum artık.
Sırf bu yüzden hırs yaptım işe başladım desem belki gülersiniz halime.
Ama gerçekten, bu döngü beni çok yordu ve işe başladım, şimdi daha iyi miyim yoksa daha mı kötüyüm bilmiyorum.
Ama en azından bu kadar sıkılmıyorum, uğraşım var ve haftasonu her şeye yetişeceğim diye daha bir telaş içinde olduğumdan, kimseyi de aramak gelmiyor içimden, zaten arayan da arıyor soran da soruyor....
İyi oldu böyle...

Genişletmek için tıkla...

Kendi çcocuklarım ve eşimle çok keyifli vakit geçiriyoruz. Ben yine de bazen yarenlik ihtiyacı hissediyorum. Yoksa çocuklarımla yürüyüş, kurabiye/süt, sarılıp film izlemek, bisikletle dolaşmak pek çok şey yapıyoruz.

sanki beni anlatmışsın

Zeytin_zey .!.:

Ben ilk defa bu siteye üye olduğumda da ilk zamanlar buna benzer bi yazını okumuştum ve hatırlıyorum nasıl hissettiğini :)

Bu konuda birkaç şeyden bahsetmek isterim , bence arkadaşlık ve aynı frekansta olmak dönem dönem değişen ve şansla ilgili bi şey gibi.

Örneğin yıllarca karşına kimse çıkmayabilir , ya da çıkar ama samimi gelmez istediğin gibi olmaz. Derken bi bakarsın çok güzel bi ortam bulmuşsun:) hayat yani denk getirmesi de lazım. Ben öğretmenim mesela , okulda geçen seneden beri kafama uyan birilerini bulamıyordum yani hep soğuk ya da samimi gelmeyen tipler var gibi hissettiğimden kimseyle derin bi şeyler kuramadım. O süreçte kendimi suçluyordum acaba ben mi arkadaş edinemiyorum diye. Ama düşünce zorlasam uyuşmadığım insanlarla ne yapabilirdim ki? Sonra okulumuz bir iki yeni öğretmen gelmiş neden bilmiyorum adım attım , onlar da bana attı ve şimdi arkadaşlığımız çok güzel gidiyor. Onlar gelince çok defa sorun bende değilmiş dedim. Ve şimdi geleceğe bakınca bunun biraz şans olduğuna inanır oldum. İleride uzun süreler arkadaşım olmayabilir diyorum denk gelirse şanslı olursam olur bu benden kaynaklı değil uyumla ve denk gelmekle ilgili bunu anladım.

Bir de şunu ekleyeyim bence arkadaşlıkta kısıtlamalara gitmemek gerek, örneğin illa arkadaş dediğin aynı yaşta olduğun çocuklarının arkadaşlarının annesi olmak zorunda değil. Onlarla uyum gösteremeyebilirsin. Bazen bizden yaşça küçük birileri ya da yaşça büyük birileri bize çok güzel eşlik edebilir, evliysek bekar , bekarsak da evli biriyle de çok şey paylaşabiliriz yeter ki buna gönlümüz olsun. Demek istediğim biraz salmak akışına bırakmak , insanlara adım atmaktan korkmadan devam etmek gerekiyor

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten böyle sınırlarım yok. Çocuksuz insanla da arkadaşlık kurmaya çalışıyorum, uzakta oturanla da, benden genç ve yaşlılarla da. İlk etapta zaten çok temel şeyler konuşuyoruz. Hava durumu, kahvecinin kalabalıklığı, pastanenin güzelliği, domateslerin lezzetsizliği böyle çok basit, kimsenin özelini içermeyen.

gebito .!.:

Nereye :))

Genişletmek için tıkla...

Fransa’ya

mathildays .!.:

sanki beni anlatmışsın

Genişletmek için tıkla...

Neden böyle acaba? Bazen düşünüyorum önceki hayatlarımda aranmaktan çok mu bunalmış bir indandım acaba da bu hayatımda arayan soranım yok. Yani annem, ananem bile aramaz beni. Ben ararsam ancak konuşuruz. Burada okuyorum kayınvalidelerin bunaltmasını, bizde kayın valideyi bunaltan arayam soran benim :)) ben gerçekten şanssızlık diye düşünüyorum, kısmetim böyle.

accessdenied .!.:

Fransa’ya

Genişletmek için tıkla...

Yapamam ben fransada :) dilden ve egodan nefret ediyorum bir kere :)) pardon

gebito .!.:

Kesinlikle böyle :))

Yeri geliyor 3-4 hafta sonrasına program yapıyoruz çalışmayan/yakın oturan kadınlar olarak. Ben bunu ego olarak görüyorum. Neler yapıyorsun deyince hiç kimsenin geçerli bir yanıtı yok. Bir ders/kursa gidiyor musun diyırum cevap hayır. Ben mesela evde takı yapıyorum. Soruyorum/anlatıyorum bu tarz tek kişilik hobileri de yok. Kitap soruyorum kitap okumuyır, film soruyorum film bilmiyor. Gerçekten merak ediyorum gün içeridinde özgür/çocuksuz olduğumuz 6 saatte beler yapıyorlar da biz 2 saat kahve içmek için haftalar öncesinden organize olmalıyız.

Bu arada çok erken plan yapınca da tarih yaklaşınca mutlaka bir aksilik bir hastalık çıkıyor. Gerçekten bir ay sonraya beraber çay içmek için plan yapmak bana çok abest geliyor. Ama yapıyorum tabi. Bugun bir arkadaş ile görüşme ayarladık, 6 nisana!

Genişletmek için tıkla...

ego olarak düşünme bence. onlarin da mantalitesi böyle çalışıyor . böyle görmüşler, bunu normal karsiliyorlar.
nasil ki bizim ulkemizde bile bazilarina evden disari cikmayan gelinlerine / akrabalarina çatkapi gitmek cok normal gelirken bazilarina kardeşine bile catkapi gitmek korkunc geliyorsa onlara da birkac gün sonraya plan yapmak korkunc geliyor demek ki.
bence de saçma bu arada:) her sey bu kadar karmasik olmak zorunda degil, her seyi ajandaya not etmeye gerek yok :) ama işte bu da onlarin kültürü.
ben şahsen dün plan yapsam bugun yine evden cikmadan bir arar netleştiririm son kez emin olmak icin, öyle cikarim evden.
onlarda bu yok. sali günü oylesine farazi "cumartesi 10 gibi orada olsak guzel olur aslinda, ogleye dogru cok kalabaliklasiyor" dediysem evden çıkarken bile haber vermeden cumartesi 10'da "ben geldim hayatim neredesin" mesaji gelmesi bence dunyanin en sacma seyi. konuşsak bile evden cikmadan insan bir arar yani.
ama ne denir ki, kültür farkı.
siz de madem deplasmandasiniz, onlara ayak uydurmak zorundasiniz.
bir de şöyle bir şey var
biz is yerindeki insanlara "is arkadasi" deriz, okuldaki insanlara "sinif arkadasi" deriz. devamli birilerini arkadasimiz sanariz, iş yerindekler bizi dışlasa üzülürüz falan. onlarda arkadaşlık kavrami bambaska.
10 sene calistigin ayni odada oldugun - bazen disarida yemek yediğin, bazen beraber partiye katildigin kisi "co-worker"dir. is yerindeki insan. bu yani. aralarinda ozel bir bağ yoksa is disinda sık buluşmuyorsa bu kişi arkadas degildir - tanidiktir.
ya da ayda bir arkadaş ortamlarinda denk geldigi, lafladigi kisi - beraber ayni hobiyi yaptığı- garaj konserleri verdiği kisi arkadas degildir - tanıdıktır.
ne bileyim degisik değişik insanlar.
size bos olan 2 saatini ayirmak istememeleri bence egodan degil sizi arkadas olarak gormediklerindendir. Videoda kumpel diye adlandirdiklari - görünce kisa sohbet ettikleri kişisinizdir. haliyle sadece "bir tanıdık" için spontane plan yapmak istemiyor olabilirler ama bu egodan ya da sizi sevmemelerinden degil, sizi arkadas degil "tanıdık" olarak gormelerindendir.
o yüzden çok anlamlar yüklemeyin, kişisel de almayin.
"onlar da öyle insanlar" diyin geçin.
ne güzel esiniz, cocugunuz varmis. cok da yalniz sayilmazsınız. ailecek takılın.