Yine yalnızım yine kimsesiz. . .

Guzelseylerolsun88

Üye
Kayıtlı Üye
1 Şubat 2017
791
364
23
Arkadaşlar 2 gündür ağlama krizleri nde yım ne olursunuz güzel yapıcı yorum yapalım kaldıracak psikolojide değilim. Dediğim gibi yaklaşık 8 yıldır ailemden uzaktayım memur um. Bir senedir istanbul à atandım kız kardeşim le beraber. Çok sevindim oda burda diye ailemden biri ile ayni şehirde yım diye o kadar mutlu oluyordum ki . Evliyim hafta sonu çağırıyordum bende kalıyordu varlığını bilmek bile mutlu ediyordu. Şuan kardeşimin tayini çıktı ailemin olduğu yere ve bir haftaya kadar gidecek onun için çok sevindim çok mutlu oldum ama kendi adıma da dünyam başıma yıkıldı. Yıllardır ilk defa aile hasreti kardeşim sayesinde çekmiyordum. Aynı zamanda sosyal fobi hastasıyım bilen bilir o yüzden yalnız m genelde kardeşim destek oluyordu şimdi oda gidiyor. Gözlerim şişti ağlamakdan. Ona belli etmmeye çalışıyorum. Çok kötüyüm çok mutsuzum. Diyeceksiniz eşin var evet var ama herkesin özellikle de ailenin yeri ayrı çok özlüyorum elimde değil. Sadece paylaşmak istedim inşallah anlayan birileri çıkar.
 
Niye agliyosun bebeginde uzulur annesi?
Biliyorum elimde değil ağladıkcada midem bulanıyor kusuyorum. Çok mutsuzum öyle yalnız öyle bir başıma öyle çaresiz hissediyorum ki kaderimmi bu yalnızlık. Zaten sosyal fobi hastası yım arkadaş komşu dostluk kuramiyorum. Bir haftadır raporluyum hastayım kapımi kardeşim den başka çalan olmadı. Nasıl düzelir bu hayat çok yıldm artık tükendim suan bile iki gözüm iki çeşme.
 
Iyide sukret hayattalar bak hamileymissin ne guzel bebegin dogunca sana senlik olacak insallah
 
Hazır raporluyken ailenizin yanına gidin biraz kafanız dağılır.
Bu kadar yıpratmayın kendinizi bebeği düşünün. Siz üzüldükçe rahim de geriliyor.
Yakında bebek doğunca zaten o sizi en güzel şekilde oyalayacak arkadaş olacak..
 
Can'ım bebegin de olacak bak hayırlısıyla o Zaman da biraz destek gibi hissedersin onu.Seni şu şekilde anlıyorum anne babam ayrı ve görüşmüyorum onlarla büyümedim zaten ve eşimin tayini nedeniyle babaannemlere çok uzak bir yerde yaşıyoruz eşim de asker oldugu için ayda 7 gün nöbette oluyor yılda da 4 5 ay seyirde oluyor yurt içi ve yurtdışı.Yani 6 7 ayı eşim de yanımda olmuyor.Ve telefonu da aralıksız 10 15 gün çekmiyor görevdeyken hiç haberleşemiyoruz.Ben ve benim gibi arkadaşlar da sosyal fobi hastası olmayı bilirdik ama olamıyoruz ve hamileysek çocuklar varsa da hiç olamayız.Belki böyle hayatlar duyup görüp de biraz içine ferahlık gelir :)
 
Issızlik kimsesizlik nedir bunu iliklerime kadar hissediyorum yıllardır. Yalnız kimsesiz yaşayan yaşlılar gibi hissediyorum. İş ortamında hiç rahat değilim eziliyorm sürekli kaygı sürekli kaçınma kabuguma çekilme. İnsanlarla konuşurken gözlerine bile bakamıyorum öyle de bir ezıgm işte
 
Herkesin derdi kendine buyukmus sizi anlamaya calisiyorum yalniz hayat boyle bisey degil maalesef. Cok sukur ki aileniz hayatta. Herkesin dualarla bekledigi bi mucizeyi karninizda tasiyorsunuz. Bardaga hep dolu tarafindan bakmak gerek elimizdekilerin kiymetini bilip sukretnek daha iyisi icin cabalamak.. Allah baska dert vermesin yalnizlik hissinizde bebeginiz sag salim dogunca kaybolur gider insallah
 
Psikolojik destek alin. Ortada ne dert var, ne aglanacak birsey alti ustu aileden uzaksin.
Eşin eziyet mi ediyor? Dovuyor mu? Aç misin? Acikta misin? Sokakta mi kaldin bebekle? Nedir?
Birgun gerceken caresiz ve kimsesiz kalirsaniz anlarsiniz.
Durduk yere kendinizi kurup kurup donra tukentim filan... Yapmayin.
 
Ozlemenin onune gecilemiyor maalesef herkesin sevdikleri dizinin dibinde degil .Ailesine yakin yaşayanlar da cok sansli bana gore .Ama yakinda anne olacaksin ve güçlü olman gerekecek .Eger ailenizin oldugu yere tasinma imkaniniz olursa degerlendirin ama degilse de alismaya çalışın aradığınızda telefonun ucunda olmalari bile sukur sebebi .Bu hayatta tutunacak bir dali olmayan asil kimsesizler var .
 
Senin bebeğin olduğu vakit onun da kısmetin de atama varmış.Bu kadar üzülmeyin hayatımız daki herşeyi kontrol edemeyiz.Belki kardeşiniz bekarsa orada aile yuva kurabilir.Onun için gitmiştir.Olaylara olumlu yönünden bakın.Hastalık değil ölüm değil.Sizin aile desteğine ihtiyacınız var.Annenizi falan davet edil bir hafta gelsin kalsın.Hamilesiniz ne güzel Allah nasip etmiş sevineceğiniz o kadar şey varken üzülmeyin lütfen.
 
Ben napayimm ta abd yim. sukret bence
 
ya memursun mis gibi isin var paran var evin var cocugun olacak turkiyede yasiyorsun ailen hayatta. sukret sonra elindekilerle imtiha n olursun sukret . Ben abdym bi isim yok evdeyim diswri cok cikamam arabam yok cocuk ta var zaten ailemi ozluyotum istesem aninda gidemem esimle sorunlarimda oldu . SOYLERMISIN BEN KENDIMIMI OLDURMELIYIM. Istanbul benim haylimdeki sehir yasamak istedigim hyer. Sen memur olarak ordazin. ah ah ah hepsi bukadsr keske yer degistirsek
 
bir de anlamadigm seu madem hastasin sosyal fobin var ailensiz yapmiyordun neden evlendin uzaklastin ailenin yaninda kalsaydin.
 
İlaç alamıyorsanız psikolojik destek alın. "Bak ne güzel bebeğin var"larla çözülebilecek bir konu değil belli ki. Doğumdan sonra da depresyona girmemeniz için terapi öneririm.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…