- 1 Şubat 2017
- 791
- 364
- 23
- Konu Sahibi Guzelseylerolsun88
-
- #1
Biliyorum elimde değil ağladıkcada midem bulanıyor kusuyorum. Çok mutsuzum öyle yalnız öyle bir başıma öyle çaresiz hissediyorum ki kaderimmi bu yalnızlık. Zaten sosyal fobi hastası yım arkadaş komşu dostluk kuramiyorum. Bir haftadır raporluyum hastayım kapımi kardeşim den başka çalan olmadı. Nasıl düzelir bu hayat çok yıldm artık tükendim suan bile iki gözüm iki çeşme.Niye agliyosun bebeginde uzulur annesi?
Iyide sukret hayattalar bak hamileymissin ne guzel bebegin dogunca sana senlik olacak insallahBiliyorum elimde değil ağladıkcada midem bulanıyor kusuyorum. Çok mutsuzum öyle yalnız öyle bir başıma öyle çaresiz hissediyorum ki kaderimmi bu yalnızlık. Zaten sosyal fobi hastası yım arkadaş komşu dostluk kuramiyorum. Bir haftadır raporluyum hastayım kapımi kardeşim den başka çalan olmadı. Nasıl düzelir bu hayat çok yıldm artık tükendim suan bile iki gözüm iki çeşme.
Senin bebeğin olduğu vakit onun da kısmetin de atama varmış.Bu kadar üzülmeyin hayatımız daki herşeyi kontrol edemeyiz.Belki kardeşiniz bekarsa orada aile yuva kurabilir.Onun için gitmiştir.Olaylara olumlu yönünden bakın.Hastalık değil ölüm değil.Sizin aile desteğine ihtiyacınız var.Annenizi falan davet edil bir hafta gelsin kalsın.Hamilesiniz ne güzel Allah nasip etmiş sevineceğiniz o kadar şey varken üzülmeyin lütfen.Biliyorum elimde değil ağladıkcada midem bulanıyor kusuyorum. Çok mutsuzum öyle yalnız öyle bir başıma öyle çaresiz hissediyorum ki kaderimmi bu yalnızlık. Zaten sosyal fobi hastası yım arkadaş komşu dostluk kuramiyorum. Bir haftadır raporluyum hastayım kapımi kardeşim den başka çalan olmadı. Nasıl düzelir bu hayat çok yıldm artık tükendim suan bile iki gözüm iki çeşme.
Ben napayimm ta abd yim. sukret benceArkadaşlar 2 gündür ağlama krizleri nde yım ne olursunuz güzel yapıcı yorum yapalım kaldıracak psikolojide değilim. Dediğim gibi yaklaşık 8 yıldır ailemden uzaktayım memur um. Bir senedir istanbul à atandım kız kardeşim le beraber. Çok sevindim oda burda diye ailemden biri ile ayni şehirde yım diye o kadar mutlu oluyordum ki . Evliyim hafta sonu çağırıyordum bende kalıyordu varlığını bilmek bile mutlu ediyordu. Şuan kardeşimin tayini çıktı ailemin olduğu yere ve bir haftaya kadar gidecek onun için çok sevindim çok mutlu oldum ama kendi adıma da dünyam başıma yıkıldı. Yıllardır ilk defa aile hasreti kardeşim sayesinde çekmiyordum. Aynı zamanda sosyal fobi hastasıyım bilen bilir o yüzden yalnız m genelde kardeşim destek oluyordu şimdi oda gidiyor. Gözlerim şişti ağlamakdan. Ona belli etmmeye çalışıyorum. Çok kötüyüm çok mutsuzum. Diyeceksiniz eşin var evet var ama herkesin özellikle de ailenin yeri ayrı çok özlüyorum elimde değil. Sadece paylaşmak istedim inşallah anlayan birileri çıkar.
Atamam zaten uzak şehire olmuştu. Tayin durumum yok.bir de anlamadigm seu madem hastasin sosyal fobin var ailensiz yapmiyordun neden evlendin uzaklastin ailenin yaninda kalsaydin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?