Sorun şu ki 2 sene oldu ama kafa yapılarımız bir değil bizim buna kanaat getirdim. Hiç bir işte bir haftadan fazla duramıyor. Konuştuğumuz konular çok azaldı. Muhabbetinden tad almıyorum. Dün ormana gittik oturduk saatlerce. bugünde gidelim dedi gittik saat 12 den 6 ya kadar oturduk içim sıkıldı artık heryer ağaç gözümü kapıyorum başımı gökyüzüne çeviriyorum heryer yeşil çığlık atasım geldi. kendi saatlerce oturuyor . dayadı sırtını ağaca oturuyorda oturuyor ağladım sonunda sinirden. para olmayabilir ama hergün hergünde ormana gidilmezki. en ufak birşeye kızdığında elimi bırakıyor . okadar suratsız oluyorki iki yudum yemek yiycem boğazımda kalıyor. yolda giderken soldan gidelim desem yolun ortasında duruyo öyle inadından bıktım nolucak buraya girsek deyip karartıyo suratını sonra bütün gün öyle. konuştuklarımız bi iki kelime. saçlarımı boyattım sevmiyorum bu rengi dedi kızdı. geçici dövme yaptırdım kızdı . yeni işe başladım oda geldi günlük para alıyoduk. patron geldi yanıma sevgilim tuvalete gitmişti. neymiş saçlarımı toplamışım tayt giymişim adam beni kesiyomuş. o işten aldığım parayla ona hediye almıştım hediyemi kabul etmedi. doğumgününde pasta almış annem gebersin o işten çıktım de dedi niye annemi gebertiyorumki dedim öptüm sarıldım pastayı aldı yere fırlattı sen değişiyosun istemiyorum değişmeni dedi. şimdi iştende çıktım. o da çıktı her zamanki gibi babam aç bu adam bakamaz sna bi yerde durmuyo diye bağırdı kafam o kadar karışıkki. 
