Yaklaşık üç aydır yakınlarımın sağlığı için neredeyse hergün hastahanedeyiz..
Hastahane görmekten o kadar yoruldum ki yoğum bakım ünitesinin önünde en az iki günde bir yakınını kaybeden insanların feryatlarından tekerlikli sandalyelerde bacakları kesilmiş,trafik kazası geçirmiş o kadar çok insan gördüm ki..
Çok şükür hepsini atlatıyoruz yavaş yavaş çok şükür hepsi hayatta.
Allah kulunun bu dünya da yiyecek ekmeği kalmadığında alırmış canını,demek ki hala yiyecek ekmeğimiz görecek günlerimiz var.
Sevdiğim bir insan var,sevdiğim bir işim var,hayallerim var,sevdiklerim var,ailem var,sağlığım yerinde,kimseye muhtaç değilim şükür edilecek o kadar çok şey var ki..
Birde Allah kuluna kafi değil mi ? Allah'ın sevgisini inancını kalbimizden yitirdiğimiz her gün daha fazla mutsuz oluyoruz aslında.
Sen dua et, gerisi gelir.