- 22 Nisan 2014
- 1.064
- 869
- 73
Bir insan hep mi şanssız hep mi bahtsız olur.İsyan etmemek icin bazen kendimi cok zorluyorum ama bazen oyle doluyorum oyle içim buruk oluyoki...Zaman zaman göz yaslarımı icime akıtıyorum zaman zaman dışına.22 yasında cok sevdim ailemin istememesine ragmen...Ailem kabul etti ve evlendim o cok sevidigim adam günlerimi zehir etti üstüne ihanet sonrasında 25 yasında boşanma.Evlilik yasantımda hayalimi,hayal ettigim evliligi hic yasayamadım.Ukteler kaldı bende.suan 31 yasındayım son 2 3 senedir evliligi yasayamadıgım evliligi hayallerimde kalan evliligi ve en önemlisi anne olmak arzusu cektigim icin evliligi düsünmeye başladım.Tanıştım tanıştırıldım hep hüsran.Ya niyetleri farklı oluyor,ya bosandıgımı duyunca kacan ya da işsiz gücsüz...kalbimide kullansam olmuyo mantıgımıda kullansam olmuyo yoruldum artık birileriyle tanısmaktan onları tanımaya calısmaktan diyorum mutsuz bi evlilik yasadın oyle olmaktansa bırak hic evlenme diyorum kendi kendime ama olmuyo insan istiyo bi eşi olsun bi yuvası olsun en önemlisi anne olayım istiyorum ama olmuyo tanısmak isteyenlere hep fırsat veriyorum tipine bakmaksızın ön yargılı olmaksızın yinede başaramıyorum bi ilişki tutturmayı.bazen kendimi yasım geciyo gibi hissediyorum bazende bosandıgım icin eksik bugünde cok mutsuzum benim ne eksigim var diyorum kendi kendime.İcimi kimseye dokemiyorum kimseye anlatamıyorum sizlere yazmak iyi geliyo 
kötü bişeymi istiyorum hayırlı bi yuva anne olmak okadar ne mal ne mülk ne tip tek istedigim hayırlı bi insanla helalinden rızkını kazanan biriyle yuva kurmak...
