Uzun zaman oldu foruma girmeyeli hiç yaşamadığım (doğal olarak ilk hamileliğim) değişik psikolojik süreçler geçirdim-geçiriyorum-
hikayemi özetlemek istiyorum cünkü bugünlerde yazmak ve paylaşmak benim için vazgeçilmez oldu.
Depresif bir ruh haline sahip olduğumdan sürekli bir karamsarlık ,umutsuzluk,mutsuzluk içerisindeydim taki 29.06.2012 de beta hcg değerimin 263 olduğunu görünceye kadar.Sevincimi nasıl anlatmalıyım ,hastanenin ortasında nasıl hüngür hüngür ağladığımı ve sonucuma defalarca baktığımı o anın belleğime nasıl kazındığını anlatamam:)
15.07.2012 de doktorum elime 3 adet kesenin olduğu bir ultrason görüntüsü verdi!!!Firdevs hanım o uğurlu elleriyle 3 emriyo transferi yaptı ve üçüde tutmuştu.şaşkınlığımı ifade edemem ikiz için hazırdım ama üçüzü düşünmemiştim bile.dr. önce tek yumurta ikizi olduğunu 3. bebeğin ayrı olduğunu söyledi daha sonra ki ultrasonlarımda bebeklerimin çift yumurta olduğu anlaşıldı ve 3. bebeğimin biraz sıkıntılı olduğunu söyledi doktorum ve 12. haftasında fetal redüksiyon yapılabileceğini söyledi , nasıl izin verecektim kalbinin durdurulmasına!!! gecelerce düşündüm ,ağladım fakat yapacak bişey yoktu üçüz gebelik riskliydi ama vicdanım hiç rahat değildi...hamileliğimin 10. haftasında şiddetli bir kanama geçirdim o kanamayı hissettiğim ve gördüğüm an donup kaldım ve artık herşeyin bittiği andı benim için .Hemen doktora gittik ve doktor 3. bebeğimin gittiğini diğerlerinin sağlıklı olduğunu söyledi.Rediksiyona gerek kalmamıştı bebeğim kendiliğinden gitti.Artık vicdanen rahat olduğumu söylemeliyim...
Yalnız hep diken üstündeyim her an bir şey olacakmış gibi ,dün kahverengi lekelenmeler oldu doktorumu aradım progestan200 kullan dedi bugün daha az oluyor lekenme ama yine de çok korkuyorum kaybetmekten(bunu düşünmek ve yazmak çok zor)
Evde yatıyorum ve aklıma bir sürü şey geliyor ;korkuyorum,üzülüyorum,umutlanıyorum,seviniyorum,boşluğa düşüyorum, boşluktan çıkıyorum bebeklerimi düşünüyorum onlarla parka gittiğimi ,onlarla alışveriş yaptığımı ve büyüdüklerini hayal ediyorum:))
İşte böyl tezat ruh halleri içerisindeyim.Sizlerle paylaşmak istedim bunları çünkü kim daha iyi anlayabilirki beni?(gerçi beni merak etmemiş olsanızda:))
Bu meşakkatli yola baş koyan tüm kadınları sevgiyle kucaklıyorum.
Uzun zaman oldu foruma girmeyeli hiç yaşamadığım (doğal olarak ilk hamileliğim) değişik psikolojik süreçler geçirdim-geçiriyorum-
hikayemi özetlemek istiyorum cünkü bugünlerde yazmak ve paylaşmak benim için vazgeçilmez oldu.
Depresif bir ruh haline sahip olduğumdan sürekli bir karamsarlık ,umutsuzluk,mutsuzluk içerisindeydim taki 29.06.2012 de beta hcg değerimin 263 olduğunu görünceye kadar.Sevincimi nasıl anlatmalıyım ,hastanenin ortasında nasıl hüngür hüngür ağladığımı ve sonucuma defalarca baktığımı o anın belleğime nasıl kazındığını anlatamam:)
15.07.2012 de doktorum elime 3 adet kesenin olduğu bir ultrason görüntüsü verdi!!!Firdevs hanım o uğurlu elleriyle 3 emriyo transferi yaptı ve üçüde tutmuştu.şaşkınlığımı ifade edemem ikiz için hazırdım ama üçüzü düşünmemiştim bile.dr. önce tek yumurta ikizi olduğunu 3. bebeğin ayrı olduğunu söyledi daha sonra ki ultrasonlarımda bebeklerimin çift yumurta olduğu anlaşıldı ve 3. bebeğimin biraz sıkıntılı olduğunu söyledi doktorum ve 12. haftasında fetal redüksiyon yapılabileceğini söyledi , nasıl izin verecektim kalbinin durdurulmasına!!! gecelerce düşündüm ,ağladım fakat yapacak bişey yoktu üçüz gebelik riskliydi ama vicdanım hiç rahat değildi...hamileliğimin 10. haftasında şiddetli bir kanama geçirdim o kanamayı hissettiğim ve gördüğüm an donup kaldım ve artık herşeyin bittiği andı benim için .Hemen doktora gittik ve doktor 3. bebeğimin gittiğini diğerlerinin sağlıklı olduğunu söyledi.Rediksiyona gerek kalmamıştı bebeğim kendiliğinden gitti.Artık vicdanen rahat olduğumu söylemeliyim...
Yalnız hep diken üstündeyim her an bir şey olacakmış gibi ,dün kahverengi lekelenmeler oldu doktorumu aradım progestan200 kullan dedi bugün daha az oluyor lekenme ama yine de çok korkuyorum kaybetmekten(bunu düşünmek ve yazmak çok zor)
Evde yatıyorum ve aklıma bir sürü şey geliyor ;korkuyorum,üzülüyorum,umutlanıyorum,seviniyorum,boşluğa düşüyorum, boşluktan çıkıyorum bebeklerimi düşünüyorum onlarla parka gittiğimi ,onlarla alışveriş yaptığımı ve büyüdüklerini hayal ediyorum:))
İşte böyle tezat ruh halleri içerisindeyim.Sizlerle paylaşmak istedim bunları çünkü kim daha iyi anlayabilirki beni?(gerçi beni merak etmemiş olsanızda:))
Bu meşakkatli yola baş koyan tüm kadınları sevgiyle kucaklıyorum.
Yüksek değerler değil ama Hayırlisi Olur inşallah.
arkadaşlar peki sizin ilk değerleriniz kaçtı
Paradoxx reduksiyona gerek kalmamiş olması rahatlatıcı. En azından tek yumurta ikizlerinin riske girmesinide önlemiş... Sağlıksız embryo terk ediyor. Allahın sevgili kuluymuşsun..
Lütfen sürecini paylaş.. Haber verdiğin için çok sevindim..
Uzun zaman oldu foruma girmeyeli hiç yaşamadığım (doğal olarak ilk hamileliğim) değişik psikolojik süreçler geçirdim-geçiriyorum-
hikayemi özetlemek istiyorum cünkü bugünlerde yazmak ve paylaşmak benim için vazgeçilmez oldu.
Depresif bir ruh haline sahip olduğumdan sürekli bir karamsarlık ,umutsuzluk,mutsuzluk içerisindeydim taki 29.06.2012 de beta hcg değerimin 263 olduğunu görünceye kadar.Sevincimi nasıl anlatmalıyım ,hastanenin ortasında nasıl hüngür hüngür ağladığımı ve sonucuma defalarca baktığımı o anın belleğime nasıl kazındığını anlatamam:)
15.07.2012 de doktorum elime 3 adet kesenin olduğu bir ultrason görüntüsü verdi!!!Firdevs hanım o uğurlu elleriyle 3 emriyo transferi yaptı ve üçüde tutmuştu.şaşkınlığımı ifade edemem ikiz için hazırdım ama üçüzü düşünmemiştim bile.dr. önce tek yumurta ikizi olduğunu 3. bebeğin ayrı olduğunu söyledi daha sonra ki ultrasonlarımda bebeklerimin çift yumurta olduğu anlaşıldı ve 3. bebeğimin biraz sıkıntılı olduğunu söyledi doktorum ve 12. haftasında fetal redüksiyon yapılabileceğini söyledi , nasıl izin verecektim kalbinin durdurulmasına!!! gecelerce düşündüm ,ağladım fakat yapacak bişey yoktu üçüz gebelik riskliydi ama vicdanım hiç rahat değildi...hamileliğimin 10. haftasında şiddetli bir kanama geçirdim o kanamayı hissettiğim ve gördüğüm an donup kaldım ve artık herşeyin bittiği andı benim için .Hemen doktora gittik ve doktor 3. bebeğimin gittiğini diğerlerinin sağlıklı olduğunu söyledi.Rediksiyona gerek kalmamıştı bebeğim kendiliğinden gitti.Artık vicdanen rahat olduğumu söylemeliyim...
Yalnız hep diken üstündeyim her an bir şey olacakmış gibi ,dün kahverengi lekelenmeler oldu doktorumu aradım progestan200 kullan dedi bugün daha az oluyor lekenme ama yine de çok korkuyorum kaybetmekten(bunu düşünmek ve yazmak çok zor)
Evde yatıyorum ve aklıma bir sürü şey geliyor ;korkuyorum,üzülüyorum,umutlanıyorum,seviniyorum,boşluğa düşüyorum, boşluktan çıkıyorum bebeklerimi düşünüyorum onlarla parka gittiğimi ,onlarla alışveriş yaptığımı ve büyüdüklerini hayal ediyorum:))
İşte böyle tezat ruh halleri içerisindeyim.Sizlerle paylaşmak istedim bunları çünkü kim daha iyi anlayabilirki beni?(gerçi beni merak etmemiş olsanızda:))
Bu meşakkatli yola baş koyan tüm kadınları sevgiyle kucaklıyorum.
aynı şeyler yaşanyan kişiler olarak güzel haberleri okudukça mutlu oluyoruz , üzücü haberlerle de üzülüyoruz. Bende 2 hafta sonra İspanya ya gidiyorum donasyon işlemi için vize işlemlerine başladık , şimdiden büyük bir heyecan yaşıyorum , gece uykularım kaçmaya başladı bile . Nasıl bişey ki 2 hafta varken daha böyle heyecan yaratıyor giderken nasıl heyecanlanacağım bilemiyorum . Bu arada şimdiye kadar olduğum tüp bebek tedavilerinde aldığım bir dünya hormon ilaçlarından sonra , bir sürü korkularım oluştu , sizlerde de oldu mu bilemiyorum ama sanırım sinirsel bir durum . Arabada , gemide , uçakta sürekli kaza yapacakmışız gibi , evde her an deprem olacakmış , bana veya yakınlarıma bişey olacakmış gibi korkular yaşıyorum . Bu tedavilerden sonra onlardan bana kalan miras bunlar . Şimdi nasıl uçağa binip İspanya ya gideceğim diyede düşünmüyor değilim . giderken uyku ilacı içmeyi düşünüyorum ama dönüşte herhalde doktor ilaç içmeme izin vermez ama 4 saat yaşayacağım gerginlikte olumsuzluk yaratırmı bilemiyorum embriyo için . sizlerde böyle şeyler yaşayan var mı
aynı şeyler yaşanyan kişiler olarak güzel haberleri okudukça mutlu oluyoruz , üzücü haberlerle de üzülüyoruz. Bende 2 hafta sonra İspanya ya gidiyorum donasyon işlemi için vize işlemlerine başladık , şimdiden büyük bir heyecan yaşıyorum , gece uykularım kaçmaya başladı bile . Nasıl bişey ki 2 hafta varken daha böyle heyecan yaratıyor giderken nasıl heyecanlanacağım bilemiyorum . Bu arada şimdiye kadar olduğum tüp bebek tedavilerinde aldığım bir dünya hormon ilaçlarından sonra , bir sürü korkularım oluştu , sizlerde de oldu mu bilemiyorum ama sanırım sinirsel bir durum . Arabada , gemide , uçakta sürekli kaza yapacakmışız gibi , evde her an deprem olacakmış , bana veya yakınlarıma bişey olacakmış gibi korkular yaşıyorum . Bu tedavilerden sonra onlardan bana kalan miras bunlar . Şimdi nasıl uçağa binip İspanya ya gideceğim diyede düşünmüyor değilim . giderken uyku ilacı içmeyi düşünüyorum ama dönüşte herhalde doktor ilaç içmeme izin vermez ama 4 saat yaşayacağım gerginlikte olumsuzluk yaratırmı bilemiyorum embriyo için . sizlerde böyle şeyler yaşayan var mı
aynı şeyler yaşanyan kişiler olarak güzel haberleri okudukça mutlu oluyoruz , üzücü haberlerle de üzülüyoruz. Bende 2 hafta sonra İspanya ya gidiyorum donasyon işlemi için vize işlemlerine başladık , şimdiden büyük bir heyecan yaşıyorum , gece uykularım kaçmaya başladı bile . Nasıl bişey ki 2 hafta varken daha böyle heyecan yaratıyor giderken nasıl heyecanlanacağım bilemiyorum . Bu arada şimdiye kadar olduğum tüp bebek tedavilerinde aldığım bir dünya hormon ilaçlarından sonra , bir sürü korkularım oluştu , sizlerde de oldu mu bilemiyorum ama sanırım sinirsel bir durum . Arabada , gemide , uçakta sürekli kaza yapacakmışız gibi , evde her an deprem olacakmış , bana veya yakınlarıma bişey olacakmış gibi korkular yaşıyorum . Bu tedavilerden sonra onlardan bana kalan miras bunlar . Şimdi nasıl uçağa binip İspanya ya gideceğim diyede düşünmüyor değilim . giderken uyku ilacı içmeyi düşünüyorum ama dönüşte herhalde doktor ilaç içmeme izin vermez ama 4 saat yaşayacağım gerginlikte olumsuzluk yaratırmı bilemiyorum embriyo için . sizlerde böyle şeyler yaşayan var mı
tedavin hayırlısı olsun canım inşallah bende 3 kez tüp bebek tedavisi gördüm yumurtalarım gelişmeddiği için tedavilerim sürekli iptal olmuştu o aldığım ilaçlardan sonra senin yaşadığın korkuların hepsini bende yaşadım gerçekten bu kadar olur aynısını yaşadım hep olumsuz düşünceler,ölüm korkuları,ailemi kaybetme korkusu düzenim alt üst oldu çok değiştim.sinirsel bozukuluk bunların hepsi kolay değil tabi bir sürü hormon ilacı hormonlar alt üst oluyo.allah inşallah gönlüne göre versin canım.burada herkez kıbrısı tercih ediyo ispanyayı ilk defa duydum sen neden ispanyayı tercih ettin çok merak ettim anlatırsan sevinirim bende en son çare olarak donasyon düşüneceğim heralde.sevgiler...
merhaba culii,
özelden de mesaj göndermişsin ama benim özelden mesaj atma şansım olmadığı için oradan sana cevap yazamadım . Bu korkular hayatımı o kadar zorlaştırıyor ki anlatamam , arabada sürekli eşimle tartışıyoruz çünkü ben hep yavaş yavaş diye ona müdahale edip duruyorum , bayramda feribota binmemiz gerekti kalbim duruyor zannettim sallandıkça . Ömrümde böyle şeyler yaşamadım 12 saat uçak yolculukları yapmış biri olarak şimdi nasıl gidicem 4 saati diye düşünüyorum , bu tedaviler sinirlerimi , psikolojimi ve aldığım kilolarla fizigimi mahvetti ama inşallah bundan sonra güzel haberler alırız . Bana doktorum İspanyayı tavsiye etti çünkü orada dünya yumurta bankası varmış ve sana en benzeyen ve en kaliteli yumurtayı bulma ve başarı şansının çok yüksek oldugunu söyledi , kıbrıs ve yunanistanı tavsiye etmedi bana ama bu tamamen kader kısmet işi allah bilir , en iyi merkeze gidersin tutmaz , en tavsiye edilmeyen yere gidersin tutar . İspanya diğer yerlere göre baya bir maliyetli eger fresh yumurta istersen ki biz öyle istedik tedavi masrafı 8.024 euro + yol ve konaklama ama dondurulmuş tercih edersen tedavi masrafı 4.000 küsür eurolara düşüyor tam hatırlamıyorum şimdi . hepimiz içn en hayırlısı olsun hep öyle dua ediyorum herkes için , inşallah güzel haberlerle dönerim sizlere .
merhaba culii ,
özelden gönderdiğin mesajı aldım ama ancak burdan cevap yazabiliyorum sana . O kadar aynı şeyleri yaşıyoruz ki , aynı hisler aynı korkular . Güzel dileklerin için çok sağol inşallah güzel haberler alır ve size dönüşte iyi haberler verebilirim . Zaman azaldıkça heyecanım katlanıyor şuanda herşey hayal gibi galiba anca oraya gittiğimde gerçeği idrak edebileceğim . Birde üstüne test sonucum pozitif çıkarsa bikaç gün kendime gelemem herhalde şoktan :) hepimiz için allahtan hayırlısı olsun , kucağımıza bebeklerimizi almamızı kısmet etsin inşallah .
Hayırlı olsun.. Transferin muhtemlelen bayram sonrası mı olacak? Haberlerini bekliyoruz..
Sana da bir misyonumuz var forumu canlandırıp yazın rehavetinden ve olumsuz denemelerin bıkkınlığından kurtarıp bir heyecan umut getirmen süper olurdu...
Paylaşmak güzeldir.. Dualarımız ve kalbimiz senle.. Hakkına hayırlısı,,,
cok sukur Allahim a .Bugun 12. gun degerim 587 cikti. Savas Bey doktorum. 2. denemede basari sagladik. Allah tamamina erdirsin. Saglikli hayirli evlatlar her isteyene nasip etsin. Kolay dogumlar olsun. Umudunuzu kaybetmeyin. Yola cikmak en buyuk basari adimi.
arkadaşlar mrb ben kasımda kıbrısta donasyona karar verdim merak ettiğim şu yumurta donasyonu yaptırmadan önce yada sonra yumurtaların daha iyi tutunması için yapılması gereken bişiler varmı?yada burada tutunması için bişiler yapan var mı aranızdaaa
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?