canım öncede yazmıştım bu iğne başarı şansını artırıyor.önce yumurtaları baskılayıp ,kişiyi geçici menapoza sokuyor.daha sonrada estrofemle rahim kalınlaşması sağlanıyor.benimde aynı böyle olmuştu.merak etme ve hemşirenin söylediğini aynen yap.benimde hemşirem nazlıydı ve çok iyi bir kız.her zaman aradığında çok samimi ve ilgili davranıyor.
lucrin bir iğne ve sadece 1 doz vuruluyorsun adetin 21. günü.o sırada kanaman falan olmuyor zaten.lucrinden sonra yaklaşık 10 gün saonra adet oluyorsun ve adetin 2. günü estrofem başlıuyorsun yani gayet basit bir tedavi..
ben arıyorum bilgi alıyorum kendimi hazırlıyorumda. benim eşim yazıkki hala kabul etmiyor. içine sinmezmiş. günahmış ne diyeceğini bilemiyor. atatürke ilime bilime bu kadar inanan sahip çıkan adam şimdide günahmış diyanete mail attım diyor. çok günahmış. sanki hergün camiden çıkmıyoruz namaz kılmamak da günah. ayrıca ne yazmışlar biliyormusunuz. o donörle nikahınız olmadığı için günah demişler
yani al bi kadın daha ona da nikah kıy ondan çocuk yap bu günah değil diyecek kişilerin sözüne itibar ediyor.
aslında etmiyor etmez sanırım ama neden içine sinmiyor bahaneler arıyor onu bulamıyorum.
sen ona ısınamazsın bende aramızda başka birini aklımdan çıkaramam diyor. ben hazırım kan almak gibi bakıyorum olaya diyorum. aynı şey değil diyor.
onun daha kabullenici bir yapısı var hep akışa bırakır kendisini. bense hep dalgaya karşı yüzdüm hayatım boyunca. hiçbirşeyim kolayca kendiliğinden olmadı.hep zor ulaştım hayallerime isteklerime.yine zorluyorum olmaması gerçeğini. akşam ağladım ağladım vazgeçiyorum dedim. sabah kendimi yine burada buldum.
aysevi özellikle senden yardım istiyorum.
ne olur çok özel değilse bana bu süreçlerinden kendini ikna ederken içinde oluşan cümlelerinden hislerinden ve şu an bebeklerini kucağına aldın hissettiklerinden yada hissemedeiklerinden kaygılarından sonuçlarından bahsedebilir misin.
eşime diyorum ki kıyaslamamız gereken kendimizden bir çocuk mu donasyon mu değil? o sürekli olacaksa bizim ikimizin olmalı diyor böyle olsa tabiki kendimizden tercihimiz olur.
kıyaslamamız gereken çocuksuz bir hayat mı yoksa donasyonla çocuklu bir hayat mı? karar vereceğimiz bu ikisi arasındaki seçim diyorum. çocuk için evlenmedik olmazsa da olur diyor. ama benim iç sesim olmazsa hiç mutlu olmayacağımı söylüyor.
arkadaşlar ben karmakarışık durumdayım. belki sizlerden gelen bir cümle bir bakış açısı bizim için karanlığı aydınlatır. tşk ederim paylaşımlarınız için şimdiden.