Atessn hepimiz benzer durumdayiz herhalde. Bu konu o kadar fazla yer tutuyor ki kafamizda, aslinda enerjimizin cogunu alip goturuyor, normalde diger aktivitelere ayiracagin enerjide bitiyor. Ben mesela sevgilimi gec yasta 38'imde buldum, daha once ne evlenmek ne de cocuk yapmak istememistim, keyfim cok yerindeydi, ama bu guzel sevgiden bir de cocuk dunyaya gelmeli derken bir de gorduk ki o is o kadar kolay degilmis. Tedavilere baslamak bir sey degil, hadi negatif sonuclari da bir sekilde atlatiriz, ama bu gelgitlerin arasinda bir de hormon yuklemeleri ile psikolojiyi dogru tutmak bir kabiliyet. Once umutlu ol, iyi dusun ki vucudunu iyi etkile, olacak olacak derken, negatifi al, dibe cok, agla, uzul, surun, hoop tekrar ayaga kalk, yerlerde surunen ruhunu topla, temizle, umutla doldur, neden olmasin, bu sefer olur diye yukselt, ama bu sefer fazla yukseltme ki yere cakilman beter olmasin, daha onceki negatiflerini unutma, ama fazla da realist olma bu negatiflerin etkisinde kalma, pozitif hep pozitif ol falan derken insanin kafayi siyirmasi isten degil! Aslinda belki de bir cesit ruh terbiyesi bu bizim icin. Ben kendi adima, bu soylediklerim gibi ne dusuncelerden gectim, ciddi psikolojik egzersizler. Sonuc? Enerjimin cogu bilincaltinda bile olsa bu konuya ayrilmis durumda, dedigin cok dogru, duruldum, ama bu da degisik bir olgunluk. Cok mu ihtiyacimiz vardi boyle olgunlasmaya bilmem, ama herkesin payina bir hayat dusuyor iste. Eskiden yaptigim aktiviteler, nesem, enerjim yok, ama yine de degiserek yola devam. Eskiden cok insanla beraber olmayi, pek cok enteresan seyi deneyimlemeyi severdim, simdi neredeyse sakliyorum kendimi. Mesela eskiden kalabalik davetler, yeni yuzler, seyahatler, degisik aktiviteler... Simdi neredeyse kimseyi gormek istiyorum, bazen gercek dostlar, en sakin aktiviteler var hayatimda, zaten tatillerimiz ve paramiz tedaviye gidiyor. Ilk evlendigimde kendimizi 17-18 hissederdim, gecen sene 25'e cikmisti, bu sene sor 60 hissediyorum sanki. Rezalet! Bunu kirmak icin, inatla ugrasiyorum ama, mesela dans dersine basladim :) Bence sen de zorla biraz kendini, zevk aldigin bir seyden basla. Dimyat'a pirince giderken evdeki bulgurdan olmayalim, saglam psikolojiyle cikalim bu donemden. Sevgiler.[/QUOTE
sanırım herkes aynı hislerde. o kadar tamamlıyor ki herkesin anlattığı şeyler birbirini. aynı ben .... aynı ben... diyoruz okudukça..
gerçekten öyle ben de kimseyi görmek istemiyorum sadece eşim ve bu konuyla ilgili konuşalım istiyorum. eşim başka şeylerden söz edince bu konuyla ilgili bişiler söylemeyince yapmayınca da kızıyorum.. ona da acıyorum bazen... ben üzülmeyeyim diye açmak bile istemiyor aslında konuyu. ama bende benim kadar asılsın bişiler düşünsün bişeyler yapsın istiyorum...biliyorum o da çok istiyormuş gibi görünüp eğer olmazsa ben daha da çok üzülmeyeyim istiyor. yani ona ne naz ne niyaz ben de...
yaa olsun allahım ne olur istemeyen bakamayan insanlara üçer beşer veriyorsun... ne olur biz çok isteyenlere çok iyi bakabileceklere de ver...isteyen herkese ver allahım ....ol de herkesin olsun .....