Ne olur bana yardim edin. Belki sizin yazicaginiz iki satir yukumu hafifletir. Ben bir senedir nisanliyim. Amerikadayim burda buyudum burda okudum annem babamda burda. Ben bir sene once Turkiyeye gelin gitmeyi kabul ettim cunku cok hoslaniyordum nisanlimdan. Ne yaptim ettiysem buraya gelmesini ikna edemedim. Simdi dugun yaklastikca gozlerimi karartan ask bitti ve geriye gercekler kaldi. Ben burda buyudum annemden de uzak yasamak istemiyorum. Gidersemde eger geri gelmek cok cok cok zor. Gitmek istememe sebeplerim cok ama genel olarak adapte sorunu yasarim o yuzden hic gitmek istemiyorum. Ama nisanlimda iyi biri onu uzmekte istemiyorum onu birakarak ama bir turlu karar veremedim. Gidersem biliyorum mutsuz olup donmek isticem ama gitmesemde nisanlimi kaybedicem ve bu sefer onun icin mutsuz olucam. Sizce napmaliyim?
Bazi konularda mantikli davranmak gerektigini düsünüyorum.
Evet bir evlilik icin sevgi, ask önemlidir, ama bir yere kadar.
Burada evliliginden mutsuz olan kadinlarda gözlemledigim
en belirgin özellik kendilerini unutacak kadar fedakar olmalari. Karsimdakini
mutlu edeyim, onun cikarlarini gözeteyim derken kendi istek ve ihtiyaclarini önemsememeleri.
Tabiki fedakar olmak güzel bir meziyet, ama dozunda ve yerinde kullanilmak sartiyla.
Gidersem geri dönmek cok cok zor olacak diyorsunuz, neden bu riski göze alasiniz?
Evlilik sade asktan sevgiden ibaret degil ki, köklü bir hayat degisikligi ayni zamanda,
elbette düsünüp tasinip tartacak gerekirse geri adim atacaksiniz. Bundan dogal ne olabilir?
Bir karar verdiginiz takdirde iki ihtimalin oldugunu sizde biliyorsunuz, ya mutlu olacaksiniz ya da pisman.
Türkiye harikalar diyari degil, arti yanlarida var eksi yanlarida, kimse burasi harika bir yer mutlu
olursun diyemez, mutsuz olursunda diyemez.
Cünkü sizi tanimiyoruz, beklentilerinizi bilmiyoruz ...
Bu yazdiklarim bazilarina bencilce gelebilir, ama bir yuva yikildiginda olan hep kadinlara oluyor.
Cünkü biz ataerkil bir toplumuz, en kültürlümüz bile "erkektir o yapar sözünü" hayatinda bir kez kullanmistir.
Konu evlilikse elbette karsinizdakini ezmeyin, hakkini yemeyin ama kendi cikarlarinizi onun cikarlarindan
daima üstün tutun.
Cok mutsuz ama fedakar kadin gördüm, ama nedense azicik bencil olanlar cogunlukla mutlu.
Cünkü bencillik "dozunda olmak kosuluyla" gayet saglikli bir duygudur.
Nisanliniz Amerika´ya gelmek istememsini " Cok normal, o düzenini bozmasin" seklinde karsilamiyorum, dil mi ögrenilir,
is mi bulunur, yeterki azimle istensin, ögrenmeye ve gelismeye acik olunsun.
Sizin evlendiginiz takdirde ailenizden kopmaniz hep böyle süre geldigi icin normal görünebilir,
ama bu beklenti ataerkil bir toplumun bilincaltindan baska birsey degil.
Madem tasin altina el konulacak, o halde önce erkek olan buyursun.
Bir de: Hic kimseyi hayatinizin merkezi yapmayin, hayat iki kisilik olsada Allah´a tek basina hesap veriyoruz.
Es secmek hayatinizin en önemli karari, bir dönüm noktasi. Bunu aklinizdan cikarmayin ve adimlarinizi
ona göre atin. Kalbinizi dinlerken mantiginizi duymazdan gelmeyin.
Hakkinizda en güzel olani diliyorum.
Bize yazik olucak diye korkuyorum
