Yüz hafızası ve takıntı.

Allahim yuz hafizam sifir dir asla kolay kolay hatirlamam.Bir kac kez konusursam yada absurt bir durum olursa hatirlarim.Bendede eger bir seyi kaybedersem bulamazsam resmen cildiriyordum bulana kadar hayat bana zehir oluyordu.Simdi cok onemsemiyorum amannnn cikar bi yerden deyip kendimi uzmemeye calisiyorum.Misal gecen gun cocugumun emzigini kaybettik evde bulamiyoruz normalde kriz gecirirdim cok takmadim ertesi gun emzigi buzdolabinin icinde buldum resmen sok oldum.Babam hep insan hep kendi kendinin doktoru olmali derdi.Aman hatirlamiyplorsam bi yerde gormusumdur de gec
 
bence çok düşünüyorsunuz

biraz düşünmemeyi ve meditasyon yapmayı deneyin.

madem içgörünüz var. bir dahaki sefere birini görüp hatırlamaya çalıştığınızda kendinize dur deyin ve meşgul edin kafanızı. bikaç kez kendinizi engelleyebilirseniz bu takıntıyı aşarsınız bence.

bir de verimli hayat yaşamaya çalışın yahu. mesela karşınızdaki önemsiz tanımadığınız biriyse kasmayın da mesela iş arkadaşınızsa vs kasın hatırlamak için.

ee yolda gördüğünğz kadını daha önce görnüştünüz be var bunda. ben her balkona çıktığımda gece gündüz tesadüf bi köpek gezdiren kadına denk geliyorum ilginç bi şekilde.

eee? bu bilginin ne faydası var ki? sıradan bir insan. senin benim gibi.
 
Anneminde takintisi plakalar :)) gördüğü plakayı hafizaya aliyor hatta anneme demistim yahu noter misin ve ya galerici misin nedir srnin bu plaka takintin diye gülmuştük..
Annemin olurda benim olmaz mi tabiki var aynı sizinki gibi taniyorum birini ama çıkartamiyorum di mi tamam gün boyu alfabe basliyor bende bulana kadar..bulunca rahatla uyuyorum..egerki bulamazsam yattiğimda bile uyuyamam öyle de manyağımdir..hatta bir gece annemi aramiştım buldum diye kafamıza takılmiştı ahahahah saat sabahın 3 uydü
 
Buna obsesyon mu deniyormuş... :eek: İdraakk, ondan bende de var galiba konunu okuyunca dank etti.
Bende de şey var. Birşeyi kaybettiğim zaman bulana kadar arıyorum ve bulamadıkça aşırı sinirleniyorum. Çok sinir bir his vazgeçemiyorum aramaktan ya. Özellikle o an ihtiyacım olan birşey kaybolmuşsa her odaya, çekmeceye, her deliğe, on defa hatta daha fazla bakabiliyorum ve bulamadıkça evde terör estiriyorum. Eşimin suçu yok mesela sırf umursamayıp kalkıp aramıyor diye bağırıyorum eşime cırtlak cırtlak. Bulamazsam sinirimden oturup ağlıyorum falan (telefon gibi önemli şeylerde bu kadar abartıyorum tabii). Örn toka, kızım tokamı kim bilir hangi zıkkım deliğe soktu da bulabilicem. (çok fantastik yerlere eşya saklar kızım. Geçen yana yana aradığım toz bezini halıyı yarıya kadar kaldırıp altına koymuş.)
Yani tepkilerimin büyüklüğü biraz da eşyanın kıymetine göre değişiyor.
Aslında düşününce farkettim de, sadece eşya kaybolmasında değil. Örn ben bir şarkı klibinde adını sanını bilmediğim bir manken oyuncu vs gördüm. Sonra bir sebepten adını bulmak istedim, bulana kadar saatlerce uğraşıyorum bulmadan rahat uyuyamıyorum.
Yani bu bir sorun mu? Ben bunu pek psikolojik sorun olarak görmüyordum umursamıyordum. Takıntılı mıymışım yani ben.o_O hiç bu açıdan bakmamıştım.
 
Ah idrak ah:))) evimi rahatça bulurum zaten kaybolma korkum yoktur çünkü hiç bilmediğim bir şehire dahi gitsem geçtiğim sokaklardaki belirgin yerleri hafızama alırım ve oraları kendime pusula yapıp varmam gereken noktaya ulaşırım.

Sen de yüz hafızasına takıntı, bende de isimlere takıntı var, ünlü ünsüz fark etmez, mesela annem ta 40 yıl önce görüştüğümüz birinden bahseder, isminizi hatırlamaz, ben veri bankasıyım ya bana sorar sen bilirsin adı ne'ydi diye:)) tarif eder, kişinin silüeti gözümde belirir, konuşmaları dahi hatırlarım ama ismi aklıma gelmedikçe aklımı zorlarım, resmen beynin ana kartındaki tüm verileri taramaya başlarım:))))
O gün o ismi bulamazsam uyku tutmaz, yatakta bile kadınsa a harfinden başlayarak 29 harften tüm kadın isimlerini, erkekse erkek isimlerini bile sayarım illa bulmam lazım, bulunca da hemen anneme bir mesaj annneee buldum Nebahat teyze:KK70:

Beynim gereksiz bilgiler ansiklopedisi gibi, anneannemin 35 yıl önce kullandığı ev telefon bilgisi, babamın ilk arabasının plakası gibi hafızamda bir sürü telefon numarası ve plaka kayıtlı, hani ne yapacaksam artık, motorlu taşıtlar tescil memuru değilim, telekom bilinmeyen numaralar da çalışmıyorum, niye aklımda tutuyorum bilmiyorum, istemsiz oluyor üstelik, o yüzden de ailede herkes aklına gelmeyen isim, gbt, numara bilgilerini bana sorar, benim kendime çarem yok ki sana olsun, söyleyeceklerim bu kadar :)))


Sevgili Mune Mune cim kader arkadasım ayniyiz.. :KK70: sansli miyız şanssiz miyız bilemiyorum ama o insanın adini bulana kadar beni ve koşemi rahat birakın diyip köşeme çekilirim ahahaha bulunca uyuyabilirim yoksa uykular haramdir :p
 
Ben sinir oluyorum bu duruma. Zira sınavlarda hep yüksek notlar almama rağmen ne öğrendin desen verecek cevabım çok az. Bilgi var bir yerlerde ama ezber şeklinde kalıcı değil.

Geçen bir bilgi yarışmasına denk geldim işte Türk edebiyatının yapı taşlarını soruyor. Dondum kaldım. Gelmedi aklıma çalıkuşu dışında bir şey ki neredeyse hepsini okudum. He kitapların kapaklarını gösterseler hepsini tanırım ama diğer türlü yok.

Ben de öyleyim. Biri bir konudan bahsetse "aa onu okulda gördük mü ki" diyorum.
Oturup çalıştığım sınavlardan da hep yüksek notlar aldım. Ama sınavdan çıktığım an unuturdum her şeyi. Şimdi dersleri bile hatırlamıyorum.
Okuduğum kitaplar da hiç yok aklımda.

Yer bulma konusundaki yeteneksizliğim en çok sevgilimin hoşuna gidiyor.
"İyi ki yolları bilmiyorsun. Bilsen 'neden buradan dönmedik, şuradan gir daha iyi olur, neden bu yola girdin' diye başımı yerdin" diyor. Ama ben çok zorlanıyorum.
Konuda pek bir öneri de gelmemiş. Çözümsüz bir dert sanırım. :110:
 
Çözüm olmayacak ama yazayım dedim aynı durum bende de var. Uzunca süre hatırlamaya çalışırım gördüğüm yüzü. Bir de bende böyle eşleşme gibi oluyor o yüzü baya beynimde tarıyorum ediyorum hani filmlerde yüz tarama gibi düşünün beynimde hayal ediyorum gözümün önüne getiriyorum filan çok fena :)

Büyük takıntı haline getirmedikten sonra sorun olmaması lazım bence hatta bir yerde iyi bile. Yapar mıydınız bilmem ama polislik mesleğinde bir nimet olurdu bu özelliğimiz :) ama işte siz rahatsız olmuşsunuz artık nasıl aşabilirsiniz buna verebilecek cevabım yok :/

Bende bir de daha acayip bir durum var konudan bağımsız ama yaşayanlar varsa en azından tek kişi olmadığımı anlarım diye yazıyorum: Diyelim ki yolda yürüyorum karşıdan biri geldi ilk başta uzaktan görünce tanıdığım birine benzetiyorum. O kişi yakınlaşınca aslında çok alakasız, tanımadığım biri olduğunu anlıyorum. Aradan beş on dakika geçiyor bir bakıyorum az önceki kişiye benzettiğim tanıdık kişi yanımdan geçip gidiveriyor. Bu benim başıma çok geldi eğer bunu yaşayan varsa yazabilir mi? :)
yaaa inanmıyorum ben bunu hep yaşıyorum ve sebebini çok merak ediyorum
 
Hay geberme e mi😂 ee bizdede var bu:)) yani her zaman farkli yollari kullanmak bu konuda gelistiriyormus insani, lakin bazen bende 10 kez gittigim yere zorlaniyorum. Ya dikkatsizim ya da baska bisey var. Neyseki navigasyonlar ciktida hayat kurtuldu.

O yuz olayida var ve bulana kadar dusunurum bende.. tabii sen kadar takintili degilde
 
Direkt kendinle alakalı bir konu açmışın idrak💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻💃🏻 Sevindim walla🤗 demek ki kendi derdine düşecek kadar ötekiler yana itilebilmiş. Ben çok şükür diyorum derdine😌

Hakikaten sen söyleyince fark ettim. Kendimle ilgili açtığım tek konu sanırım :) ötekileri yana ittiğimden mi yoksa artık kendini önemsemeye başladığımdan mı bilmem artık :)
 
Hay geberme e mi😂 ee bizdede var bu:)) yani her zaman farkli yollari kullanmak bu konuda gelistiriyormus insani, lakin bazen bende 10 kez gittigim yere zorlaniyorum. Ya dikkatsizim ya da baska bisey var. Neyseki navigasyonlar ciktida hayat kurtuldu.

O yuz olayida var ve bulana kadar dusunurum bende.. tabii sen kadar takintili degilde

Bunlar hep çok düşünmekten işte ahshjs.
 
Canım benim. Acaba senin gibi olsa mıydım diye düşündüm bir an. Bir anlık gördüğün yüzleri asla unutmamana çok şaşırdım. Çünkü benim yüz hafızam öyle rezalet ki daha önce tanıştığım insanların yüzünü hep unuturum. Geçen, aylar önce 1 2 saat tanışıp konuştuğum komşu kızını unuttum. Asansörde karşılaştık selamlaştık ama asla hatırlamadım. Bazen tanıyormuş gibi davranıyorum. Bu benim için çok kötü bir şey çünkü beni selam sabah vermeyen burnu havada biri sanabilirler ama öyle değilim. Bazen yüzleri tanıyor gibi oluyorum ama nereden tanıdığımı asla hatırlamıyorum düşünüp duruyorum ama çıkamıyorum işin içinden. Yani seninki de dert benimki de dert. Keşke ortası olsaydı 😀😀
 
Merhaba hatunlar
Ay bu da dert mi diyecek olanların üzerine görümce atarım. Benim için dert. Evet ufak bir dert ama hayatımı etkileyen, özellikle sosyal hayatımı ciddi anlamda etkileyen bir dert.

Efenim benim yüz hafızam çok iyidir. İşitsel hafızam, yer yön bulma kabiliyetim de rezalet durumda. Hani birinde ne kadar iyiysem diğerlerinde engelli sayılabilecek ölçüde başarısızım. Kendi evimin yolunu bulmam bile öğrenmem gereken bir süreç. Hep bildiğim yerden değil de bir arka sokaktan gidersem ve o sokaktan daha önce geçmediysem evime ne kadar yakın olursam olayım şaşırıyorum. Bu detayları belki fikir yürütmenize yardımı olur diye yazıyorum mevcut dertle çok bağlantısı yok. Belki de var ben bilmiyorum.

Yüz hafızasına döneyim. Bir kez gördüğüm yüzü, o kişi ile tek kelam etmesem bile asla unutmuyorum. Buraya kadar sıkıntı yok. Ancak o yüzü bir anlığına gördüğüm için yeri, mekanı ve nerede gördüğümü hatırlamak haliyle her zaman mümkün olmuyor. Çoğunlukla hatırlıyorum ama hatırlamadığım noktada Obsesyon açığa çıkıyor.

Bugün eşimle tvde bir oyuncu gördük. Yüzü tanıdım ama gördüğüm yüzle aynı değildi. Bir müddet takıldım, hatırlamaya çalıştım. En sonunda o oyuncunun çocukluk halini gördüğümü hatırladım ve rahatladım. Şayet hatırlamasaydım başka hiçbir şeye Odaklanamaz, gerekirse Google üzerinden şeceresini çıkarır yine bulurdum.

Gelelim gerçek hayatta sebep olduğu sorunlara. Bir arkadaşımla tatildeydik mesela. Bir kadın gördüm, sarışın kısa boylu ve ince kaşlı. Yüzü tanıyorum ama nerede gördüğümü hatırlamıyorum. Kişiyi şahsen zaten tanımıyorum. Bende ipler koptu o anda. Ne arkadaşımla konuştum, ne denize girdim. Sadece o yüzü nerede gördüğümü hatırlamaya çalıştım. Sonunda hatırladım. İki yıl önce aynı kişi o tatil yerinde markette kızıyla alışveriş yapıyordu ben de orada görmüştüm. Yine rahatladım.

Mahallede bir kadın var. Arada karşılaşıyorum. Yüzünü daha önce gördüğüme eminim ama nerede hatırlamıyorum. Bulana dek muhtemelen bugün olduğu gibi defalarca düşüneceğim. Muhtemelen bir anlık gördüm o yüzden hatırlamıyorum.

Bugün bir kadınla konuştuk. Çocuklarımız aynı okula gidiyor. Yüzü hatırlıyorum ancak kadını asla hatırlamıyorum.Sonra oturup kadını nerede gördüğümü hatırlamaya çalıştım. Abartısız yarım saat oturdum ve bunu düşündüm. Sonunda hatırladım, geçen yıl parkta çocukları beklerken kısa bir muhabbet etmiştik.

Hala çok basit gelebilir dert size, çok haklısınız :) yani diyorum ki gördüğüm yüzleri unutmuyorum ancak onları hatırlamaya çalışırken adeta bir embesil, bir dağ kaçkını, efendime söyleyeyim mağarasından gün ışığına yeni çıkmış bir garip canlı gibi davranıyorum. Sırf bu yüzden markette para unutmuşluğum, elimdeki eşyayı ya da parayı düşürmüşlüğüm, almam gereken şeyi yanlış almışlığım ve bunun gibi türlü ebleh eylemler yapmışlığım var. Çünkü anda kalmam gerekirken ben yüz tarama ile meşgul oluyorum.

İşin Obsesyon boyutu olmasa "ehe yüz hafızam iyidir" der geçerim ama öyle değil işte. Hatırlamaya çalışma ve bulana kadar hayattan kopma noktasında ciddi sıkıntı var. Bu hususta bilgisi olan, aynı durumu yaşayan ne bileyim bir önerisi olan varsa lütfen söylesin. Hayatımı ciddi manada etkiliyor.

Bir de bu yer yön bulma konusundaki eksikliğimin sebebi, yahut varsa çözümünü paylaşırsanız ayrıca sevinirim. Aynı şekilde işitsel hafızamın vehametini de şöyle bir örnekle açıklayayım. Sesim güzeldir iyi şarkı söylerim. Ancak bunun üzerine hiç gitmedim. Kendi kendime şarkı bile söylemedim. Neden? Çünkü herhangi bir şarkıyı baştan sona ezberleyemem. Şarkının fotoğrafı olsa çeker hatırlarım ama öyle bir imkan da yok tabi. Kodlama konusunda iyiyim ki bugüne kadar her şeyi böyle ezberledim.

Konudan konuya saptım kusura bakmayın. Lütfen okuyup aman bu da sorun mu diye düşünmek yerine; markette, gökkubbeden yere az evvel iniş yapmış da ekmeğin ne olduğunu öğrenmeye çalışan bir uzaylı gördüğünüzü hayal edin. Tam da öyle oluyorum yüzü hatırlamaya çalışırken. O yüzden bu duruma bir çözüm bulmalıyım.

Yazan parmaklarınız dert görmesin.

Ben de benzer şeyleri yaşıyorum

Gördüğüm bir yüz ya da dinleriyim bir şarkı vs vs..
Egee bulamazsam sıkıntıya girerim, bir sonraki yapmam gereken iş her neyse asla yapamam.

Kaybettiğim eşyalar için de geçerli bu mesela. Eşya kaybetmek benim için kabus,basit bir toplu ıgneyi kaybetsem bulana kadar hayat bana zehroluyor. Varsa çaresi alırım bir dal
 
Cok sekersin.Gulumsettin canim sıkkınken.Ben de senin gibi yol iz bulma konusunda duydugum seyleri hatirlama konusunda zayifim.Ama gorduklerimi daha iyi anlar daha iyi hatirlarim.Yuz konusunda boyle degilim pek nedense gorsel oldugum halde..Olabilir seyler sen de biliyorsunki zorlayan kısmi obsesyon kismi.Acaba gorselim iyi nasil hatirlamam diye kendini kanitlamaya mi calisiyorsun kendine..Baska konularda oluyor mu bazi takintilar.Olmuyorsa buyuzden olabilir.Olabiliyorsa da tipik obsesyondur..Bir psikolog lazim sanki bunun nedenini ortaya cikaracak..sevgiler..
 
Yön hafızası olarak aynı durumdayız maalesef👀bi yolunu bilenler el atsın sevabına 😁 diğer kısım obsesif kompulsif bozukluk gibi duruyor ve psikiyatriste gitmen şart. O gerekli görürse ilaç yazar ve psikoloğa yönlendirir canım ve evet bu ciddi bir dert😉
 
Yön hafızası olarak aynıyız, 4 yıldır Anadolu yakasında oturuyorum defalarca Kadıköy'e gittim artık sayısını bilmiyorum bile o kadar. Ama ne hikmetse şu boğa heykeliyle bi anlasamiyoruz :halay: (bilen bilir boğa kadikoyun simgesi ) hala gittigimde simitcisinden Brosurcusune kadar soruyorum nasil gidebilirim diye. Asla yön hafızam yok yahu. Benimde sizinkisi kadar olmasa da görsel hafızam kuvvetlidir mesela ama hiç takmam kafama bu kadarı birazcık takintiya giriyor sanki gayet eğlenceli hayat dolu bir karakteriniz var bence yazım stilini bunu cagristirdi bana okurken :21: bu kadar takinti sizi çok yorar gerek yok bir psikoloja başvurun kısa zamanda halolacagini düşünüyorum. Şimdiden önüne gecin halledip bitirin bu sorunu
 
Yer yön bende de sıfır.
Sağımı solumu bile yazı yazarmış gibi yaparak buluyorum.
Ama yüzleri, diyalogları, isimleri asla unutmam.
Yani hatırlamaya çalışmak değil bu, unutmuyorum zaten.

150 yıl önce konuşulan şeyleri top burunlu Ayşe Kıvrak bunu dedi ardından siyah saçlı Zehra İnce şunu dedi ooo ordan uzun boylu Mehmet Sabuncu kontratağa çıkınca kare yüzlü Veysel Atmaca da yapıştırdı cevabı şeklinde bütün diyalogları, simaları, isim soyisimle birlikte sayabilirim.

Ola ki hatırlamaya çalışırsam da ben de sadece hatırlamaya çalışmaya odaklanırım, etrafımda olup bitenle ilgilenmem/ilgilenemem.
Bu aslında odaklanamama sorunu değil aksine odaklanma sorunu.
Yani fazla odaklanma.
E elbette avantajı da olacak dezavantajı da.

Hani ben de istemem Ayselin kaynanasının giydiği donu beğenmeyip gidip değiştirdigi gün Aysele ne dediğini ama hatırlıyorum işte, naapalım insan türünün bir çeşidiyim deyip geçiyoruz.
 
150 yıl önce konuşulan şeyleri top burunlu Ayşe Kıvrak bunu dedi ardından siyah saçlı Zehra İnce şunu dedi ooo ordan uzun boylu Mehmet Sabuncu kontratağa çıkınca kare yüzlü Veysel Atmaca da yapıştırdı cevabı şeklinde bütün diyalogları, simaları, isim soyisimle birlikte sayabilirim.

Ay zihnimde canlandı resmen :rolleyes:
 
Yüz hafızası bende de var evet bu konuda takıntılıyım ama sizin kadar değil, mesela geçen gün hastanede hiç tanımadığım bir adam geçti önümden ve geçti gitti yani bu kadar, daha sonrasında 2 hafta kadar sonra kendi kendime çarşıda dolaşırken önümden birisi geçti ve dakikalarca bu kimdi nerde gördüm dedim durdum ve en sonunda hastanede önümden geçip giden o adam olduğunu hatırladım çok gereksiz birşey ama malesef bir gördüğüm yüzü bir daha unutamıyorum
 
X