Yüzüm kızarıyor. Bu sosyal fobi mi? Çok sıkıldım.

Sosyal ortamlarda bulundukça, sosyal deneyimleriniz arttıkça atarsınız bunu. Ama ben zaten böyleyim deyip sosyal ortamlardan kaçarsanız ir gelişme kaydedemezsiniz. Ben de eskiden yaşamıştım benzer şeyler. ve çocukluğum çok fazla sosyal geçmemişti. İş hayatıma başladığımda da aynı tepkilerim devam ediyordu, ama ne zaman ki sürekli sosyal ortamlarda bulunmaya başladım, insanlarla olan iletişimim arttı yavaş yavaş belirtiler azalmaya başladı. Lütfen kendini gizlemeye ve kaçmaya değil aksine çekingenliğinin üstüne gitmeye ve yenmeye çalış.
 
Genelde yüzüm çok kızarır insanlarla konuşurken ve birden ellerim buz gibi olur. Bir ara topluluk önünde bir kitaptan konuşma yapacaktım resmen kafamı hiç kitaptan kaldırmadım. Yüzüm de kızardı. İnsanlarla iletişime geçerken göz teması kurabiliyorum konuşabiliyorum ama yüzüm kızarıyor. Çevremdekilerde bana çok sessizsin diyor :KK43: Bu sosyal fobi mi ben bunlardan nasıl kurtulacağım?

Bu sorun bende de var malesef
Çocukluğumdan beri asla aşamıyorum.
İş hayatına atılalı 3 yıl oldu hala aynı iş yerinde çalışıyorum
Aramın iyi olduğu insanlarla konuşmakta pek sıkıntı çekmiyorum ama pek muhabbetim olmayan insanlarla konuştuğumda istemdışı kızarıyorum ama öyle böyle değil boynuma kadar kıpkırmızı oluyorum.
İnsanlar kızardı yine dediğinde daha farklı bir ateş basması yaşıyorum
Çok fazla sosyal değilim, yeni insanlarla tanışmak pek hoşuma gitmiyor galiba.
İş yerinde bana da konuşmuyorsun sessizsin derler ama umrumda değil açıkcası
İş yaparken sürekli sohbet etmek tarzım değil oturup işimi yaparım ve birisi bir şey söylerse karşılık veririm ancak o kadar.
Aşabileceğimi düşünmüyorum yapı meselesi galiba.
Çok zorluyor bu beni, gerek iş gerek özel hayatımda..
 
Genelde yüzüm çok kızarır insanlarla konuşurken ve birden ellerim buz gibi olur. Bir ara topluluk önünde bir kitaptan konuşma yapacaktım resmen kafamı hiç kitaptan kaldırmadım. Yüzüm de kızardı. İnsanlarla iletişime geçerken göz teması kurabiliyorum konuşabiliyorum ama yüzüm kızarıyor. Çevremdekilerde bana çok sessizsin diyor :KK43: Bu sosyal fobi mi ben bunlardan nasıl kurtulacağım?

Genelde yüzüm çok kızarır insanlarla konuşurken ve birden ellerim buz gibi olur. Bir ara topluluk önünde bir kitaptan konuşma yapacaktım resmen kafamı hiç kitaptan kaldırmadım. Yüzüm de kızardı. İnsanlarla iletişime geçerken göz teması kurabiliyorum konuşabiliyorum ama yüzüm kızarıyor. Çevremdekilerde bana çok sessizsin diyor :KK43: Bu sosyal fobi mi ben bunlardan nasıl kurtulacağım?

Bende oyleyim malesef hala kurtulamadim bu durumdan biriyle konusurken cok utaniyorum heleki toplum onunde kizariyorum ne dicemi unutuyorum. . Cok utangacim o yuzden sanirim kendimi ezik goruyorum hep acaba bana bakarlarken ne dusunuyolar surekli bu tarz seyler dusunuyorum . Bunu nasıl asicam bilmiyorum ozguvensizlikten hep :(
 
Sosyal fobisi olan bir sıra arkadaşım olmuştu lisedeyken. Dönem boyunca 3 ya da 4 kez ancak konusmusuzdur çocukla, bir şey söylesem dönüp bakmazdi cevap vermesi gerekse yüzüme kesinlikle bakmadan konuşurdu.

Bence siz sosyal fobik falan değilsiniz sadece biraz ozguvene ihtiyacınız var.
Ben insanlarla konuşabiliyorum sohbet edebiliyorum yeni insanlarlada tanışıyorum sürekli muhabbet ediyorum ama çok fazla değil. Ben birebir biriyle konuşurken göz teması kurabiliyorum o konuda sıkıntı yok ama bu topluluk olunca göz teması kurmada zorlanıyorum.. Heyecanlanıyorum ve herşey birbirine giriyor :(
 
Bence sana bahsedilen muthis bir guzellik bu. Yuzun kizariyorsa utaniyorsundur, haya ediyorsundur, gevsememissindir.Etrafimda yuzu kizaramayan o kadar cok kisi var ki. Utanmak utanabilmek bu cagda bir guç. Ozguven eksikligi falan da degil. Beynimizi "ne kadar bagirirsan o kadar guclu, ne kadar lakayit olursan o derece ozguvenlisin" anlayisiyla doldurdular ama bu bir YALAN!

Karsimda utanabilen, yuzu kizaran bi insan gordugumde inan elim ayagima dolaniyor. Benim icin elf gibi guzel bir irk bu insanlar.

Cok unlu olmayan ama cok saglam bi sair aynen sunu soyluyor " bilmemek ayip degil ama utanmamak cok ayip"
Ben utamayı seviyorum zaten güzel birşey :) ama bu yüzümün kızarması normal olmuyor yani birden sıcak basıyor beni ve topluluk içinde kendimi ifade edemiyorum ..
 
sosyal fobik olman için çok daha ileri düzeyde kaygılar yaşaman (topluma çıkacağın zaman,iletişime geçeceğin zaman aşırı kaygı-vazgeçme, eve kapanıp kalma gibi) ve bunun günlük hayatını etkiliyor(insan ilişkileri ve iş hayatı) olması gerek.

kaç yaşındasın bilmiyorum ama ben de 20li yaşların başında hep kızarırdım konuşurken, şimdi 20li yaşların sonuna geldim, bırak kızarmayı başkalarını kızartıyorum :KK53::KK45: yani toplumsal yönüm arttıkça utangaçlık da gitti.
20 yaşındayım :) topluma birşey anlatacağım zaman ki bazen 70-80 kişinin olduğu topluluk içinde oluyorum yada bana görüşüm sorulduğunda heyecanlanıyorum hemen ellerim buz gibi oluyor yüzümde kıpkırmızı :)) Kendimi ifade edemiyorum..
 
Bende kızarıyorum ancak sıkıldıgım utandıgım veya konusmaktan gerı durdugum yok
bır kere kızardıgımı bırı fark etmıstı ve o gunden sonra sunum olsun toplantı olsun mutlaka kızarıyorum bogazıma kadar ve bunu kendımde hıssedıyorum aklıma gelıyor pat kızarıyorum.
bılmıyorum neyle alakalı
Sadece yüzüm kızarsa soru yok onu çok dert etmem ama işte insanlarla iletişimimi etkiliyor bu durum. Aslında o an kendimi çok daha güzel ifade edebiliyorum çok daha güzel konuşabilirim ama pat bi heyecan geliyor beraberinde yüz kızarması aklımdakiler birbirine karışıyor rahat konuşamıyorum..
 
Tanistigimizda esimde oyleydi. Turp gibi kizarirdi.
Sonra bi hocamisla 3 umuz bi konu konusuyoruz. Simdi yine kizarcaksin falan dedim. Sakalasiyoruz. Hocamizda nedense bi tek sen varken kizariyo dedi. Anlamadim o an.
Meger benden hoslaniyomus utandigindan kizariyomus. Bir sure sonra sevgili olduk. Adamda kizarikliktan eser kalmadi. Yaninda rahatim ondan diyo.

Sizin ki de stresten sanirim. Biraz rahatlamaya calisin. Belki ilac falan alabilirsiniz ya da rahatlatici etkisi olan bitki caylarindan icebilirsiniz boyle dueumlardan once
Evet strestende olabilir..İlaç kullanmaya olumlu bakmıyorum kendim çabalayarak bazı şeyleri aşmak istiyorum :)
 
Ben de tek benim sanıyordum :) Başkalarının da olması rahatlattı.

Şöyle bir şey var, bir yerde okumuştum. Bazı insanların yüz bölgesindeki kılcal damarlar yüzeye çok yakın olurmuş. Stres, heyecan, utanma, öfke, kızgınlık gibi hormonları harekete geçiren duyguların etkisiyle kan basıncının artmasıyla yüzde kızarma olurmuş. Tabi bir süre sonra bu durum sürekli yaşandığında, insanlar toplum önünde yada biri ile iletişim halinde olduğunda kızardığını farkedip daha fazla utanmalarına sebep oluyor. Bu aslında zincirin halkası gibi birbirine bağlı. Utanınca kızarıyorsun kızardığın için daha çok utanıyorsun filan.

Umursamamak lazım. Ben öyle yapıyorum. Ben böyleyim. kekemelik gibi yada tik gibi düşünüyorum. Bu durum bir eksiklik değil, hata kusur değil, suç değil.... Yani kendimizi kötü hissetmemizi gerektirecek bir durum değil. Bir de acaba kızarcak mıyım, acaba hakkımda ne düşünürler gibi olumsuz şeyler düşünmemek gerekiyor.

Ben rahatım yani bu konuda. Ben böyleyim. Bundan dolayı beni yargılayacak değiller. Sen de rahat ol önemseme. Hayatın tadını çıkar. Yaşamak güzel böyle ufak detaylarla günlerini insanlardan kaçarak geçirme.
bende bir benim sanıyordum ama yorumlarda bir sürü kişide varmış :)
evet olumsuz düşünce bende de çok var bu yüzden kendime olumlama cümleleriyle telkin yapmaya başladım umarım faydasını görürüm. :)
 
Bu sorun bende de var malesef
Çocukluğumdan beri asla aşamıyorum.
İş hayatına atılalı 3 yıl oldu hala aynı iş yerinde çalışıyorum
Aramın iyi olduğu insanlarla konuşmakta pek sıkıntı çekmiyorum ama pek muhabbetim olmayan insanlarla konuştuğumda istemdışı kızarıyorum ama öyle böyle değil boynuma kadar kıpkırmızı oluyorum.
İnsanlar kızardı yine dediğinde daha farklı bir ateş basması yaşıyorum
Çok fazla sosyal değilim, yeni insanlarla tanışmak pek hoşuma gitmiyor galiba.
İş yerinde bana da konuşmuyorsun sessizsin derler ama umrumda değil açıkcası
İş yaparken sürekli sohbet etmek tarzım değil oturup işimi yaparım ve birisi bir şey söylerse karşılık veririm ancak o kadar.
Aşabileceğimi düşünmüyorum yapı meselesi galiba.
Çok zorluyor bu beni, gerek iş gerek özel hayatımda..
banada sessiz derler genelde... yani çevremdekilerde konuşuyorda çoğu gereksiz şeylerden konuşuyor bende çok dahil olmuyorum gereksiz konuşmayı sevmiyorum bu yüzden de sessiz oluyorum :)
 
Bende oyleyim malesef hala kurtulamadim bu durumdan biriyle konusurken cok utaniyorum heleki toplum onunde kizariyorum ne dicemi unutuyorum. . Cok utangacim o yuzden sanirim kendimi ezik goruyorum hep acaba bana bakarlarken ne dusunuyolar surekli bu tarz seyler dusunuyorum . Bunu nasıl asicam bilmiyorum ozguvensizlikten hep :KK43:
bende böyleyim birebir sohbet ederken o kadar olmuyorda toplulukta çok zorlanıyorum.. olumsuz düşünce bende de çok var olumlama telkinleri yapmaya başladım kendime faydasını görürüm umarım..
 
Sosyal ortamlarda bulundukça, sosyal deneyimleriniz arttıkça atarsınız bunu. Ama ben zaten böyleyim deyip sosyal ortamlardan kaçarsanız ir gelişme kaydedemezsiniz. Ben de eskiden yaşamıştım benzer şeyler. ve çocukluğum çok fazla sosyal geçmemişti. İş hayatıma başladığımda da aynı tepkilerim devam ediyordu, ama ne zaman ki sürekli sosyal ortamlarda bulunmaya başladım, insanlarla olan iletişimim arttı yavaş yavaş belirtiler azalmaya başladı. Lütfen kendini gizlemeye ve kaçmaya değil aksine çekingenliğinin üstüne gitmeye ve yenmeye çalış.
Hayır kaçmadım şuana kadar. Bi topluluk önünde ciddi bi konuşma yapacaktım her yaştan insanın olduğu bir topluluk kalabalıktıda aslında notlarıma çok da iyi çalışmıştım. Ama topluluğa çıkınca heyecanlandım kızradım. Çoğu şey karıştı kendimi çok küçük düşmüş hissettim. O toplulukta ilk kez konuşma yapmıştım. Karşımdaki bir iki insan güldüler belki başka birşeye güldüler ama benim moralim bozulmuştu olumlu düşünemedim.. O topluluğa bir daha konuşma yapmam istenebilir böyle bir durumda tekrar yapmalı mıyım ki?
 
bende böyleyim birebir sohbet ederken o kadar olmuyorda toplulukta çok zorlanıyorum.. olumsuz düşünce bende de çok var olumlama telkinleri yapmaya başladım kendime faydasını görürüm umarım..
Bende tanidigim kisilerle sorun olmuyor ama kendimden daha ustun gordugum yeni biriyle tanisinca ya da topluluk karsisinda utaniyorum. Cokta duygusalim biri ters bisi desin ya da olumsuz bisi olsun hemen aglama hissi geliyo daha rezil oluyorum :D özguven gerekli bize bence
 
Hayır kaçmadım şuana kadar. Bi topluluk önünde ciddi bi konuşma yapacaktım her yaştan insanın olduğu bir topluluk kalabalıktıda aslında notlarıma çok da iyi çalışmıştım. Ama topluluğa çıkınca heyecanlandım kızradım. Çoğu şey karıştı kendimi çok küçük düşmüş hissettim. O toplulukta ilk kez konuşma yapmıştım. Karşımdaki bir iki insan güldüler belki başka birşeye güldüler ama benim moralim bozulmuştu olumlu düşünemedim.. O topluluğa bir daha konuşma yapmam istenebilir böyle bir durumda tekrar yapmalı mıyım ki?
işte tam da söylediğim şey bu deneyim, tecrübe. İlk seferde bunları yaşadın ama bir sonraki seferde gör bak biraz daha rahat olacaksın. Ve karşındaki grubu gözünde de çok büyütme. Emin ol ki, o grup içinde senin yaşadıklarını yaşayan, yada daha önce yaşamış olanlar vardır. Ayrıca hepimiz insanız, hepimizin günlük yaşamı, hayatı, hisleri aşağı yukarı aynı. Kendine güven ve tekrar denemekten de sakın korkma. Nasıl ki bir bebek yürümeyi öğrenirken, sürekli düşüyorum deyip pes etmiyor ve gayretiyle yürümeyi öğreniyorsa, bizler için de böyle. Rezil oldum, panikledim diye pes etmek yok, panikleye panikleye, kızara kızara öğreneceğiz topluluk önünde rahat olmayı. Başka bir şekilde bunu aşmamız mümkün değil.
 
Ben tek çalışıyorum
Millet canın sıkılmıyo mu ayyy diyo
Aslında canıma minnet benim :KK70:

Şimdi yan odaya biri geldi gerçi
Günaydın naber iyi akşamlar modundayım
Kız sıkılıyo tüm katları turluyo napsın benden pek malzeme çıkmıyo :KK70:

Amaan ben de hiç beceremem her istediğim anda muhabbet açmayı. Hiç konuşmuyor değilim ama ortak paylaşımım yoksa konuşacak şey bulamıyorum. Bazen çenesi düşük insanlara özeniyorum bu yüzden.
Hele bir de işim varsa yanıma gelip bir şey sorana bilgisayardan kopmadan cevap veriyorum.
Bu da benim sorunum aslında. Özellikle evde veya işte elimde bir şeyler varsa insanların yüzüne bakmadan konuşuyorum. Sonradan farkediyorum yaptığımı. Samimiyetsiz, çekingen, umursamaz bir görüntü sunuyor karşıdakine. Bunun için ne yapabilirim acaba?

Konu sahibi benim de yüzüm kızarır bazı anlarda. Bence bunun çözümü malesef üstüne gidip daha çok diyalog kurmaktan geçiyor. Bana göre başka çözümü yok.
 
Amaan ben de hiç beceremem her istediğim anda muhabbet açmayı. Hiç konuşmuyor değilim ama ortak paylaşımım yoksa konuşacak şey bulamıyorum. Bazen çenesi düşük insanlara özeniyorum bu yüzden.
Hele bir de işim varsa yanıma gelip bir şey sorana bilgisayardan kopmadan cevap veriyorum.
Bu da benim sorunum aslında. Özellikle evde veya işte elimde bir şeyler varsa insanların yüzüne bakmadan konuşuyorum. Sonradan farkediyorum yaptığımı. Samimiyetsiz, çekingen, umursamaz bir görüntü sunuyor karşıdakine. Bunun için ne yapabilirim acaba?

Konu sahibi benim de yüzüm kızarır bazı anlarda. Bence bunun çözümü malesef üstüne gidip daha çok diyalog kurmaktan geçiyor. Bana göre başka çözümü yok.
Kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş :D
İşyerinde bende bakmadan cevap veriyorum genelde
Hararetli miyim milleti mi es geçiyorum ikisini bir arada çıkarmak mı adı bilmem
Bana 'çok resmisin' diyorlar

Evde bazen bilgisayar başındaysam eşimin seslendiğini bile duymuyorum
O gülünce 'ne oldu' diyorum
Sana diyorum ey ruh diyo :KK53:

Ortası olsak iyiydi ama birşeyle uğraşmasam bile şıp diye muhabbet kuranlardan değilim
Bazen eksikliğini hissediyorum ama genelde 'mesafe' olayında işe yarıyor işte
 
bende kızarıyorum utandığım biriyle konuşurken rahat olamıyorum sessiz kalıyorum.. aslında konuşkan biriyim am autandığımda konuşamam kızarırım cümleleri rahat ifade edemem kendmi anlatamam yaaa zor bsey ama :))
 
Kelin merhemi olsa kendi başına sürermiş :KK70:
İşyerinde bende bakmadan cevap veriyorum genelde
Hararetli miyim milleti mi es geçiyorum ikisini bir arada çıkarmak mı adı bilmem
Bana 'çok resmisin' diyorlar

Evde bazen bilgisayar başındaysam eşimin seslendiğini bile duymuyorum
O gülünce 'ne oldu' diyorum
Sana diyorum ey ruh diyo :KK53:

Ortası olsak iyiydi ama birşeyle uğraşmasam bile şıp diye muhabbet kuranlardan değilim
Bazen eksikliğini hissediyorum ama genelde 'mesafe' olayında işe yarıyor işte

Aslında genele sormuştum dermişim.
Yahu konuşamıyorsun olabilirsin de belki fikrin vardır. Sonuçta insan düşünürken ve yazarken daha özgürdür. :KK14:
Sosyal fobi değil olsa olsa sosyal eksiklik. Benim diğerlerine yaptığımı kendime yapılmış gibi düşünüyorum bazen. Gerçekten sinir bozucu bir insanım galiba. :KK45:
Diyalog halindeyken bunu kendime nasıl hatırlatabilirim acaba? çimdiklemek lazım beni.
Eşim de sevgiliyken 'yüzüme bakmıyorsun hep etrafa bakıyorsun' derdi zaten. :oops:
 
Aslında genele sormuştum dermişim.
Yahu konuşamıyorsun olabilirsin de belki fikrin vardır. Sonuçta insan düşünürken ve yazarken daha özgürdür. :KK14:
Sosyal fobi değil olsa olsa sosyal eksiklik. Benim diğerlerine yaptığımı kendime yapılmış gibi düşünüyorum bazen. Gerçekten sinir bozucu bir insanım galiba. :KK45:
Diyalog halindeyken bunu kendime nasıl hatırlatabilirim acaba? çimdiklemek lazım beni.
Eşim de sevgiliyken 'yüzüme bakmıyorsun hep etrafa bakıyorsun' derdi zaten. :oops:
Aslında kasmamak lazım ama burda ne desem boş yüzyüze gelince yine kal gelir bana
Benim bazen yıllar alır samimiyet kurmam ay değil yani
Sende o kadar buz musun?
 
Back
X