Arkadaşlar, soru sormaktan ziyade paylaşmak dertleşmek için yazıyorum bu yazıyı. Bu nedenle biraz uzun olacak...
Ben 25 yaşında 3 yıllık bir öğretmenim.
Güzel bir işim ve rahat bir hayatım var. Kendi kendime yetiyorum en azından. Geziyorum kamp yapıyorum fotoğraf çekiyorum hayvanlarla doğayla iç içeyim. Kitaplarla şiirlerle haşır neşirim. Kimseyle bir derdim yok. Arkadaş çevrem ve iş hayatımda da sevilen sayılan bir insanım. Mutluyum, huzurluyum kendimce.
Şimdi bu hallerimi gören imreniyor. Ama kimsenin bilmediği şeyler var. Çok zor bir hayatım oldu. Çocukluğumdan beri şiddetin ortasında büyüdüm. Annemle babam hiç anlaşamazdı. Sürekli kavga dövüş. Şiddet dayak. Abim var bir de. Babam annemi döverdi abim beni. Bebekken ölümden dönmüşüm yaşamaz demişler ama yaşamışım. Babam hem bu yüzden hem de karakterimi özelliklerimi çok sevdiğinden aşırı düşkündü bana. Hep severdi herkese örnek gösterirdi. Hatta sen olmasan ben raydan çıkar daha kötü olurdum derdi. Benim babam jandarmaydı. Terörle mücadelede yıllarca çalıştı. Gördüğü anlattığı yaşadığı şeyleri anlatsam, onu gördüğüm halleri anlatsam aklınız şaşar. Çok zor bir mesleği ve hayatı vardı. Ben empati becerisi yüksek olan bi çocuktum babamla hep empati kurdum hep anlayışla yaklaştım. Bana düşkünlüğü buradan geliyor sanırım. Öyle ki adıma şiirler hatta hayatımı çocukluğumu anlatan kitap bile yazmışlığı var. Annem de iyi bir insandır. Ancak anlaşamadılar. Annem 17 yaşındayken evlenmişler ve doğuda terörün ortasında onca şeyi yaşamak annemi de çok yıpratmış haliyle. Zamanla onun da psikolojisi değişmiş. Babamla annemin sürekli ufacık şeylerden kavga ettiklerini hatırlarım. Hatta annemin kapıyı kitleyip uyumasını. Babam düşmanın mı kapıyı neden kitliyorsun derdim hep. Zaten boşanma süreçlerinde babamın anneme yönelttiği cümle de hep bu olmuştu. 25 yıl evli kaldılar. Babam hep boşanma isteğiyle geldi annem hep reddetti direndi asla boşanmaya yanaşmadı. Araya birilerini soktu, bizi soktu, çocuklara yazık dedi akrabalar devreye girdi gene barıştılar. Ama neredeyse her sene en geç 2-3 senede bir boşanma aşamasına geliyor geri vazgeçiyorlardı. Bu süreçte babamın anneme şiddet uyguladığına da şahit oldum, annemin babama şerefsiz dediğine de, evde fırlatılan bardaklara devrilen masalara çarpılan kapılara da... yani olayların haddi hesabı yok. Babamın abime de şiddet uyguladığı oldu. Evet babamı savunmuyorım o da normal bi insan değildi. Ama bana tek bir kötü davranışı ya da şiddet uygulaması olmadı bu yaşıma kadar. Ben de ona hep saygımı korudum. Yeri geldi uyardım yeri geldi kızdım ama hep saygı çerçevesinde. Sadece bir kez sınırı aşacak kadar sert konuştum o da gerçekten büyük bir şey yaptığı için. En son olayda babamla annem çok büyük bi kavga ettiler babam annemi dövdü ben ayırmaya çalıştım ve o gün o sinirle babamı evden kovdum bi daha gelme dedim. Böylece Babam ben lise sondayken evi terk etti 1 ay kadar sonra babamın annemi aldattığını evi terk etmeden önce hayatında bir kadın olduğunu öğrendim aradım konuştum kızdım tepki gösterdiğim yanlış yaptığını sert bi dille belirttim küstüm konuşmadım. İletişimimiz kesik kesik ilerledi. Hep aracılık yaptım annemle babam arasında. Bu süreçte abim yok ya üniversitede ya da yurt dışında erasmusta. Hep uzak kaldı o erkek olunca daha kolay bilirsiniz arkadaşlarında kalırdı vs. Neyse bu süreçte ben üniversiteyi kazandım başka şehre o dönemde de babam hala çalışıyor tayin oldu başka şehre annemle de boşanmamış ama ayrı yaşıyor durumdalar. Ben üni kazandığım şehre gittim. 15 tatilde geldim ki annem perişan halde. Doğal gaz kesik elektrik kesik su kesik hasta olmuş üşütüp dolap neredeyse boş onun bunun getirdikleriyle yaşıyor ve herşeyi saklamış. Dayanamadım o haline. Babamı aradım buluşalım dedim. Enine boyuna konuştum. Aç davayı boşan, ver nafakasını güzlce devam edin ikiniz de hayatınıza. İki çocuğunun annesi bu kadıncağız sana senelerce baktı yemeğini yaptı doğuda sürndü seninle dedim. Annen gidecek dava açacak hiçbişey istemiyorum diyecek hemen boşanırız aksi taktirde uzar deyince çok sinirlendim böyle bi şeyi o yapsa ben yaptırmam dedim. Ya evinin başına geçip oturacaksın ya Boşanacaksın nafakasını da vereceksin karının onca yılını gençliğini harcadı öylece sokağa atamazsın dedim. En son şöyle bir karar aldık dedi ki ben tayin olacağım ben gideyim. Annem burada yalnız kalmasın. sen de kaldığım yerden memnun değilim deyip duruyorsun annen senin yanına gelsin ikinize bir ev tutayım. Biraz uzaklaşalım düşünelim. Annem boşanma davası açmıyor babam açmıyor annem sürünüyor mecburen bu mantıklı geldi şimdilik ve Tamam dedim kabul ettim annemi götürdüm okuduğum şehre ev tuttu babam kirasını da ödüyordu artık. Benim hesabıma her ay 700 lira yolluyordu 300 lira da burs alıyordum annem de bebek falan bakarak geçinmeye çalışıyorduk. O sıralarda babam boşanma davası açtı mahkeme dava sonuçlanana kadar 400 lira nafakaya hükmetti ancak Babam buna rağmen bana aylık 700 lira göndermeye devam etti. Ama büyük şehirde okuyordum kiram bile 500 dü yetmiyordu. Annem bi yandan bebek falan bakıyor çalışıyordu. Dedem ve anneannem dayım falan da okuduğum şehirde yaşıyordu onlar da yardım ettiler bize. Babamın birlikte yaşadığı kadın ve bizi elaleme rezil etmesinden bize yaptıklarından söylemlerinden kaynaklı küstük yine benzer meselelerden. 1 sene kadar küs kaldık bu defa. Harç paramı bile ödeyemedim babamın asker arkadaşları aile dostları yardım etti de öyle ödedim yoksa okulum uzayacaktı. 1 sene kadar küs kaldık ama bu süreçte ara ara mailleşiyor konuşuyor konuları tartışıyor çözüm bulamayıp tekrar bozuluyordu aramız. En sonunda bana resmen yalvardı kabullenmeyeceğim şeyler istedi ( yaşadığı kadını yok sayıp yanına gitmem onları kabullenmem gibi) bazı söylemlerine çok sinirlendim ve beni çok yıprattığını görüşmek istemediğimi söyledim. Neyse aradan yaklaşık 1 sene kadar geçti benim son senemde babam hastalandı bunu duyunca dayanamadım aradım zaten özlüyordum annemin babanla görüşürsen hakkımı helal etmem demesiyle hep aramaktan vazgeçiyordum. Hastalığını duyunca dayanamadım aradım ve durumun sandığımdan ciddi olduğunu babamın akciğer kanseri olduğunu öğrendim hemen kalkıp yanına gittim. Çok zordu benim için. O kadınla beraber yaşıyordu evine yerleşmiş. Kadının çocukları var. Babamın İtibarı yerle bir eski komşuların arkadaşlarının herkesin diline düşmüş durumda. Gittim sarıldım saatlerce ağladık. Herşeyi unuttum. Her şeyi yuttum. Üzülmesin diye hep sustum biraz kaldım yanında mezuniyet işlemleri için geri döndüm sonra tam yanına gitmek için hazırlanırken gelen telefonla hastaneye kaldırıldığını durumunun ağırlaştığını öğrendim ve apar topar yanına gittim abimi de aradım onu da götürdüm. Gittiğimde hastaneye yatırmışlardı. Çok kötüydü çok zayıflamıştı. 20 gün kadar kaldım yanında helallik istedi asıl sen helal et hakkını baba dedim çok pişmandı çok üzgündü hep affet dedi ben de herşeyi unuttum yanındayım iyileşceksin dedim hep hastanede son günlerinde kanser beynine sıçradı bilinci gitti vuruyor küfrediyor kendini yerden yere atıyordu çok zor zamanlardı hiç gözümün önünden gitmeyen zamanlar, ben yanına gittikten 20 gün sonra da akciğer kanserinden vefat etti. 3 sene oldu ben hala kendime gelmiş sayılmam. Boşanmadıkları için babamın maaşı anneme bağlandı abim atandı ben atandım yakın yerlerdeyiz annem de istemediğim uzaklaşıp herşeyi unutmak istediğim halde benle geldi. Onunla beraber sorunlar da geldi. Çünkü annemin de psikolojisi bozuk. Herkesle kavga ediyor herkesi düşman belliyor sürekli kuruntular birileri büyü yapıyor diye senelerdir bitmeyen bir takıntı. Geçen evime gelmişti gittikten sonra temizlik yaparken halının altından büyüye karşı dua buldum düşünün. Abim deseniz gitmiş kumar borcuna girmiş 200 bin lira hem de sonra da bağımlılık olmuş güya. Bırakamıyormuş. O kadar borç yapıp sıkışınca da psikolojisi bozulmuş. İlaç kullanıyor buraya geldiler saçma sapan biri bize büyü yaptı biz bu hale geldik biz nasıl kardeşiz diyor bana arayıp sormuyoruz birbirimizi doğru düzgün falan. Biri bize büyü yaptı. Büyüden değil dedim. Normal olmadığnızdan. Bunca şeyden sonra psikoloğa gidip kendimi toplamayı fikir eden tek ben oldum ben hayatımı düzelttim geçmişi sildim ders aldım siz saçma sapan takıntılar büyü birileri bişey yapıyorda takılı kaldınız. Hepimiz zor şeyler yaşadık psikolog öcü değil hepimizin gitmesi gerekiyor dedim. Hala kumara bulaşmam büyüden diyor. Kumar borcu için annemden de benden de yardım istedi sıkıcaz dişimizi biraz dedi. Ben de dedim valla bende senelerdir diş sıkmaktan diş kalmadı. Ben hayatımı düzene sokmuşum mis gibi işim maaşım var annem de yeni kendine gelmiş maaşa kavuşmuş onca çileden sonra sense sana o kadar fedakarlık eden seni temizlik yaparak okuyan anaya ev alalım oturtalım kardeşim birlikte diyeceğin yere ben kaç kere dedim kabul etmedin gittin ev parasını kumara verdin ben o işin altına girmem daha yeni düze çıkmışım üniversitede aldığım kredilerin borcu duruyo daha 30 bin lira. Nasıl kumar oynayıp girdiysen sık kendini öde bana mı sordun o borca girerken dedim. Ben burda doğuya atanmışım bi kişi elini uzatmamış elin adamları yedi kat eller yardım etmiş de öz abimin faydasını görmemişim burda allahın dağında hastanede yatmışım kaç kere burdaki 1 yıldır tanıştığım arkadaşlarım hastanede bana bakmış da beyefendi hastalığımdan haberi bile olmamış arayıp sormadığından. 4 saatlik şehirde yaşıyor 3 senedir 3 kere anca gelmiş yanıma o da annem gelince bayramda. 1 kere arayıp ne haldesin dememiş şimdi borcu takınca vay efenim dişimizi sıkacakmışız. Geçen geldiler yanıma ben ehliyet aldım araba almayı düşünüyorum. Bir erkek arkadaşım var evlenmeyi düşündüğüm yavaştan çeyiz düzmeye başladım falan. Bana aman çeyiz de neymiş ne gerek var masrafa diyor araba alcam şimdi arabalar çok pahalı hem yeni öğrendin acele etme boşver diyor istediğim arabaya bu pahalı acemisin ucuz yollu bişey al sen diyor vazgeçirme çabaları. İşe yaramayınca en sonunda özgüven kırmaya başladı. Tv de çıkan öğretmen öğrencileri ezdi haberinden girdi kadınlar araba süremiyor yeaaa dan bi girdi kadında o yetenek yokmuş kadın şoförlerin yüzde 99 u beceremiyormuş bu işi. Ben de fikrimi belirttim herkes aynı değil kadın olmakla alakası yok tecrübe ve eğitim sadece tecrübesizdir dedim. Israrla bağırıyor bana hayır kadınlar süremiyor. Ben düşüncene saygı duyuyorum ama ben öyle düşünmüyorum dedim iki kere iki dört böyle bu diye hala diretti konuyu kapatalım dedim hala uzattı. En sonunda patladım. Ben o arabayı alacağım 2-3 sene içinde de senden iyi sürmezsem ben de insan değilim ahdım olsun dedim kadınlar niye araba süremesin ne alakası var dedim bi sürü hakaret etti salak mısın mal mısın gerizekalı mısın 2 kere 2 dörttür kadar net işte kadınların geneli süremiyor araba işte kabul et işte feminist olacam diye kırk takla atıyon fslan filan deyince dedim ki tamaaaaam millet kardeşini özgüven aşılar sen var olan özgüveni kırmaya çalışıyosun erkek arkadaşım bile burda sürebilir miyim diyince destek oluyo güven kendine diyor sen öz kardeşimsin el oğlu desteklerken sen nasıl köstek olursun dedim sende tartışma kültürü yok hatta ne tartışma kültürü kültürün k si yok saygı desen sıfır ağzın lağım gibi ben bundan sonra seni muhatap bile almam sen de beni alma dedim geçtim odama. Sonra da bir daha konuşmadık. Annemle konuşmalarını duydum arkamdan saydırıyor sosyal medya paylaşımlarımı üstüne alınıyor saçma salak tripler işim gücüm yok ona laf sokacam sosyal medyadan saçma sapan ithamlar annem de onu destekliyor neyse odama kapandım gidene kadar muhatap olmadım giderken gene sarıldım yolcu ettim gittiler abimle hiç konuşmadım annem arada arıyor konuşuyorum annem şimdi ona borcuna yardım etmek için yanında kalıyor maaşını ona harcıyor destek oluyor bişeyler satıyor yardım etmek için. İçim acıyor kadıncağızı böyle gördükçe. Onca çike içinde okuttu büyüttü adamı beşbin liralık maaş sahibi etti bi kuruşunu yiyemeden adam gezdi tozdu ne haldesin demedi kadına atanalı üstüne bi de utanmadan borcu kitledi. Almıyor aklım çıldırıcam düşünüyorum ben bi hataya düşüp böyle bi halt yesem anneme asla diyemezdim gerekirse ek işe girer kimseye sezdirmeden öderdim borcumu kadın beni bebek bezi temizliyerek merdiven silerek okuttu ev alıp yaşatmak rahat ettirmek yerine bi de 200 bin lira kumar borcu yaptım bi de onu mu ödetcem derdim ama yok herifin dünya umrunda değil. Çektim konuştum anneme çok yansıtma ek iş bul kendine haftada 3 gün boştasın o günler çalışırsın başka işte ödersin zamanla kadını bulaştırma dedim ama dinleyen kim. Bu olayı da fırsat bilip uzak duruyorum muhatap olmuyorum ikisine de soğuğum bunu da fark ettirdim gıcıklanıp uzak dursunlar diye beni çıldırttılar arkadaşlar senelerdir bıktım usandım bitmeyen dertlerinden tam rahata erdik dedim bi de bunu çıkardı başımıza paşamız haksız mıyım sizce iç döktüm biraz ama kusura bakmayın delirecektim yoksa
