- 6 Aralık 2017
- 697
- 954
- 23
- 33
O haberi gördügümde içim sökülürcesine ağladım.. İnsan olmaktan da böyle insanlarla aynı havayı solumaktan da çok ama çok utanıyorum.. Bu insanlarla nasıl savaşabiliriz diye düsünüyorum.. Her gün sokaktaki canlara mama su götürüyorum.. Sokaktaki cocuklarla yapiyorum bunu, onlara bu sevgiyi, onlarin bize olan ihtiyacini anlatmaya calisiyorum.. Önce birbirlerinden korkuyorlar ama sonra birbirlerini cok seviyorlar.. Cünkü aynilar.. Cünkü birinin elleri var, digerinin patileri.. Hepsi aynilar.. Evlatlar.. Tüm canlilar cok kiymetliler, emanetler.. Ki cok kısıtlı imkanlarımla.. Sadece bir gün iyiligin kötülügü yenecegini umut etmekten baska bir sey gelmiyor elimden.. Gecen gün böyle bir konuda hayvanlari hor görenlere vicdansiz dedigim icin banlanmistim.. O haberden sonra ne demek istedigim daha iyi anlasilmistir diye düsünüyorum.. Sevgisizligin sonu şiddettir...Sevgili kk üyeleri öncelikle merhaba.
Bu açmış olduğum konuda derdim ne sevgilim ne işim ne kv ne elti ne görümce.
Derdim yitip giden insanlığımız...
2-3 gündür belki internette belki haberlerde gördüğünüz bir haber var sakaryada 1 aylık bir köpek yavrusuna uygulanan vahşet. Günlerdir bakmayayım okumayayım diye direniyorum çünkü daha görür görmez başıma ağrılar giriyor içim yanıyor. Nasıl bir insan daha yeni doğmuş minnacık bir canlıya bunu yapabilir aklım fikrim vicdanım yüreğim almıyor. Detayları burada paylaşıp canınızı yakmak istemem dileyen internette aratıp bakabilir, keza ben hala bakmadım detaylarına ama sokak hayvanları ile ilgilenen bi gurupta ameliyata dayanamayıp öldüğü haberini aldım bütün hücrelerimde acısını hissettim...
Diyeceksiniz ki dert bunun neresinde bizimle alakası ne?
Bunu yapan bir insan evladı. Bu kadar cani bu kadar acımasız da olsa bir ana doğurdu büyüttü maalesef... Sizden ricam lütfen çocuklarınıza hayvan sevgisini aşılayın onlarda rabbimin dilsiz kulları. Parkta sokakta herhangibi bir hayvana Zarar veren bir çocuk ve buna seyirci kalan anneyi (!) görünce deliriyorum kendime hakim olamamaktan korkuyorum. Dile getiremiyorlar diye canları yanmıyor değil acıkmıyor ,susamıyor değiller. Sevmek zorunda ya da evinize alıp bakmak zorunda değilsiniz sadece merhamet edin zarar vermeyin. Sizin için çöp olan dünden kalan bi tas yemek belki de onların günlerdir yediği ilk yemek olacak. Kapınızın önüne koymak zorunda da değilsiniz. Çöpün yanına koyun. Çocuklarınıza onlarında canı olduğunu hisleri olduğunu anlatın. Burada hepimiz anne veya anne adayıyız eğer gelecekte daha güzel bir dünya istiyorsak bu bizim yetiştireceğimiz çocuklara bağlı...
Gerçekten çok üzgün ve mutsuzum. Bu caniler hala aramızda dolaşıyor ve bunu bugün masum bir hayvana yapan yarın insana da yapabilir...
Okuduğunuz için teşekkür ederim bi nebze olsun acımı hafifletmek istedim...