haklısın canım, kıymet vermesi böyleyse vermese ne olacakmış bilmiyorum. sana hamileyken öyle stres sıkıntı yaratacaksa en iyisi ayrılman. benim evet ilk denemem olacak. aslında evliliğimin ilk yıllarından beri hep çocuk istedim ama eşim yıllarca istemedi. hatta lafını bile ettirmezdi.biraz üstelesem kavga etmeye başlardık. sırf onun yüzünden böyle geç kaldık. ancak 1,5 sene önce falan benim canıma tak dedi. işi "çocuk yapmayacaksak ayrılalım" a kadar götürdüm. o zaman biraz biraz razı oldu. bir zaman denedik denedik olmadı. eşimde bir sorun olabileceğinden de şüphelenmek de hiç aklımıza gelmedi. tabi yaşım artık ileri olduğu için önce ben doktorlara gittim. bir şeyiniz yok bekleyin olur dediler. biraz daha bekledik sonra eşim doktorlara gitti, varikosel teşhis edildi. ameliyata gerek yok tüp yapın dediler. tam o sırada ailemde 2 kişi birden kanserden vefat etti. bana da bir korku geldi, tüpteki ağır hormonlardan iyice gözüm korktu. bir yandan raporla uğraşırken bir yandan sperm sayılarını yükselttik, hatta varikoseli büyük ölçüde iyileşti ve artık normal sperm sayılarına ulaştık. tam aşılama yapacaktık ki bu sefer de prolaktin yükselmiş sayılar düştü. yeniden tüp bebeğe mecbur kaldık. tüp olmasın diye çok mücadele ettim ama kaderimde bu varmış işte. artık bundan sonra hayırlısı olsun. umarım benim, senin, herkesin çabucak olur da, bu sıkıntı dert biter. biz şu son 6 ayda bile inanılmaz yıprandık. yıllardır uğraşan insanların halini düşünemiyorum bile.
keşke çift embriyo koysalar da ikizim olsa, ama benim çocuk düşmanı kocam istemez ki
((
bu sefer puregon kullanırım :)
