Zor durumlar

Buraya yazınca birazcık rahatlıyorum. Annem ve ablam çok üzülerek beni üzüyorlar ağlamalarına kıyamıyorum. Elim ayağım titriyor, telde ağladı yine annem

Alışıyorlar kesinlikle .Annem olmadığı için sadece sinirleniyorum çünkü birlikte bir yaşanmışlık,bir bağım yok kayınvalide ile o yüzden sırf saçım basınla yargılanmak beni sinir ediyordu ne yalan diyeyim .
Normalde yapmam ama izinde onlara giderken inadına sıfır kol ,kapri ,tayt , koyu renk ojeler rujlar şurup gittim .esime de dedim ki görsünler bakalım nasıl açık olunurnus ilk zamanlar sınırını yüzünden okuyordum sonra alıştı bide zayıf olsam valla göbeğe peercing takip göbeği açık tişört bile giyerdim de görüntü iğrenç daha çok kendime guldururum
Kavga etmeyin ,kalp kurmayın her seferinde sabırla anlatın .Her ağladığında ettiğinde yada intihar ederim deyince de "anne intihar etmek ,basimi açmaktan daha günah nasıl bunu düşünemedin "deyin üste çıkın .Uzuldugunuzu asla belli etmeyin biraz katı durun ama kalp kırmadan ne de olsa anne bir emeği var üstünüzde

JaneRizzoli .!.:

herkese merhaba
Konu dini tabanlı olsa da aslında din meselesi değil. Yani sormak istediğim, danışmak istediğim şey din tabanlı değil.
30 yaşını aşmış, öğretmen, bekar biriyim. Başörtülüyüm. Ve içinden çıkamadığım bir mesele bu. Açılmak istiyorum.
Mesele buna karar vermek değil. Buna ben büyük ölçüde kararımı verdim.
Mesele bunu çevreme kabul ettirmek.
İlk önceliğim annem ve ablam.
Annem beni öldürürsün diyor. Daha yeni yeni bu fikrimi söylemeye başladım onlara. Babam pek tepkili değil.
Şimdi bu yaştasın kararlarını alamıyor musun vs diyecek olanlar için kararımı alıp uygulamakta sorun yok. Sorun ben bunu yaptığımda üzülecek insanlar.
Annemi üzmek hiç istemiyorum.
Bir yandan da bu şekilde de yaşayamıyorum artık.
Ne yapabilirim? Bu süreci daha az hasarla nasıl atlatabilirim?

Genişletmek için tıkla...

Son olarak ne yaptığını öğrenebilir miyim ? Aynı durumu bende yaşıyorum. Annemi üzmek çok can acıtıcı. Üstelik konunun din olduğunu düşünmüyorum. Doğru bir tesettür yapmıyorum, namaz kılmıyorum çok utanarak söylüyorum bunu ama Allahtan tabiki. Şimdiye kadar erkek arkadaşıma , namaz kılmamama hiç tepki vermedi annem. Ama iş açılmaya gelince yataklara düştü . Bunu yapmayı bende istiyorum . Eşim destekçi. Ama annemi üzemiyorum . Kendim bunu aşılmayacak bir problem gördüğüm için takıntı haline getirmiş olabilirim. Henüz 24 yaşındayım. Hikayeni okuyunca acaba bende daha erken cesaret etmeli miydim diye pişman olur muyum diye düşündüm. Keşke bir çaresi olsa , keşke mutlu olunsa , hayat ne kadar kolay olurdu.

Ben de çok merak ettim neler oldu ?