zoraki evlilik

belki de problem sendedir arkadaşım
bir de eşini dinlemeyi isterdim
onu bariz bir şekilde küçük görüyorsun bunu hangi erkek kabul eder
onun davranışları da doğru değil ama
etkiye tepki gibi geldi bana
belki de kocanı olduğu gibi kabullensen ve sevsen o da bambaşka davranacaktı sana
 
Buna zoraki evlilik demeyelim istersen...Yani Bayağı bile isteye evlenmişsin. Zorla evlendim demek belki kendini daha iyi hissettirecek ama öyle değil.
Evlendim ama pişman oldum diyebilirsin. İllaki birilerine suç atmaya gerekte yok .O öyle kötüydü böyle kötüydü. Farketmez olmuyorsa olmaz dır. Bunun başka çaresi yok Bundan önce düşünmemişsiniz bundan sonrası iiçin oturup iyice bir düşünün başkalarını dinlemeden kendi kendinize karar verin hayatınızın kalan kısmı için ne istedğinizi düşünün ve uygulayın lütfen
..
 
arkadaşım ne yaptın merak ettim kendi derdim için fikir ararken senin kini gördüm üstünden bayağı zaman geçmiş merak ettim. meslekle karakter in inan alakası yok benimde eşim öğretmen sen eşini anlatıyorsun ya aynı huylar onda da var 4 yıllık evliyim bir arkadaşımla dahi görüşemedim asosyalin teki çok sıkıldım bende sürekli onun bana biçtiği hayatı yaşamamı istiyor. bende üniversite mezunu çalışan bi bayanım ama hayata bakış açımız farklı.
 
mrb arkdaşlar fikirlerinize ihtiyacım var .8 aydır evliyim.Ben de her genç kız gibi evlenmeyi istedim.Eşime birileri beni tavsiye etmiş bunun da kafasına yatınca peşime düştü ben istemedim.Kendim öğretmenim o ilkokul mezunu inşaat işiyle uğraşıyor düzenli bir işi yok.Açıkçası ondan etkilenmedim.Ancak peşime düşmelerle telefonlarla vicdan yaparak etkilemeye çalışarak görüştük ve 1 ay sonunda nişan yaptık.Aslında başta bana eğitimi olmamasına rağmen kendini geliştirmiş ,girişken olması değer veren olarak gördüğüm için neden olmasın dedim ve kabul ettim.Bir süre sonra eş durumu ataması için nnikah kıydık ancak sonra pişman oldum çünkü onu tanıdıkça aslında uyuşamayacağımızın farkına vardım karakterlerimiz çok farklıydı ailemde geri çevireyemeyeceğimi söyledi anlayacağınız sürekli huzursuzlukla iç sıkıntılarıyla 3 ay içinde evlenmek zorunda kaldım aslında ben eşime sürekli istemediğimi söylüyordum ama o kendini intihar edeceğini söylüyordu .Çünkü benimle evlenmeyi çok istiyordu...Düğünden sonra Depresyona girdim antidepresan kullandım intiharlar düşündüm işimi bırakma noktasına geldim.8 aydır sürekli tartışıyoruz fikirlerimiz bakış açımız çok farklı aramızdaki eğitim farkı sürekli problem oluyor kendini benden aşağı görmek istemiyor bunun için her tartışmamızda sürekli dayak yiyorum arkadaşlarımla ailemle görüşmemi istemiyor sosyal hayatımı tamamen kısıtladı.Kapanmam için sürekli baskı yapıyor kapanmazsam dayak atacağını söylüyor..Anlayacağınız hiç hoşgörü ve anlayışı yok bir türlü onu eşim olarak göremiyorum.Sürekli sabrettim belki düzelir diye bekledim ama bir türlü olmuyor.Boşnmak istiyorum ancak şu an için bunu kaldıramam çünkü insanların ne dediğinden çok etkileniyorum pasifliğim öz güven eksikliğimin sonuçlarını çok kötü ödüyorum kendisi boşanmaya yanaşmıyo onlar için namus meselesi evli kalırsam mutsuz evlilik mutsuz çocuklar yetişecek çok sabırlı olmama rağmen tahammül edemiyorum artık karakteri de batmaya başladı yalan söylemeleri tehdit etmeleri insanların arkasından konuşmaları inançlıyım dedği halde birçok şeye uymaması beni ondan soğutuyor şu an da çalışmıyor fikirlerinizi merak ediyorum
Genelde hep böyle şeyler duyuyorum eğer erkeğin eğitim durumu ya da gelir durumu düşükse güçsüz gözükme altta kalma korkusuyla(belki kendileri bile farkında değil bilinçaltı oluyo belki..) kabalaşıyolar, çocuğunuz yoksa çocuk yapmamaya bakın enazından...
 
ne derseniz hak veriyorum kızlar insanız işte bazen zaaflarımıza yenik düşüyoruz zayıf noktalarımız olabiliyor istememekten kastettiğim emin olmamaktı çünkü bir yandan bana aşırı değer veriyordu benim için herşeyi göze alabilirdi kendini intihar edecek kadar seven biri(tabi sonradan yalan olduğunu anladım) hayatımda iilk defa biri bana aşırı değer verdi sahiplendi bu nedenle etkilendim ancak diğer yaandan mantığım kabul etmiyordu aramızdaki eğitim,kültür farkı gibi sorun olur diyordum bocalamalarla gelgitlerle ve onun ısrarlarıyla evlenmiş oldum.Kendime kızıyorum tabiki de kararsız olmam,sürekli alttan almam biraz da içine kapanık olmamın etkisi çok büyük tabiki de. Yeri geliyor karşımdakine çok iyi niyet gösterebiliyorum kendim zarara uğrasam bile ve yönlendirmelere çok açığım bunu farkettim.Aslında benim kendimle ilgili sorunum var benim kendimi değiştirmem lazım her şeyden önce. Kimse benden daha dğerli değil bunu anladım
'çünkü bir yandan bana aşırı değer veriyordu benim için herşeyi göze alabilirdi kendini intihar edecek kadar'
Birisinin sizin için intihar edeceğini söylemesi sevme değil takıntıdır.Hiç kimsenin hayatı kimse için feda edilemiyecek kadar değersiz değildir.Bence bu noktayı o zaman görüp bu adamın normal olmadığına karar verebilirdiniz.
 
Bir sey sorcam şimdi çok merak ediyorum bunca olay olurken aranizda cinsel ilişki yasaniyor mu?
Ben bunu cok merak ediyorum. Biz burda gunduz üzülüyoruz fikir veriyoruz aksama millet yatakta sevisiyor ya zoruma gidiyor.
 
mrb arkdaşlar fikirlerinize ihtiyacım var .8 aydır evliyim.Ben de her genç kız gibi evlenmeyi istedim.Eşime birileri beni tavsiye etmiş bunun da kafasına yatınca peşime düştü ben istemedim.Kendim öğretmenim o ilkokul mezunu inşaat işiyle uğraşıyor düzenli bir işi yok.Açıkçası ondan etkilenmedim.Ancak peşime düşmelerle telefonlarla vicdan yaparak etkilemeye çalışarak görüştük ve 1 ay sonunda nişan yaptık.Aslında başta bana eğitimi olmamasına rağmen kendini geliştirmiş ,girişken olması değer veren olarak gördüğüm için neden olmasın dedim ve kabul ettim.Bir süre sonra eş durumu ataması için nnikah kıydık ancak sonra pişman oldum çünkü onu tanıdıkça aslında uyuşamayacağımızın farkına vardım karakterlerimiz çok farklıydı ailemde geri çevireyemeyeceğimi söyledi anlayacağınız sürekli huzursuzlukla iç sıkıntılarıyla 3 ay içinde evlenmek zorunda kaldım aslında ben eşime sürekli istemediğimi söylüyordum ama o kendini intihar edeceğini söylüyordu .Çünkü benimle evlenmeyi çok istiyordu...Düğünden sonra Depresyona girdim antidepresan kullandım intiharlar düşündüm işimi bırakma noktasına geldim.8 aydır sürekli tartışıyoruz fikirlerimiz bakış açımız çok farklı aramızdaki eğitim farkı sürekli problem oluyor kendini benden aşağı görmek istemiyor bunun için her tartışmamızda sürekli dayak yiyorum arkadaşlarımla ailemle görüşmemi istemiyor sosyal hayatımı tamamen kısıtladı.Kapanmam için sürekli baskı yapıyor kapanmazsam dayak atacağını söylüyor..Anlayacağınız hiç hoşgörü ve anlayışı yok bir türlü onu eşim olarak göremiyorum.Sürekli sabrettim belki düzelir diye bekledim ama bir türlü olmuyor.Boşnmak istiyorum ancak şu an için bunu kaldıramam çünkü insanların ne dediğinden çok etkileniyorum pasifliğim öz güven eksikliğimin sonuçlarını çok kötü ödüyorum kendisi boşanmaya yanaşmıyo onlar için namus meselesi evli kalırsam mutsuz evlilik mutsuz çocuklar yetişecek çok sabırlı olmama rağmen tahammül edemiyorum artık karakteri de batmaya başladı yalan söylemeleri tehdit etmeleri insanların arkasından konuşmaları inançlıyım dedği halde birçok şeye uymaması beni ondan soğutuyor şu an da çalışmıyor fikirlerinizi merak ediyorum
şanslısın çocuk yok boşanmalısın sorun tam olarak ne onu anlamadım
 
Intihar edermis de bidi bidi. Etse keske.
Bence seni bir cinnet paklar en temizinden. Meslegin var kimseye muhtac degilsin. Alirsin darp raporunu acarsin davani.
 
Bir sey sorcam şimdi çok merak ediyorum bunca olay olurken aranizda cinsel ilişki yasaniyor mu?
Ben bunu cok merak ediyorum. Biz burda gunduz üzülüyoruz fikir veriyoruz aksama millet yatakta sevisiyor ya zoruma gidiyor.


Yok, her bi şeyi bırakırlar ama onu asla bırakmazlarr.... Ben de hiç anlam veremem buna.
 
Okurken kendimi sizin yerinize koydum ve inanin tuylerim urperdi. Ha olmussunuz ha bu evlilik hic bir fark yok.. ailenizden destek bile istemeyin bence ayaklarinizin uzerinde duruyorsunuz daha fazla hayatinizi calmasina izin vermeyin.
 
Back
X