Çok daraldim

Hanımlar merhaba;
Kendimi çok yalnız hissettiğim bir donemdeyim. Eşimle ikimiz bir çılgınlık yaptık . Sektör değiştiriyoruz geçtiğimiz sektör yazılım ikimizde mühendisiz. İlk önce o kursa başladı yedi aylık çok yoğun bir kurs. Sabah başlıyor çalışmaya gece bile devam ediyor. Onu anliyorum daha önceden alt yapısı olsa da yepyeni bir alanda uzmanlasiyor . Beş ay önce işten çıkarıldı . Sürekli yurt dışına gitmesi için baskı yapılıyordu iş yerinde üç aylık falan eşimde kabul etmedi . Neyse iyi ki çıkarmışlar zaten ise de gitse cildiririrdim .

O kadar yalnızım ki kızım var bir yaşında o bir taraftan ev sorumluluğu bir taraftan çocuk olmadan önce doğal olarak herşey çok kolaydı . Şimdi ev resmen savaş alanına dönüyor . Birde ailelerimiz farklı şehirde bana çok yapışık büyüdüğü için resmen ben onun oyun arkadaşıyim. Evde olmaktan mutsuz değilim kendim büyütmek istiyorum ama işlevsiz görüyorum bir taraftan kendimi sanki diplomam çöpe gitmiş gibi. Aslında evde olduğum süreçte İngilizceyi çok ilerlettim şu an çok rahat iletişim kuruyorum . Çocuk gelişim alanında çok fazla kitap okudum . Zaten akşamı zor ediyorum ama işte bir tarafım hep rahatsız . Üç yıllık tecrübeli oldugum alanda ise başlamam demek sabah yedide çıkıp akşam yedide evde olmak ve çocuğumu en fazla bir saat görmek demek. Bunu da yapmak istemiyorum. Eşim iş başvurusuna başladı bilirsiniz en stresli dönem ya bulamazsa korkusu sardı beni . Aslında bu alanda çok fazla seçenek var şimdi bende iş aramaya başlasam kendi profesyonel alanimda en fazla on firma var.

Bir taraftan iş bulunacak mi korkusu , bir taraftan sorumluluklardan yildigim için en son birbirimize girdik . Onu çok destekledim alanı değiştirmesi için ama evde sanki sınava hazırlanan bir genç var gibi . Sıkıntılar malesef bir türlü yakamizdan düşmedi. Risk almadan birşey olmuyor farkındayim . Bu birkaç ay daha idare edecek durumumuz var. Ailelere neden gidemiyorum diye soran olursa benim ailem yazlık mekanda bu yüzden doğalgaz yok. Eşimin ailesinin evi de yerden ısıtmalı ve malesef kış için çocukla gitmeye uygun değil. İmkanım olsa koşa koşa gidecektim ailelerin yanına . Aileme de derdimi anlatamıyorum bu kararı destekledim eşimin risk aldığımız için ailelerimiz de pek memnun olmadı .

KIR PAPATYASII .!.:

Hanımlar merhaba;
Kendimi çok yalnız hissettiğim bir donemdeyim. Eşimle ikimiz bir çılgınlık yaptık . Sektör değiştiriyoruz geçtiğimiz sektör yazılım ikimizde mühendisiz. İlk önce o kursa başladı yedi aylık çok yoğun bir kurs. Sabah başlıyor çalışmaya gece bile devam ediyor. Onu anliyorum daha önceden alt yapısı olsa da yepyeni bir alanda uzmanlasiyor . Beş ay önce işten çıkarıldı . Sürekli yurt dışına gitmesi için baskı yapılıyordu iş yerinde üç aylık falan eşimde kabul etmedi . Neyse iyi ki çıkarmışlar zaten ise de gitse cildiririrdim .

O kadar yalnızım ki kızım var bir yaşında o bir taraftan ev sorumluluğu bir taraftan çocuk olmadan önce doğal olarak herşey çok kolaydı . Şimdi ev resmen savaş alanına dönüyor . Birde ailelerimiz farklı şehirde bana çok yapışık büyüdüğü için resmen ben onun oyun arkadaşıyim. Evde olmaktan mutsuz değilim kendim büyütmek istiyorum ama işlevsiz görüyorum bir taraftan kendimi sanki diplomam çöpe gitmiş gibi. Aslında evde olduğum süreçte İngilizceyi çok ilerlettim şu an çok rahat iletişim kuruyorum . Çocuk gelişim alanında çok fazla kitap okudum . Zaten akşamı zor ediyorum ama işte bir tarafım hep rahatsız . Üç yıllık tecrübeli oldugum alanda ise başlamam demek sabah yedide çıkıp akşam yedide evde olmak ve çocuğumu en fazla bir saat görmek demek. Bunu da yapmak istemiyorum. Eşim iş başvurusuna başladı bilirsiniz en stresli dönem ya bulamazsa korkusu sardı beni . Aslında bu alanda çok fazla seçenek var şimdi bende iş aramaya başlasam kendi profesyonel alanimda en fazla on firma var.

Bir taraftan iş bulunacak mi korkusu , bir taraftan sorumluluklardan yildigim için en son birbirimize girdik . Onu çok destekledim alanı değiştirmesi için ama evde sanki sınava hazırlanan bir genç var gibi . Sıkıntılar malesef bir türlü yakamizdan düşmedi. Risk almadan birşey olmuyor farkındayim . Bu birkaç ay daha idare edecek durumumuz var. Ailelere neden gidemiyorum diye soran olursa benim ailem yazlık mekanda bu yüzden doğalgaz yok. Eşimin ailesinin evi de yerden ısıtmalı ve malesef kış için çocukla gitmeye uygun değil. İmkanım olsa koşa koşa gidecektim ailelerin yanına . Aileme de derdimi anlatamıyorum bu kararı destekledim eşimin risk aldığımız için ailelerimiz de pek memnun olmadı .

Genişletmek için tıkla...

En başta destek olup, sürecin yoğunluğunda geri çekilmeyin lütfen. Oldu, risk aldınız ve devam edeceksiniz. 1 yaş çocuk artık kendisi kısa kısada olsa oyunlar kurabilir, bu konuda çocuğunuzu destekleyin. Erken uyutun ki akşam kendinize ayıracak vaktiniz kalsın. Ayrıca çocuk uyuyunca her gün her gün kendinizi ev işine vermeyin, kendinize zaman ayırmak önemli. Ev işlerinide bölün. Ben öyle başa çıkabildim. hergün bir oda olacak şekilde temizlik yapın. Elbette mutfak ve salon hergün toplanması gereken alan ama benim kastettiğim kendinizi çok yormadan yapın ve yorulduğunuz noktada bırakın. Bir yola girdiniz, dikenli bir yol ama hep böyle gitmeyecek biraz daha sabır...

KIR PAPATYASII .!.:

Hanımlar merhaba;
Kendimi çok yalnız hissettiğim bir donemdeyim. Eşimle ikimiz bir çılgınlık yaptık . Sektör değiştiriyoruz geçtiğimiz sektör yazılım ikimizde mühendisiz. İlk önce o kursa başladı yedi aylık çok yoğun bir kurs. Sabah başlıyor çalışmaya gece bile devam ediyor. Onu anliyorum daha önceden alt yapısı olsa da yepyeni bir alanda uzmanlasiyor . Beş ay önce işten çıkarıldı . Sürekli yurt dışına gitmesi için baskı yapılıyordu iş yerinde üç aylık falan eşimde kabul etmedi . Neyse iyi ki çıkarmışlar zaten ise de gitse cildiririrdim .

O kadar yalnızım ki kızım var bir yaşında o bir taraftan ev sorumluluğu bir taraftan çocuk olmadan önce doğal olarak herşey çok kolaydı . Şimdi ev resmen savaş alanına dönüyor . Birde ailelerimiz farklı şehirde bana çok yapışık büyüdüğü için resmen ben onun oyun arkadaşıyim. Evde olmaktan mutsuz değilim kendim büyütmek istiyorum ama işlevsiz görüyorum bir taraftan kendimi sanki diplomam çöpe gitmiş gibi. Aslında evde olduğum süreçte İngilizceyi çok ilerlettim şu an çok rahat iletişim kuruyorum . Çocuk gelişim alanında çok fazla kitap okudum . Zaten akşamı zor ediyorum ama işte bir tarafım hep rahatsız . Üç yıllık tecrübeli oldugum alanda ise başlamam demek sabah yedide çıkıp akşam yedide evde olmak ve çocuğumu en fazla bir saat görmek demek. Bunu da yapmak istemiyorum. Eşim iş başvurusuna başladı bilirsiniz en stresli dönem ya bulamazsa korkusu sardı beni . Aslında bu alanda çok fazla seçenek var şimdi bende iş aramaya başlasam kendi profesyonel alanimda en fazla on firma var.

Bir taraftan iş bulunacak mi korkusu , bir taraftan sorumluluklardan yildigim için en son birbirimize girdik . Onu çok destekledim alanı değiştirmesi için ama evde sanki sınava hazırlanan bir genç var gibi . Sıkıntılar malesef bir türlü yakamizdan düşmedi. Risk almadan birşey olmuyor farkındayim . Bu birkaç ay daha idare edecek durumumuz var. Ailelere neden gidemiyorum diye soran olursa benim ailem yazlık mekanda bu yüzden doğalgaz yok. Eşimin ailesinin evi de yerden ısıtmalı ve malesef kış için çocukla gitmeye uygun değil. İmkanım olsa koşa koşa gidecektim ailelerin yanına . Aileme de derdimi anlatamıyorum bu kararı destekledim eşimin risk aldığımız için ailelerimiz de pek memnun olmadı .

Genişletmek için tıkla...

Çocuk küçükken her şey çok zor. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişsiniz. Maddi açıdan zorlamayacaksa bir temizlikçi almaya çalışın, en azından o yük kalksın üzerinizden. Pratik yemekler öğrenip yapmaya çalışın. Her pratik yemek kalitesiz değildir.

Bu arada yerden ısıtma öcü değildir, çocuğunuz alerjik değilse, mesafe de çok uzak değilse bir kaç günlüğüne de olsa kvyi ziyaret size iyi gelebilir. Oğlum emeklediği süreçte yerden ısıtma kullandık, çok şükür bir zararını görmedik.

Kırılma noktasındasınız bence hani başarılı insanların hayatım değişti dediği bir nokta olur ya oradasınız. Bence geleceğiniz için çok büyük adımlar atmışsınız. İnsanların çoğu alışkanlıktan çok da memnun olmadığı durumlara razı oluyor.

Yarım kabul edin ama akıl kabul etmeyin özellikle ailelerdenOnlar azıcık aşım kaygısız başım kafasında oluyorlar genelde.

Eşiniz iş bulsun, çocuğunuz da biraz büyüsün siz de çalışırsınız, her şey yoluna girer. Kolaylıklar diliyorum

Kır papatyası öyle iyi anlıyorum ki seni. Bazen radikal değişimler için psikolojik ve bedensel olarak yorulmamız gerekiyor. Ama sonucuna baktığımızda emek verdiğimiz ve seveceğimiz bir sonucu olacak. Benzer süreçlerden geçtik/geçiyoruz.

(Kızım 2 yaşında. 1 yaşına kadar evde çalışmayınca da çok yetersiz hissetmiştim öğrendiğim pek çok şey olmasına rağmen. Birden bana iş teklifi geldi annemle, kayınvalideme sorduk bakarız çocuğa biz dediler. İşe başlayınca psikolojik olarak iyi geldi. 15 günde bir yarım gün temizlik, düzen için destek aldım o süreçte bu dahi çok rahatlattı.
Eşimle aynı iş yerinde farklı şubelerde çalışıyoruz. Maaşımız yüksek değil ama prestij olarak iyi bir kurumdayız. Geçen sene bu vakitler eşim arkadaşlarıyla bir iş kurma telaşına girip sektör değiştirmeye niyetlendi. Hali hazırda işi de bırakmadı çok ciddi yoruluyor. Akşam eve geliyoruz çoğu zaman yemek bile yemeden diğer işe gidiyor. Ama şunu biliyoruz bir süre böyle olacak çocuğumuzun geleceği için daha seveceği bir işte çalışmak için(ki o sektörle ilgili benim eğitimlerim var, altyapısını kurmalarını bekliyorum) bu sabrı göstermemiz gerekiyor. O 4-5 saat uykuyla ben de kızımızın telaşıyla çok yorulsam da geçecek.)

Yalnız değilsin, çocuktan sonra kendi büyüme sürecimiz daha sancılı oluyormuş ama onu anlıyorum. Sana da kolaylık, mutluluk, ferahlık diliyorum.

balbazaar .!.:

En başta destek olup, sürecin yoğunluğunda geri çekilmeyin lütfen. Oldu, risk aldınız ve devam edeceksiniz. 1 yaş çocuk artık kendisi kısa kısada olsa oyunlar kurabilir, bu konuda çocuğunuzu destekleyin. Erken uyutun ki akşam kendinize ayıracak vaktiniz kalsın. Ayrıca çocuk uyuyunca her gün her gün kendinizi ev işine vermeyin, kendinize zaman ayırmak önemli. Ev işlerinide bölün. Ben öyle başa çıkabildim. hergün bir oda olacak şekilde temizlik yapın. Elbette mutfak ve salon hergün toplanması gereken alan ama benim kastettiğim kendinizi çok yormadan yapın ve yorulduğunuz noktada bırakın. Bir yola girdiniz, dikenli bir yol ama hep böyle gitmeyecek biraz daha sabır...

Genişletmek için tıkla...

Çok şükür gün içerisinde uyumsuz bir çocuk değil birlikteyiz ama gece uykusu sevmiyor ne yapsam da olmadı biraz da uykusuzluk stres yapıyor

ZemheriPoyraz .!.:

Çocuk küçükken her şey çok zor. Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmişsiniz. Maddi açıdan zorlamayacaksa bir temizlikçi almaya çalışın, en azından o yük kalksın üzerinizden. Pratik yemekler öğrenip yapmaya çalışın. Her pratik yemek kalitesiz değildir.

Bu arada yerden ısıtma öcü değildir, çocuğunuz alerjik değilse, mesafe de çok uzak değilse bir kaç günlüğüne de olsa kvyi ziyaret size iyi gelebilir. Oğlum emeklediği süreçte yerden ısıtma kullandık, çok şükür bir zararını görmedik.

Genişletmek için tıkla...

Maalesef temizlik için yardımcı seçeneği şu maddi durumda imkansız .
Sadece yerden ısıtma değil malesef köye ev yaptırdılar güneş enerjisi ile su ısınıyor bu sebeple kışın çok sıkıntılı . Ev aşırı büyük bu sebeple birde soba yakıyorlar. Bizim kızda beş dk durmuyor yürüyor mesafe de var gitsek en az bir hafta kalmamız lazım . Onları cagiracagim bir süre sonra en azından kızıma da iyi olur

AriaBlue .!.:

Kırılma noktasındasınız bence hani başarılı insanların hayatım değişti dediği bir nokta olur ya oradasınız. Bence geleceğiniz için çok büyük adımlar atmışsınız. İnsanların çoğu alışkanlıktan çok da memnun olmadığı durumlara razı oluyor.

Yarım kabul edin ama akıl kabul etmeyin özellikle ailelerdenOnlar azıcık aşım kaygısız başım kafasında oluyorlar genelde.

Eşiniz iş bulsun, çocuğunuz da biraz büyüsün siz de çalışırsınız, her şey yoluna girer. Kolaylıklar diliyorum

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim inşallah gerçekten öyle olur . Aileler de sürekli soruyor ne oldu buldunuz mu ne yaptınız sanırım onda da telaş yapıyorum

zeynones .!.:

Kır papatyası öyle iyi anlıyorum ki seni. Bazen radikal değişimler için psikolojik ve bedensel olarak yorulmamız gerekiyor. Ama sonucuna baktığımızda emek verdiğimiz ve seveceğimiz bir sonucu olacak. Benzer süreçlerden geçtik/geçiyoruz.

(Kızım 2 yaşında. 1 yaşına kadar evde çalışmayınca da çok yetersiz hissetmiştim öğrendiğim pek çok şey olmasına rağmen. Birden bana iş teklifi geldi annemle, kayınvalideme sorduk bakarız çocuğa biz dediler. İşe başlayınca psikolojik olarak iyi geldi. 15 günde bir yarım gün temizlik, düzen için destek aldım o süreçte bu dahi çok rahatlattı.
Eşimle aynı iş yerinde farklı şubelerde çalışıyoruz. Maaşımız yüksek değil ama prestij olarak iyi bir kurumdayız. Geçen sene bu vakitler eşim arkadaşlarıyla bir iş kurma telaşına girip sektör değiştirmeye niyetlendi. Hali hazırda işi de bırakmadı çok ciddi yoruluyor. Akşam eve geliyoruz çoğu zaman yemek bile yemeden diğer işe gidiyor. Ama şunu biliyoruz bir süre böyle olacak çocuğumuzun geleceği için daha seveceği bir işte çalışmak için(ki o sektörle ilgili benim eğitimlerim var, altyapısını kurmalarını bekliyorum) bu sabrı göstermemiz gerekiyor. O 4-5 saat uykuyla ben de kızımızın telaşıyla çok yorulsam da geçecek.)

Yalnız değilsin, çocuktan sonra kendi büyüme sürecimiz daha sancılı oluyormuş ama onu anlıyorum. Sana da kolaylık, mutluluk, ferahlık diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Evet aynen öyle kendimizin de büyüme süreci varmış . Çocuktan önce resmen sorumlulugum yokmuş gerçekten . Bende bu süreçte annemi çok aradım tanıdığım bildiğim biri yok malesef çevremde biraz dişimi sıkarsam bende zaten sektör değiştireceğim . Umarım sizde işinizde başarılı olursunuz .

Ben de yazılım sektöründe alan degistirdim, uzun sure once isten ayrildim. Bambaska bir kulvara yoneldim. Uzun sure kendi istegimle calismadim. Ve simdi tekrar calismak istiyorum ama sifirdayim. Ve baya bi oturup resmen ders calisma surecine girmem gerekiyor. Ara sira odaklanip başlıyorum ama sekteye ugruyor. 1 bucuk yaşında bebe, ev isleri vs. Ailelerden uzaktayim yalnizim. Neler hissettigini çok iyi anlıyorum. Benzer seyler yasiyoruz. Ben de mesaili bir ise başlamayı hic düşünmüyorum. Hali hazirda kadrolu memuriyeti biraktim zaten. Bebegim biraz daha buyuyunce yarim gun krese gondeirp evden calismak en büyük istegim. Onun da baska zorluklari olacak belki ama olsun. Öncelikle seni rahat ettirecek , yapinca vicdanini rahat hissedecegin seyleri halletmeye bak. Ev isleir vs salla gitsin. Kör toplan bi sekilde oluyor ya. Zor bi surecten gevtim. Cok zordu. Hatta lohusa depresyonu gecirdigimi sanıyorum. Ama kendime geliyorum. Yani halloluyor gercekten. Maddi olarak düşününce öncelikle eşinin bu iş arama surecine destek ol. Senin onceligin bebek olsun ve kendi kariyerin icin de hazirliklarini yap ama koşturma bence. Kendini bi depresyonun icinde bulma sonra. Bir seye yetismeye calsiiyor gibi hissetme. Bir de ailene gitmek istiyorsan b3nce sogugu o akdar dert etme. Ben de yazlik yerde yasiyorum ve evimde ne dogalgaz var ne de herhangi bir isitma sistemi. Yerlerimiz buz gibi. Oturdugumuz odanin havasini klimayla ya da küçük elektrikli sobayla ısıtabiliyoruz o kadar. Kizim bir odada da durmuyor. Buz gibi evde gezip duruyor. Ama hicbisey olmaz allahin ziniyle soğuktan. Sandığımız kadar kirilgan degil bebisler

cameronhowe .!.:

Ben de yazılım sektöründe alan degistirdim, uzun sure once isten ayrildim. Bambaska bir kulvara yoneldim. Uzun sure kendi istegimle calismadim. Ve simdi tekrar calismak istiyorum ama sifirdayim. Ve baya bi oturup resmen ders calisma surecine girmem gerekiyor. Ara sira odaklanip başlıyorum ama sekteye ugruyor. 1 bucuk yaşında bebe, ev isleri vs. Ailelerden uzaktayim yalnizim. Neler hissettigini çok iyi anlıyorum. Benzer seyler yasiyoruz. Ben de mesaili bir ise başlamayı hic düşünmüyorum. Hali hazirda kadrolu memuriyeti biraktim zaten. Bebegim biraz daha buyuyunce yarim gun krese gondeirp evden calismak en büyük istegim. Onun da baska zorluklari olacak belki ama olsun. Öncelikle seni rahat ettirecek , yapinca vicdanini rahat hissedecegin seyleri halletmeye bak. Ev isleir vs salla gitsin. Kör toplan bi sekilde oluyor ya. Zor bi surecten gevtim. Cok zordu. Hatta lohusa depresyonu gecirdigimi sanıyorum. Ama kendime geliyorum. Yani halloluyor gercekten. Maddi olarak düşününce öncelikle eşinin bu iş arama surecine destek ol. Senin onceligin bebek olsun ve kendi kariyerin icin de hazirliklarini yap ama koşturma bence. Kendini bi depresyonun icinde bulma sonra. Bir seye yetismeye calsiiyor gibi hissetme. Bir de ailene gitmek istiyorsan b3nce sogugu o akdar dert etme. Ben de yazlik yerde yasiyorum ve evimde ne dogalgaz var ne de herhangi bir isitma sistemi. Yerlerimiz buz gibi. Oturdugumuz odanin havasini klimayla ya da küçük elektrikli sobayla ısıtabiliyoruz o kadar. Kizim bir odada da durmuyor. Buz gibi evde gezip duruyor. Ama hicbisey olmaz allahin ziniyle soğuktan. Sandığımız kadar kirilgan degil bebisler

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten ne bileyim işte on beş aylık olacak . Annemin yanına gitmek bir açıdan çok iyi gelir . Evlerinin yalıtımı iyi değilmiş ondan korkuyorum .

Yani mesaisi olan bir işe başlamak demek gerçekten belki günde bir saat ayırmak demek . Aldığım maaşın yarısı bakıcıya gidecek zaten . En azından bu yazılım alanında evden calisabilirim . Çalışma saatleri de çok az oluyor hem bu şekilde . Burası beni rahatlattı gerçekten .

Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmissiniz diyorum ben de, biraz daha direnin
Iş bulamazsa da en kötü eski meslegine döner, öyle kotü bir duruma duşeceğinizi sanmıyorum

Bugünler de geçer demeye geldim. Ben de mühendisim hatta doktoralı mühendisim ve kızımı büyütmek için evdeyim. Şimdi ben de düşünüyorum arada boşuna mıydı onca çile diye ama kızım için değer. Hem bu ara bana da iyi geliyor. Kariyer meselenizi dert etmeyin bence, uzun bir tatildeymiş gibi düşünün. Hayat işten ibaret değil. Bu da bizim için yaşanması gereken bir süreç. Çalışan çok kadından duydum en büyük pişmanlıklarının çocuklarının büyümesine şahitlik edememiş olmak olduğunu. Yıllar sonra iyi ki diyeceksiniz. Bizim de aileler yanımızda değil, o yüzden durumlarımız çok benzer. Anlıyorum sizi. Kaçınılmaz durumlardan keyif almak lazım

Eşiniz kursunu bitirip daha iyi bir iş bulur Allahın izniyle. Biraz daha sabır.

KIR PAPATYASII .!.:

Gerçekten ne bileyim işte on beş aylık olacak . Annemin yanına gitmek bir açıdan çok iyi gelir . Evlerinin yalıtımı iyi değilmiş ondan korkuyorum .

Yani mesaisi olan bir işe başlamak demek gerçekten belki günde bir saat ayırmak demek . Aldığım maaşın yarısı bakıcıya gidecek zaten . En azından bu yazılım alanında evden calisabilirim . Çalışma saatleri de çok az oluyor hem bu şekilde . Burası beni rahatlattı gerçekten .

Genişletmek için tıkla...

Bence iş olayına sadece maaş olarak bakmayın. Eğitimli bir kadınsınız, istekleriniz de var, tüm gün çocuk olayını bazı kadınlar başarıyor fakat bu kişinin kendisinden ne beklediği ile de ilgili. Sürekli çocukla kalmak da (gözlemlediğim kadarıyla) çok boğucu olabiliyor ve her gün "geriye mi gidiyorum?" duygusu rahatsız edebiliyor. Bence sizin durumunuzdaki insanların maaş dışında, duygusal tatmin ve güven olarak da çalışmaya, üretmeye ihtiyacı var. Çocuğunuzu tabii ki çok seviyorsunuzdur buna şüphe yok ama siz de iyi ve mutlu olmalısınız.
Bu hisler zamanla çoğalırsa zaten size de çocuğa da evliliğinize de faydası olmaz.
Eşinize zaman verin en kötü zaten kendi sektörüne döner. Bence çok güzel karar almışsınız, zorluklar, şüphe bu tarz geçiş dönemlerinde olur, pes edip geri dönmeyin.

Benzer seyleri yasamışız.Kızım 2 yasina gelene kadar ben de evdeydim çalısmadım esim cok yogun calisiyordu sabah 6 da gidip gece 10 11 bazen 12 de geldigi oluyordu.Dedigin gibi ev dandiniydi düzen hak getire suya makarna atabilirsem kendimi sansli sayıyordum 70 li kilolara kadar cıktim ekmek makarna yemekten kızım kolik bebekler gibi sürekli aglardı alerjikti uyumazdi kendime ayirdigim 5 dk bile yoktu sonra baktım ben yıpranıyorum bakıcı ile anlastım işe girdim eşim de is degistirdi su an düzenli bir hayatımız var kızimız 3 yasına geldi.Maalesef ki bazen bazi dönemler zorlu gecebiliyor destek alacaginiz aileleriniz varsa cok sanslisin ya onlari cagir ya da sen git evde durmak insani cok etkiliyor olumsuz anlamda ben kendimi cocuk bakan makarna yapan robot gibi hissediyordum adeta ise girince yüzüm gülmeye basladı

MissCherryBlossom .!.:

Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmissiniz diyorum ben de, biraz daha direnin
Iş bulamazsa da en kötü eski meslegine döner, öyle kotü bir duruma duşeceğinizi sanmıyorum

Genişletmek için tıkla...

Evet bizim ikimizin de alanı aynı . O alaninda iyi bir iş bulur. Cidden mühendislik bizim ulkemizde çok zor . Yani saatler o kadar esnek ki . Aldığın maaş belli . Az kaldı diye gün sayıyorum bende

Lena9 .!.:

Bence iş olayına sadece maaş olarak bakmayın. Eğitimli bir kadınsınız, istekleriniz de var, tüm gün çocuk olayını bazı kadınlar başarıyor fakat bu kişinin kendisinden ne beklediği ile de ilgili. Sürekli çocukla kalmak da (gözlemlediğim kadarıyla) çok boğucu olabiliyor ve her gün "geriye mi gidiyorum?" duygusu rahatsız edebiliyor. Bence sizin durumunuzdaki insanların maaş dışında, duygusal tatmin ve güven olarak da çalışmaya, üretmeye ihtiyacı var. Çocuğunuzu tabii ki çok seviyorsunuzdur buna şüphe yok ama siz de iyi ve mutlu olmalısınız.
Bu hisler zamanla çoğalırsa zaten size de çocuğa da evliliğinize de faydası olmaz.
Eşinize zaman verin en kötü zaten kendi sektörüne döner. Bence çok güzel karar almışsınız, zorluklar, şüphe bu tarz geçiş dönemlerinde olur, pes edip geri dönmeyin.

Genişletmek için tıkla...

Evet gerçekten düşündükçe beni bu çok üzüyor. Bir yandan boş durmuyorum bu ay dört kitap bitirdim İngilizceyi artık çok daha iyi konuşuyorum . Bir taraf anne yanım diyor ki yapma şu an etrafında tanıdigin biri yok emanet edebileceğin. Çok arada kaldım . Kızım da çok duygusal bir dönemde babasıyla ekmek alıp geliyorlar koşup sarılıp öpüyor. Sanırım birkaç ay bekleyeceğim eşim iş bulursa bende hemen yazılım kursuna baslarim baktım olmuyor artık bir işe girecegim .

leylosvemecnun .!.:

Benzer seyleri yasamışız.Kızım 2 yasina gelene kadar ben de evdeydim çalısmadım esim cok yogun calisiyordu sabah 6 da gidip gece 10 11 bazen 12 de geldigi oluyordu.Dedigin gibi ev dandiniydi düzen hak getire suya makarna atabilirsem kendimi sansli sayıyordum 70 li kilolara kadar cıktim ekmek makarna yemekten kızım kolik bebekler gibi sürekli aglardı alerjikti uyumazdi kendime ayirdigim 5 dk bile yoktu sonra baktım ben yıpranıyorum bakıcı ile anlastım işe girdim eşim de is degistirdi su an düzenli bir hayatımız var kızimız 3 yasına geldi.Maalesef ki bazen bazi dönemler zorlu gecebiliyor destek alacaginiz aileleriniz varsa cok sanslisin ya onlari cagir ya da sen git evde durmak insani cok etkiliyor olumsuz anlamda ben kendimi cocuk bakan makarna yapan robot gibi hissediyordum adeta ise girince yüzüm gülmeye basladı

Genişletmek için tıkla...

Benim kız gün içinde o kadar kötü değil hakkını yiyemem . Oyun oynamayı ,kitap okumayı çok seviyor uyumlu ama geceleri bizimde uyku uyuma problemimiz var bir türlü sevemedi uyumayı . Hepimiz ayaktayız . Malesef aileler olsa çok rahat ederdim . Biraz bende iki yaşını bekliyorum o sürede kursu da tamamlarsam herşey hallolacak sanırım herkes bu dönemden geçiyor buraya yazmak bana iyi geldi