Merhaba Arkadaslar,
Ben bir senelik evliyim ve birbirimizi severek Evlendik. Sevgililik ve nisanlilik dönemlerimizde de sürekli kavgalarimiz olurdu hatta tamam ayrilalim dedigimiz Cok anlar oldu.. Ama Yinede biliyorduk ki tekrar barisacagiz. Esimin Ailesi beni zaten ilk günden beri hic kabullenmedi, oysa beni daha ne kadar taniyorlardi ki ? Ben hep iyi olmaya calistim Ama Sonra bende vaz gectim. Onlar bana nasil davraniyorsa bende onlara ayni sekil davranmaya basladim. Her neyse.. ne zaman esimin Ailesi hakkinda tartismaya baslasak, Esim kendini kayb ediyor. Hatta en son tartismamizda öyle bir siddet uyguladi ki bana.. yemedigim dayak, duymadigim Hakaret kalmadi. Bende sinirimi birseyleri kirip dökerek cikardim. Tabi bu ilk degildi. Daha önce 1-2 kez daha dayak yemisligim var. Polise gidersem beni Öldürecegini falan söylüyor hep. Kac kez düsündüm gidip Polise anlatmayi.. Ama Korkumdan hic bir Sey yapamadim. Bir insanin evliliginin ilk senesinde her Sey toz pembe olmasi gerekirken benim yasadigim seyler Cok agir ve üzücü. Her tartismamizda aklima gelir.. Noldu yine mi döveceksin beni, hadi öldürmek de kurtulayim derim.. Bu kavgadan 2-3 hafta Sonra ögrendim ki hamileymisim. Cok büyük sürpriz oldu ikimiz icin de. Ben henüz kendimi hazir hissetmiyordum. Daha dogrusu Evliligimizin Tam oturmus olmamasi beni Cok düsündürüyor ve korkutuyordu. Aradan bir kac hafta gecti kabullendim olayi. Dün aksam da Cok iyi degildim sürekli yattim uyudum, Esim beni evde birakip arkadaslariyla disari cikti. Isterdim ki yanimda kalsin, biraz benimle ilgilensin. Cok zoruma gitti. Eve geldiginde agliyordum. Bana söyledigi Sey: Biliyordum yine sorun cikaracagini, iyiki bi disari ciktim tarzi cümleler etti. Halbuki Ben Ona demem gitme disari falan diye. Bir baskasi olsa senin bu yaptiklarina dayanamzdi bu kadar zaman dedi. Her Istedigini yapiyorsun, istedigin zaman arabayi alip Cikabilirsin, istedigin arkadasinla görüsebilirsin, istedigini alip satabilirsin, Ben sana hic bir zaman karismam Diyor.
Ama evlilik bundan mi ibaret ?
Ben evlenmeden önce de bütün bunlari yapabiliyordum. Hamilelikte duygusallik normal. Ama Onun buna bile tahamülü yok.
Bunu Ona söylememe ragmen hic bir özür gelmiyor.. hatta sinirlenip gecenin bir yarisi tekrar disari cikti.
Benim aslinda istedigim biraz duyarlilik, biraz ilgi, anlayis.
Ve hic bir zaman bir kavgadan Sonra veya bir küslükten Sonra gelip gönlümü yapmaya ugrasmaz. Ben beceremiyorum der cikar. Kirilan ben, barismak icin cabalayan yine ben.
Kavgalarimiz olmasa aslinda güzel bir evliligimiz var diye düsünüyordum hep. Ama fark ediyorum ki evde ne muhabbet kaldi ne de bir güzel söz. Ben sanki hep kendimi kandirmisim gibi hissediyorum.
Bazen oluyor ki gün icerisinde toplasan 5 dakika konusuyoruz sadece. Her günüm birbirinden skici geciyor.
Hic kimseye anlatamiyorum derdimi.. burda icimi dökmek istedim.
Kusura bakmayin biraz uzun oldu. Simdiden cevaplariniz icin Cok tesekkür ederim.
Ben bir senelik evliyim ve birbirimizi severek Evlendik. Sevgililik ve nisanlilik dönemlerimizde de sürekli kavgalarimiz olurdu hatta tamam ayrilalim dedigimiz Cok anlar oldu.. Ama Yinede biliyorduk ki tekrar barisacagiz. Esimin Ailesi beni zaten ilk günden beri hic kabullenmedi, oysa beni daha ne kadar taniyorlardi ki ? Ben hep iyi olmaya calistim Ama Sonra bende vaz gectim. Onlar bana nasil davraniyorsa bende onlara ayni sekil davranmaya basladim. Her neyse.. ne zaman esimin Ailesi hakkinda tartismaya baslasak, Esim kendini kayb ediyor. Hatta en son tartismamizda öyle bir siddet uyguladi ki bana.. yemedigim dayak, duymadigim Hakaret kalmadi. Bende sinirimi birseyleri kirip dökerek cikardim. Tabi bu ilk degildi. Daha önce 1-2 kez daha dayak yemisligim var. Polise gidersem beni Öldürecegini falan söylüyor hep. Kac kez düsündüm gidip Polise anlatmayi.. Ama Korkumdan hic bir Sey yapamadim. Bir insanin evliliginin ilk senesinde her Sey toz pembe olmasi gerekirken benim yasadigim seyler Cok agir ve üzücü. Her tartismamizda aklima gelir.. Noldu yine mi döveceksin beni, hadi öldürmek de kurtulayim derim.. Bu kavgadan 2-3 hafta Sonra ögrendim ki hamileymisim. Cok büyük sürpriz oldu ikimiz icin de. Ben henüz kendimi hazir hissetmiyordum. Daha dogrusu Evliligimizin Tam oturmus olmamasi beni Cok düsündürüyor ve korkutuyordu. Aradan bir kac hafta gecti kabullendim olayi. Dün aksam da Cok iyi degildim sürekli yattim uyudum, Esim beni evde birakip arkadaslariyla disari cikti. Isterdim ki yanimda kalsin, biraz benimle ilgilensin. Cok zoruma gitti. Eve geldiginde agliyordum. Bana söyledigi Sey: Biliyordum yine sorun cikaracagini, iyiki bi disari ciktim tarzi cümleler etti. Halbuki Ben Ona demem gitme disari falan diye. Bir baskasi olsa senin bu yaptiklarina dayanamzdi bu kadar zaman dedi. Her Istedigini yapiyorsun, istedigin zaman arabayi alip Cikabilirsin, istedigin arkadasinla görüsebilirsin, istedigini alip satabilirsin, Ben sana hic bir zaman karismam Diyor.
Ama evlilik bundan mi ibaret ?
Ben evlenmeden önce de bütün bunlari yapabiliyordum. Hamilelikte duygusallik normal. Ama Onun buna bile tahamülü yok.
Bunu Ona söylememe ragmen hic bir özür gelmiyor.. hatta sinirlenip gecenin bir yarisi tekrar disari cikti.
Benim aslinda istedigim biraz duyarlilik, biraz ilgi, anlayis.
Ve hic bir zaman bir kavgadan Sonra veya bir küslükten Sonra gelip gönlümü yapmaya ugrasmaz. Ben beceremiyorum der cikar. Kirilan ben, barismak icin cabalayan yine ben.
Kavgalarimiz olmasa aslinda güzel bir evliligimiz var diye düsünüyordum hep. Ama fark ediyorum ki evde ne muhabbet kaldi ne de bir güzel söz. Ben sanki hep kendimi kandirmisim gibi hissediyorum.
Bazen oluyor ki gün icerisinde toplasan 5 dakika konusuyoruz sadece. Her günüm birbirinden skici geciyor.
Hic kimseye anlatamiyorum derdimi.. burda icimi dökmek istedim.
Kusura bakmayin biraz uzun oldu. Simdiden cevaplariniz icin Cok tesekkür ederim.
