Eşimle evleri ayırdık hayat bana neleri yaşatacak beklemedeyim

aytennnnnn .!.:

Merhaba hanımlar 12 yıllık evliligim bitiyor sanırım iki çocuk annesi çalışan biriyim evliligim süresince çok yıprandım çok yalnız birakildim her anlamda eşimin canının isteğine bağlı olarak yardımlarını gördüm.evliligim sürekli karşımdaki insan birgün değişir ümidiyle devam etti.bencil sorumsuz .istekleri ve zevkleri ön planda olan eve çok bağlı olmayan özgürlüğüne düşkün bir adamla yipranarak yıllarımı geçirdim.iki çocuk annesiyim çocuklarım da daha küçük babalarının ilgi ve sevgisine ihtiyaçları var ama bunu da onlara arada bir kaç saat evde zaman geçirdiğinde bir iki severek evden çıkıyor gece geç saatlere kadar eve gelmiyor çok tartıştım uyardım benden biseyler eksildigini bencil sorumsuz hareketlerini kaldiramayacagimi hep söylememe rağmen sürekli ben buyum degisemem beni böyle kabul ediyorsan et ben yeterince size zaman aiyriyorum sen görmek istemiyorsun daha fazlasını yapamam kabul etmiyorsan da evi terk ederim konuşmalarıyla karşılaştım hep.ikimizde calisaniz ama herşeyi hemen hemen ben yapıyorum market pazar çoğu zaman hastane çocuklar hastalandiklarinda sabahlara kadar başında olan uykusuz kalan ve hep ise yorgun bitkin düşen ben oldum.ev işleri hep ben de arada evde olursa ve insafa gelirse bı çamaşır katlayisi oluyor oda ayda biri bulmuyor .çocukların okulu biri kreş çağında çocuğum var eğitimi hep ben de.en son ne zaman birlikte birseylar yaptık hatırlamıyorum bile.arada çocuklar için AVM ye gidip yemek yiyip geliyoruz.bir aydır konusmadigimiz uzlasamadigimiz her konuştuğumuzda tartistigim için o da yoktu artık oda bundan memnundu zaten hiçbir zaman bana desteğini görmedim hep ben yapmalıyım herşeyi anneyim mecburym eşim mecburum hep bunları aşıladı bana .artık tahammülüm kalmadığı için ve uyarmama rağmen sürekli kendi mutluluğu doğrultusunda yaşadığı için saygımız da birbirimize kalmadığı ve çocuklarıyla da yeterince ilgilenmediği için evi terk et seni istemiyorum dedim.ben hizmetcin değilim hatalarının karşılığında düzelme yok özür dileme yok ilgisiz kalmana kayıtsız kalmıyorum dedim. yemeğini yiyor, çamaşırları yikaniyor odası temizleniyor güya bana tepkili ama bütün işlerini yapıyorum yine istifini bozmuyor otel gibi evi kullanıp çıkıyor dışarıya.iki gündür eve gelmiyor istediğini verdiğini düşünüyorum özgürüm bana karisamazsin kafandaki evliliğe uymamam ben ben buyum diye diye 12 yılımı yipratarak geçirdim.var mi benim bı gibi sıkıntı çeken yol arkadaşım yada yoldaş olacak vana fikir verecek neyi yanlış yaptıgimi söyleyecek.... Annesi olmadığımı karsiliksiz sevginin sadece annede oldugunu ben de olamayacağını eşi oldugumu sorumluluk ilgi ve sahiplenme hissini hissetmek istediğimi çocuklarıma daha çok zaman ayırması gerektiğini söylememe rağmen hiç bir düzelme göremedim 12 yıldır. Desteklerinizi ihtiyacım var nasıl bir yol izlemeliyim bosanacagimi onu artık cekemedigimi söyledim çekip gitti

Genişletmek için tıkla...

aytennnnnn .!.:

Merhaba hanımlar 12 yıllık evliligim bitiyor sanırım iki çocuk annesi çalışan biriyim evliligim süresince çok yıprandım çok yalnız birakildim her anlamda eşimin canının isteğine bağlı olarak yardımlarını gördüm.evliligim sürekli karşımdaki insan birgün değişir ümidiyle devam etti.bencil sorumsuz .istekleri ve zevkleri ön planda olan eve çok bağlı olmayan özgürlüğüne düşkün bir adamla yipranarak yıllarımı geçirdim.iki çocuk annesiyim çocuklarım da daha küçük babalarının ilgi ve sevgisine ihtiyaçları var ama bunu da onlara arada bir kaç saat evde zaman geçirdiğinde bir iki severek evden çıkıyor gece geç saatlere kadar eve gelmiyor çok tartıştım uyardım benden biseyler eksildigini bencil sorumsuz hareketlerini kaldiramayacagimi hep söylememe rağmen sürekli ben buyum degisemem beni böyle kabul ediyorsan et ben yeterince size zaman aiyriyorum sen görmek istemiyorsun daha fazlasını yapamam kabul etmiyorsan da evi terk ederim konuşmalarıyla karşılaştım hep.ikimizde calisaniz ama herşeyi hemen hemen ben yapıyorum market pazar çoğu zaman hastane çocuklar hastalandiklarinda sabahlara kadar başında olan uykusuz kalan ve hep ise yorgun bitkin düşen ben oldum.ev işleri hep ben de arada evde olursa ve insafa gelirse bı çamaşır katlayisi oluyor oda ayda biri bulmuyor .çocukların okulu biri kreş çağında çocuğum var eğitimi hep ben de.en son ne zaman birlikte birseylar yaptık hatırlamıyorum bile.arada çocuklar için AVM ye gidip yemek yiyip geliyoruz.bir aydır konusmadigimiz uzlasamadigimiz her konuştuğumuzda tartistigim için o da yoktu artık oda bundan memnundu zaten hiçbir zaman bana desteğini görmedim hep ben yapmalıyım herşeyi anneyim mecburym eşim mecburum hep bunları aşıladı bana .artık tahammülüm kalmadığı için ve uyarmama rağmen sürekli kendi mutluluğu doğrultusunda yaşadığı için saygımız da birbirimize kalmadığı ve çocuklarıyla da yeterince ilgilenmediği için evi terk et seni istemiyorum dedim.ben hizmetcin değilim hatalarının karşılığında düzelme yok özür dileme yok ilgisiz kalmana kayıtsız kalmıyorum dedim. yemeğini yiyor, çamaşırları yikaniyor odası temizleniyor güya bana tepkili ama bütün işlerini yapıyorum yine istifini bozmuyor otel gibi evi kullanıp çıkıyor dışarıya.iki gündür eve gelmiyor istediğini verdiğini düşünüyorum özgürüm bana karisamazsin kafandaki evliliğe uymamam ben ben buyum diye diye 12 yılımı yipratarak geçirdim.var mi benim bı gibi sıkıntı çeken yol arkadaşım yada yoldaş olacak vana fikir verecek neyi yanlış yaptıgimi söyleyecek.... Annesi olmadığımı karsiliksiz sevginin sadece annede oldugunu ben de olamayacağını eşi oldugumu sorumluluk ilgi ve sahiplenme hissini hissetmek istediğimi çocuklarıma daha çok zaman ayırması gerektiğini söylememe rağmen hiç bir düzelme göremedim 12 yıldır. Desteklerinizi ihtiyacım var nasıl bir yol izlemeliyim bosanacagimi onu artık cekemedigimi söyledim çekip gitti

Genişletmek için tıkla...

aytennnnnn .!.:

Merhaba hanımlar 12 yıllık evliligim bitiyor sanırım iki çocuk annesi çalışan biriyim evliligim süresince çok yıprandım çok yalnız birakildim her anlamda eşimin canının isteğine bağlı olarak yardımlarını gördüm.evliligim sürekli karşımdaki insan birgün değişir ümidiyle devam etti.bencil sorumsuz .istekleri ve zevkleri ön planda olan eve çok bağlı olmayan özgürlüğüne düşkün bir adamla yipranarak yıllarımı geçirdim.iki çocuk annesiyim çocuklarım da daha küçük babalarının ilgi ve sevgisine ihtiyaçları var ama bunu da onlara arada bir kaç saat evde zaman geçirdiğinde bir iki severek evden çıkıyor gece geç saatlere kadar eve gelmiyor çok tartıştım uyardım benden biseyler eksildigini bencil sorumsuz hareketlerini kaldiramayacagimi hep söylememe rağmen sürekli ben buyum degisemem beni böyle kabul ediyorsan et ben yeterince size zaman aiyriyorum sen görmek istemiyorsun daha fazlasını yapamam kabul etmiyorsan da evi terk ederim konuşmalarıyla karşılaştım hep.ikimizde calisaniz ama herşeyi hemen hemen ben yapıyorum market pazar çoğu zaman hastane çocuklar hastalandiklarinda sabahlara kadar başında olan uykusuz kalan ve hep ise yorgun bitkin düşen ben oldum.ev işleri hep ben de arada evde olursa ve insafa gelirse bı çamaşır katlayisi oluyor oda ayda biri bulmuyor .çocukların okulu biri kreş çağında çocuğum var eğitimi hep ben de.en son ne zaman birlikte birseylar yaptık hatırlamıyorum bile.arada çocuklar için AVM ye gidip yemek yiyip geliyoruz.bir aydır konusmadigimiz uzlasamadigimiz her konuştuğumuzda tartistigim için o da yoktu artık oda bundan memnundu zaten hiçbir zaman bana desteğini görmedim hep ben yapmalıyım herşeyi anneyim mecburym eşim mecburum hep bunları aşıladı bana .artık tahammülüm kalmadığı için ve uyarmama rağmen sürekli kendi mutluluğu doğrultusunda yaşadığı için saygımız da birbirimize kalmadığı ve çocuklarıyla da yeterince ilgilenmediği için evi terk et seni istemiyorum dedim.ben hizmetcin değilim hatalarının karşılığında düzelme yok özür dileme yok ilgisiz kalmana kayıtsız kalmıyorum dedim. yemeğini yiyor, çamaşırları yikaniyor odası temizleniyor güya bana tepkili ama bütün işlerini yapıyorum yine istifini bozmuyor otel gibi evi kullanıp çıkıyor dışarıya.iki gündür eve gelmiyor istediğini verdiğini düşünüyorum özgürüm bana karisamazsin kafandaki evliliğe uymamam ben ben buyum diye diye 12 yılımı yipratarak geçirdim.var mi benim bı gibi sıkıntı çeken yol arkadaşım yada yoldaş olacak vana fikir verecek neyi yanlış yaptıgimi söyleyecek.... Annesi olmadığımı karsiliksiz sevginin sadece annede oldugunu ben de olamayacağını eşi oldugumu sorumluluk ilgi ve sahiplenme hissini hissetmek istediğimi çocuklarıma daha çok zaman ayırması gerektiğini söylememe rağmen hiç bir düzelme göremedim 12 yıldır. Desteklerinizi ihtiyacım var nasıl bir yol izlemeliyim bosanacagimi onu artık cekemedigimi söyledim çekip gitti

Genişletmek için tıkla...

aytennnnnn .!.:

Çok haklısınız teşekkür ederim ederim yorumlarınız için oğlum çok etkileniyor panik atak oluşmuş onda.tartismalarimiza hep şahitlik etti onu da çok üzdüm keşke anlamadığı yaşta bosansaydim ve bunları yasamasaydi diyorum. Babasıni aramak istiyor bir dak konuşup kapatıyor herşeyin farkında olmasına rağmen onu tamamıyla kaybetmekten korkuyor oğlum adına çok üzgünüm .ki oğlum da babasını sadece arada evde görüyor varlığıyla yetiniyordu bu da bitecek korkusu yaşıyor çocuğunu bir kere tek aradı bikac saniye konuşup kapattı.cocuklari bile umrunda değil.bu süreçte çocuklarımın psikolojisi etkilenme durumları nasıl olur nasıl başa çıkabilirim bilmiyorum.

Genişletmek için tıkla...

aytennnnnn .!.:

Merhaba hanımlar 12 yıllık evliligim bitiyor sanırım iki çocuk annesi çalışan biriyim evliligim süresince çok yıprandım çok yalnız birakildim her anlamda eşimin canının isteğine bağlı olarak yardımlarını gördüm.evliligim sürekli karşımdaki insan birgün değişir ümidiyle devam etti.bencil sorumsuz .istekleri ve zevkleri ön planda olan eve çok bağlı olmayan özgürlüğüne düşkün bir adamla yipranarak yıllarımı geçirdim.iki çocuk annesiyim çocuklarım da daha küçük babalarının ilgi ve sevgisine ihtiyaçları var ama bunu da onlara arada bir kaç saat evde zaman geçirdiğinde bir iki severek evden çıkıyor gece geç saatlere kadar eve gelmiyor çok tartıştım uyardım benden biseyler eksildigini bencil sorumsuz hareketlerini kaldiramayacagimi hep söylememe rağmen sürekli ben buyum degisemem beni böyle kabul ediyorsan et ben yeterince size zaman aiyriyorum sen görmek istemiyorsun daha fazlasını yapamam kabul etmiyorsan da evi terk ederim konuşmalarıyla karşılaştım hep.ikimizde calisaniz ama herşeyi hemen hemen ben yapıyorum market pazar çoğu zaman hastane çocuklar hastalandiklarinda sabahlara kadar başında olan uykusuz kalan ve hep ise yorgun bitkin düşen ben oldum.ev işleri hep ben de arada evde olursa ve insafa gelirse bı çamaşır katlayisi oluyor oda ayda biri bulmuyor .çocukların okulu biri kreş çağında çocuğum var eğitimi hep ben de.en son ne zaman birlikte birseylar yaptık hatırlamıyorum bile.arada çocuklar için AVM ye gidip yemek yiyip geliyoruz.bir aydır konusmadigimiz uzlasamadigimiz her konuştuğumuzda tartistigim için o da yoktu artık oda bundan memnundu zaten hiçbir zaman bana desteğini görmedim hep ben yapmalıyım herşeyi anneyim mecburym eşim mecburum hep bunları aşıladı bana .artık tahammülüm kalmadığı için ve uyarmama rağmen sürekli kendi mutluluğu doğrultusunda yaşadığı için saygımız da birbirimize kalmadığı ve çocuklarıyla da yeterince ilgilenmediği için evi terk et seni istemiyorum dedim.ben hizmetcin değilim hatalarının karşılığında düzelme yok özür dileme yok ilgisiz kalmana kayıtsız kalmıyorum dedim. yemeğini yiyor, çamaşırları yikaniyor odası temizleniyor güya bana tepkili ama bütün işlerini yapıyorum yine istifini bozmuyor otel gibi evi kullanıp çıkıyor dışarıya.iki gündür eve gelmiyor istediğini verdiğini düşünüyorum özgürüm bana karisamazsin kafandaki evliliğe uymamam ben ben buyum diye diye 12 yılımı yipratarak geçirdim.var mi benim bı gibi sıkıntı çeken yol arkadaşım yada yoldaş olacak vana fikir verecek neyi yanlış yaptıgimi söyleyecek.... Annesi olmadığımı karsiliksiz sevginin sadece annede oldugunu ben de olamayacağını eşi oldugumu sorumluluk ilgi ve sahiplenme hissini hissetmek istediğimi çocuklarıma daha çok zaman ayırması gerektiğini söylememe rağmen hiç bir düzelme göremedim 12 yıldır. Desteklerinizi ihtiyacım var nasıl bir yol izlemeliyim bosanacagimi onu artık cekemedigimi söyledim çekip gitti

Genişletmek için tıkla...

aytennnnnn .!.:

Ben de kararlıyım arkadaşlar desteğiniz için teşekkür ederim.yillarca ona sen benim işe yaramaz çocuğum değilsin.omzumu yaslayabilecegim güvende hissedebilecegim bir eş ve ilgili bir baba olmalısın dedim.insan eşini secemiyormus, yanlış bir evlilikti iki gündür gelmiyor eve küçük bir valiz hazırlayıp çıkarken bütün eşyalarıni al senin yüzünü bir daha görmek istemiyorum dedim o da bir gün sen evde yokken gelip bütün eşyalarımi toplayacağım dedim arabanın anahtarını istedi vermedim.aldigimiz evin çoğu ödemesini ben yaptığım için boşanirken evime ortak olacaksın hakkın yok dedim onun için araba ( ödemelerini o yapmisti)ben de kalacak güvenmiyorum sana belki elden çıkarmaya çalışırsın diyerek vermedim kapının kilidini değiştirmem uygun olur mu şimdi hanımlar geleceğini de sanmıyorum zaten en azından şimdilik....özgürlüğünü verdim ona daha uğramaz şimdilik en azından....boşanma davasını açarsam nafaka vermem diyor ben de o senin elinde değil maaşından kesilecek icraya düşersen dedim ama bilgim de net yok beni bu durumda neler bekliyor bilen var mı arkadaşlar mal paylasimi şartlara göre degisiyor mu benim kazancına ortak olursa çok zoruma gider bu yaşadıklarının karsisinda ödül olur ona

Genişletmek için tıkla...