bugün dediğin gibi kendimi sokaklara attım hem dedim çocuğa yazık evde ruh gibi bir anneyle kafayı üşütücek, dışarda yemek yedik onu biraz eğlendirdim oyuncak aldım,kendime kitap, yani güzeldi... akşam o eve gelince modum değişti, hemen çekmecelerda kıyı köşe bişey aramaya başladı 15 dakika deli gibi koşturdu, hiç ilgilenmedim,kitap okumaya devam ettim, sonra umudu kesince gelip cüzdanım nerde diye 3-4 kez sordu, yine cevap vermedim. gitti içeri sinirli sinirli pofurdanmaya başladı, çok kararsız kaldım ama sonra kalkıp koltuğa attım. tekrar kitabımı alıp okumaya devam ettim, cüzdanı aldı ve gitti.... sabah o giderken ağlıyordum ve tek kelime etmeyen adam cüzdanı için benimle konuştu ve defolup gitti, allah bilir nereye. sinirden msj yazıp atayım dedim allah kahretsinki telefonum bozulmuş harfler çıkmıyor, bu neyaaa.öfkem içimde patlayacak imha olucağım yakında, hımm bide belediyenin psikolojik danışma merkezini aradım sabah tüm randevular doluymuş, var bişey bu evren bana hizmet etmiyor, kızımda asabımı bozuyor çocuk herşeyin farkında babam seni sevmiyormu, cama çıkma babaannem sana kızar, babam yine sana bağırıcak bak öyle yapma böyle yapma, ne bu beee. kuyruğumu sıkıştırıp gidik ezik ezik barışmaktan korkuyorum, kasım kasım kasılıcak aklını başına topla gibi beylik laflar edicek, sonuç böyle gelmiş böyle gidere yol alıcağım. offf offf offf,işden olumsuz haber geldi, randevular dolu sinirimi atayım dedim tlfonda bozuk. ben napıcağım, 5 dk önce düşündüğümün 5 dk sonra arkasında olamıyorum, düşünüpte uyguladıklarımın arkasında duramıyorum, gün olur devran döner denir ya ,benim devrim başlasında bende rahat bir nefes alıp harika giden birşeylerin tadını çıkarayım
(
