- 20 Eylül 2010
- 8.493
- 1.889
- 33
arkadaşım ben kendimi ifade etmeye çalışayım, artık eltimden hoşlanıyormu yoksa kardeşi gibimi görüyor hiç umurumda değil, 1 haftadır eşimle konuşmuyorum ve konuşmakda istemiyorum, çünkü herkez ayrı telden çalıyor, onun davranışları bana göre yanlış ama o kabul etmiyor, ve ben beklediğim ilgiyi maddi manevi göremedim, eşim standartların üstünde bir para kazanıyor ama bana haftada 100 tl verirse ben bayram ediyorum, sürekli borcu var nereye ne yaptığını bilmiyorum, daha 4 senedir başbaşa 1 ağız tadıyla kahvaltı edemedik, 1 hafta sonu dışarı çıkıp onun suratını triplerini çekmeden gün geçiremedik. Ben ondan yorulmuşum gerisi benim için detay olmuş, annesiymiş,yengesiymiş,abisiymiş aslına bakarsan aynı hamurdan insanlar, ben onu çok sevdiğim için ayrı tutup hep beni fark etsin herşeyi yoluna koysun diye beklemiş durmuşum. şimdi anlıyorumki aslında farklı pencereden bakıyormuşuz hayata en önemlisi o beni sevmemiş. En azından benim sevdiğim gibi, gerçi laf aralarında bana bunu söylemiştide ben anlamamıştım, bana benim yaşım gereği olgun olduğumu düşündüğü için evlendiğini çok kere söyledi, ve ben hamileyken kim daha çok seviyorsa bebek ona benzermiş deyince ozaman bana benziyecek çünkü sen seviyorsun demişti, kırılmıştım ama üstünde durup büyütmemiştim gibi çok sayıda örneği var, o yaşım geçiyor evlenip çocuk sahibi olayım diye evlendi nasılsa bu kızda seviyordu onu,falan filan yani benim meselem artık eşim banane diğerlerinden diyorum artık. Boşanmıyorum inadımdan değil, şu kasvetten kurtulmayı istiyorum, biraz oluruna bıraktım, güzel bişeyler olsun diye dua ediyorum, şu sessizliğin tadını çıkartıyorum, kavga yok beklenti yok, biraz sular durulsun
sonuna kadar haklısınn. Böyle şeyler yaşamak hiçte kolay değil allah yar ve yardımcın olsun sabrın sonu selamettir diye boşuna dememişler belki ilerde eşin hatasını anlar. Sende bekle ve gör bakalım neler değişecek hayatında