1.5 yaşındaki kızım beni sevmiyor

kızım 1 bucuk yasında ilk dogdugunda beni emmemişti. 3-4 aylık oldugundada benı tanımıyordu hep ılerde gecer ogrenır dıye umıt ettım. 8 aylık oldu 9 aylık oldu benı annesı olarak bılmıyordu herkese gıdıyordu. derken 1.5 yasına geldı hala benı bilmiyor gıbı ve sevmıyor. bana karsı hıc ılgısı yok babasınada oyle ama babaya oranla bana daha ılgısız otızmmı dıye dusundum arastrdm ama alakası yok cok akıllı cocuk. ama benı bu akşam cok uzdu babaannesıne bırakmıstm bugun almaya gıttım o zaman opmek ıstedım koşarak babaannesıne gıttı ve ben cok uzuldum herkesın ıcınde bellı edıyor.
calısıyormusun dıye soran olursa ev hanımıyım ve cocugumla cok ıyı ılgılenıyorum beslıyorum sevıyorum. babaannesıne hafdada bır felan gıdıyor hep bırakmıyorum yanı 24 saat yanyanayız. şiddet felanda uygulamıyorum tabıkı hanıı soran olur dıye soyluyorum gayet ıyı anneyım ama neden bu durumdayım sızce?


inanın çoğu anne bir dönem böyle hissedebiliyor.. bizim için o kadar değerli ve özeller ki biz de onlar için herkesten bi tık daha farklı daha özel olmak istiyoruz doğal olarak.. hiç üzülmeyin.. ben de benzer duygular yaşadım..

"babacı" "dedeci" "anneanneci" idi walla bir tek "anneci" değildi.. bazen -görünmez-miyim acaba diyordum. öyle hissediyordum.. elimden gelenin en iyisini yapan sürekli sevgimi ilgimi gösteren bir anne olmaya çalışırken neden ulaşamıyorum kızıma derdim.. hep böyle mi gidecek? "sevilmeyen anne" mi olacağım derdim.. ailemin eşimin arkadaşlarımın başının etini yedim.. nerede hata yapıyorum diye düşündüm durdum..

meğer hepsiiiiiiiii benim resmen "hüsnü kuruntum" imiş:)))) kaç ay kendime zehir etmişim hayatı.. sadece bir dönemmiş..

çocuğun annesini sevmemesi mümkün değil.. emzirip emzirmemekle ilgisi yok.. emmemesine bile anlam yüklüyorsunuz yapmayın bunu kendinize.. bebeğinize de haksızlık bu.. çalışan anne ya da ev hanımı anne olmakla da ilgisi yok.. her bebek annesini tanır bilir sever.. o sizin bir parçanız, sizi kokunuzdan tanır ötesi yok.. ama bütün nazını da size yapar o ayrı..

o daha bebek.. herkese gidiyor çünkü merak ediyor, hoşuna gidiyor, farklı geliyor, mutlu oluyor.. sizi sevmemesine bağlamayın.. sürekli annesinin paçasına yapışıp yabancı birini görünce ağlasa daha mı iyi? ne güzel rahat ki kendini güvende hissediyorki gidiyor..

kendiniz demişsiniz 24 saat yanyanasınız farklı ortam ve kişiler ilgisini çekiyor sadece..

kızım da öyle illa "anneci" değildi.. herkesle iletişim kurardı.. bana bağımlı değildi.. 2 saatliğine anneme bırakırdım dönünce anneme koşardı suratıma bakmazdı.. zamanla anladımki "gittim" diye bu tavrı alıyor.. aslında sizi sevmediğinden değil sevdiğinden tavırlı olabiliyorlar..

şimdi kızım 23 aylık..nefes alamıyorum.. "anneeee anneee" sürekli.. tuvalete gitmeme izin vermiyor.. evden çıkacağım zaman ayakkabılarımı alıp kaçıyor.. bensiz dışarı çıkmak bile istemiyor.. herkes gülüyor halime.. "sen değil miydin ay beni sevmiyor falan diyen al işte" diyorlar:))

kısacası paçanıza yapışık da olda yüzünüze de bakmasa sizi seviyor bebeğiniz.. her bebeğin karakteri farklı belli dönemlerden geçiyorlar.. 2 yaş civarı anneye bağımlılıkları artıyormuş bir dönem sonra yine değişiyor..

önemli olan kendini güvende hissetsin sizin yardımızın ve eşliğinizde dünyayı serbestçe tanısın.. bu süreçte siz hep en kıymetlisi olacaksınız zaten..

hepsi dönemsel şeyler.. her bebeğin karakteri farklı.. size tavsiyem aynı durumu birebir yaşamış biri olarak:

1. sevmiyor demeyin.. hele sakın onun yanında.. duyacağı şekilde..
2. kırılmayın.. yüzünüzü düşürmeyin.. küsmeyin.. bozulmayın..
3. her hareketinden büyük anlamlar, dramlar çıkarmayın.. bazen sizin yüzünüzü düşürmek onun için sadece bir oyun ya da bir merak da olabilir..
4. sakin ses tonunuzu ve sıcak yaklaşımınızı hep sürekli tutun.. sizden kaçtı mı başkasına mı gitti? gitsin.. gülümseyerek izleyin başkaları ile olan samimiyetini..
5. bebeğinizle en güzel zamanlarınızı bu düşünce ile yıpratmayın..
6. başkalarına gittiğinde sıranızı bekliyor gibi telaşlanmayın..
7. çokçok akıllılar bebekler.. sizi izliyor ve anlamlarçıkarıyor muhtemelen. yanlış mesajlar vermeyin..


çok yazdım uzun oldu ama ben aynı sıkıntımı dile getirdiğimde "psikologa git bence" diyip hafiften beni yerenler olmuştu.. öyle olmak istemedim.. gerçekten anlıyorum sizi.. yaşamayan bilemiyor bu durumu.. çok yakında size olan ilgisinden nefes alamadığınızda bugünleri hatırlayıp gülümseyeceksiniz.. emin olun..
 
eşime konuyu açtım saçmalama dedi bana kalsa gotrmek ıstıyorum psıkologamı goturmelıyım

canım benim oğlan 2 yaşında pek konuşamıyordu..eşime kalsa asla götüremezsim..kendim götürdüm devlet hastanesine,orada kan tesiti yapıyorlar..değerlerine bakıyorlar..inşallah seninkide temiz çıkar..insanın içi rahatlıyor..
 
Arkadaşım çok üzüldüm yazdıklarına benimde 1,5 yaşında bi kızım var allahım hepsini korusun esirgesin.

Benim kızım hala emiyo emen çocuk anneye çok düşkün olur ama benimki normal ne az ne çok babasını görünce bırakır beni. Sen tabiki ilgileniyosundur eminim sadece onun istediği daha farklı şeyler olabilir.

Küçükler ama hepsinin karekteri var şimdiden. Sakın sevilmediğini düşünme sende olan annelik içgüdüsü ondada farklı şekilde mevcut. Annelik sadece süt vermek değil.
Diğer arkadaşıma katılıyorum bende çalışmıyorum ve çocuk hep beni görüyo sıkılıyo bazen çok huysuzluk yapıyo ilgisini çekicek bişeyle özelliklede onların ellememesi dağıtmaması gereken şeylerle falan hemen ilgisini çekebiliyorum.

Belki faydası olur ben mesela mutfakta iş yaparkn plastik kapları veriyorum önüne oynasın diye bi müddet sakinleşiyo benim verdiğiminde gayet farkında. Bazı şeyleri sadece sen yaptır mesela parka sen götür kaydır salla eğlensin seninle. Her çocuk farklıdr senin yavrununda hassas yönleri farklı istekleri mutlaka vardır.

Rabbim şu mübarek gecelerin hürmetine iyilik muhabbet versin ikinize


I love Bonus
 
canım kimsenin lafına bakma eşin kaynanan vs..kaynanana söyleme istersen götür dr a..için rahatlar..
 
inanın çoğu anne bir dönem böyle hissedebiliyor.. bizim için o kadar değerli ve özeller ki biz de onlar için herkesten bi tık daha farklı daha özel olmak istiyoruz doğal olarak.. hiç üzülmeyin.. ben de benzer duygular yaşadım..

"babacı" "dedeci" "anneanneci" idi walla bir tek "anneci" değildi.. bazen -görünmez-miyim acaba diyordum. öyle hissediyordum.. elimden gelenin en iyisini yapan sürekli sevgimi ilgimi gösteren bir anne olmaya çalışırken neden ulaşamıyorum kızıma derdim.. hep böyle mi gidecek? "sevilmeyen anne" mi olacağım derdim.. ailemin eşimin arkadaşlarımın başının etini yedim.. nerede hata yapıyorum diye düşündüm durdum..

meğer hepsiiiiiiiii benim resmen "hüsnü kuruntum" imiş:)))) kaç ay kendime zehir etmişim hayatı.. sadece bir dönemmiş..

çocuğun annesini sevmemesi mümkün değil.. emzirip emzirmemekle ilgisi yok.. emmemesine bile anlam yüklüyorsunuz yapmayın bunu kendinize.. bebeğinize de haksızlık bu.. çalışan anne ya da ev hanımı anne olmakla da ilgisi yok.. her bebek annesini tanır bilir sever.. o sizin bir parçanız, sizi kokunuzdan tanır ötesi yok.. ama bütün nazını da size yapar o ayrı..

o daha bebek.. herkese gidiyor çünkü merak ediyor, hoşuna gidiyor, farklı geliyor, mutlu oluyor.. sizi sevmemesine bağlamayın.. sürekli annesinin paçasına yapışıp yabancı birini görünce ağlasa daha mı iyi? ne güzel rahat ki kendini güvende hissediyorki gidiyor..

kendiniz demişsiniz 24 saat yanyanasınız farklı ortam ve kişiler ilgisini çekiyor sadece..

kızım da öyle illa "anneci" değildi.. herkesle iletişim kurardı.. bana bağımlı değildi.. 2 saatliğine anneme bırakırdım dönünce anneme koşardı suratıma bakmazdı.. zamanla anladımki "gittim" diye bu tavrı alıyor.. aslında sizi sevmediğinden değil sevdiğinden tavırlı olabiliyorlar..

şimdi kızım 23 aylık..nefes alamıyorum.. "anneeee anneee" sürekli.. tuvalete gitmeme izin vermiyor.. evden çıkacağım zaman ayakkabılarımı alıp kaçıyor.. bensiz dışarı çıkmak bile istemiyor.. herkes gülüyor halime.. "sen değil miydin ay beni sevmiyor falan diyen al işte" diyorlar:))

kısacası paçanıza yapışık da olda yüzünüze de bakmasa sizi seviyor bebeğiniz.. her bebeğin karakteri farklı belli dönemlerden geçiyorlar.. 2 yaş civarı anneye bağımlılıkları artıyormuş bir dönem sonra yine değişiyor..

önemli olan kendini güvende hissetsin sizin yardımızın ve eşliğinizde dünyayı serbestçe tanısın.. bu süreçte siz hep en kıymetlisi olacaksınız zaten..

hepsi dönemsel şeyler.. her bebeğin karakteri farklı.. size tavsiyem aynı durumu birebir yaşamış biri olarak:

1. sevmiyor demeyin.. hele sakın onun yanında.. duyacağı şekilde..
2. kırılmayın.. yüzünüzü düşürmeyin.. küsmeyin.. bozulmayın..
3. her hareketinden büyük anlamlar, dramlar çıkarmayın.. bazen sizin yüzünüzü düşürmek onun için sadece bir oyun ya da bir merak da olabilir..
4. sakin ses tonunuzu ve sıcak yaklaşımınızı hep sürekli tutun.. sizden kaçtı mı başkasına mı gitti? gitsin.. gülümseyerek izleyin başkaları ile olan samimiyetini..
5. bebeğinizle en güzel zamanlarınızı bu düşünce ile yıpratmayın..
6. başkalarına gittiğinde sıranızı bekliyor gibi telaşlanmayın..
7. çokçok akıllılar bebekler.. sizi izliyor ve anlamlarçıkarıyor muhtemelen. yanlış mesajlar vermeyin..


çok yazdım uzun oldu ama ben aynı sıkıntımı dile getirdiğimde "psikologa git bence" diyip hafiften beni yerenler olmuştu.. öyle olmak istemedim.. gerçekten anlıyorum sizi.. yaşamayan bilemiyor bu durumu.. çok yakında size olan ilgisinden nefes alamadığınızda bugünleri hatırlayıp gülümseyeceksiniz.. emin olun..


uzun uzun yazdıgınız ıcın tesekkur ederım okudum cok ıyı nıyetlı yazılmıs benı mutlu ettı ınsallah gecıcı bır durumdur ama ınanın dogdugundan berı beklıyorum ınşallah dedıgınız gıbı olur
 
devlet hastanesinde çocuk dr.una götüreceksin canım..
 
Aklıma bir film geldi :KEVIN HAKKINDA KONUŞMALIYIZ.

Abartılı bir örnek gibi gelebilir size ama anne karnında yaşananlar çok önemli.

Ne olursa olsun sakin kalmak ve çocuğun huzurunu bozmamak gerekiyor bence.

Bu arada izlemeyenlere tavsiye ederim.

Tabi biraz değişik bir film hamile olanlar izlemesin.
 
uzun uzun yazdıgınız ıcın tesekkur ederım okudum cok ıyı nıyetlı yazılmıs benı mutlu ettı ınsallah gecıcı bır durumdur ama ınanın dogdugundan berı beklıyorum ınşallah dedıgınız gıbı olur



gerçekten teselli vermek gibi görmeyin yazdıklarımı..

emen çocuk bağlı olur falan bunları sakın düşünmeyin bile..

doğumunda annesi ölen arkadaşım bile resmini okşardı annesinin.. anne bebek sevgisi "meme" ile kısıtlanacak bir durum değil..

geçen gün annesine tekme atıp kötü laflar eden bir çocuk gördüm.. annesi "nankör 3 sene sütümü verdim sana" dedi bir de..

bebek ile anne arasındaki muhteşem bir samimiyet "emzirme"... ama biberonla mama verirken de o samimiyeti yakalamak mümkün.. yeterki anne öyle yaklaşsın.. bebek hisseder..

hepsi karakterleri oluşurken yaptıkları hareketler.. duygularını düşüncelerini geliştirme egzersizleri..

sizi hep endişeli üzgün kırgın görmesin.. bebek o çekiniyor olabilir, ona da stresiniz yansıyor..

ne zaman siz daha iyi olacaksınız, bu endişenizi kenara bırakıp mutlu yaklaşacaksınız herşey düzelecek..

yakında "ay nefes alamıyorum sürekli peşimde" diyeceksiniz.. bize de haber verin :)))
 
3 yaşında kızım var bana yapışık doğduğundan beri kimseye gitmez 1 yaşında da oğlum o da bana yapışık ablasıdan biraz az ikisi birden çok yoruyorlar beni özellikle misafirim olunca yada ben bir yere gidince lavaboya bile gittiğimde ikisi birden çığlık çığlığa ağlamaya başlıyorlar.Benim sana tavsiyem anne ve kız konulu masallar oku çizgi filmler izleyin pepenin annem dye şarkısı var netten dinleyin benim kızım bana sürekli o şarkıyı söylerdi.hani söylemezse de bellek eder ve en önemlisi doktora mutlaka götürün ayrıca söylemeyinde gece ateşi vardı deyip götürün bu arada kızım emdi ama oğlum da emmedi değişen birşey yok yani......
 
Son düzenleme:
inanın çoğu anne bir dönem böyle hissedebiliyor.. bizim için o kadar değerli ve özeller ki biz de onlar için herkesten bi tık daha farklı daha özel olmak istiyoruz doğal olarak.. hiç üzülmeyin.. ben de benzer duygular yaşadım..

"babacı" "dedeci" "anneanneci" idi walla bir tek "anneci" değildi.. bazen -görünmez-miyim acaba diyordum. öyle hissediyordum.. elimden gelenin en iyisini yapan sürekli sevgimi ilgimi gösteren bir anne olmaya çalışırken neden ulaşamıyorum kızıma derdim.. hep böyle mi gidecek? "sevilmeyen anne" mi olacağım derdim.. ailemin eşimin arkadaşlarımın başının etini yedim.. nerede hata yapıyorum diye düşündüm durdum..

meğer hepsiiiiiiiii benim resmen "hüsnü kuruntum" imiş:)))) kaç ay kendime zehir etmişim hayatı.. sadece bir dönemmiş..

çocuğun annesini sevmemesi mümkün değil.. emzirip emzirmemekle ilgisi yok.. emmemesine bile anlam yüklüyorsunuz yapmayın bunu kendinize.. bebeğinize de haksızlık bu.. çalışan anne ya da ev hanımı anne olmakla da ilgisi yok.. her bebek annesini tanır bilir sever.. o sizin bir parçanız, sizi kokunuzdan tanır ötesi yok.. ama bütün nazını da size yapar o ayrı..

o daha bebek.. herkese gidiyor çünkü merak ediyor, hoşuna gidiyor, farklı geliyor, mutlu oluyor.. sizi sevmemesine bağlamayın.. sürekli annesinin paçasına yapışıp yabancı birini görünce ağlasa daha mı iyi? ne güzel rahat ki kendini güvende hissediyorki gidiyor..

kendiniz demişsiniz 24 saat yanyanasınız farklı ortam ve kişiler ilgisini çekiyor sadece..

kızım da öyle illa "anneci" değildi.. herkesle iletişim kurardı.. bana bağımlı değildi.. 2 saatliğine anneme bırakırdım dönünce anneme koşardı suratıma bakmazdı.. zamanla anladımki "gittim" diye bu tavrı alıyor.. aslında sizi sevmediğinden değil sevdiğinden tavırlı olabiliyorlar..

şimdi kızım 23 aylık..nefes alamıyorum.. "anneeee anneee" sürekli.. tuvalete gitmeme izin vermiyor.. evden çıkacağım zaman ayakkabılarımı alıp kaçıyor.. bensiz dışarı çıkmak bile istemiyor.. herkes gülüyor halime.. "sen değil miydin ay beni sevmiyor falan diyen al işte" diyorlar:))

kısacası paçanıza yapışık da olda yüzünüze de bakmasa sizi seviyor bebeğiniz.. her bebeğin karakteri farklı belli dönemlerden geçiyorlar.. 2 yaş civarı anneye bağımlılıkları artıyormuş bir dönem sonra yine değişiyor..

önemli olan kendini güvende hissetsin sizin yardımızın ve eşliğinizde dünyayı serbestçe tanısın.. bu süreçte siz hep en kıymetlisi olacaksınız zaten..

hepsi dönemsel şeyler.. her bebeğin karakteri farklı.. size tavsiyem aynı durumu birebir yaşamış biri olarak:

1. sevmiyor demeyin.. hele sakın onun yanında.. duyacağı şekilde..
2. kırılmayın.. yüzünüzü düşürmeyin.. küsmeyin.. bozulmayın..
3. her hareketinden büyük anlamlar, dramlar çıkarmayın.. bazen sizin yüzünüzü düşürmek onun için sadece bir oyun ya da bir merak da olabilir..
4. sakin ses tonunuzu ve sıcak yaklaşımınızı hep sürekli tutun.. sizden kaçtı mı başkasına mı gitti? gitsin.. gülümseyerek izleyin başkaları ile olan samimiyetini..
5. bebeğinizle en güzel zamanlarınızı bu düşünce ile yıpratmayın..
6. başkalarına gittiğinde sıranızı bekliyor gibi telaşlanmayın..
7. çokçok akıllılar bebekler.. sizi izliyor ve anlamlarçıkarıyor muhtemelen. yanlış mesajlar vermeyin..


çok yazdım uzun oldu ama ben aynı sıkıntımı dile getirdiğimde "psikologa git bence" diyip hafiften beni yerenler olmuştu.. öyle olmak istemedim.. gerçekten anlıyorum sizi.. yaşamayan bilemiyor bu durumu.. çok yakında size olan ilgisinden nefes alamadığınızda bugünleri hatırlayıp gülümseyeceksiniz.. emin olun..

sedos gece gece destan yazdın.
ellerine sağlık...:40:
 
sedos gece gece destan yazdın.
ellerine sağlık...:40:

sağol canım.. uzun oldu birazcık evet:)

arkadaşın sorununu okuyunca birebir geçmişe gittim..

şimdiki halimi paylaşayım "boşuna" bir endişe olduğunu bilsin istedim..

o zaman bana çok söylediler ama inanmamıştım ama:)
 
sağol canım.. uzun oldu birazcık evet:)

arkadaşın sorununu okuyunca birebir geçmişe gittim..

şimdiki halimi paylaşayım "boşuna" bir endişe olduğunu bilsin istedim..

o zaman bana çok söylediler ama inanmamıştım ama:)
canım benim kız 3 yaşında
benimki de öyle...ama babasıyla aynı ortamdayken
beni tanımaz bile...bir alt kattaki eltimde olalım wcye bile gidemiyorum.
hemen bağırıyor "anneee ditme ,bende d(g)eliyim ":27:
 
canım benim kız 3 yaşında
benimki de öyle...ama babasıyla aynı ortamdayken
beni tanımaz bile...bir alt kattaki eltimde olalım wcye bile gidemiyorum.
hemen bağırıyor "anneee ditme ,bende d(g)eliyim ":27:



benimki babayı da bıraktı komple "anneeee" halinde.. :)

ne "anneci" ne "babacı" olsunlar zaman içinde herkesle sağlıklı ilişkiler kursunlar inşallah.. tabi büyüdükçe.. daha çok küçükler..
 
Kızını karşılıksiz seveceksin..........bir de sakın olur olmaz şeylere kizını azarlama
 
pedagog adem güneş'in kitabı "güvenli bağlanma" yı tavsiye ederim.. ve hatta daha etkili olan radyo programlarını ve arşivi dinlemenizi..
 
Allah allah ilk defa duyyorum boyle birseyi.😳


Sent from my iPad using Kadınlar Kulübü
 
kızım 1 bucuk yasında ilk dogdugunda beni emmemişti. 3-4 aylık oldugundada benı tanımıyordu hep ılerde gecer ogrenır dıye umıt ettım. 8 aylık oldu 9 aylık oldu benı annesı olarak bılmıyordu herkese gıdıyordu. derken 1.5 yasına geldı hala benı bilmiyor gıbı ve sevmıyor. bana karsı hıc ılgısı yok babasınada oyle ama babaya oranla bana daha ılgısız otızmmı dıye dusundum arastrdm ama alakası yok cok akıllı cocuk. ama benı bu akşam cok uzdu babaannesıne bırakmıstm bugun almaya gıttım o zaman opmek ıstedım koşarak babaannesıne gıttı ve ben cok uzuldum herkesın ıcınde bellı edıyor.
calısıyormusun dıye soran olursa ev hanımıyım ve cocugumla cok ıyı ılgılenıyorum beslıyorum sevıyorum. babaannesıne hafdada bır felan gıdıyor hep bırakmıyorum yanı 24 saat yanyanayız. şiddet felanda uygulamıyorum tabıkı hanıı soran olur dıye soyluyorum gayet ıyı anneyım ama neden bu durumdayım sızce?


Bence bir pedagog a gidin. Yani normal degil sonucta yabancilara ilgisi daha cok. Herkese gitmesi de hic iyi birsey degil. Isteklerini yerine getirmiyor musun ne bileyim cikolata ister vermezsin vs.
 
merhaba ben bu duruma cok şaşırdım dogrusuu cocukların vazgecemedıklerı seydır anne benmde 1.5 yasında cocugum varr bensız bsey yapmaz babasıyla oynarken bıranda oyunu bırakır ben mutfakta yemek yaparkn kosar elır bı sarılır anne dıye kapı kapalıysa bagırmaya baslar baba yada düşkün ama bıyere kdr sızınkı neden ole aceba sütünüzüde emmemıs bence bı kan deerlerıne baktırın ccocuk doktoruna goturun bı derım
 
Back
X