Sizlere sormak istedim bu yaptığım kötü mü diye.
10 gün önce aile arasında bir muhabbet geçti. Babam yaş aldıkça böyle ucunun nereye gideceğini düşünmeden konuşmaya başlıyor sanki. Yine böyle birşeylerden bahsederken annem öyle deme diye uyardı. Aynı şekilde ben de annemin dediklerini dedim. Karşı tarafın nasıl anlayacağını anlatıyordum ki bana basbas bağırmaya başladı. Kendimi izah etmeye çalıştıkça sus, kes dedi yine bağırarak. Ve bunu yaparken yanımızda benden 4 yaş küçük bir kuzenim de vardı. 25 yaşında kazık kadar kadınım. Ve kendisiyle 10 gündür konuşmuyorum.
Kendisi bana laf veriyor falan hiçbirşey olmamış gibi ama ben konuşmuyorum. Artık zoruma gidiyor böyle şeyler. Ebeveyn diye hep haklı olunmaz ki. Annem de benn babamla mesafeliyim diye bana soğuk yapıyor sana noluyor.
Ve şunu da anlatmak istiyorum ki her olayda durumda zaten sen şöylesin böylesin diyerekten olumsuz ne varsa söyleniyor. Ya ben her durumda mı haksızım ya herşey de mi. Beni her tartışmada kimse benle anlaşamaz, kimse beni sevemez gibi hissettiriyorlar. Artık gerçekten sıkıldım bu tarz tartışmalardan ve konuşmak falan istemiyorum artık.
Öyle çok sık tartışan geçimsiz bir aile değiliz ama her ters düşmemizde hatalı, geçimsiz olan taraf benim.Babanla konuş durumu anlat diyeceksiniz ama çok konuştum. Yok olmuyor. Kendisi haklılığını sesini yükselterek sağlamaya çalısan biri. Bir yerden sonra susuyorsunuz karşılıklı barışmaya dönecek yoksa
Özetle 10 gündür kendisiyle hiç konuşmuyorum. Hoşgeldinine ve günaydınına karşılık vermek dışında. Yanlış mıyım sizce?
10 gün önce aile arasında bir muhabbet geçti. Babam yaş aldıkça böyle ucunun nereye gideceğini düşünmeden konuşmaya başlıyor sanki. Yine böyle birşeylerden bahsederken annem öyle deme diye uyardı. Aynı şekilde ben de annemin dediklerini dedim. Karşı tarafın nasıl anlayacağını anlatıyordum ki bana basbas bağırmaya başladı. Kendimi izah etmeye çalıştıkça sus, kes dedi yine bağırarak. Ve bunu yaparken yanımızda benden 4 yaş küçük bir kuzenim de vardı. 25 yaşında kazık kadar kadınım. Ve kendisiyle 10 gündür konuşmuyorum.
Kendisi bana laf veriyor falan hiçbirşey olmamış gibi ama ben konuşmuyorum. Artık zoruma gidiyor böyle şeyler. Ebeveyn diye hep haklı olunmaz ki. Annem de benn babamla mesafeliyim diye bana soğuk yapıyor sana noluyor.
Ve şunu da anlatmak istiyorum ki her olayda durumda zaten sen şöylesin böylesin diyerekten olumsuz ne varsa söyleniyor. Ya ben her durumda mı haksızım ya herşey de mi. Beni her tartışmada kimse benle anlaşamaz, kimse beni sevemez gibi hissettiriyorlar. Artık gerçekten sıkıldım bu tarz tartışmalardan ve konuşmak falan istemiyorum artık.
Öyle çok sık tartışan geçimsiz bir aile değiliz ama her ters düşmemizde hatalı, geçimsiz olan taraf benim.Babanla konuş durumu anlat diyeceksiniz ama çok konuştum. Yok olmuyor. Kendisi haklılığını sesini yükselterek sağlamaya çalısan biri. Bir yerden sonra susuyorsunuz karşılıklı barışmaya dönecek yoksa
Özetle 10 gündür kendisiyle hiç konuşmuyorum. Hoşgeldinine ve günaydınına karşılık vermek dışında. Yanlış mıyım sizce?
