- 22 Mayıs 2020
- 269
- 159
- 23
- 29
- Konu Sahibi Zygomaticum
-
- #1
Herkese merhabalar.beni çok üzen bir konuyu anlatmak istiyorum
Lisede hazırlık sınıfında tanıdım onu ve o tanıyışım o tanıyış oldu.24 yaşına geldim 10 yılı geçti ve ben tek başıma yaşıyorum onu.bu hislerim geçsin istiyorum bu acıyı yaşamak istemiyorum ama geçmiyor.gözden ırak olan gönülden ırak olmuyormuş özlemim bitmiyor.
Lise boyunca pek iletişimimiz olmadı zaten kimseyle iletişimim yok gibiydi.onu tanıdıkça ne kadar farklı olduğumuzu görüp çok üzülüyordum.bu cümleyi kurmak çok üzücü ama ben onun seçeceği biri değildim bunu hep biliyordum içimde hep bu acıyı taşıyorum.
Ben gerçekten hiç anlam veremiyorum.neden bunu yaşıyorum hiç anlamıyorum.bu duygum olmasa hayatımı bu kadar çok mahvetmezdim bunu da biliyorum.o kadar çaresiz hissediyorum ki...bir yandan düşündüğüm bazı şeyler de var.mesela kimseyle bir ilişkim olmadı beni de kimse sevmedi,sevgi açlığı çekiyorum farkındayım acaba bunlar yüzünden bu durumu abartıyor muyum diyorum ama gerçekten bu duygum çok farklı geliyor o kadar farklı geliyor kibazen diyorum biri beni severse unutur muyum ama birinin beni sevebileceğine hiç inanmıyorum zaten düşünüyorum da biri beni sevse bile ben onun yüzüne nasıl bakacağım ki.bunca yıldır başka bir insan yanıp kül oluyorum.sanırım birinin beni sevmesini de hak etmiyorum.zaten beni sevmesi gereken tek insan da oymuş gibi o da sevmiyor.
Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum
Adım attım ama çok saçma bir şekilde.1 ay önxe civarı twitterdan söyledim çook saçma oldu rezil ettim kendimi.peki aranizdaki engel nedir, neden adim atmiyorsunuz?
Ama gerçekten çok aşık hissediyorum.ben de bu ihtimali düşünüyorum ama 'mış' yokmuş gibi hissediyorumHayatınızda bu zamana kadar kimse olmadığı için o kişiye çok aşıkmış gibi hissediyorsunuz bence. Yaşınız çok genç henüz, karşınıza sevip sevileceğiniz biri çıkar elbette. Ama önce kendinizi sevin ve olumsuz düşüncelerden arınmaya bakın bir an önce.
Ama gerçekten çok aşık hissediyorum.ben de bu ihtimali düşünüyorum ama 'mış' yokmuş gibi hissediyorum
Evet gidiyorum doktora.Evet o mutlu olmayo düşünmediğim hissi var.Objektif olarak düşününce insanları sevgimle usandırıyorum sanırım bu durumu da anlayabiliyorum bazen.Kara sevda diye bir şey yok öncelikle. İnsan bir kere aşık olur evlatt tarzı arabesk ifadeler de gerçekçi değil. Aşık olduğum zamanı düşünüyorum, birinin desteğine çok ihtiyacım vardı ve beynim beni o insana yönlendirmişti. Zaten bunu fark edince beyin kimyam düzeldi, normalim şimdi.
Sizin probleminiz farklı bence. Derinde yatan bir bağımlılık ya da mutlu olmayı hak etmediğinizi düşündüğünüz için bilinçaltınızın sizi hep mutsuz olacağınız tercihlere yönlendirmesi gibi. Bir kadını on yıldır seviyorum, ondan başkası olmadı hayatımda dese bir erkek herhalde oradan koşarak uzaklaşırdım.
Yardım aldınız mı?
Takıntı lafı bana çok korkunç geliyorBen o yaşlarda her ay baska bir yakisikliya asik oluyordum.
Bu karsiliksiz aşk değil takinti olmuş.
Terapi alıyorum ama şu corona sürecinde 1 kere gidebildim sadeceTerapi alabilecek durumunuz var mı? Büyükşehirde değilseniz genelde daha uygundur seans ücretleri.
Evet çok haklısınız kendimi sevmiyorum daha doğrusu sevemiyorumSizin karşılıksız aşktan ziyade kişisel problemleriniz var.Kendinizi sevmediğiniz için başkası da sizi sevemez gibi hissediyorsunuz.Özgüveniniz de yok. Bence terapi almalısınız. Kendinizi daha iyi hissetikçe bu kişiye yaklaşımınız da değişecektir.Sevme-sevilme ihtiyacından aklınızdaki tek kişiye bel bağlamış ana problemi göremiyorsunuz. Lütfen önce kendinizi sevmeyi öğrenin,gerisi gelecektir.
Takıntı lafı bana çok korkunç geldiAşk değil ki bu
Takıntı sadece
Yardım alıp bu takıntıya sebep olan dürtülerinizi çözmelisiniz
Terapi alıyorum ama şu corona sürecinde 1 kere gidebildim sadece
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?