Vefasız, çok doğru. Zor zamanımda yaptıkları affedilmez. Yani affetme konusunda yanılıyorsunuz, çünkü dediğim gibi iç huzurum çok önemli, o olmadan yaşanmaz. Konuyu çok uzatmadan aktardım, ama bu terbiyesizliği niye yaptı diye haftalar aylarca düşündüm. Durumu neden zorladığını da anlamıyorum gerçekten o yüzden sizlere de sordum, gerçi onun cevabını bilsem bile sonuçları değiştirmeyecek.
Ben söyleyeyim.
Eve gelince sıcak yemek, çamaşırlarını evini temizleyen bir kadın.
Belki sadece ekstra seks.
Benim babam defalarca annemi aldattı. Kocanızda aynı babamdaki pişkinliği gördüm.
Anneme ben aşık oldum diye ağladığını biliyorum. Annem affetmedim dese de her defasında artık bitti diye sineye çekti. Hiç boşanmayı düşünmedi.
Hatta bir kere annemi inandırmak için kadın öldü diyip annemden teselli beklemişliği var.

Hani artık o kadın yok hayatımda diyerek daha rahat görüşmek için.
Öyle iğrenç erkekler var. Sonuç 10 küsür yıl boyunca iki kadını idare eden bir adam.
Biri evde hizmetçi biri sosyal hayatında eğlencesindeki metresi.
Annemin payına düşen kirli donunu yıkayıp ütüsünü yapmak yemeğini eksik etmemekle geçen yitip giden bir ömür.
Diğer kadına düşen parasını yiyip tatiller, eğlenceler, hediyelerle yaşamak, "tam kavuşamadığı", nankör hastalığın kara sevdasını alıp götürmesi ve 3 günlük arkasından dökülen göz yaşı...
Babama son nefesini verene kadar annem baktı.,

keşke diğer kadına postalasaydı.
Hasta yatağında yatarken annem dört dönerken babam metresine "merak etme aşkım bana iyi bakıyorlar" diye mesajlar atmış.
Beni sinirlendiren babam öldü, bu mesajlar falan ortaya çıktı annm hala babam için ağlamaya devam etti.
Annemi çok seviyorum ama maalesef böyle gurursuz ve garip duygusallığını gördüğümde tiksinme geliyor.
Böyle kadınlara ayar oluyorum.

Neyse annem gibi olmayın diyorum ve çekiliyorum.