2 çocuklu hayata alışamamak

Çok geçmiş olsun Allah şifa versin. Eminim çok zordur başa gelmeden çok bilemiyor insan. Su an benim de yardıma gelen biri yok. Ailemiz yakın ama her gün görüşmüyoruz onların da işleri oluyor ancak bi yere gitmek zorundaysam genelde küçüğü bırakıyorum çünkü büyük kızımın istekleri asla bitmiyor zor olur diye küçük su an standart seyleri yapıyor nasıl olsa
Allah razı olsun inşaAllah saolun. Güzel düşünün güzel olsun bu zorluk bitecek elbet.
 
Çocuk büyütmek kolay değil haklısınız ama annelik böyle bir şey işte. Kolay olduğunu kimse söylemiyor ne şanslısınız yardımcı tutabilecek gücünüz imkanınız var. Bi kaç sene daha sıkmak gerek dişi sanırım
Çok şükür imkan var ama yardımcıdan vazgeçtik artık. Büyük kızım kreşe başlayacak ben de iki numara ile ilgilenicem gün boyu
 
Konu sahibine ben şu kadar çocuğu tek başıma büyüttüm diye hava atan yorumlar görüyorum da çok ilginç Cidden. Ne yapsın peki. Sizi alkışlayıp ben yapmadım diye bunalıma mı girsin? Herkesin tahammül sınırı farklıdır. Kimisi sırtında odun, kucağında bebek taşır, kimisi tek çocukla perişan olur. Ne var yani yakınmalarında?

konu sahibi size gelecek olursak keşke eşinizi dinlemeseydiniz. Adam rahata alışmadan ikinci olsun derken sen rahata alışma demiş belli. Madem bu kadar istedi onu da perişan edin. Geceleri az uyusun mesela. İşten gelince verin çocukları eline. Bakıcı bulana kadar da ailelerinizden bol bol yardım alın. Bu günler de geçer
 
Su an tek basıma kalabileceğim bir an yok malesef büyük kızım babaanne ve ya anneaannede olsa küçük benimle.. geçenlerde bunaldım ve hasta olmustum hiç halim yok ama dinlenecek durumum da yoktu eşime yapamıyorum tek basıma diye baya ağladım. Eşim önce hak verdi Yardımcı bulalım dedi sonra büyük kreşe başlayacak dedi. Konu başka yerlere gitti. Hatta kavga ettik. Yani aslında eve her gün gelecek birini pek istemiyorum ama böyle de zor oluyor cıkmazda hissediyorum kendimi.
bence eve her gün yarım gün de olsa gelecek biri işinizi çok rahatlatır. Ayrıca en iyi niyetimle size tavsiye acilen terapiye başlamanız, iyi bir psikolog bulup başlamanız. Düşünceleriniz bana çok depresif geldi :KK43:
 
ben konu sahibine hak veriyorum. ben tekiyle zorlanıyorum. iki çocuk deseler bana ben de sanırım ne yapacağımı bilemezdim. ama şükür ki sağlıklı çocuklarınız var. zor zamanlar sizinki. yaşları ufak. 2 aylık olan da varken kafadan 2 sene daha uykusuzluğu göze alın derim. ama büyüğü 1 seneye kardeşiyle oynamaya başlar. siz biraz rahat edersiniz. 2 yılı gözden çıkarın. ama sonrası çok keyifli olacak. tek çocuklu arkadaşımın 6 yaşında oğlu var hala anne baba ile oynuyor. ama sizde ufak olan gelsin 2 yaşına onlar abla kardeş oynayacak. siz de kahvenizi içeceksiniz. 2 yıl daha sabır. bu arada aileniz eşiniz ne güzel size yardımcı. bu da şans. bi yardımcı arayın tekrar kendinize. bir de bir psikoterapist öneririm ben. rahatlarsınız biraz. psikolog değil ama terapist. sadece şunu bilin. geçecek şeyler bunlar. sadece sabır. insan hayatında 2-3 yıl nedir ki. Allah sağlık ile sınamasın. gerisi geçiyor. sabredin. sonra yine hayatınızda kendinize ayırdığınız güzel günleriniz olacak. hele ki çocuklar büyüdükçe daha da güzelleşecek hayatınız. ben de çok zorluk çektim hala da çekiyorum. ama zamanla azalıyor. şimdi oğlum canım annemm dediğinde herşeye değermiş diyorum.
 
Ve inanır mısınız konumu takip eden arkadaşlarım... bana 3. Yap diyorlar şaka gibi 3 aylık bebeğim var yorgunum eskisi gibi mutlu değilim buna rağmen 3. Diyorlar üçüncü! Pes ya allahım korusun Allah yazdıysa bozsun isteyene versin amin
Normal biri 3 aylık bebeği olana çocuk muhabbeti açar mı, boşverin.
Normal biri hiç açmaz gerçi bu muhabbeti başkasına.

Benim büyük okulda, evden hep beraber çıktık oğlan babasıyla okula gitti, biz 1,5 yaşındakiyle markete ve parka gittik, bir güzel yoruldu uykusu geldi.
O uyurken kahvaltımı yaptım, kahve içeceğim şimdi.
Arada uyanıyor, hatta az önce düştü emzirdim, salıncakta sallıyorum devam ediyor uyumaya.
Zorlanıyorum ama işlerin giderek kolaylaşması çok keyif veriyor.

Sizin gibi kriz anlarında tahammülüm az, Aletha Solter kitapları ufkumu açtı.
Telkinler falan, idare ediyorum.

Anneye destek şart.
Aile desteği yoksa, eşle yeterince paslaşılmıyorsa hangi alanda ihtiyaç duyuluyorsa o alanda hizmet almak lazım.
 
Devamlı gidip geliyorum ama benim yüzümden hepsinin hayatı değişti annem çok titizdir ama inanın süpürge yapmaya fırsatı yok kadının bizle ilgilenmekten
Hiç bir şey olmaz, o kadarcık da değişsin hayatları. Benim annem uzakta, oğlum 2 yaşında, çalışırken kayınvalidem bakıyor, onun da ev işleri aksıyor ama yapacak bir şey yok, anneanne babaanne olmak kolay mı 😊 İleride biz de aynı fedakarlığı yapmayacak mıyız çocuklarımız için.
 
Kizim 5 yasinda bende anaç biri degilim kizim kolikti ve ben cok zorlandim.o yuzden ikinciyi hemen yapmadim ve suanda yapmak istemiyorum.cok zor geliyor tekrar sifirdan baslamak butun o yollari bastan baslamak.acikcasi bana kalsa tek cocuk yeter ama kardesi olsun diye yaparim ilerde.size onerim uzerinizden ölü topragini atin ve ben bunu basaricam diyin.isyan etmekle olmuyor cozum odakli olun.cok zor ama imkansiz degil pozitif olursaniz daha sakin olursunuz.isyan etmek bizi asagiya cekmekten baska bi işe yaramiyor kizimda gordum
 
Merhaba benim de bebeğim 1.5 yaşında büyük kızm 8 yaşında bazen keşke daha önce olsaydı diyorum herşeye yeniden başlamak çok zor yaş ilerleyince anne olmak daha zor sağlığım gitti hele ilk zamanlar benim de isyan ettiğim oldu anliyorm sizi ama şuan biraz daha iyi bebekle dışarı parka çıkıyoruz birlikte arada yardımcı kadın da çağırıyorum veya yemek bazen dışardan söylüyorum çok zorlanrsam.Çocuk en az 3 yaşna giresiye kadar rabbim annelerin yardmcsi olsun..Size tavsiyem acil iyi kötü de olsa ,yarım gün de olsa yardımcı kadın tutun hazır eşiniz de destekliyorsa bu konuda.
 
Ben aslında büyük kızım kreşe başladıktan sonra yardımcı her gün gelmesin diye düşünüyordum çünkü evde yabancı bir kadınla olmak da ayrı bir zorluk bence. İyi yanları da var tabi.
Ben de hiç sevmiyorum onu. İlk aylarda temizliğe haftada bir gün yardımcı aldım, bitirsin de gitsin diye gözünün içine bakıyordum. Sonra pandemi başlayınca bıraktık, eşim haftada bir silip süpürüyor, ben toz alma banyolar, arada ben de silip süpürüyorum. Siz daha çok yenisiniz lohusalık depresyonu bende 3 ay sürmüştü. Kendimi tokatladığımı bilirim. Şimdi konunuzu görünce ikinci çocuktan vazgeçtim galiba 😊
 
Öncelikle linç tayfa gelmeden söyliyim Allah isteyen herkese hayırlı zamanda evlat versin inşallah. Konu evlat sahibi olamamaktan tamamen bağımsız.
Artık psikolojimin iyice bozuk olduğunu düşünüyorum. Planlı hamilelik sonucu 2 kızım var. Küçük 2 aylık araları 2,5 yaş. Yapı gereği çok anaç bi insan hiç olmadım. Rahatıma da aşırı düşkündüm. İlk bebeğimden çok cektim özellikle uyku konusunda. Hayalim hep tek çocuğumun olması herşeyiyle ilgilenebilmek bölünmemekte.Ama eşim 2. Çocuk illa olmalı arayı açmadan rahata alışmadan diye diye beynime işledi. Ayrıca bana her gün gelecek bir yardımcı tutacağına söz verdi. Biraz da ona güvenerek 2. Çocuğu yaptım ama hamileliğim boyunca çok pişman oldum İkisine birden yetememe ve ilk kızımın henüz bebek olması vs stresli bi hamilelik geçirdim. Eşim söz verdiği gibi bana yardımcı ayarladı. Aslında bi Kadınla tüm gün beraber olmak beni çok zorladı ama mecburdum. Kadın hasta olup işten ayrılmak istediğini söyledi. Yeni birini aradık arıyoruz ama malesef küçük bi yerde yasıyorum ve su an sezon dolayısıyla günlük işlerden çok para kazanıyor kadınlar. Yardımcı bulamadık henüz. Büyük kızım 1.5-2 ay sonra kreşe başlayacak bu 2. Bebekten bağımsız bir konu yani tek çocuk da olsaydı kreşe göndermek istiyordum.Eşim de sabret kreşe gittikten sonra biraz rahatlarsın diyor. Eşim yoğun çalışıyor yorgun oluyor ama işten gelince çocuklarla ilgileniyor ama bana yetmiyor.
Su an o kadar zorlanıyorum ki Allah’a isyan etmeye başladım her gün neden yaptım nasıl yaptım bile bile hayatımı mahvettim bu düşüncelerden kurtulamıyorum iki çocuğum da uykusuz malesef dinlenmeyi geçtim ilk kızımın yemeğini zor yapıyorum. Anneler ablam vs var yardım da ediyorlar ama kimseye yük olmak istemiyorum. Onlar da yoruluyorlar benim yüzümden. Evdeki hesap çarşıya uymadı eve her gün gelen yardımcım olsa kimseye minnet etmek zorunda kalmayacaktım. Su an devamlı çocuk taşımak zorundayım ya da biri eve gelmek zorunda ya da çocuklardan birini götürmek zorunda ikisi ile bir idare edemiyorum. Ve bu durumu kabullenemeyip devamlı modum düşük dolaşıyorum aklımdan geçenler Allah’ın gücüne gidecek beni cezalandıracak diye devamlı diken üstündeyim.napıcam bilmiyorum yine söylüyorum lütfen şükret biz on kere tüp bebek denedik olmadı vs diyecekler yazmasın.
Bu tarz şeyleri görünce korkuyorum bende . Yeğenimle bile ilgilenirken kaçasım geliyordu . İki çocukla baş etmek gerçekten zor :-(

bu zamanlar da geçecek ama emin olun kendinizi böyle koyvermeyin . Yapamıyorum , edemiyorum diye .
 
Hiç bir şey olmaz, o kadarcık da değişsin hayatları. Benim annem uzakta, oğlum 2 yaşında, çalışırken kayınvalidem bakıyor, onun da ev işleri aksıyor ama yapacak bir şey yok, anneanne babaanne olmak kolay mı 😊 İleride biz de aynı fedakarlığı yapmayacak mıyız çocuklarımız için.
Ben çok ince düşünüyorum sanırım kayınvalidem bile biraz arsız ol diyor 🙈
 
Ben de hiç sevmiyorum onu. İlk aylarda temizliğe haftada bir gün yardımcı aldım, bitirsin de gitsin diye gözünün içine bakıyordum. Sonra pandemi başlayınca bıraktık, eşim haftada bir silip süpürüyor, ben toz alma banyolar, arada ben de silip süpürüyorum. Siz daha çok yenisiniz lohusalık depresyonu bende 3 ay sürmüştü. Kendimi tokatladığımı bilirim. Şimdi konunuzu görünce ikinci çocuktan vazgeçtim galiba 😊
Ben ilkinde depresyona girmemiştim ama 2.de fena girdim 😂 Aynen günlük temizlikçi benim de canımı sıkıyor. Bir de her gün olunca daha zor. Valla çok etkilemek istemem her çocuk da anne de farklı yapıda ama ah şimdiki aklım olsaydı diye çok söyleniyorum kendime
 
Ben ilkinde depresyona girmemiştim ama 2.de fena girdim 😂 Aynen günlük temizlikçi benim de canımı sıkıyor. Bir de her gün olunca daha zor. Valla çok etkilemek istemem her çocuk da anne de farklı yapıda ama ah şimdiki aklım olsaydı diye çok söyleniyorum kendime
Yengem de 2.yi abim istiyor diye yapmıştı, doğunca hep pişman ve sinirliydi, çocuk da uyumayan bir bebekti. Şimdi anasınıfına başlıyor, iyi ki doğmuş, iyi ki var minik cimcimemiz. Ablası 8 yaş büyük.
 
Konumu okuyan arkadaşlarım için güncelleme
Sonunda kreş günü geldi çattı. Maalesef benim kızım gitmek istemiyor. Normal bi şekilde okula girerken ağlıyor okulda ara ara ağlamaları devam ediyormuş ama asıl sıkıntı eve gelince. Devamlı gitmek istemiyorum orası sıkıcı söz ver gitmiycem bunu devamlı tekrarlıyor tamam diyoruz aynı şeyi yine söylüyor. Biz de bu hafta babası götürüp getirsin diye düşünüyorduk ama dün gece büyük bi kriz yaşadık uykusundan uyanıp kendisini ordan oraya atmaya basladı gitmiycem diye ağlıyor uykusunda bile. Zor sakinleştirdik atak geçirdi sanki. Ve bu gece boyunca 3 kez büyük 2-3 kez de baba götürme şeklinde sayıklama ile devam etti. Kızımı o halde görünce çok korktuk doğal olarak ve sağlığı yerinde olsun gitmesin kararı aldık çünkü takıntı haline getirmiş durumda. Okuldaki rehber öğretmeni ile de görüştüm çok normal yaşıyoruz bunları zorla getirin diyor yoksa bi daha alışmaz diyor. Ağzını arıyorum kreşin cazip yanlarını anlatıyorum kızım asla istemiyor oyuna bayılan çocuk oyun oynamayı sevmiyorum demeye başladı. Yani kızlar dert bir değil iki değil resmen kara günler kapıda beni bekliyor. Bütün kış nasıl geçer bilmiyorum bu arada kuzum 3 yaşında yardımcımız yok
 
Konumu okuyan arkadaşlarım için güncelleme
Sonunda kreş günü geldi çattı. Maalesef benim kızım gitmek istemiyor. Normal bi şekilde okula girerken ağlıyor okulda ara ara ağlamaları devam ediyormuş ama asıl sıkıntı eve gelince. Devamlı gitmek istemiyorum orası sıkıcı söz ver gitmiycem bunu devamlı tekrarlıyor tamam diyoruz aynı şeyi yine söylüyor. Biz de bu hafta babası götürüp getirsin diye düşünüyorduk ama dün gece büyük bi kriz yaşadık uykusundan uyanıp kendisini ordan oraya atmaya basladı gitmiycem diye ağlıyor uykusunda bile. Zor sakinleştirdik atak geçirdi sanki. Ve bu gece boyunca 3 kez büyük 2-3 kez de baba götürme şeklinde sayıklama ile devam etti. Kızımı o halde görünce çok korktuk doğal olarak ve sağlığı yerinde olsun gitmesin kararı aldık çünkü takıntı haline getirmiş durumda. Okuldaki rehber öğretmeni ile de görüştüm çok normal yaşıyoruz bunları zorla getirin diyor yoksa bi daha alışmaz diyor. Ağzını arıyorum kreşin cazip yanlarını anlatıyorum kızım asla istemiyor oyuna bayılan çocuk oyun oynamayı sevmiyorum demeye başladı. Yani kızlar dert bir değil iki değil resmen kara günler kapıda beni bekliyor. Bütün kış nasıl geçer bilmiyorum bu arada kuzum 3 yaşında yardımcımız yok
Ah kuzum benim ya, sanırım bu şartlarda ben de göndermezdim. Benimki iki yaşında, üç yaşına gelince ben de göndermek istiyorum, bakalım neler göreceğiz. Üç yaştan sonra çocuklar sakinleşiyor diyorlar. İnşallah çok zorlanmazsınız. Yakınlarınızdan yardım istemeye çekinmeyin.
 
Ah kuzum benim ya, sanırım bu şartlarda ben de göndermezdim. Benimki iki yaşında, üç yaşına gelince ben de göndermek istiyorum, bakalım neler göreceğiz. Üç yaştan sonra çocuklar sakinleşiyor diyorlar. İnşallah çok zorlanmazsınız. Yakınlarınızdan yardım istemeye çekinmeyin.
Ben de kardeşten bağımsız bir şekilde üç yaşından sonra yetememek devamlı oyun oynayamamak gibi nedenlerden dolayı kreşe gitmeli derdim ama benimki reddediyor zorla götürelim tamam gün bitti eve gelince başlıyor krizi bu şekilde nasıl alışır çocuk bilmiyorum. Herkes taviz vermeyin alışır diyor gideceksin gitmen gerekiyor dedik gece krizlerle uyandık 😔
 
Anne seni kaybettim sandım diyor. Zaten bana düşkündü şimdi asla bensiz bi yere gitmiyor devamlı beraberiz kreşten beri 4 aylık bebekten daha çok uyanmaya başladı öyle diyim. Yani bence normal bi durum değil bu özellikle kendini ordan oraya çığlıkla atması. Ama öğretmen normal diyor anlamadım ben mi hata yapıyorum kuzum mu hazır değil bilmiyorum. Oysa herkesten çok ben istiyorum kreşe gitmesini düzeni olmasını oyun oynamasını evde yeterli ilgİyi veremiyorum
 
X