Merhabalar. Çok uzun yıllar oldu ilk eşimden ayrılalı. Küçük yaşta ailevi nedenlerle evliliği seçmiş, bir çocukla ayrılıp iş hüç sahibi olmuş biriyim. Çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmek için evlenmedim hayatıma birini de alamadım o istemiyordu bende bu sebeple hep korktum bir ilişkiden ama bir gün mutlu olmayıda hep bekledim. Doğru kişi doğru zamanı bekledim kısaca.
Çocuğum üniversiteyi başka şehirde okumak istedi. O gidince bende hayatıma birini alıp evleneyim diye düşündüm. Ama bu kadar bocalayıp huzursuzluğa düşeceğim aklıma gelmezdi. Galiba bu evlilik işi bana göre değil. Sevgili olmak hayatı paylaşmak kolay ve çok güzel ama benim yaşam tarzım uzun süre bunu sürdürmeye uygun değil.
Nerdeyse 3 yıldır biriyle birlikteyiz. 2.5 yıl nişanlılık var. Bir türlü evlenemiyoruz. Anlaşmazlıklar var. O istese ben istemiyorum ben istesem o istemiyor derken evleri birleştirip evlenelim dedik ama ben erteledim.
Kendisini seviyorum alışkanlıklar da oldu tabi. Ayrılmalarımızda oldu ancak başaramadım. Ondan ayrılınca çok mutsuz oldum acabalar ve pişmanlıklarla barışıp bu güne geldi.
Sorun benim çocuğumun artık kendi ayakları üzerinde durması ancak onun çocuklarının (iki kız) iş güç sahibi olamayacak durumda olmaları. Büyük liseyi zor bitirdi, küçükte unut vaad etmiyor. Muhtemelen bizimle yaşamaya başlayacaklar. Zaten hafta sonları bizdeler. Büyük bana karşı saygısı sevgisi olmayan biri. Küçük içinde en ufak bir yorumumda olay çıkaran mustakbel eş. Bunların maddi manevi en iyi şekilde bakımını babaları üstlenmiş öyle de olmalı. Annede zaten işsiz. Ara ara girip çalışıyor sonra çıkıyor falan. Çocuk sorumluğu belliydi bunların hepsine tamam demiştim ama birlikte yaşamak tamam demek kadar kolay değil. Bir de bu konu belirsiz bazen annede bazen bizde de olabilir.
Neyse
Tüm bunlardan sonra birde ailesi çıkmış durumda. Sürekli aileye maddi yardım. Ben kurban bayramında kurban keselim diye ikna etmeye çalıştım. tamam diyen adam on gün sonra gelip ben anneme kurban keseceğim diye bana sürpriz yaptı. Onlar zaten kesiyor ama o babasınaymış bizimki illa anneye kesecekmiş. Kendisi kesmek istemiyormuş. Büyükbaş hisse ve bir tane küçükbaş kesildi annesgile. Bizede 5 kilo kadar et getirmiş günler sonra. Buna da tamam olabilir. Bu konuda alındığım şey benim çok istemiş olmam ve annem var onlar kesemiyor biraz götürüm biraz çocuğuma veririm demiştim. Sanırım buna içi elvermedi. İstediği gibi de oldu. Çünkü bende kesemedim kendi adıma.
Ben çalışıyorum, nikah olmazsa maaşından beş kuruş istemem dedi bana. Ben yinede mutfağa katkı yaparım ama inkar eder. Dışarıda hesap öderim. Ona yüküm hiç yok kişisel harcamamda. Zaten bir yüzük bir alyanstan başka bir şeyde yapmadı bilezik sözü olduğu halde yapmıyor. Durumu yokmuş. Ama ailesi defalrca para istedi iki üç bilezik parasıdır istedikleri hiç ikiletmez verir. Parada bağ evi yapıyorlar diye sürekli isteniyor. Onun dışında uçak paraları vs hep destek yani onlara. Verebilir tabi ki ama ben bilezik diyince olay oluyor, ben tatile gidelim dediğimde para yok oluyor. Tatile sen götür oldu. Sonra çocuğumda gelsin gidelim oldu sonra memlekete gidelim tatile gitmeyelim derken muallakta..bu arada 90 bin geliri var. Ev kendinin.
Yani iyi ki bir yola çıktım ben nereye düştüm modundayım. Ama ayrılamıyorum bu şekilde devam da edemiyorum bana göre değil. Karar aşamasındayım aslında. Ya tüm bunları görmezden gelip bunlara alışıp evlenicem yada eşyamı alıp çıkıcam. Sanırım sadece ben seviyorum yoksa bunları bana yapmazdı. Bundan sonra çizgiyi çekip ondan önceki hayatıma dönmek konusunu yenemiyorum. Bir de ben mi olumsuzum beni manipüle ediyor da kendisi
Çocuğum üniversiteyi başka şehirde okumak istedi. O gidince bende hayatıma birini alıp evleneyim diye düşündüm. Ama bu kadar bocalayıp huzursuzluğa düşeceğim aklıma gelmezdi. Galiba bu evlilik işi bana göre değil. Sevgili olmak hayatı paylaşmak kolay ve çok güzel ama benim yaşam tarzım uzun süre bunu sürdürmeye uygun değil.
Nerdeyse 3 yıldır biriyle birlikteyiz. 2.5 yıl nişanlılık var. Bir türlü evlenemiyoruz. Anlaşmazlıklar var. O istese ben istemiyorum ben istesem o istemiyor derken evleri birleştirip evlenelim dedik ama ben erteledim.
Kendisini seviyorum alışkanlıklar da oldu tabi. Ayrılmalarımızda oldu ancak başaramadım. Ondan ayrılınca çok mutsuz oldum acabalar ve pişmanlıklarla barışıp bu güne geldi.
Sorun benim çocuğumun artık kendi ayakları üzerinde durması ancak onun çocuklarının (iki kız) iş güç sahibi olamayacak durumda olmaları. Büyük liseyi zor bitirdi, küçükte unut vaad etmiyor. Muhtemelen bizimle yaşamaya başlayacaklar. Zaten hafta sonları bizdeler. Büyük bana karşı saygısı sevgisi olmayan biri. Küçük içinde en ufak bir yorumumda olay çıkaran mustakbel eş. Bunların maddi manevi en iyi şekilde bakımını babaları üstlenmiş öyle de olmalı. Annede zaten işsiz. Ara ara girip çalışıyor sonra çıkıyor falan. Çocuk sorumluğu belliydi bunların hepsine tamam demiştim ama birlikte yaşamak tamam demek kadar kolay değil. Bir de bu konu belirsiz bazen annede bazen bizde de olabilir.
Neyse
Tüm bunlardan sonra birde ailesi çıkmış durumda. Sürekli aileye maddi yardım. Ben kurban bayramında kurban keselim diye ikna etmeye çalıştım. tamam diyen adam on gün sonra gelip ben anneme kurban keseceğim diye bana sürpriz yaptı. Onlar zaten kesiyor ama o babasınaymış bizimki illa anneye kesecekmiş. Kendisi kesmek istemiyormuş. Büyükbaş hisse ve bir tane küçükbaş kesildi annesgile. Bizede 5 kilo kadar et getirmiş günler sonra. Buna da tamam olabilir. Bu konuda alındığım şey benim çok istemiş olmam ve annem var onlar kesemiyor biraz götürüm biraz çocuğuma veririm demiştim. Sanırım buna içi elvermedi. İstediği gibi de oldu. Çünkü bende kesemedim kendi adıma.
Ben çalışıyorum, nikah olmazsa maaşından beş kuruş istemem dedi bana. Ben yinede mutfağa katkı yaparım ama inkar eder. Dışarıda hesap öderim. Ona yüküm hiç yok kişisel harcamamda. Zaten bir yüzük bir alyanstan başka bir şeyde yapmadı bilezik sözü olduğu halde yapmıyor. Durumu yokmuş. Ama ailesi defalrca para istedi iki üç bilezik parasıdır istedikleri hiç ikiletmez verir. Parada bağ evi yapıyorlar diye sürekli isteniyor. Onun dışında uçak paraları vs hep destek yani onlara. Verebilir tabi ki ama ben bilezik diyince olay oluyor, ben tatile gidelim dediğimde para yok oluyor. Tatile sen götür oldu. Sonra çocuğumda gelsin gidelim oldu sonra memlekete gidelim tatile gitmeyelim derken muallakta..bu arada 90 bin geliri var. Ev kendinin.
Yani iyi ki bir yola çıktım ben nereye düştüm modundayım. Ama ayrılamıyorum bu şekilde devam da edemiyorum bana göre değil. Karar aşamasındayım aslında. Ya tüm bunları görmezden gelip bunlara alışıp evlenicem yada eşyamı alıp çıkıcam. Sanırım sadece ben seviyorum yoksa bunları bana yapmazdı. Bundan sonra çizgiyi çekip ondan önceki hayatıma dönmek konusunu yenemiyorum. Bir de ben mi olumsuzum beni manipüle ediyor da kendisi