Gelelim benim motiveye. 3 gunde 1.5 kilo aldim. Nasil yine moralim bozuk anlatamam. Ha bu durum benim moralimi bozdurup surekli yememe neden oluyor. Kısir dongu yani. Kilo aldikca yiyorum yedikce kilo aliyorum.
Neyse psikolojik olarak da zor bir surecten geciyorum.bu sene ailemin ustunden firtina gecti sanki. Annem hasta babam hasta .. ablam ... abim mutsuz. ..
Iki cocukla ben mutsuz....hepimizin ciddi sorunlari var. annem benden is bekliyor. Cunku yapamiyor.sitem ediyor bana.Benim kendime faydam yok. Hic is yapasim gelmiyor. Yemek yapmak zor geliyor.
Bu psikoloji beni daha da kotu ediyor. Kucuk oglan cok yaramz .evin altini ustune getiriyor.
Yani kizlar nasil anlatayim cok ciddi sıkıntilarim var ve ben bunlarla basedemiyorum. Diyet de yapamiyorum. Cunku stresle daha cok yiyorum. Sosyal hayatim yok. Eve kapandim .kimseyle gorusmek istemiyorum da. Gorussem bile zevk almiyorum.
Kaptanim ben ayrilsam iyi olacak gruptan kendime de baskasina da faydam yok. Herkese teskkur ederim..
Belki bu sorunlar bitip kendime gelirsem gruba tekrar katilmak isterim. Tabi kabul edilirsem.
Herkese selamlar
Kaç yaşındasın bilmiyorum belki benden büyüksün daha tecrübelisin bilmiyorum. Ben 23 yaşındayım.
Öyle sıkıntılar yaşadımki boyumu aşan.
Mutsuzluktan herşeyden kopmuştum.
Dediğin gibi tek sevdiğim yemek yemekti belki de. Tamam aşırı bi kilom olmadı hiç bi zaman. Bana göre aşırıydı yinede. Neyse.
Bedenimden mutsuzdum.
Giydiklerimden mutsuzdum.
Banyoyu bile doğru dürüst yapmıyodum.
Ev işi falan ooo hak getire.
Hayatım karmakaranlıktı.
Sosyal hayat sıfırdı zaten.
İçim geçmişti ya bildiğin.
Geçen yıl başı kendimden geçercesine yemiş patlayacak gibi olmuştum.
Ne kadar yersem yeyim sütüm aynı miktardaydı. Belki de stresten olmuyordu bilmiyorum.
Zayıflamam gerektiğini biliyodum.
Zayıflamazsam hep mutsuz olacaktım biliyorum.
Sonra biçok bilgiyi edindiğim kk geldi aklıma.
Sırf zayıflamak için üye oldum.
Zayıfladıkça motivem arttı hayata karşı özgüvenim geldi.
Sonra koptum diyetten yapamadım izne ayrıldım. Kansızlıktan yapamamışım meğersem.
O ara motivasyonum yine düştü ufaktan bi kaosa daha girdim.
Tekrar başlamaya çalıştım olmadı. Hergün diyete başlayıp bıraktım. 2 ay falan başlayamadım.
Sonra buraya geldim 1 2 hafta adaptasyon süreci yaşadım.
Sonra tuttum ucundan işte neyse.
Sonra ne mi oldu ?
Ben hayata bağlanmaya başladım.
Kendimi sevmeye başladım.
Etrafımda halen bir yığın sorun var.
Ama ben kendime yöneldim. Zayıflayarak motive oluyorum sadece hemde.
Eğer ocakta buraya gelmeseydim belki şuanda daha tombik daha mutsuz olacaktım.
Senin başlayıp bozmaların seni yıldırmayacak habire tekrar başlayacaksın.
Vazgeçersen daha kötü olacak.
Madem hayatın kötü madem birsürü sorunun var o zaman biryerden çözmeye başla. Elinden gelenleri yap. Gerisini allaha bırak.
Eğerki benim gibi kansızlık ya da başka bi sağlık sorunun varsa onları hallet ilk önce.
Şurda 1 ayda 4 5 kg versen o göbekteki fazlalık gider.
O ferahlık sana iyi hissettirir.
Bu zamana kadarki almalarını vermelerini herşeyi boşver bi kenara koy şimdi.
Kendim için bişeyler yapmalıyım de.
Hiçbişey bi günde olmuyo. Bugün delicesine yerken yarın kıdım kıdım yiyerek mükemmel bi diyete giremezsin.
İlk önce su içmeyi akışkanlık edin. Bunun faydası göz ardı edilemez.
Sabah kahvaltısında yeşil çay içmeyi kendine şartla.
Sonraaa öğünlerde diyet gibi değildw ne istiyosan ye. Tek bi kural var 17 de kapatacaksın ağzını.
Krizlere girsen açlıktan ağlasanda yemeyeceksin. Yarın iyi hissedeceksin çünkü. Yarın ki iyi hissini düşünerek uyu.
Sıkılırsan gel burda muhabbet edelim :)
Hayatınu değiştirmek senin elinde.
Kendi gücünü farket.
