- 6 Kasım 2007
- 2.357
- 7
- 356
- Konu Sahibi deryahakan
-
- #14.441
32 hafta yaşındayım, buraya yuvarlandığımda çok büyük bir yer gibi gelmişti bana, şimdi sığamıyorum herhalde yakında gideceğim buradan, zaten karanlık bir yer. Belki başımı aşağı çevirirsem daha rahat sığarım. Boyum 40,5 cm. ve ağırlığım 1,8 kg. oldu nasıl döneceğim ki. İki haftada bir doktora gidiyoruz, sorun ben değilim aslında, ben gayet iyiyim, duyularımın beşi de tam olarak çalışıyor ama anneciğin psikolojik problemleri var, çirkin olduğunu, babamın onu sevmeyeceğini düşünüyor. Bence yanlış " babam bana onu çok sevdiğini söyledi bana, özellikle beni dünyaya getirmek istediğinde sevgisinin daha da çoğaldığını, mutluluklarının görünen bütün olumsuzluklara rağmen daha fazla olduğunu da söyledi."
:roflol:
ben onları bozdurup estetik ameliyat olacağdım... Veremediğim kiloları aldiracagım..:roflol::roflol:
günaydın arkadaşlar,bugün hemogram testi yaptırmıştım yine normal değerlerin biraz altında doğuma kadar normal seviyeye gelmesi lazım...(
Eminecim geçen hafta eşimle bizde bu konuyu konuştuk,biliyosun benim 2.gebeliğim haliyle biraz tecrübe var tabii:)
bende fazla kalabalık istemiyorum çünkü ilk doğumumda cümbür cemaat hastanedeydik ve ameliyattan sonra narkozun etkisi ile kendini toparlayamıyorsun derken hemşire bebişi getiriyor hadi emzir diye bir sürü göz üzerinde zaten ağrılar sızılar üzerine her kafadan bir ses şöyle yapın olmadı böyle tutun derken zorrrr yani
ben rahat olmak istiyorum o yüzden hem sürpriz olsun istiyorum sadece yengem ve eşimle gitmeyi düşünüyorum..
Gözümde o kalabalığı canlandırmak bile sinirlerimi hoplattı.Benim en büyük kabusum doğum sonrası kalabalık.İnşallah eşim o anda yakınımda olur da kimselere haber vermeden gideriz hastaneye diyorum.Annem de hemen yan apartmanımda oturuyor.Onu da alıp gitmeli aslında ama kadın panik olmasın ben doğuruncaya kadar diye de düşünüyorum.Doğum sonrası bebekle ve eşimle odada yalnız kalmayı tercih ederim.Emzirirken onun dışında kimseyi istemem odada.Vallahi çığlığı basarım çıkmazlarsaklava:Yay burcuyum ben.Kendimi tutar tutar,sonra kimse ne olduğunu anlamadan anormal bir patlama yaşayabilirim.O an çok sinirli olacağımdan öyle eminim ki..Sanki daha önce yaşamışım gibi.Bu benim olayım.Benim ve eşimin bebeği.Niye herkes görmek zorunda ki?Sonra da görebilirler bebeği.Önce biz bi doyalım.Off şimdiden kızdım kalabalık yapan herkese
Elifcino'm çok normal canım hissettiklerin.Bana da bazen herşey batıyor.Evi pis görüp de hiçbir şey yapamamak sinirlerimi daha da bozuyor.Ama ben biraz dengesizim.Bazen de inadına çok mutlu oluyorum.Evdeki çiçeklerin yaprak açması,kendime aynada bakmak,bebeğimin küçük bir hareketi yüzümde gülücükler açmasına sebep oluyor.Geçecek canım bunlar.Eşin de çok anlayışlı bir insan anladığım kadarıyla.Onun da desteğiyle herşeyin üstesinden gelirsin sen.Çok sıkma canını.Bu arada çok geçmiş olsun eşine.
32 hafta yaşındayım, buraya yuvarlandığımda çok büyük bir yer gibi gelmişti bana, şimdi sığamıyorum herhalde yakında gideceğim buradan, zaten karanlık bir yer. Belki başımı aşağı çevirirsem daha rahat sığarım. Boyum 40,5 cm. ve ağırlığım 1,8 kg. oldu nasıl döneceğim ki. İki haftada bir doktora gidiyoruz, sorun ben değilim aslında, ben gayet iyiyim, duyularımın beşi de tam olarak çalışıyor ama anneciğin psikolojik problemleri var, çirkin olduğunu, babamın onu sevmeyeceğini düşünüyor. Bence yanlış " babam bana onu çok sevdiğini söyledi bana, özellikle beni dünyaya getirmek istediğinde sevgisinin daha da çoğaldığını, mutluluklarının görünen bütün olumsuzluklara rağmen daha fazla olduğunu da söyledi."
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?