bak işte ne güzel.. seninki de kıpırdak fadimelerden.. takacak bişiy yok kafaya..
yaa bugun eşimle konusuyoduk mesela.. bi daha bu kadar sakin olmayacak evimiz dedi.. tabii o olumlu anlamda söyledi bunu, ay ben bi sinir oldum anlatamam.. biz 3 seneyi bitirdik evliliğimizde. ve planlı bir şekilde bebişi ertelemiştik. Çok şükür isteyince Allah da verdi. sorun olmadı yani. ama bu 3 senede özgürlüğümüze o kadar çok alışmışız ki, kafamızın estiğini anında karar verip yaptık, zaman geldi zorlu tatillere çıktık, zaman geldi tüm haftasonu evde yatarak geçirdik.. ama hayatımız bi daha asla böyle olmayacak biliyoruz.. bu konuda malesef hep olumsuz düşünmeye itiyor beni bir güç . inşallah kucağıma alıp kokusunu duyunca tatlı melegimin tüm bu kötü fikirler aklımdan uçar gider.. işin maddi kısmı da çok düşündürücü tabii. 3 aylık bebegi olan bi arkadaşım pnomokok aşısı için 100 tyl den fazla para verdiğini söyledi ve ağzım açık kaldı.. ssk karşılamıyor, ee tedbir için yaptırmayı tavsiye ederse doktor yaptırmak zorundayız.. bi de 1 tane de değil.. valla nasıl yaparız aklım almyor bu işleri.. çalışmayı aklımdan bile geçirmiyorum.. bebeğimi ben büyütmek istiyorum.. çok zor bişiymiş anne olmak.. anne olmaya karar vermek zor gibi gelirdi bana ama o bir anlık gaza gelişmiş:) asıl olan doğumdan sonraymış..