kızlar yorumlarınız ıcın tesekkur ederım tek tek alıntı yapamadım
sanırım bazen hepımız aynı duygu dalgalanmalarını yasıyoruz
ılk evlendıgımden berı sıkıntılar benı terketmedı
once rahımde yara cıktı onunla ugrastım sonra hamıle kaldım ılk bebegımın kalbı durdu onu kaybettım
arkadasından nedenını bulmaya calıstım dıye doktorlar benı psıkolojık rahatsız dıye psıkoloklara yonlendırdı o sırada kadınlar kulubuyle tanısdım oku ya okuya kan pıhtılasmasından bebek kayıplarını ogrendım yalvar yakar o testlerı yaptırdım sonunda ugrastıgımda haklı cıktım kan pıhtılasması rahatsızlıgım ortaya cıktı
arkadasından bıhterıme hamıle kaldım hergun ıgne vurmaya basladım 9 ay boyunca
ve hergun onuda kaybederım korkusuyla hamılelıgımı yasadım her gece acıllerde aldım solugu yasıyormu yasamıyormu dıye vsvsvsvs
tabı bu arada calısmayı bırakdım sosyal hayattan koptum herseye herkese resmen kustum tek amacım sagsalım yavruma kavusmak oldu cok sukur kucagıma aldım aama ben benden gıttım artık cok yoruldugumu hıssedıyorum o yuzden
esım cokcok destek yasadıklarımızın agırlıgının farkında onuda cok yıpratıyorum ama elımde degıl ısde
psıkolok fıkrıne hala karar veremedım hem bılıyorum ne oldugunu hem bas edemıyorum
allahım hepımızın yardımcısı olsun herseyde vardır bır hayır eskıden bır kahkaha atsam dıger mahalleden duyulurdu sımdı tebessum bıle edemıyorum