- 7 Ağustos 2008
- 699
- 11
- 98
herkezin yaklaşımı farklı oluyor dimi arkadaşlar bende etrafımda bu kadar kalabalıktan bunalmış durumdayım evlendiğimden beri ailemin ve akrabalarımın yakınındayım allah eksikliklerini aratmasın ama bebek olduğundan beri ara ara bunaldığım oluyo zaten çalışıyorum bebeğimle şöle doya doya yalnız vakit geçiremiyorum bide insanlar etrafımda hiç yalnız kalamıyoruz hal böyleykende çok akıl veren çok oluyo hiç gocunmam misafirden buyursun gelsinler ama ya ne bileyim zaten üm gün çalışmışım yorulmuşum sabah erken kalkıyorum gece zeynebe uyanıyorum haliyle falasıyla yoruluyorum gelen tek tek gelmiyor ki anacım 2 akşam önce tam 14 kişi birden geldiler bide çocuğu gece uykusundan uyandırmazlar mı sevmek için çocuk ağlar ben ikram derdindeyim nevrim döndü kız kardeşim mesela biz eve gelmişiz yemek yemişiz bulaşıkları kaldırmışım eşim çocuk ben vakit geçiriyoz hoopp kardeşim geliyo çocuğu özlmiş ki çocuk annemde durduğunda ben çalışırken bütün gün vakit geçiriyo zaten onla bide demez mi ben çocuğu severken karnım aç yemek hazırla hadiiii kalk uğraş bi daha ya şimdi beni sevdiklerini istemiyo olarak görmenizi istemem ama bu süreklilik kazanınca dayanma noktası tükeniyo kayınvalidemler hele ayrı bir dert zahmet edip gelmezler ararlar beni veya eşimi çocuğu özledik bize getirin sevelim bazen yalnız kalmak bana cazip geliyor arkadaşlar ne yalan sölim mutlaka onunda zorlukları farklı ama ne bileyim içinde olduğum maraton beni çok yoruyor ...