fındık kızım özgü irem'im kara üzümüm öykü beren'im hayatıma hoşgeldiniz canım kızlarım......
dünyada en güzel en büyük mutluluk soğuk bir ameliyathane masasında duyduğum minicik gırtlakdan çıkan ıngaaaaa sesiydi.... o an allahım sana şükürler olsun çok şükürler olsun dediğimi hatırlıyorum....
duyduğum en güzel sesler... en güzel kokular... tarifi mümkün olmyana ancak yaşanınca anlaşılan bir his...
07/07/2010 çarşamba ...
o gece uyumak ne mümkün... sabah kadar ne ben ne eşim uyuyamadık... saat 7 de canım komşum sevinç ablam geldi heyecandan uyuyamamış...son hazılıkları tamamladık...sattin 8.30 olmaısnı bekledik.. biz çıkdık yola sevinç ablam sonra gelecekdi.. neyse hastaneye geldik. dr umuz aldı odaya bakdı ölçdü ilk çıkacak bebeği belirlerdi... bende ilk çıkan bebeğimin adını söyledim onlara :) odaya aldılar beni.. beklemeye başladık.. herkes gelmeye başladı sonra halam. arkadaşlarım ablam yengem abim kaynanam. herkes nerden baksanız küçük bir ordu gibiydik :) önce anestezi uzmanı geldi . ben genel anstezi istiyordum. ama o beni ısararla spinale ikna etmeye çalışıyordu.. tüm ailem ikna oldu ben olamadım nedense... neyse sonra dr um geldi herşeyin daha kolay olacağını çok çabuk toparlanıp hiçbir ağrım olmayacağını söyledi.. peki dedim istemeyerekde olsa.saat 12 de son hazırlıklarım yapıldı ve bebeklerime olan yolculuğum başladı.. herkes beni amliyathane kapısına kadar yolladı..ağlaya ağlaya girdim oraya.. canım kocam herşeyim elimden son kez tutup öpdü beni... ordan çıkınca artık biz 4 kişilik bir aile olacakdık...
ben ameliyathanedeyken sevinç ablam cam sehpaya çarpıp düşmüş sırtı resmen parçalanmış herks onun başına toplanmış tabi kadıncağıza 42 dikiş atılmış az daha cam sırtına saplanıyormuş..
ameliyathanede anestezi uzmanı beni bekliyordu... belden iğne yaptılar önce bacaklarım karıncalanıp uyuştu.. dr um geldi. önüme bir perde çekdiler... bişi hissetmiyordum evet.. bebeklerimden biri çıkdı sesini duydum..işte hayattı o candı kuzumdu... sonra diğeri o an dünyalar benimdi iyiydi kuzlarım.. sonra başım döndü dr uma kendimi iyi hissetmiyorum dedim.bebeklerimi getirdiler hayal meyal gördüm onları.... sonrasınıda dr umun anestezi uzmanına uyutalım isterseniz dediğini duydum sonraısını hatırlamıyorum...
uyandığımda ameliyathaneden çıkıyordum...ablamın eşimin sesini duydum.. geriye kalanlar sevinç ablamın başındaymış haliyle..ablamla eşim bebeklerimin iyi olduğunu çok güzel olduklarını söylüyorlardı...boynumun çok ağrıdığını hatırlıyorum...sonra odaya geldik.. bebklerim geldi yanıma kalabalıkdı odamız kucağıam aldım büyük kızımı emzirmek için ama kendimi hiçiyi hissetmiyordum sadece bebeği tutun dediğimi hatırlıyorum... sonrası çok kötüymüş...suratım kaymış felaç iner gibi. gözlerimin beyazı çıkmış... annem ablam fenalaşmış beniöyle görünce herkes öldüm sanmış beni.. tüm dr lar başıma toplanmış... uyandığımda başımda nerden bakasınız 20 kişi vardı.. dışardan feryat eden sesler geliyordu.. ablamın bağırdığını duydum kardeşimi öldürdünüz die... nolduğunu anlayamamışdım tabii... ben iyim diyordum sadece... meğer adını bile bilmediğim bir sendrom geçirmişim.. çok nadir insanın başına gelebilecek bir durum.. tansiyon yerlerde.. kanmam anormal.. hemen serum takmışlar tandsiyon yükseltmek için... kendime gelmem nerden bakasınız 4 ü buldu... ama belimden aşağısını malesef saat 8 e kadar hissedemedim...
maceralı bir doğum oldu anlayacağınız..
hep derdim kuzularımı bi kere göreyim o gün öleyim... az daha öle oluyodu :)
o iki miniği görünce ne yaşadıklarım ne ağrılarım ne sızılarım hiçbiri umurumda değildi... yaşadıklarımı ben unuttum bile... ama annem öle demio:) hayatımda yaşadığım en büyük korkuydu dio..
şimdi biz 4 kişilik bir aile olduk... mutluyum.. çok mutluyuz:)
ameliyata girerken hep dua ettim sizler için hepiniz bir avazda kurtulun die.. bebek hasretiyle yanıp tutuşan bu uğurda canlarını ortaya koyan
tüp bebek annelerine... isteyipde dileyen herkese nasip et rabbim die...
kızlarım ve ben sizleri çokkk seviyoruz teyzeleri... allahım sıkıntısız doğumlar verisn hepinizee....