2010 Aralik Annelerinin Dogum Hikayeleri

doğum yapmayan arkadaşlara cesaret olsun diye yazayım dedim kızımla kavuşma hikayemizi inşallah Allah herkese kolay doğumlar nasip eder...
20 kasımda doktorum daha var bebek inmemiş gününü bekler demişti. 5 aralıktı günümüz. bense rahat rahat çarşı pazar dolaşan bir tip. 22 kasımda acayip kasılmalar başladı doktorum nst istedi, nst de sancılar düzenli başlamış doğum her an olabilir kararı verildi. neyse ben ağrı sancı hissetmiyorum gene gezmelere devam:) 24 kasım sabahı nişan geldi ve ben ağrı beklemeye başladım kasılmalar devam ama ağrı falan yok, ertesi gün oldu kızımın gelmeye niyeti yok doktorumu aradım o da hastaneye gidip bi muayene olmamı söyledi gittik ağrılar düzenli açılmada başlamış yatışımı yapmak istediler ben yatmaya gelmedim dedim:) ben gideyim ağrılarım artınca geleyim dedim güldüler gece saat 3 gibi görüşürüz o zaman dedi ebeler bi kağıt imzalayıp kendi isteğimizle ayrılıyoruz diyip kaçtık eşimle:) ertesi gün oldu hala bişi yok doktoruma gittik o da suda azalma var bebek aşağıda sen bunu doğur artık dedi neyse biz 27 kasım sabahı yine hastaneye yine nst yine muayene açılma 2 cm ağrılar düzenli yatıralım dediler ben yok doktorum gelsin sonra dedim gene kaçmaktı niyetim doktor geldi yatıyosun kaçmak yok artık dedi:))
neyse karar verildi yatışım yapıldı lavman falan sonra açılmayı arttıran fitil ve beklemeye başladım ama ben güle oynaya hiç bir ağrım yok gülesim geliyor stresten ağrısız nasıl doğacak bebeğim diye..saat 1 de fitil verildi saat 5 gibi suyum geldi açılmaya bakıldı 3 cm. ağrılar hafif hafif başladı. ebeler gece saat 3-4 gibi doğum olur dediler, saat 9 da ağrım tavan yaptı ama ben umutsuz açılma daha çok az gece 3 e kadar bu ağrılar nasıl çekilecek derken ıkınma hissi annem ebeyi çağırmış ebe muayene edeyim diyor ben tuvalete gitmem gerek diyorum ebe güldü dedi bu tuvalet değil bi bakayım açılma ne kadar olmuş ve kadın aferin sana dedi açılma 9 cm hemen gidiyoruz bende tarif edilemez bir korku ve heyecan...doğum masasında bir iki ıkınmayla kızım doğdu giydirildi ve dikişler atılırken mis kokulum kollarımdaydı. harika bi duygu kesinlikle tarif edilemez ağlamakla kahkaha atmak arasında bişey ve bir hafiflik sanki o ağrılar hiç olmamış ben o an doğmuşum kızımla birlikte. Allah isteyen herkese bu muhteşem duyguyu yaşatsın...
 

anlattıklarını okuyunca ne kadar güzel ve kolay geçmiş diyor insan bende martta doğum yapacağım kısmetse inşallah umarım seninki gibi kolay geçer doğumum ve bende kızımı kucağıma alırım
Allah analı babalı büyütsün canım
 
aslında benim hikayem 3buçuk yıl önce başladı. eşimle ağustos 2007 de evlendik.benim en büyük hayalimdi anne olmak. evlendiğim ilk günden beri bu günlerin hayalini kuruyodum aslında. ama olmadı. bi türlü o müjdeli haberi veremiyodum eşime. lanet bi hastalıktı benimki. adetlerim düzensizdi. hemen tedaviye başladık. ama tedaviler de sonuçsuzdu. bi yandan çocuk yok mu diye soranlar bi yandan sonuç alınamayan, gurur yıkan tedaviler... çevremdekilerden aldığım hamile yada bebek haberleri nasıl canımı yakıyodu çeken bilir.. o günleri unutmak mümkün değil.. bi hamile gördüğüm zaman içim gidiyodu artık umudumu kaybetmiştim. tedaviyi bırakmıştım içim yana yana.. görümcem doğum yapmıştı onun bebeğiyle avutuyodum kendimi..
bi gün dayanılmaz diş ağrılarım başladı. ama bi gariplik vardı her gün farklı bi dişim sızlıyodu. dişçiye gittim film çektrdim antibiyotik kullandım..sonra bi korku sardı beni malum adetim de 2 aydır gelmiyodu. acaba dedim kendi kendime bebeğim gelmiş olabilir mi? gebelerin genelde diş ağrıları olduğunu biliyodum. nolur nolmaz dedim ve bi test aldım. ama içimden de inşallah yoktur diyorum. o kadar ilaç film falan..hemen eve gidip testi yaptım ve şokk.. ÇİFT ÇİZGİ.. hemen kardeşimi çağırdım ben mi çift görüyorum diye..evet hamileydim ama sevinemedim. bebeğime zarar verdiğimi düşünüyodum, ağlama krizlerine girdim.. sonra sakinleşip hemen dr a gittim evet minicik bi can vardı içimde. dr um ilaçların ve filmin bi zarar vermiceni söleyince dünyalar benim oldu. sorunsuz bi hamilelik geçirdim ve şimdi küçük mucizem benimle..cennet kokulum, kahraman oğlum beni hayata bağladı beni anne yaptı hala bu benim mi diyorum..ben çok şanslıyım anne olduğum için. Allah ım isteyen herkese yaşatsın bu mutluluğu...
 
Kızlar kızlar bende nihayet doğum hikayemi yazmaya başlıyorum. Gerçi doğurmayan pek kalmadı ama okuyan tüm hamileler iin ilaç niyetine olacak eminim...

15. aralık çarşamba sabahı saat 6 da yatağa girdim. Aralık anneleri bilir,hiç uyuyamıyordum ancak sabaha karşı. uyku ile uyanıklık arası hani ilk adet kanaması geldiğinde hissederiz ya bazen öyle bir şey hissettim ayağa kalktım ve bacaklarımın arasından şakır şakır sular akmaya başladı. Eşime seslendim kalk benim suyum geldi dedim başladım gülmeye :) Doktoru aradım tamam hastaneye geç,orada görüşürüz dedi. Annemi aradım haber verdim. Duşa girdim,saçlarımı düzelttim,eşime bardakları toplattım. Bu arada eşim pc açmış hadi kızlara yaz dedi :) zaten aklımdaydı topiğe yazdım toparlandık çıktık. Sancım falan yok takside muhabbet sohbet,yürüyerek girdim acile doğumhane nerede dedim bizimkilere bekleyin haber veririm dedim ve girdim :) Suratsız gece nöbetçisi bir ebe vardı çatala çıktım muayene etti(bütün sularımızı üzerine sıçrattık oh olsun) açıklık 4 cm doğum başlamış dedi. Salak bana bir şey demeden lavmanı yaptı. Tabi hemen indim tuvalete gittim. Ben uçuyorum zaten epidural alacağım açıklıkta 4 cm oh oh diye :) Neyse sancı odasına girdim tek kişilikti zaten nst ye bağladılar bu arada ebeler nöbet değişimi yaptılar. Bana çok tatlı bir ebe düştü :) Sancılar hafiften gelmeye başladı. Biraz şiddetli adet sancısı diyebiliriz. Ebeyi çağırdım ben epidural alacağım dedim doktoru beklememiz gerekiyormuş. Bu arada ebe dedi ki epiduralde sıkıntı çekiyoruz. Ikınma hissi olmadığı için anne ıkınamıyor üstten bastırmak zorunda kalıyoruz vs. Ben kararsız kaldım. Doktorum geldi muayene etti açılma 6 cm bence epidural alma bak iyisin yaparsın sen kendi sancılarınla dedi. Eşimi çağırdım alsam mı almasam mı diye konuşurken 70 lerde bir sancı geldi canım yandı tabi epidural almaya karar verdim. Anestezi doktoru geldiğinde damar yolu açılıyordu o yüzden tekrar çıkmış ameliyathaneye onu beklerken sancılarım sıklaştı ve zorlamaya başladı. Geldiğinde beni doğumhaneye aldılar belimi olabildiğinde dışarı çıkartmamı istediler. Bu arada sancı gelince onlara durmalarını söylüyor derin nefesler alarak geçiştiriyordum. Batikon sürdü,uyuşturucu iğne vurdu (acımıyor) öncelikle test dozunu verdi ve beklemeye başladık. 5 dk sonra ağrılarım daha azaldı,asıl doz yapıldı. Sonrasında sancıları ilk ufak sancılar kadar hissetmeye başladım. Ancak 30 dk sonra bir şiddetli sancı geldi,midem bulandı biraz istifra ettim Sancıları hissettiğimi söyledim ikinci bir doz yapıldı. Bu arada annemler ablam eşim yanıma gelebiliyorlar. Ama hepsini aynı anda almıyorlar. Eşim çıktı annem gelsin dursun yanımda dedim. Ebe muayene etmek istedi. Açılma 10 cm olmuştu,annem gelemeden doğuma aldılar beni. Bacaklarımın üzerine basamadığım için tekerlekli sandalyede güle oynaya doğumhaneye girdim :)Amma velakin sancım yok! E benim sancım yok,hani tuvaletim gelmiş gibi olacaktı dedim,sanırım ikinci dozu aldığım için olmadı. Öyle çıktı çatala elim karnımda sertleşince ıkınacağım. Ebeye çaba göstereceğime dair söz verdim. Başladım karnım sertleştiğinde gücüm yettiğince ıkınmaya. Yüzüm kızardı,göslerim yuvalarından fırlayacak gibi kanımın son damlasına kadar ıkındım.40 dk kadar bu şekilde ıkındım,aralarda ebeyle sohbet ettik saçları görünüyormuş,çok saçı yokmuş vs. Çok yaklaştık güçlüce ıkın dedi ve doktorumu çağırdı. Doktorum şimdi ben ıkın deyince ıkın ve kesme ıkınmayı dur deyincede dur dedi. Derin nefes aldım o son ıkınmayı yaptım,doktorum dur dedi içimden bir şeyler aktı ve bacaklarımın arasından beyaz bir bebek çıktı :)) Göbek bağını kestiler,oğlum ağlamaya başladı :) 2 dk sonra henüz yıkanmadan hasta bakıcı yanıma getirdi çok kısa göstermek için cin gibi lacivert gözleriyle şaşkın şaşkın bakıyordu... Ah kızlar odada yanıma getirip kucağıma verdiklerinde o kadar çok ağladım ki. Tarif edilemez bir şey,benim mi diyorsunuz bu benim mi :))

Allah herkese böyle kolay doğum nasip etsin. Bu arada dikişim var ancak ne kesilirken ne de dikilirken hissetmedim.
 
yaa kızlar hepiniz çok güzel doğumlar yapmışsınız maşallahh, Allah bebeklerinizle uzuunnnnn mutlu huzurlu, hayırlı yıllar geçirmeyi nasip etsin inşallah . darısı başıma demekten başka bişey gelmiyo elimden , bu gidişle en son ben doğurcam galiba
 
maşallah sizlere kızlar. mutlu sonlarınıza da..
inşAllah güzel uzun uzun yıllar yaşarsınız bebeklerinizle..
 
bebeğim uyurken ancak fırsat buldum arkadaşlar
hamileliğimin en başından beri noırmal doğum istiyorduk eşim de ben de
çünkü sezeryandan aşırı bir korkum vardı ve kendimi hep şartlandırdım
39. haftada kontrolüm vardı doktoruma gittik doktor bebeğimin hala kanala girmediğini haftaya da girmemiş olursa sezeryan olmam gerektiğini söyledi ve ben çok üzüldüm
o kadr yürüyüşe rağmen bebeğim inmiyordu aşağıya
salı günü gittiğimiz doktordan bu haberlerle döndük
benim için tam bir hayal kırıklığıydı
çarşamba günü biraz mutsuzdum eşim beni mutlu etmeye o kadr çabalıyordu ama ben bebeğimi istiyordum artık
çarşamba akşamı nedendir bilmiorum eşimle çok saçma bi nedenden kavga ettik ve o gece küs uyuduk ilk defa
GECE SAAT 3 GİBİ ÇOK AŞIRI AĞRIM OLDU AMA BEN BUNUN SANCI OLDUĞUNU BİLEMEDİM VE 1 SAAT KADR ÇEKTİM DAHA SONRA UYUMUŞUM
sabah eşimi işe yollarken ilk defa ne beni ne bebeğimi öptü karnımdaki kuzumu
helalleşmeden ayrıldık ve ben buna çok bozuldum
yatağa yattım ama uyuyamadım
ara ara eşimi aradım telefonda bile tartıştık ve ben sürekli ağladım sürekli ...
daha sora annemle konuştum sesin çok kötü dedi sanırım sen doğum yapacaksın bugün dedi bana yok artık dedim ben :)
bu arada kk da kızlarla sohbet edioruz ama ben sürekli doğurmak istiorum diyip duruyorum
saat 4 civarı bende yine siddetli bir ağrı yarım saat kadr
bebeğim aşağı inmiş gibi hissediorum göbeğim yayvanlaşmış sanki
aynaya baktım doğururmuyum acaba dedim
acıktım gittim güzel bi yemek yedim
yemek yerken benden bişeler gelio pek önemsemedim akıntıdır dedim
çünkü her seferinde tuvalete koşuyordum kös kös dönüyordum
ayağa kalktım yine geldi
koştum tuvalete
aman Allahımmmm suyum gelmeye başlamışşşş
annemi aradım hemen suyum geldiyse doğum başlamıştır dedi bana
eşimi aradım açmadı bi daha aradım meşgule attı
bi daha aradım açtı bu sefer dedim suyum geldi doğuruorummm:)
eşim panikledi geliorum dedi 20 dk sora ewdeydi
apar topar çıktık ama hiç konuşmuoruz ikimizde panikledik
hastanaye geldik kendi doktoruma ulaşamadık nöbetçi doktor vardı soner bey ben gircem doğumuna dedi korktum önce
sora beni apar topar aldılar doğumahneye eşimle vedalaşamadık bile arkamda kaldı bitanem
doktor çatalda muayenemi yaptı 3 santim açıklık var dedi
lavman yapıldı ardından saat 7 civarı suni sancı verildi
saat 9 civarı çatala aldılar beni 9u 10 geçe açıklık 10 santim olmuştu
ben artık ıkınma hiissiyle boğuşuyorum ebe geldi yavaşça ıkın his gelince dedi
9.20 de doktor geldi baktı bebeğini net görüorum 3 ıkınmada kucağında bebeğin dedi
birinci ıkınmaaaaa güzeeeelll dedi doktor ama nasıl yardımcı oluolar bana
2. ıkınmada istemeden çığlık attım doktor kızdı biraz
son ıkınmamn kendini topla ve başla dedi
ıkınma hiissi gelince nefesimi tuttum çenemi gögsüme yaklaştıdım tüm gücümle ıkındım ve dur dedi doktor içimden bişeyin akıp kaydığını hissettim nası bi rahatlamadır Yarabbim dedimmm :))
bebeğimi gördüm o anda ufacık kuzum çığlık atıyorrrr :))))
annemmm dedim iyi mi bebğim dedim bomba gibi dedi doktor :)
bebğimi götürdüler benim dikişim vardı anestezi verdiler bana canım yanmasın diye
15 dk sora uyandım kzımı istedim hemen getirdiler kuzumu
ağlıyordu beni görünce sustu kuşumm
kucağıma aldım ve bu sefer ben ağlamaya başlladım ne mükemmle bi histir bu
daha sora eşimi istedim doğumhanedeyken
içeri girdi ağlamaya başladı
benim sert kocam yumuşamıştı inamamdım :)
özür diledi daha bi sürü şey söledi gönlşümü aldı yani
dışarda çok üzülmüş beni üzdüğü için çok pişman olmuş:)
işte böyle kızlar...
normal doğum kesinlikle bir mucize
2. çocuğumu yine nıormal istiyorum bu tecrübeyi yaşamak müthiş birşey
dikişlerim de iyileşti artık gayet iyiyiz
sakın normal doğumdan korkmayın
Rabbim bizi bunu yapabilecek donanımla yaratmış
doğum yapacaklara Allah kolaylık versin
 
Pandam cnm çok güzelbirdoğum hikayen var.Rabbim bize de naip etsin inş böyle kolay doğumlar.
 
kızlar ne güzel hikayeler bunlar.. hepsi mutlu sonla bitmiş maşallah... allah hepinizin meleklerini korusun.. biz daha beklemedeyiz.. inşallah bizde hikayemizi yazarız buraya..
 



kızlar allah bir ömür boyu sağlıklı sıhatli bebeklerinizle olmanızı nasip etin inşallah
ikinizide normal doğuma gösterdiğiniz cesaretten dolayıda kutluyorum
 
Merhaba Teyzelerim,


Size biraz dünyaya gelişimden bahsedeyim.Biz 30 Kasımda doktor amcama gittik o aletle baktı yine bide koca elleriyle annemin karnına bastırdı hep yapıyor bunu kızıyorum ama duymuyor beni….Bende sıkıldım ittirdim annemin kasığına doğru kendimi ama sanırım yanlış bir şey yaptım ki birden 3 tane parmak dürttü beni,(doğumhanedeki hemşire ablaymış) ondan sonrada kesemde ki suda sızıntı oldu sanki,tam ne oldu diye anlamaya çalışırken bu seferde doktor amcamın parmakları dürttü beni bende kızdım daha fazla ittim kendimi annemin kasığına doğru..Ama annem bu durumdan hoşlanmadı ki bir süre sonra beni aniden aldılar annemin karnından..(30 Kasım 18:05) ..Ama ben daha hazırlanmamıştım ki dışarıya çıkmaya ne oluyor ya neden çıktım ben derken başıma ne gelse beğenirsiniz birden bir şelalenin altına soktular beni yapmayın ne oldu derken giydirdiler bir anda aman hiç sevmedim o kıyafetleri çıplak mutluydum ben ama ne yapalım annenin karnındaki koruma hiçbir yerde yokmuş dünyaya gelince üstünü giydiriyorlarmış ki üşüme diye annem beni ne güzel sıcacık tutuyordu..

Sonrasında beni birden aldılar yatağımdan kocaman siyah birşeye doğru ittiler,ağzıma sokuşturdular ya bir dakika ben bu nedir bilmiyorum dememe kalmadı o mis koku geldi burnuma ‘’’annemin kokusu,sütümün kokusu ‘’’ emmeye başladım ama gücüm yetmedi ki çok yoruldum nefes alamaz hale geldim biraz minik doğduğum için birazda hasta olduğum için beni bir kafese koydular ağzıma burnuma hortumlar soktular çok kızdım o ablaya yapma demek istedim ama ben konuşmayı bilmiyorum ki… Annem ilk zamanlarda çok ağladı, beni öyle hasta görünce babamda ilk aldıklarında bayılmış hasta bebeğiniz dediklerinde dayanmamış yüreği ….Öyle böyle derken 10 gün geçti hergün annemle babam görmeye geldi beni.. Sonunda kavuştuk işte annemle 11 Kasım’da çıktım hastaneden.Annemi çok özlemişim hep memesinde kalmak istiyorum oda beni çok özledi ben yokken hep ağlamış kızım kızım diye şimdi geldim onun göğsündeyim ama yine ağlıyor nedenini anlayamadım bir türlü sanırım memesini acıtıyormuşum..Ama ne yapayım çok miniğim,annemin sütü az,çok gelmesi için benim emmem lazımmış hem emdikten sonra memede şekerleme yapmanın kime ne sakıncası olur ki annemde azıcık dayansın mamayı sevmedim ben uyku yapıyor bana ayılamıyorum,hep uyuyorum,3 gün boyunca kakamı da yapamıyorum .Hem anne sütü mis gibi kokuyor ‘’anne kokuyor’’

.Beni annemi çok seviyorum,galiba oda beni…aaaaaa babamı unuttum azıcıkta ondan bahsedeyim sanırım şu kafamdan öpüp devamlı saçlarımın arasına dikenler batıran kişi babam koklayarak öpüyor beni önce kocaman bir nefes sesi geliyor sonrada dikenler batıyor kafama..Sanırım sakalları o dikenler…Şimdilik sesimi çıkarmıyorum çünkü oda beni çok özlemiş öpsün bari ne yapalım….Olsun ben iyileştim hemen 10 günde geldim annemin koynuna siz bilmezsiniz ben miniğim ama çok güçlüyüm çünkü benim annemde çok güçlü…Anlatayım da belki o zaman anlarsınız annemin ne kadar güçlü olduğunu.Annemin içinde bir şey var,sevmedik biz onu,yeniden çıkmış doktorlar biraz riskli görmüş durumunu,bu tekrar olur mu tekrar ürer mi diye telaş oldular.Annem doktorlara gidecek belki de içinde durduğum sıcacık yuva vardı ya annemin karnında onu alacaklar annemden birde üstüme kemoterapi midir nedir ondan görebilirmiş ben pek bilmiyorum bunların ne olduğunu bildiğim tek bir şey var benim annem çok güçlüdür ne olursa olsun beni yalnız bırakmaz asla gitmez yanımdan biz onunla çok uzun yıllar sağlıklı bir şekilde yaşayacağız.Annem bazen bunun aksi olur diye düşünüp korkuyor üzülüyor ağlıyor baktım ki o ağlamaya başladı hemen bende ağlıyorum basıyorum yaygarayı kendini düşünmesin beni düşünsün ki üzülmesin diye…

Şimdilik durum böyle teyzelerim,bize dua edin olur mu biz annemle hepinize dua ediyoruz…
Sevde Lina


not:ne kadar 30 kasımda doğum yapsamda ben hep sizleri aralık anneleri topiğinde okudum o sebepten doğum hikayemizi paylaşmak istedik :))
 

canım ben şubat topıgındenım ve dogumuma 7 haftam var..bır oncekı topıkten arkadasım aralık annelerınden sporstar onun ydogum hıkayesını okumak ıcın gırmıstım ama senı okuyunca gözyaşlarımı tutamadım.çok güzel anlatmışşın kızının ağzından...allah sana ve kızına uzun ömürler versin..kafanı hiç birşeye takma...bak kızın senınle..bende oğlumu kucagıma almak ıcın sabırsızlanıyorum...inşallah sorunsuz bir doğum yaparım ve oğlumu kucağıma alırım..

Aralık annelerinden doğum yapmayanlara sorunsuz doğumlar diliyorum..
 
Sinem canım çok çok güzel anlatmışşın doğumunu korkularım azaldı bıraz senın yazdıklarını okuyunca.inşallah kızınla uzun ve sağlıklı bır hayat geçirirsin..öpüyorum canım
 

Canım benim, dualarımız seninle ve kızınla. Pozitif düşün ve hiç bişeye üzülme. Herşey yolunda gidecek inşallah....
 
Merhaba Teyzelerim,


Şimdilik durum böyle teyzelerim,bize dua edin olur mu biz annemle hepinize dua ediyoruz…
Sevde Lina

Sevgili Lina merhaba,
Dünyaya hoş geldin, 10 gün hasretlik şimdi de annendeki sıkıntılar nedeniyle burası hakkında kötü fikirler oluşmasın sende. Burası her gün daha keyifli hale gelecek, senin için de anneciğin için de. Senin günden güne nasıl geliştiğini gördükçe, ki o zaten 30 Kasım'dan bu yana mutlaka takip edip görüyor ve şükrediyordur, dünyanın nasıl da yaşanası bir yer olduğunu her an tekrar tekrar anlıyor ve bundan keyif alıyordur eminim. Senin bir anlamlı bakışın, memesine uzanışın, gülümsemen ve hatta bazen ağlaman bile onun dayanma gücü, onun yaşama isteği oluyordur adım gibi biliyorum.

Anneler evlatları için her şeyi göze alabilir, her şeyi başarabilir Linacığım. Annen de gerekli tedaviyi olarak ve en önemlisi sana tutunarak o illetten kurtulacak, merak etme anneler süt kuzularını bırakıp hiçbir yere gitmezler. Lütfen annene sevgilerimizi ilet, dualarımız sizinle , iyi haberlerinizi beklediğimizi de söylemeyi unutma olur mu kuzum?

Umut'un annesi
 
Mrb arkadaşlar, oğlumun doğumu 5 aralık olarak görünüyordu ama 10 gün önce geldi ve 24 kasımda2010 da doğum yaptım.Bebeğim uyurken yazmaya karar verdim.Doğum hikayemi dinlemeye hazır mısınız?
Akşam 4 gibi sancılanmaya başladım bildiğim kadarıyla süresi önemliydi ve saate bakıyordum durmadan.15 dk bir sancı vardı.18.00 da hastaneye gittik dayanamıyordum. görevli ebe alttan rahimin açılmasına baktı hiç açılmamış daha dedi istersen yatışını yapalım ama gece sen muhakkak geliceksin zaten dedi. Hastanede nstye bağlı zaman geçirmektense ( suni sancıda istemiyordum) ev yakındı eve gidip orda sancı çekeyim dedim.Gece 00.00 da dayanılacak gibi değildi.5 dk bir olmaya başladı ama suyum gelmemişti annem ve eşim vardı evde.Annem belin çok ağrıyormu dedi evet bu sefer sanki belimden aşağı ağrıdan kopuyordu. Apar topar Hastaneye gittik.doğum valizleri, kapı süsü falan arabanın bagajında hazırdı. Ebe beni gördü gülümsedi. Doğumhaneye aldı.alttan rahim 1 cm kadar ancak açılmış sabaha kadar doğum için ancak açılır dedi.NST yebağladı ama o proplar sanki karnımı sıkıyor gibi geliyordu bana sancıdan ebeye kızıyordum çok sıktın diye yok diyordu bak gevşek.kıvranıyordum .Hem normal istiyorsun hemde sancım olmasın mı diyordu ebe.00.40da suyum geldi.Ama nasıl geliş.maşrapayla su döker gibi.bağırdım suyum geldi diye o gece doğumhane yoğun.Çığlıkları duyuyorum.birde büyük tuvaletim gelir gibi oluyor onuda tutmaya çalışıyorum.Ebe lavman yaptı nasıl bişey olduğunu orda öğrendim.utanç veriyor insana.01.45 de sancılarım iyice arttı.kolumdan kan alındı, formu doldurmak için ebe sorular soruyordu,eşini çağırayım mı anneni çağırayım mı? Dedim yok onlara bağırırım şimdi dedim.bakayım açılma ne kadar dedi demesiyle doğumhanedeki çatala alması bir oldu.birden 10 cm açılmış rahim. Ama sürekli Allah'a yalvarıyordum sabaha kadar dayanamam diye. Sezeryan olmaz mıyım diye ebeye soruyordum sancının şiddeti arttıkça,epidurali düşündüm onun için 3-4 cm açılma gerekiyormuş zaten gerek de kalmamıştı.Doktorumla konuşuyordu ebe onun gelmesini bekliyordu bu arada artık sancın olmayacak dedi inanamadım hakikaten sürekli ıkınmak geliyordu içimden derin derin nefes al ıkınma dedi ebe.o arad doktorum geldi onu görünce rahatladım psikolojik olarak. Süpersin dedi beklemiyorduk bu kadar çabuk o arada doğumhaneye birden hemşirelerle doldu herkes bi telaş içinde bişeyler hazırlıyordu.Doktor ıkın dedi ama bu sefer ıkınmak gelmiyordu içimden bide ben haykırarak bağırmıyordum öyle, rahatla dedi doktor, bağır!Gece 02:30 dabebeğim dünyaya geldi. Ve bebeğimin çıkışını, doktorun unu ayalkarından kavrayıp sallaması ,o ince ağlaması ,göbek kordonunun kesilmesi bunların hepsi dün gibi aklımda.Soğumda epizyo denilen kesiği atmıştı doktor.Onu dikmeleri için beni bayılttıklarını biliyorum.Uyandığımda ürperti vardı ve üşüyordum odama geçtiğimde. Üstümü giydirdiler pansuman yapıldı. Doğumdan hemen sonra bebeği alt kata götürmüşler eşim kamerayla hemşirenin peşinde bebeğin sesini duyunca ağlamış eşim . bebeğin tartılmasını ,ayak izini,baş be boy ölçümünü falan göstermişler annem benim çıkmamı beklemiş.Odaya bebeği getirdiler göğsüme anne kokusunu alsın diye koyduklarında bi tuhaf oldum.Canlı bişey kokluyordu beni yumuk yumuk gözleri.Şükrettim Allah'a bana bu duyguyu yaşattığı için. Ertesi gün hastaneden taburcu olduk.
Gece tekrar hastanenin yolunu tutucağımızı bilmeden...
Evde bebişim morardı gözleri kaydı önce ne oldu tam anlayamadık. Annem nazar olmuştur diye dua okudu biraz sakinleşti ama içim rahat değildi. Hastaneye gittik acile..
Doktor baktı enfeksiyon kapmış olabilir dedi sepsis tanısıyla yoğun bakıma küveze alındı. Biz yenidoğan sünneti yaptırmıştık. Kan kaybı oldu tabii bu arada yeterince beni emip beslenemeyince kan şekeri düşmüş, havale geçirmiş Her ihtimale karşı serumla küvezin içinde duruyordu yavrum. Bakışlarını asla unutamıyorum. Günde bi defa sadece anne ve babaya gösteriyorlar. Camın arkasında kollarında serum, sürekli kanına bakıyorlar topuklar mosmor,2710 gr doğmuştu,zayıftı,yoğun bakıma geldiğinde 2560 gr düşmüştü.Bide yoğun bakımdayken 3. gün ağzından kan gelmiş gece. Sabah emzirmeye gitiim (2 saatte bir emzirmeye başlamıştım yoğun bakımdayken)2 gün emzirmek yasak dediler burnundan midesine horum salmışlar .Her tarafı ortumla dolmuş oğlumun....Allah kimseye göstermesin yavrusuna dokunanamak çok zor...Kayınvalidemler yolda memleketten geliyorlar torun sevmeye ama nerde...
şok oldular tabi bebeğin yatağı boş ..Konu komşudan akrabalardan kimseyi bebek eve gelinceye kadar kabul etmedim moral sıfır.Telefonla konuşmadım kimseyle. keşke sünnet ettirmeseydik dedik eşimle. sağlıklı oluyor diye yaptırdık sünneti. Olayın sünnetle ilgisi yok dedi doktorlar beslenememiş . Suç sanki benimmiş gibi oldu. Sütüm var ama bebek damakları kuvvetlenmediğinden alamamış.Silikon başlıkla emziriyorum hala öyleyiz yeterki doysun.Velhasıl 6 gün yoğun bakımın ardından bebişim evine geldi.Minicik tutmaya korkuyorsun.İçimde daha büyük bi korku acaba sütüm yetecek mi, yeterince emecek mi?
Çok şükür kilo artışı oldu ve bebeğim 1 aylık şimdi o kötü günleri atlattık.Enfeksiyon yok .tahliller temiz beyninden film çekildi temiz,havale geçirmiş ve iyiki hastahaneninbebek yoğun bakım bölümü varmış biz hiç böyle bişey yaşayacağımızı bilemezdik.
Şimdi oğluma dokunup onunla konuşuyor, kucağımda uyutuyorum.Kucağa alışacakmış umurumda bile değil...Doya doya ona dokunabilmek....Asıl önemli olan bu...
Doğum yapacaklara Allah kolaylık versin, herkesin bebeğinin analı babalı büyümesi dileğiyle...
 

çok teşekkür ederim canım .. bu kadar geç cevap verdiğim için de kusura bakma ... annemin de sadece bacaklarının ağrısı ile doğuma gitmiş .. bu kadar dikişi olan bi ben varım ama çok şükür bunad a .. ilk hafta ağrı kesicilerin etkisi ile anlamadım ama 2. hafta dikişlerim biraz ağrıdı ..sanırım .. dikişler dökülürken ağrıyor .amman dikişi olanlar dikişleri baticonlamayı ihmal etmesin .. dikişler kuruyunca biraz can yakıcı oluyor .. bi de soğuk diye sanırım 2. hafta sonunda iç dikişlerim (3 adet) sızladı.. ama sıcak su iyi geliyor .. şu an 20 günü geçtik ben de çok iyiyim çok şükür .. herkese sağlıklı mutlu normal doğumlar dilerim ..
 
Hayattaki en büyük mutluluğumun eşimi bulduğum an olarak düşünürdüm...ama o çift çizgiyi görmek ve ardındn geçen 9 ay her an onu karnında hissetmek tarif edilmez bir duygu ve mutlulukmuş...
Benim hamileliğim çok riskliydi...suyum sürekli azalıyordu...her hafta dopler ultrosona girdim .6 aralık pazartesi yine ultrosona girdikten sonra doktorumuz artık zamanın geldiğini 9 aralık perşembe günü saat 9.00 da bebeği alacağını söyledi...İnannılmaz birşeydi...Artık bebeğime kavuşacaktım...
Tabiki heyecan başladı son hazırlıklar tamamlandı...Sabah ailelerle birlikte gittik..tüm hazırlıklar tamamlandı..Doğuma giderken ve gelirken gülen tek anne benımdır heralde...Belden iğneyi yapan akrabamızdı ,çok rahatlattı beni doğum başladı heyecan doruktaydı..doğumdaki ekip çok eglencelıydı..şarkı türkü anlamadım sonra doktor dinle bak dedi ve...minik bir bebeğin ağlaması..hemde benım bebeğimin ..kordonu kestiler..ve koynuma verdiler...İnanılmaz bir duygu.Allah herkese yaşatsın bunu sonra eşimi aradılar bebeğin sesini dinlettiler...Bebeği eşime götürdüler...benim işlerim bitti ve odama götürüldm.
Kollarıma mini minnacık bir kız çocuğu verdiler...Şimdi yine kollarımda hiç bırakmamasına sarıldım ona.....
 
biraz geç oldu ama yazayım artık...
BİRAZ UZUN OLACAK O YÜZDEN KUSURA BAKMAYIN...
5 aralık 2010 rutin kontrollerimizden biri yine...
doktor teyzemize gittik ama içimde ne olduğunu bilmediğim bi duygu var..ben bunu heyecan sandım ee oğlumu görcem nede olsa...
sıramız geldi içeri girdik ve ne olduğunu bilmediğim o duyguyu anladım bi anda..Oğlumun kalp ritminde bi bozukluk gördük..tık tık tık tık diye atıo kalbi sonra tık dio..doktor korktu hemen beni alttan muayene etti ve hastaneye nst için yolladı beni...
bebeğime fetal aritmi tanısı koymuştu doktorum.. ve bizde görmüştük babasıyla beraber..
o anda herşey karadı gözümde..hastaneye giderken annemler geldi aklıma evde bizi bekliyolardı..daha yemek yicektik..onları aradım biz biraz gecikicez siz yemeğinizi yiyin bekelemyi dedim..
ama bi yandan kendimi ağlamamak için zor tutuyorum..
telefonu kapattım benim gözlerimdenyaşlar akmaya başlamıştı...
ne olduğunu anlamadık bu zaman kadar gayet sağlıklı giden bi gebelik ve son anda konulan bi tanı...
durduramıyodum göz yaşlarımı...eşim sanki şok geçirmiş gibiydi ağzından tek bi kelime bile çıkmıyodu...
neyse hastaneye geldik beni nstye bağlıcaklardıki dokrtorum geldi hemen arkamızdan...
eğer nst kötü çıkarsa hemen beni sezaryene alacaktı..ama nstler gayet güzel hiç bişi çıkmıo...
ben sizi sevk ediyim ozaman dedi..
bebeğin karnındayken transfer olması daha rahat olur Allah korusun doğumda bi komplikasyon gelirşe bebeği yollarız sen burda kalırsın dedii...
hemen hastaneleri araştırmaya başladı doktorum..
hiç biri kabul etmio..
ne özel hastaneler, ne fakülteler...en son Van kadın doğum ve çocuk hastalıkları hastanesi kabul etti bizi...
4 saatlik bi bekleyişin ardından hastane bulunmuştu..
hemen ohastaneden çıktık eve geldik..ben hüngür hüngür ağlıyorum..annemler beni o halde görünce şok geçirdiler resmen..
Anlattım olanları ama onlar gayet sakindiler...neyse hastane çantam hazırdı ama içine takviye olarak bi kaç parça daha kıyafet bebeğin bezi falan elime ne geliosa koydum...
akşam 8de ambulansa bindim eşimle kayınvaldem arkadan arabayla gelio annem yanımda vana doğru yola çıktık ve gece 2de Vandaydık...
hemen benden kan aldılar, nst'ye bağladılar,alttan muayene ettiler, herşey gayet normal bişi yok...
tam 4 gün boyunca bu işlemler tekrarlandı..
sürekli ultrasona giriyorum bebeğimin kalbi takip edilio..yok hiç bi sıkıntı yok..
ayrıntılı ultrasona giriyorum yok...ama tek sıkıntı suyum azalmış ve alt sınırda..
4 gün sürekli serum yedim ne bilgi veriyolar ne bişi...
annemler yanımda eşim arabada sabahlıo..
artık ben kendimden geçtim eşime ve annelerime kıyamıyorumm...
eşim arabada yatıp kalkıo...ennemler sandalyelerde sabahlıo..
okadar stresli bi durumki rabbim kimseye yaşatmasın...ağladım 4 gün boyunca ağladım...
sürekli şırnaktaki doktorumla iletişim halindeyim..
kadın soruyo ne dediler dio..
hiç bişi yok bekliceksin dediler diyoerum...
en son bi doktor geldi ben dedim ne olursa olsun doğum yapmak istiyorum...suni sancıyla yada sezaryenle..Adamın bana verdiği cvp:"biz senin isteğine göre doğum yaptıramayız,bekliceksin ."dio..,
Allah'ım çıldırmam için ramak kaldı..
o sırada doktorum aradı orda çalışan bi arkadaşının olduğunu yanıma geleceğini söledi...
Allah razı olsun doktorumun arkadaşı geldi yanıma 8 aralık saat 12,00...
eğer istersen bugün seni sezaryene alıcam düşün taşın ve hiç bişey yeme dedi ben senden haber bekliyorum...
hemşireler geldi kontrol ettiler yine beni...açılma yok, sancı yok, bebeğin başı daha kanala girmemiş ve en önemlisi suyum alt sınırda...
eşim geldi konuştuk ..."buraya 4 kiş geldim 5kişiyle döncem"diyoda başka bişi demio...
neyse böylelikle sezeryanı kabul ettik...
8 aralık akşam 18.00da beni hazırladılar ve ameliyathaneye gidene kadar eşim elimden tuttu annemler yanımda ben önde onlar arkamda geldik ayrılık kapısına...
helallik istedim ve girdim içeriye..
ama ben giderken eşimin ve ennelerimin gözleri dolu doluydu...ama ben çok rahattım bi gülücük attım onlara ve girdim içeriye...
masaya aldılar beni spinal sezeryan olucaktım..doktorum öle istemiş itiraz etmedim...belimden iğnemi yaptılar ,tüm hazırlıklar tamamdı sadece doktorun gelmesini bekliyodum..
Doktor geldi...saat18.30...önce biraz benimle muhabbet etti ve başladı sezeryana...
YUKARDA BİTANE LAMDA VARDI..kafamı bi kaldırdım lambada kesilişimi gördüm ve tansiyonmu düştü...
ellerim uyuşmaya, midem bulanmaya,dudaklarım uyuşmaya başladı...
yanımdaki doktora kusmak istediğim söyledim okadar ilgililerdiki...çok rahat bi ortamdı sankii..
tabi doktorun müsadesinden sonra başaldım kusmaya....o sırada doktorumun gülben sakin ol göğüs kafesini çok sıktın bebeği çıkartamıcam dediğini duydum...rahatlamak için yanımdaki doktor benimle konuşmaya başladı..oksijeni tekrardan tututu ağzıma...
rahatladım ,sakinledim ve işte o güzel sesi duydum Yağızım artık karnımda değildi koynumda ve dünyamızdaydı...
dayanamadım ağladım...oğlum nasıl sağlıklımı dedim doktora..çok yakışıklı bi oğlun var annesi gayet sağlıklı dedi...
ondan sonra derin bir oh çektim...
bebeğimi hazırladılar götürdüler yeni doğan ünitesine...
benide biraaz beklettiler içerde...eşim annem ve kayınvalidem dışarda bekliyolardı beni..
el sallayarak ve girdiğim gibi gülerek çıktım...
sonra aslan oğlumu getirdiler yanıma...
kokladım kokladım...emzirmeye çalıştım pek başaramasamda...
ama gayet sağlıklı bebeğim var çok şükür Rabbime...
biraz sarılığı uğraltırdı ama Rabbim başka dert vermesin...
şimdi yanımda beşiğinde mışıl mışıl uyuyo...
hoş geldin YAĞIZIM, hoş geldin minik oğlum..
Annen ve Baban seni çok seviyo minik kuzum...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…