2010 Aralik Annelerinin Dogum Hikayeleri

AyseDuru .!.:

Geldimmm geldim :) kusura bakmayın kızlar bekletmişimm..




Evet,başlıyoruz :)

Çarşamba günü bende bi hamaratlık bi hamaratlık ki sormayın (doğum öncesi bu sendrom bana da vurmuş oldu kaydirigubbakcemile3) Duru'nun odasını düzeltiyorum,mutfaktaki rafları temizliyorum.. daha neler neler.. 21 maddelik bi yapılacaklar listesi hazırlamıştım,görmeliydiniz sempatiksalakcinni
Neyse,akşam oldu eşim TV izliyor ben sizlerleyim...Bana inceden bi sancı vurmaya başladı ama önemsemedim benim yaşadığım yalancı sancıların yanında hiç bişeydi çünkü.. Ama bi yandan da düşünüyorum acaba geliyor mu ? diye..Doktoru aradım çok kötü olursan gel doğum başlamış olabilir dedi..Evin içinde volta atıyorum bi o yana bi bu yana bi sancı dalgası vurup geçiyor
Bi yandan da ilk sancılarımı da sizlerle geçiriyorum
Bu olay 10’una dek devam etti.Küvete girdim belki rahatlarım diye..Kısmen bi rahatlama oldu ama 12'ye doğru 10'ar dk arayla gelmeye başlayınca gittim üzerimi giyindim eşimi uyuyakaldığı koltuktan kaldırdım ''hayatım artık hastaneye gitme vakti geliyor'' diyerek.. bendeki sakinliğe bakar mısınız :))
Eşimin ilk tepkisi ‘Hı?Noldu?Doğdu mu bebek?Kaç kilo?’ oldu :))
Eşimdeki telaşla az sonra hastanedeydik.Eşim sanki benim yerime geçmiş bende 3.-4. çocuğumu doğuruyormuşcasına sakindim..
Doğum katına çıktık muayne oldum.Açılma 3 cm olmuş delikafadulden ve suyum geliyor..
Doktorum arandı.''doğuma hazırlayın..bende geliyorum'' demiş hihoyyyt
Ohh kızıma kavuşuyordum sonunda!! opuyorumnanaktan
Odamıza yerleştik.NST'ye bağladılar.. Sancılar neredeyse 100'leri vuruyor ben hiç bişe hissetmiyordum kaydirigubbakcemile3 hemşire şaşkın şaşkın bakıp gerçekten bişe hissetmiyor musun? suan buraları yıkman lazım senin diyor bende 'yoo bu ne ki ben bi yalancı sancılar yaşadım inanamazsınız ' diyorum
tuşeye alınıyorum açılmaya bakıyorlar 4.5 santim.. Tekrar odamızda beklemeye başlıyoruz..Hemşire odaya bişeylerle dalıyor lavmanım yapılacakmış.. Ama çok şükür bişey hissetmedim. Sadece ömrümde bu kadar uzun süre tuvalette kalmamıştım..
''TAM 25 DK'' delikafadulden
Daha sonra sancıları daha fazla hissediyorum..Kalkıp koridorlarda dolaşıyorum 1 saat..
-tuşe! 6 cm.
aman allahım bu nasıl bişey nasıl ağrılar.. kitaplardan öğrendiğim nefes tekniklerini uygulamaya başlıyorum.Eşim yanımda bu süreçte hep el eleyiz.. destek olmaya çalışıyor canım benim..
filmlerde vs. görürdüm eşlerin el ele nefes alıp verdiğini gerçekte de olabilirmiş demek kaydirigubbakcemile3 o an gülmeye halim yoktu da şimdi aklıma geldikçe gülüyorum
Ben nefesimle sancıları yutmaya çalışırken o da bi gayret nefes alıyor benle sempatiksalakcinni
Bu arada 2 kez tuşeye alınıyoruz
-ilki 6.5 cm..
-ikinci taaammm 8 cm delikafadulden
Sancılar gittikçe artıyor ve nefesle falan baş edemez hale geliyorum.2 cm kalmıştı onu da halledersek kızıma kavuşmama çok az bişe kalıcaktı.. Ben bi gayret yürümeye başladım ama nasıl yürüdüğümü siz bana sorun  15 dk yürüdükten sonra yattım yaklaşık 1 saat daha o sancıları çektim
-tuşe!!
10 cm
Ohh sonunda oldu
Sonunda kavuşuyorum kızıma
Doktorum ‘evet hazırız’ dedi ve doğumhaneye alındım.Sedyede giderken hamile olarak geçirdiğim son dklardı.kızımı içimde hissedebileceğim son dklar.. Karnıma son kez dokunup ‘hadi kızım son kez !!’ dedim.. biraz geçti kızım başladı tekmelemeye.. Kuzum benim.. Neyse geldik doğumhaneye doktor klasik yapmam gerekenleri söylüyor.Eşim yanımda.Başlıyoruz ıkınmaya.. Hadi ayşe 4.’de olucak son bi gayret hadi demesine kalmadan ben tüm gücümle deniyorum veee… inanılamaz derecede bir rahatlama.. O sırada meleğimin sesini duymayı bekliyorum..Başlıyor ağlamaya
Anlatamam kızlar..
Bundan daha güzel bir ses OLAMAZ!!
Hemşire alıyor kızımı sarıp sarmalayıp bana getiriyor.
-‘İşte minik Duru!!’
Göğsümün üstüne bırakıyor kızımı.. O anın büyüsüne kapılarak eşimi unutmuşum  Dönüp baktığımda onun da ağladığını görüyorum
Sonrası Duru’yu kontroller için alıyorlar babası kızının peşinde.. Benimle ilgileniyorlar
Doktorla göz göze geliyoruz ‘Çok iyiydiniz Ayşe’ diyor bana 
Sabah 6’ya doğru bende çıkıyorum doğumhaneden
Bundan sonrası keyifti işte..
Odaya kızımın feryatlarıyla girdim 
Çok acıkmış prenses
Süt kuzusu gibi yapıştı göğsüme ilk zamanlar olduğundan başlarda fazla sütümüz olmadı Dolayısıyla ağlama krizleri başladı..
Sonradan açıldı da çok şükür,beynimin içi çınlamaya başlamıştı yoksa 
Şuan kızım yanımda uyuyor
Öyle güzel ki kızlar,minicik suratı ağzı burnu..
Sabah 05:34’te 3180 g – 49 cm olarak dünyaya geldi Duru’m


Biraz kısa gelmiş olabilir kızlar,sorularınızı sorun yine cevaplarım..

Genişletmek için tıkla...

ozlemece .!.:

26.10.2010
dünyamın bir anda değiştiği tarih.sabah yorgun bir şekilde kalktım bi gün önceden çok yorulmuştum o yorgunluğu üstümden atamadan kalkmıştım yataktan.öğlene doğru biraz akıntım oldu önemsemedim önce hemen arkasından biraz daha fazla geldi eşimi aradım nedense oda dr unu ara acilse gidelim dedi aradım hiç bekleme hemen gel dedi.ben daha tehlikenin farkında değilim.
kontrolde açılmamın olmadığını söyledi test yaptı ve benim suyum bu arada pantalonumu ıslatacak kadar arttı.eşim doğum olursa falan diye konuşmaya başladı ben hala dr un bunu durduracağını daha çok erken olduğunu savunup duruyorum bu arada.
dr umla görüştük ve doğumun başladığını söyledi bana o an dünya başıma yıkıldı sanki hiç beklemiyordum erken doğumu çokda korkuyordum başıma geldi.
kilosu 2 kg dı çünkü daha minicik nasıl tutnur hayata diye düşündüm..
ağlayarak doğumhaneye girdim.dr um ciğerleri gelişmesi için bir iğne yapılacak iğne 24 saatte etkisini gösteriyor fakat bize beklemez ama 12 saat yeterli dedi.
ben sabaha kadar ağrı çektim yavrum sabah kadar içimde kıpırdadı.belirli aralıklarla nst ye bağladılar.onun kalp atışlarnı duydukça için rahatlıyordu.her yedi dakikada bir ağrım oldu.hiç bir sabah benim için bu kadar zor olamaz heralde ömrümde.ve sabah olmuştu bebeğim bekledi sabahı.

sabah apar topar ameliyata alındım.artık bebeğimle ayrılma vaktimiz gelmişti.tek istedğim onun sağlıklı olmasıydı.
gözümü açtığımda inanılmaz bir ağrıyla uyandım bebeğim karnımda değildi artık ağlamay başladım oğlum nasıl diye sordum hemen iyi dediler sadece.
odaya aldılar beni bebek sesleri geliyordu benim bebeğim ne zamna gelicek diye sordum o gelemez dediler küvözde dediler.onu nefes alması bile bana yetti o an.
bir an önce ayağa kalkmalıydım ki bebğimi görebileyim ilk deneme başarısız oldu. sonra tekrar denedim yürüyebiliyorum fakat bebek ünitesine kadar değil.ertesi gün artık nihayet bebğimi görbilecektim.

ve beni içeriye aldılar.gözlerime inanamadım bebeğim o kadar küçüktü ki bu kadarını beklemiyordum.
gözyaşlarıyla seyredebildim sadece bebeğimi.
ama durumunun iyi olduğunu bilmek beni rahatlatıyordu sadece

benimki biraz dramatik bir öykü oldu sanırım.şimdi 6 günlük oldu bebeğim şimdi ben ona ne kadar dokunamasamda onun her geçen gün daha iyi olduğunu gördükçe ve onun hayata bu kadar güçlü tutunduğunu gördükçe bende mutlu oluyorum.
her şeyde bir hayır vardır oğluşumda çok aceleci çıktı böylesi hayırlıymış demekki
allah hepimizin yavrsunu bizlere bağışlasın..

Genişletmek için tıkla...