bafocuğum sana önce kocaman bir maşallah diyorumbebişine çok rahat bir şekilde kavuştun.Allah analı babalı büyütsün inşallah.hangi hastanede yaptın doğumu merak ettim
semavela hayırlı olsun,maalesef acı bir tecrübenin ardından yavruna kavuşmuşsun.Allah analı babalı sağlıkla büyütsün inşallah,ailece mutluluklar diliyorum..
semaveela senin hikayeni de gözyaşları içinde okudum.... gözünüz aydın tekrar.bebeğine kavuşmussun saglıklı bir şekilde darısı biz henüz kavusamayanların başına...
ekim 20 2003 te sevdiğim adamla evlendim.1 yıl bebek düşünmüyorduk nerden bilecektikki 1 yıl ertelediğimiz mutluluk 7 yıl sürecekti.ilk 1 yıl korunduk sonra bebek istemeye başladık ama olmuyordu bi türlü,doktora gitmeye karar verdik.polikistikoverli olduğum için zorlu bir sürece girmiş olduk.her ay yeni bir ümit,her ay hüsran yavaştan yavaştan yıpratmaya başlamıştı beni.eşim üzülsede belli etmiyordu.gördüğüm tedaviler kullandığım ilaçlar çok etkili olmuyordu, tedaviye cevap vermiyordu yumurtalıklar.doktorum kendiliğnden olur diyip tabiri caizse attı başından2 yıl ara verdik olmadı gelmiyordu bebişim panik atak oldum o arada, birileriyle konuşurken elim ayağıma dolaşıyordu.yeniden doktora gidelim dedik iyi bir doktor bulmuştuk ümitlerim yeniden yeşermeye başladı.tedavilerim olumluydu bu ay tamam diyorduk yine gelmiyordu nedense.neyi eksik yapıyorduk yada haketmiyormuyduk yoksa.1,5 yıl tedavi ve en sonunda aşılama kararı belki aşılama ile hamile kalacaktım,hadi yapalım dedik herşey yolundaydı yumurtalarım büyümüştü.aşılamam oldu sonuç alma zamanı geldi,her zamanki gibi 0,1 yazıyordu kağıtta bu ayda olmadı oysaki ne çok ümitlenmiştim olacaktı hamile kalacaktım aşılamayla.ama rabbim nasip etmeyince olmuyormuş takdir ilahi dedik boyun eğdik kaderimize.diğer aya hadi hastaneye pkolu olduğum için yumurtalar kiste dönüşmüştü o yüzden hamile kalamamıştım.diğer aya yine aşılama bu defa 10 tane iğne diyince doktor erteleme kararı aldık eşimle.çünkü ilk aşılamada 4 tane iğne olmuştum aşırı uyarılma yapmıştı, 10 tanesinin nasıl yapacağını tahmin bile edemiyorum.resmen kobay olarak kullanmak istedi doktor gülü seven dikenine katlanır diyerek.iyikide ara vermişiz hipertroid olduğumu öğrendik ve hamile kalmam mümkün değilmiş çünkü değerlerim çok yüksekmiş.tedaviye başladım ama aklımda bebek vardı hep değerlerim normale dönmeden bebek tedavisine başlamamam lazımdı.değerlerim normale dönemeye başlayınca genel cerrahi uzmanına bebek tedavime başlayabilirmiyim diye soruyordum ara ara, oda bekle biraz daha diyordu.troid tedavimin 1 yıl olmasına 1 ay kala adetim gecikti,her zamanki gibiydi oyun oynuyordu benimle diye düşündüm ama nerden bilirdim rabbim bebişimi göndermişti.troid kontrolüm vardı gebelik tahlilide istedim ama her zamaki gibi 0,1 çıkacaktı.öğleden sonraya kaldı sonuçlar nette açıklanıyordu.sonuçlar çıkmışmı diye bakmak için açtığımda oda ne 39,97 yazıyordu bu farklıydı değerim yüksekti ağlamaya başladım ellerim titriyordu,kalbim yerinden çıkacak gibiydi emin olamasamda.doktorumun hamilesin demesiyle dünyalar benim olmuştu çok şükür rabbim bizimde yüzümüzü güldürmüştü.kese,kalp atışı derken 9 ayı tamamladık bir an önce bebişimiz gelsin istiyorduk merak ediyorduk kime benziyordu nasıl bi duyguydu annelik babalık:)39+2de kontrolümüz vardı, bebişimizinde gelmeye niyeti yoktu.doktor amcamız bebişiniz çok kilolu normal doğmaz diyince sezeryana karar verildi.ertesi günü bebişime kavuşacaktım ama için buruktu annemle babam yoktu kutsal vazife için hacca gitmişlerdi,helede annemin yokluğu içime oturuyordu.ameliyat için aç karnına gitmiştim hast.saat 1,5 da doktor hazırlayın alıyoruz ameliyata diyince hem korku hem heyecan sardı içimi,eşimin gözlerinin dolduğunu farkettim ama ben ağlamamak için tuttum kendimi.giyindim yeşil önlüğü hasta bakıcı gelip tekerlekli sandalyeyle götürürken eşimle son kez el ele tutuşup ayrıldık.ve başladı ameliyat uyanıktım doktorlar uğraşıyordu başımdaki hemşire korkma bebeğin çıkarken karnına bastıracaklar dedi.bekliyordum ve karnıma bastırıyorlardı bebişim çıkıyordu,hemşire bi kızın oldu dedi çok şükür rabbim dedim.sonra diğer odadan bebişimin sesi geliyordu bu benimkisiydi ağlıyordu benimde bebişim olmuştu ne güzel bir duyguydu rabbim herkese yaşatsın işallah.melisamız bizimle aklıma bir gün anne olabileceğim gelmezdi.rabbim ol diyince oldu şükürler olsun.
kızlar bende doğum yaptım ayın 22 sinde.ama benim doğum h,kayem pek iç acıcı değil hala ağlıyorum aklıma geldikçe o yüzden biraz zaman geçtikten sonra yazıcam.
kızlar bende anlatayım dogumumu
9 kasım gecesi saat 1-2 gibi artık düzenli gelmeye başlamıştı sancılarım 10 dk bir gelmeye başladı eşim hastaneye gidelim diye tutturdu ama ben yok dedim hemen gitmeyelim dayanırım belime ve kasıklarıma vuruyodu evde dolaşıp derin derin nefesler alıyodum sancı geçince yatıyodum daha 10 dk olmadan tekrar sancı geliyodu ve kalkıp dolaşıyodum bu bütün gece böyle devam etti sabah namazımı zorla kıldım ve dua mı edip yatagıma yattım tekrar uyandıgımda saat 10 du ve sancılar devam ediyodu eşim de işe gitmedi ztn dr.a gidicektik normalde de kontrolüm vardı ya ögle namazını kılmak için tuvalete girdiğimde leke geldi sümük gibi ama koyu renkteydi biraz heyecanlandım zaten gece ki sancılardan dogumun başladıgını anlamıştım hemen ablamı aradım anlattım tamam dedi hemen geliyrm gidelim hastaneye neyse saat 12.30 gibi gittik hemen alttan muayene etti açılman yok ama dogum başlamış zaten günün dedi işlemleri başlatalım dedi ablam yanımdaydı tamam dogum dememle ablam aglamaya başladı tabi bende kadınlar niye aglıyosunuz faln dedi dr.un dogum demesine kadar çok rahattım ama sonra ayaklarım titremeye başladı sancım devam ediyodu o kadar garip bi duygu ki sevinçli telaşlı korkak mutlu acaip bişi oluyosun eşim gelmemişti bizimle evi fln topla dedim eğer dogum olursa ararım dedim çünkü nişan gelmesinden sonra 2 gün sonra flan da dogum olabiliyo diye ona haber verdik yukarı çıktık işlemlerim yapıldı üstümü çıkardım lavman yapıldı bu sırada sürekli sancı geliyo yatak verdiler bana serum taktılar 2 tane ebe vardı zatn ordada bi muayene ettiler altan açılman 1 cm oda % 50 dedi çok az yani nst ye bağlandım kalp atışları faln herşey iyi sancıyı çekmeye devam ediyodum o sıada bi kadın geldi 6 cm açılması varmış birdn suyu geldi tekrar baktılar 8 cm dediler hemen doguma aldılar 10 dk sonra bebek sesi geldi ve anne yanımdaki yataga yattı süper dedim bende böyle dogururum ne olucak sancıların şiddeti arttı tabi bu arada kadınla muhabbet ediyrm ben ve biyandan aglıyrm artık karnımda olmucak diye oglum diye tekrar muayene ettiler hala açılma yok saat 5 oldu ve agrılar inanılmaz arttı dayanamıyrm dedim tekrar kontrol ve yine açılma yok dedm sezeryana ne zmn karar veriyosun 12 saat sancı çekicem bakıcaklar açılma yok sonra sezeryan dicekler 12 saati duyunca kafayı yedim bi kadın daha vardı oda aynı benim gibi sancı çekiyodu o sabahın 8 inden beri çekiyodu ve 2 tanede normal yaptıgı halde dayanamıyodu sancılara sonra aklıma geldi eğer açılmam çok olmazsa alttan kesicekler ve bu sefer orda dikişim olucak ve acısı yanıma kar kalıcak ben sezeryan istiyorum dedim saat 5 olmuştu dr.um 6 da çıkıcaktı hemen karar verdim ailemle konuştum bütün herkes vardı tabi benden haber bekliyolar eşim zatn beni öyle serumla görünce fena oldu agrımı da anlattım tamam dedi bu kadar çektin olmuyosa yapacak bişi yok dedi hemen sezeryan olsun dedi dr.umla görüştük sen bilirsin daha az agrı çekersin dedi hiç bi ilerleme olmadı dedi kendi isteğimle sezeryan olunca daha pahalı oluyo tabi eşimde onaylamış ve serumu sonunda çıkardılar ve rahatladım piskolojik olarak sanırım sonra sonda takmak için çatala çıktım canımı yakmayın artık ne olurrr dedim aglayarak korkma acımıcak dedi sondayı taktı ve çıktım kapının oraya gittim sedye beni bekliyodu ve çok tatlı bi hemşireyle birlikte sedyeye çıktım ailemin yanından geçtim sedyeyle eşime baktım gözleri dolmuştu annem de öyle kayınvalidem dualar ediyodu ameliyathane buz gibiydi ama hemşireler çok tatlıydı baya muhabbet ettik anestesi uzmanı geldi oda çok tatlıydı hem heyecandan hem üşümekten titriyodu ve sonunda dr.um geldi onu görünce çok mutlu oldum sonrasını hatırlamıyorum gözlerimi açtıgımda yine ameliyat odasında ve tatlı hemşirem bana sesleniyodu hafif acıktı gözlerim götürüyolardı beni tam sedyenin karşısında eşim vardı elimden annem tutmuş aglıyodu karanlık bi yerdeydi asansördeymişiz anneme aglama dediğimi hatırlıyorum kayınvalidemde yanındaydı karnımda hafif yanma hissediyodum ablamlalarım görümcem herkes odaydı herkesi görüyorum konuşuyolar gülüyolar ama ben tepki veremiyrm eşim yanımda elimi tutuyo yüzümü siliyo aglıyomuşum ***** oktay nerde gördünüz mü güzel mi diyorum eşim de çok çikin sümüklü bişiydi aglıyodu habire diyo sensin çirkin dedim bende herkes gülüştü hemşireler bile :) sonra tam ayıldım tabi odayı arayıp eşimi çagırdılar bebgin kıyafetlerini istediler geldiğinde suratı asıktı ne oldu dedim yok bişi dedi bakımda oglumuz dedi dışarı çıktı şuan zor yazıyorum o anları tekrar yaşıyrm çünkü sonra ablam geldi onunda suratı asıktı eşime baktım solunumunda problem varmış kuveze aldılar dedi ablam o sırada bebeğimi anlatıyo bana ellerini saçlarını ama dinleyemiyrm önemli bişi diil sadece hızlı nefes alıyomuş gözlem altında dedi görmek istiyorm dedim saat 10 da görebiliriz dedi saat 18.30 da ameliyattan çıkmıştım 22.00 a kadar yürüyemezdim oyüzden o saati geçirmiştik 11 de yürütmeye başladılar beni bebegime gitmek için canım yansa da yürüdüm bol bol şimdi görmeyin biraz daha iyi olun öyle dedi sabah görün dedi hemşireler sabırla bekledim hayatımda geçirdigim en zor gecedir heralde eşimle birlikte bütün gece kafamda bir sürü şey kurdum en sonunda özel hastane para alabilmek için böyle yapıyolar dedik kendimizi öyle avuttuk saat 11 oldu sonunda ve ben koşa koşa gittim ve oanı hiç unutamam bebeğim bi camın içinde 9 ay boyunca karnımda olan bebeğim çıkmıştı ve bi camın içindeydi ağlamamlıydım bebeğime yansırdı bu şuanda orda aglamamın acısı çıkarıyrm hıçkıra hıçkıra aglıyorum elleri ayakları yüzü gözleri heryeri hareket ediyodu herşeyi tamdı ama çok hızlı nefes alıp veriyodu bu açık ve netti saatlerce izleyebilirdim onu orda ama sonra tansiyonum düştü sanırım başım dönmeye başladı hemşire dışarı çıkardı beni ablam bekliyodu beni ona sarılıp agladım agladım tabi oda ve annem de eşim beni görmemeliydi o da kötüydü destek olmalıydık birbirimize hemen toparladım kendimi 2 gece hastanede kaldık dostlarımız hiç yalnız bırakmadı bizi sağolsunlar gece gündüz hep birileri vardı yanımızda eşim ve annem kaldı refakatçi olarak hastane o yönden iyiydi misafirlerimiz hiç geri dönmedi ve bana acaip moral oldu günde bi kez bebegimizi görebiliyoduk bizim bebegimizin yanında da erken dogmuş bi bebek vardı Allah onu bize halimize şükredelim üzülmeyelim diye gösterdi sanırım onu görünce hem ona dua ettim hem de şükrettim bebeğimin durumuna sağlıklıydı 3870 gr 52 cm dogmuştu elleri kolları hareketliydi agzı dudakları minickti ikinci kez görmem de yine tansiyonum düştü bu sefer gözlerim karardı taburcu olabilirsiniz dediler bebegimi almadan gitmem dedim dr.uyla görüştüm her 100 bebekten 10 ununda oluyomuş bebek dış dünyaya alışamıyomuş ve dogarken cigerlerine su topluyomuş onlar anne karnındaymış gibi yaşatıyolarmış orda şekerli suyla besleniyomuş serumla veriyolarmış bi sürü şey anlattı dr.ve beni ikna etti biz ona senden daha iyi bakıcaz merak etme dedi söz veriyorum dedi oglumu dr.a emanet edip eve gelmek zorunda kaldım hayatımda yaşayabilecegim en zor andır heralde bebegimsiz eve girmek evden çıkarken ogluma geri dönücem diye çıktım ama olmadı odama çok uzun süre giremedim beşiğine bakamadım dr.unu aradım bilgi aldım sürekli bişiler sormak için dr.u aradım rahatlamak için durumu iyiye gidiyomuş bu arada ben süt sağıp bırakmıştım onu içirmişler midesi tam kabul etmemiş tekrar denicez dediler çok şükür sütüm geliyodu en azından ona sevinmiştim ..
tam 15 gün küvezde kaldı bebeğim solunum sıkıntısından sonra enfeksiyon kapmıştı hastanelerde oluyomuş neyse antibiyotiğe cevap verdi ve iyileşti bebeğim ayın 25 inde gidip emzirdim ve aldım bebeğimi yaşadıpım en büyük mutluluktu ...
canım cok gecmiş olsun okurken o kadar tanıdık geldi ki hikayen benim kızımda aynı sıkıntıdan 13 gün yoğun bakımda yattı Allaha sükür simdi hepimiz iyiyiz önemli olanda bu zaten size uzun ve sağlıklı bir ömür dilerim
herkese selam!
malumunuz annem gelmisti, baya bi yogun gecti. yazamadim. simdi hikayemi yazayim oglum uyurken...
26 nisan 2008 de evlendik. yurt disina geldigim icin ilk zamanlar cocuk istemedim. dil ogrenmeli, yasayacagim yere uyum saglamaliydim once.. sonra allaha cok sukur cok beklemeden bir bebegim olacgini ogrendim. dustu bebegim. erken dusuktu kalp atisini bile duymamaistim. 3 aylik bir aradan sonra tekrar hamile kaldim. o da dustu...
ne kadar zor geldi, canimdan can koptu sanki. 2. defa bu aciyi yasadim. ama nerden bilecektim daha buyuk uzuntulerin beni bekleyecegini..
neyse iste... .....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?