Ben bir dönem eskisi gibi olamayacağıma üzüldüm... Önceden güzel giyinirdim, topuklu ayakkabı, saç, makyaj ama artık hantal, çirkin birşey oldum... Bunu şöyle atlattım: doğumdan sonra yine güzel olabilirim...
Sonra çok özgürdüm ben, artık öyle olamayacağımı düşündüm... Sonra annem geldi aklıma, bebek biraz büyüyünce anneme bırakıp istediğimi yine yapabilirim...
Doğumda acı çekme olayına duyarlıydım, "ağrısız doğum" diye bir kitap okudum... Cts geleceksen sana da getireyim oku... Şimdi korkmuyorum...
Bebek doğunca ağlayacak diye korkuyordum, doğum yapan bir arkadaşımla konuştum... Bana bebek minimum 16 saat uyuyor, bende o uyurken uyuyorum, böylece uykusuz kalmıyorum, oho ooo 8 saattte fazlam var dedi... Gerçekten kızın yanakları hiç görmediğim kadar pembeydi...
Bazıları abartıyor, takdir ve sevgi görmek için söylemedikleri kalmıyor... Onlara hı hı de geç... Bizim odada bir kadın var, ben ilk üç ayda kusarken, bana: "ben 9 ay kustum, ölecektim" dedi... Deli gibi korktum... Sonra geçti kusmam... Odada birinin safra taşı çıktı, ona bu sefer: "benim deli gibi canım yandı" dedi... Herkesin huyu farklı, bazıları da abartmayı seviyor... Hı hı de geç onlara anlatma birşeyini...