kızlar hikayelerinizi okudum...hepsine teker teker ağladım...Allahım bu nasıl bir duygu...yaşayamayan herkese de nasip etsin rabbim..benim hikayeme gelince çok içaçıcı bi hikaye sayılmaz...çok şükür bebişimde de bende de bi sorun olmadı ama moralim çok bozuk gittim doğuma..
böyle zamanlarda insanın en çok eşinin desteğine ihtiyacı oluyor...malesef ben o desteği eşimden hiiiç görmedim..ağlayarak gittim hastaneye...zaten moralim çok bozuktu...iki kızım var küçüğü 2 yaşında...
onları evde bırakıp hastaneye gitmek ölüm geldi bana...ve eşim o kadar vurdumduymaz davrandı ki...doktor tam 7de hastanede olun tahlillerin yapılacak hazırlanacaksın 8de ameliyata alıcam dedi...
ve ben 7ye 20 kala eşimin başında hala onu uyandırmaya çalışıyordum...bi yandan ağlıyorum bi yandan kızıyor bana uyutmadın diye...8e doğru gideriz bişey olmaz diyor...neyse zar zor 7de ulaştık hastaneye..
hemen hazırlandım...doktorum geldi odama kordonları bağlatmakta kararlımısınız dedi...içimde ufak bi tereddüt vardı ama 1 saat önceki eşimin davranışlarından o tereddüt gitti...evet dedim doktora...
sonra ameliyathaneye gittik...gerisi zaten bildiğiniz gibi epidural sezeryan herkes aynı şeyleri yaşıyor...
sonuna kadar da beni hiç bayıltmadılar...çok sakindim..kordonlarım da bağlandı...doktorum ameliyat boyunca benimle çok sıcak sohbet etti..çıkınca hemen annemle eşimin yanına gitmiş anlatmış ameliyatı..ben çıkınca da benimle beraber odama kadar geldi..ne yapmam gerektiğini anlattı...akşam üstü bidaha geldi kontrol etmeye..sabah yine geldi pansuman yaptı yarama...
velhasıl doktorum eşimden çok daha fazla destek oldu bana....
tabi doğmdan sonra bebeğimi görünce bu sıkıntıları unuttum ta ki şimdi buaraya yazıncaya kadar..
ve emin olun kzımış erkekmiş hiiiiç farketmiyor..kucağıma alıp koklayınca kızımı kızdım kendime kız olduğunu duyduğumda üzüldüğüm için...
küçük meleğim o benim..annesinin kuzusu..
kusura bakmayın içinizi kararttım belki de böyle bi hikayeyle...bunlar da hayatın gerçekleri...
kızlar hikayelerinizi okudum...hepsine teker teker ağladım...Allahım bu nasıl bir duygu...yaşayamayan herkese de nasip etsin rabbim..benim hikayeme gelince çok içaçıcı bi hikaye sayılmaz...çok şükür bebişimde de bende de bi sorun olmadı ama moralim çok bozuk gittim doğuma..
böyle zamanlarda insanın en çok eşinin desteğine ihtiyacı oluyor...malesef ben o desteği eşimden hiiiç görmedim..ağlayarak gittim hastaneye...zaten moralim çok bozuktu...iki kızım var küçüğü 2 yaşında...
onları evde bırakıp hastaneye gitmek ölüm geldi bana...ve eşim o kadar vurdumduymaz davrandı ki...doktor tam 7de hastanede olun tahlillerin yapılacak hazırlanacaksın 8de ameliyata alıcam dedi...
ve ben 7ye 20 kala eşimin başında hala onu uyandırmaya çalışıyordum...bi yandan ağlıyorum bi yandan kızıyor bana uyutmadın diye...8e doğru gideriz bişey olmaz diyor...neyse zar zor 7de ulaştık hastaneye..
hemen hazırlandım...doktorum geldi odama kordonları bağlatmakta kararlımısınız dedi...içimde ufak bi tereddüt vardı ama 1 saat önceki eşimin davranışlarından o tereddüt gitti...evet dedim doktora...
sonra ameliyathaneye gittik...gerisi zaten bildiğiniz gibi epidural sezeryan herkes aynı şeyleri yaşıyor...
sonuna kadar da beni hiç bayıltmadılar...çok sakindim..kordonlarım da bağlandı...doktorum ameliyat boyunca benimle çok sıcak sohbet etti..çıkınca hemen annemle eşimin yanına gitmiş anlatmış ameliyatı..ben çıkınca da benimle beraber odama kadar geldi..ne yapmam gerektiğini anlattı...akşam üstü bidaha geldi kontrol etmeye..sabah yine geldi pansuman yaptı yarama...
velhasıl doktorum eşimden çok daha fazla destek oldu bana....
tabi doğmdan sonra bebeğimi görünce bu sıkıntıları unuttum ta ki şimdi buaraya yazıncaya kadar..
ve emin olun kzımış erkekmiş hiiiiç farketmiyor..kucağıma alıp koklayınca kızımı kızdım kendime kız olduğunu duyduğumda üzüldüğüm için...
küçük meleğim o benim..annesinin kuzusu..
kusura bakmayın içinizi kararttım belki de böyle bi hikayeyle...bunlar da hayatın gerçekleri...
Allah analı babalı büyütsün inşallah hayırlı bir evlat olsun bebeğin gerçekten kız yada erkek hiç farketmiyor önemli olan hayırlı olması ....
erkekler için ise söylenebilecek bir şey yok sanırım en rahat epidural geçiren kişilerden birisi sensin
cnm hayırlı ugurlu olsun meleğin.Allah uzun ömürler saglıklı bir hayat nasip etsin cnmopuyorumnanaktan
Boncuk, zeyno ve eflatun Allah yavrularınızla daha nice güzel hikayelerinizin olmasını nasip etin inşallah.
kızlar hikayelerinizi okudum...hepsine teker teker ağladım...Allahım bu nasıl bir duygu...yaşayamayan herkese de nasip etsin rabbim..benim hikayeme gelince çok içaçıcı bi hikaye sayılmaz...çok şükür bebişimde de bende de bi sorun olmadı ama moralim çok bozuk gittim doğuma..
böyle zamanlarda insanın en çok eşinin desteğine ihtiyacı oluyor...malesef ben o desteği eşimden hiiiç görmedim..ağlayarak gittim hastaneye...zaten moralim çok bozuktu...iki kızım var küçüğü 2 yaşında...
onları evde bırakıp hastaneye gitmek ölüm geldi bana...ve eşim o kadar vurdumduymaz davrandı ki...doktor tam 7de hastanede olun tahlillerin yapılacak hazırlanacaksın 8de ameliyata alıcam dedi...
ve ben 7ye 20 kala eşimin başında hala onu uyandırmaya çalışıyordum...bi yandan ağlıyorum bi yandan kızıyor bana uyutmadın diye...8e doğru gideriz bişey olmaz diyor...neyse zar zor 7de ulaştık hastaneye..
hemen hazırlandım...doktorum geldi odama kordonları bağlatmakta kararlımısınız dedi...içimde ufak bi tereddüt vardı ama 1 saat önceki eşimin davranışlarından o tereddüt gitti...evet dedim doktora...
sonra ameliyathaneye gittik...gerisi zaten bildiğiniz gibi epidural sezeryan herkes aynı şeyleri yaşıyor...
sonuna kadar da beni hiç bayıltmadılar...çok sakindim..kordonlarım da bağlandı...doktorum ameliyat boyunca benimle çok sıcak sohbet etti..çıkınca hemen annemle eşimin yanına gitmiş anlatmış ameliyatı..ben çıkınca da benimle beraber odama kadar geldi..ne yapmam gerektiğini anlattı...akşam üstü bidaha geldi kontrol etmeye..sabah yine geldi pansuman yaptı yarama...
velhasıl doktorum eşimden çok daha fazla destek oldu bana....
tabi doğmdan sonra bebeğimi görünce bu sıkıntıları unuttum ta ki şimdi buaraya yazıncaya kadar..
ve emin olun kzımış erkekmiş hiiiiç farketmiyor..kucağıma alıp koklayınca kızımı kızdım kendime kız olduğunu duyduğumda üzüldüğüm için...
küçük meleğim o benim..annesinin kuzusu..
kusura bakmayın içinizi kararttım belki de böyle bi hikayeyle...bunlar da hayatın gerçekleri...
Canım benim sende iyiki vardın...Hamilelik sürecinde yanımda olan sohbetini, dostluklarını esirgemeyen arkadaşlarım: Ömür,Nevin,Nilay,İlkgün,Tubiş,ilknur,Sema,Şerife,Görkem,Gamze,Gülümser,Şule,Esra,Hülya,İdil, Gökçen... . Ve ismini unuttuklarımın hoş görüsüne sıgınarak hepinize çok teşekkür ederim.İyiki vardınız.Varlıgınız daim olsun...
Arcak bebeğinin yaşı uzun olsun Allah analı babalı büyütsün canımdoğum yaptık ama hala duygusallığa devam insn doğum hikayelerini okurken ne hikmetse gözyaşlarına sahip olamıyor . tebrik ediyorum canım
Arcak81 bütün hikayelerde olduğu gibi gözyaşylarımı tutamadım dilerim evladın uzun ve bereketli bir ömür sürer hayırlı uğurlu olsun inşallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?