benm içinde kutlamasının bir değeri yok inan .. bende 1 hafta annemlerde kalmayı planlıyorum kafa dinlemek için...
ama annemler anlar üzülür diye bir yanımda gitme diyor... şaştım kaldım....
ferahlamaya ihtiyacım var.. uzaklarda çook uzaklarda...
aynı derdt bendede var esmacım doğum günü evlilik yıldönümü ben önem verdikçe adam hırs yaptı hiçbirini kutlmıycam diyor( başlarda bu kadar değildi en azından çiçek falan alırdı.sonra unuttum ayaklarına yatmaaya başladı. şimdi surat yapınca bi ara kutlarız diye geçiştiriyor. sonra tartışıncada kutlamayacağım sevmiyorum öyle şeyleri diyor ve dediğini yapıyor. hiç üzülmüyor valla benim üzülüp ağladığımı görünce bile içi iz etmiyor. sizce hata bizde mi biz mi taş kalpli yaptık onları acaba. onları b kadar taş kalpli yapacak ne yapmış olabiriiz acaba??? arkadaşının doğum gününde bile hediye götürelim ayıp olur diyen insan eşini niçin ayırır??? bu da beni kafamda büyük soru işareti. olsun kutlamasın benim dediğimin tersini yapsın. artık hiç biri umrumda degil.
hani bir şeye devamlı bakarsınız ve artık körleşirsiniz görmezsiniz onun orada olduğu, yada küçükken el kızartmaca oynardık. aynı yerere devamlı vurduğunda acı hissetmezsin ya benim içinde durum öyle artık canımı acıtmıyor ki yaptıkları...tamamen hissizleştim ona karşı... 5 gündür yok hiç özlemedim desem inanırmısın eksikliğini bile duymuyorum ki hiç aramadım bile. oda bir sefer aradı. kızım özeledim dedi vereyim konuş dedim konuştu kızım eline telefonu aldı ve "canım" dedi o anda koptum
bana sorarsa ki sormaz neden aramadın niye sen öyle şeylerden hoşlanmıyorsunki derim olur biter...
benm içinde kutlamasının bir değeri yok inan .. bende 1 hafta annemlerde kalmayı planlıyorum kafa dinlemek için...
ama annemler anlar üzülür diye bir yanımda gitme diyor... şaştım kaldım....
ferahlamaya ihtiyacım var.. uzaklarda çook uzaklarda...
size bir olay anlatayım. geçenlerde bir akşam dışarı eğlenceye çıkmıştık arkadaşlarla.
bir arkadaşın 6 aylık çocuğu vardı. tam beş duble rakı içti ve bu arkadaş halen çocuğunu emziriyordu. bense çok az alkol aldım gece kuzeye biberonla mama vereceğim diye. sonra sürekli şuraya gittik falan diye anlatıyor eşiyle. ben bakıyorum nereye gittik hiç. şartlarımız aynı ama bizde bir numara yok. birşeyler yüzünden hep ertelemişiz hayatı.
sonra oradan başka bir arkadaşın evine kahve içmeye gittik bu arkadaşın çocukları büyük yani kendilerini kurtarmışlar. bu önümüzde ki bayram için plan yapıyoruz ne olur diye. dediler kıbrısa gidelim ama çocuklar olmadan . çocukları büyük olan arkadaş normal olarak kabul etti bebeği küçük olan oooo bana uyar dedi. ben eşime bakıyorum o bana cevap bakarız oldu.
yani yaşam tarzımız ilişkimizi çok etkiliyor. biz artık sevgili modundan çıktık gönlümüze her eseni yapamıyoruz yapmıyoruz. daha sorumluluk sahibiyiz. ilişkimizde bu yüzden monotonlaşıyor. tabi bunun karşılığında iyi anne babalarız diye düşünüyorum.
altta ismim gözüküyor bari bende bir fırsat bulmuşken slm vereyim.
herkeze slm
kocalardan konu açılmış artık şunu iyi bilmek lazım hiç bişey eskisi gibi değil herşey çok farklı olacak ister büyüsün ister şimdi hep değişecek aramızdaki hislerde yaşadıklarımızda çünkü üç kişilik bir aileyiz artık biri daha var onun istekleri var.
istediğimiz zaman sevgili gibi yaşayamayacağız çünkü odada bebek var:))
o kadar farklı olurki insan hereseyimizi ona göre ayarlıyoruz yemek yemeden tutun uykudan tutun tüm dogal ihtiyaçlarımızı artık kafamıza göre yapamıyoruz sinemaya gidemiyoruz tabiki erkekte kasar kendini bayanda hep ev iş derken monoton olucak
ben işte kesinlikle erken çocuk sahibi olmaya karsıyım eşler biraz rahat yaşayıp bunu tadına varacak ve sonra yapacak bebeği yan komşum 20 yaşında anne oldu kendi çocuk daha eşi çocuk hiç bişey yaşamadan kendilerini bir hayat mücadelesine attılar dertlerine ne olduysa
aman cahillik işte şimdi gördü anyayı konyayı:)))
Kim bilir kacimiz deli sevdayla baglandik eslerimize.Canimizdan cok sevdigimize inandigimiz icin omurboyu ayni yastiga baskoymaya karar verip bu yola ciktik. İyi gunde kotu gunde beraberiz diye soz verdik birbirimize.kim bilir kacimiz zorlu yollardan gectik kacimiz sevdamizin ugruna baskalarina direndik.sevgimizi korumak adina savasci gibi savastik.
Simdi ise kacimiz gecim derdi gibi hayatin zorluklarina yenik dustuk.Ugrunda herseyi goze aldigin kisinin en kucuk itici sozuyle kimbilir kacimiz yuregimizden darbe aldik. Belkide gercek bicak saplansaydi yuregimize,sevdigimizin soledigi kotu sozun verdigi aci kadar kanatmicakti yuregimizi.Neden bu hale geldik sorusunun cevabini bulamamakta bizi kemiren en tehlikeli soru olsa gerek.
Simdi soruyorum kendime nerde ileriye kurdugumuz hayallerimiz?nerde o en keyifli saatlerimiz.nerde 5 dk gorusmek icin 2 saatlik yapilan yollarin keyfi.nerde sadece yuzumuzle degil yuregimizdende gelen guluslerimiz.
Herseyini kaybeden kisiler gibi kayipmi ettik duslerimizi,dusuncelerimizi.
Gunaydin bonibon sekerleri
evet canım çok doğru söylüyorsun.aslında benim eşimde daha bebek istemiyordu.biraz daha gezelim, hayatımızın tadının çıkartalım diyordu ama ben çok istedim bir çocuğumuz olsun.şu an 31 yaşındayım bunda yaş faktörüde var tabi.daha geç anne olmak istemedim.
aynen bende geldim 30 yaşına. yapmam lazımdı ama erken evlensem 5 6 yıl sonra düşünürdüm.
2008 de evlendim
Evet canım aynen, ben de erken evlensem uzun bir süre çocuk düşünmezdim.aynı yılda evlenmişiz seninle 3 mayıs 2008 yılı.
34 yaşında evlendim..hem 36 yaşında hem de 37 yaşında hamileliğim oldu ,anne oldum...Hayat benim için eşim ve çocuklarımla daha bir anlam kazandı...34 yaşıma dek evlenmeden önce erkek arkadaşlarım da oldu malumen... Ama olmadı,yanlış kişilerdi...Kaç kez evlilikten geri döndüm....Çünkü istediğim evlendiğim zaman hem doğacak çocuklarıma iyi bir baba,hem de bana iyi bir eş olabilmesiydi... ilk gençlik yıllarımda aşk önemliydi benim için...Türk filmleri tadında saf bir tiptim :) Hep liseli aşıklar gibi düşünürdüm...Yanlış insanlara kapıla kapıla,duvara toslaya toslaya öğrendim doğruları...Geçen zaman içinde kendimi daha iyi tanıdım..Hayattan beklentilerimi,karşımdaki insandan beklentilerimi....Artık evlenmem ,herkesin çocuğu olur,tek benim olmaz artık herhalde dediğim bir zamanda çıktı karşıma eşim...Onunla sadece arkadaş olarak görüşürüz diye düşünüyordum...Uzak şehirlerdeydik....Herşey beklenmedik şekilde gelişti...Benim için 2 haftada 1 10-12 saatlik yolu 1 gün için otobüsle gelip gitti..Bir hafta bana geliyorsa bir hafta ailesinin olduğu şehire gitti...Evlendik...Birlikte bir çok sevinci,acıyı paylaştık...Ameliyatlar,tedaviler,bebeklerimizin ölümü,mezara gömüşümüz,yeniden hamileliğim,küvez maceralarımız vs vs...O hep yanımdaydı,hep bana destekti...Ailemden bile bana daha destekti...
Hiç bir erkeğin beni onun kadar sevebileceğini sanmıyorum...O da hep "bana sevmeyi sen öğrettin,sevilmeyi zaten bilmiyordum..." der....
Özel yıldönümlerimizi unutmaz sağolsun...Dağınıklığı ve bana oranla fazla sakin olması haricinde hiç bir şikayetim yok genel anlamda...Ben yapı olarak daha coşkulu,heyecanlı bir insanım...Eh bu da tuzu biberi olsun
Allah herkesin yuvasına huzur,sağlık ve mutluluk versin.....
Hepimizi inşallah...................allah mesut etsin ne diyelim maşşalhh almina
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?