Maşallah maşallah Allah daha çok uzun ömür versin. 3 tane çocuğu o yaşlara getirmek nasıl bişey ben hiç düşünemiyorum bile şimdi..
Meraba benimde üçüzlerim var ikisi kız biri erkek 10 yaşlarını bitirdiler allahım ömür versin isteyen herkese versin inşallah:)))
Lilacım hiç çaktırmadan doğum hikayeni anlattın valla :)))
İyi de oldu daha önce anlatmamıştın. Ben doğum hikayeleri okurken çok duygulanıyorum yaa yine gözlerim doldu tutamadım kendimi. En korktuğum senaryolardan biri seninki. Anormal şeyler hissettiğimde hemen böyle bi senaryo canlanıyo gözümde panik oluyorum. Doğum olayı gerçekten bi kadının hayatındaki en ilginç deneyim, ama sonuç olarak bebeklerine sağlıkla kavuştun ya bu herşeye değer...
Bişey sorucam, hani demişsin ya akşam otururken kabıma sığamadım sonra 11de doktoru aradım diye, kabıma sığamadım derken ağrın sızın vs.. bişey mi vardı, yoksa için mi sıkılıyodu? Bazen o aşırı daralma durumu bana da oluyo eşim doktoru arayalım istersen diyo ben yok ya ne gerek var diyorum aratmıyorum, hani biliyim hangi durumda gerek varmış...
Meraba benimde üçüzlerim var ikisi kız biri erkek 10 yaşlarını bitirdiler allahım ömür versin isteyen herkese versin inşallah:)))
hay maşallah 3 tane tosun doğurmuş arkadaşım :))Herkese merhabalar ancak fırsat bulabildim sizlere yazmak için ....asuarcım güzel haberleri vermiş sizlere hepinize güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim...15.11. 2011 tarihinde yani 36+2 günlükken epidural sezeryanla kavuştuk bebişlere ...kiloları metehan 2450 ceren 2350 ceren 2250 olarak dünyaya geldi ilk kontrol altında olsunlar diye yanıma vermediler küvözde kaldılar ama sadece kontrol amaçlı sonraki gün yanımdaydılar dünde taburcu olduk allaha şükür herşey yolunda şimdilik benden bu kadar hala rüyada gibiyim vakit bulduğumda daha ayrıntılı yazarım...hepinizi öpüyorum...
lilacım bide diyordunki öyle hikayem falan olmadı benim diye
bal gibide doğum hikayesi eline sağlık hepimiz yeni okuduk
kız havuza mı gittin 30 haftalıkken :) iyi cesaret
bende 23-24 te girmiştim en son dahasına cesaret edememiştim
sen bebeklerine iyi hazırlandın evde evet ya
işte her işte bir hayır var
belki üzüldün küvezdeler diye ama bu seferde kendini hazırladın bebeklerine
benimde sezeryan yerim çok acıdı,20 gün sonra anca acılarım dindi
ama ben ilk geceden bebek bakmaya başlamıştım
kardeşim 3 bebeğe geceli gündüzlü çalışacak 3 kadın gerekiyor
bizde hep annemle babam vardı destek olarakda eşim ve babam
saolsun onlarda çok desteklerdi ama kadın gibi olmaz
akşam eşim dediki hamile kızlara bir tavsiye ver
kızlar bir ellerini bağlayıp diğeriyle iş yapsınlar son bir kaç ay dedi :)
biz hep öyleyiz de evde sizde şimdiden çalışmaya başlayın :)
dün gece yine kötü bir geceydide lilacım bu akşam geceye hazırlık akşam uyuyabildim
şimdi de sütümü sağıp bidaha yatıcam
eşimle arkadaşım uyutmuşlar bebekleri
2 saate uyanırlar zaten:)
herkese tatlı rüyalarrrrr
evet ama yüzmüyodumki sadece geziniyodum:)))
valla snin minnoşlarda bi garip yani
ne kadar az uyuyolar ya normal diil bu bence
tamam acıkınca uyansınlar ama uyudukça büyürler sen doktora bi sor bakim
bide bak bakim toplamda kaç saat uyuyolar bu ayda en az 18 uyumaları gerekmiş
nazar değmesinde galiba bizimkiler geceyi gündüzü ayırt ediyolar artık
tvnin ışığına bile gözlerini açıyolar karanlıkta uyumayı seviyolar anneleri gibi
bide gece daha çabuk uyuyolar mesela gündüz 2saat uyanık kalıyolarsa gece 1saat kalıyolar
hiç ışığı açmıyorum mamayı yedirirken loş bi ışık oluyo doyduklarında o ışığıda kapatıyorum
bizdede hergün 1i tüm gün uyanık kalıyo dün 1kız dı bugünde diğer kız hep uyanıktı
banyo yaptılarda uyudu şükür bide uyanıkken yemiyo cadı illa uyurken yicek
çok uzattık havalar soğudu diye 10günden fazla oldu banyo yaptırmayalı
normalde haftada 2 falan yapıyolardı şimdi haftada 1yaptırim diyorum
bu arada bi kaç gün belki giremeyebilirim kayınvalideme gidicem yatılı orda int var ama belli olmaz giremeyebilirim
Selam kızlar..
Şuan ağrıların etkisi biraz hafiflemiş bir halde ve sersem bi kafayla yazıyorum bunları.
1 haftadır her zamankinden farklı durumlar olmaya başlamış ve bu da beni huzursuz etmişti. Zaten size de ikide bir doğumla ilgili sorular sorup duruyodum.
İlk önce kasılmalarım ve bebişlerin hareketleri artmaya başladı. İçimde hep bi huzursuzluk ve daralma vardı. Doğum yaklaşıyo galiba diyip duruyodum eşime ama korkudan doktoru aramıyoduk ve kotrole gitmiyoduk.
En son perşembe, cuma ve cumartesi günleri kasık ağrılarımda birden bire artma oldu. Hatta o gün iyice şüphelendim lohusalık için çarşaf takımlarımı falan çıkardım ütülemek için. Ama tabi gücüm olmadı öylece kaldılar ortalıkta.
Cumartesi günü kasık ağrılarım geçti bu seferde alt tarafta yani vajinanın iç tarafında inanılmaz bir gerilme ve acı hissediyodum adım atamıyodum ayaklarımı yerden kaldırdığım an acı çekiyodum. O gün hep yattım yerimden kıpırdayamadım tuvalete bile ayaklarımı sürüyerek yürüyodum. Ama doğumla ilgili bişey kondurmuyoduk eşim de ben de. Neyse akşam oldu yemeğimizi yedik hatta ben mutfağa bile gidemedim eşim yaptı yemeği getirdi yedik. Ama benim kollarım bacaklarım öyle bir güçsüz ve halsizim ki kollarımı kaldıramıyorum yemem yemek için.
Neyse zarzor yedim masadan kalkıp yerime geçtim. İçime kurt düştü niye ben bugün böyleyim ne zaman geçicek bu acı diye. Eşime dedim ya bi doktrou arayıp sorsak mı ki diye. O da e ara bakalım ne dicek falan dedi ama ikimiz de öyke korkup paniklemiyoruz aklımıza bile getirmiyoruz. Hatta bu konuşmadan yarım saat sonra aradım o kadar ki önemsemiyoruz.
Sonra adama durumu anlattım rahat rahat, o da e gel bakalım o zaman bi nst yapalım belki biraz açılman olmuştur dedi. Bu sırada saat akşam 6 bçuk falan. İyi dedik kalktık hazırlanmaya. Ama hala gitsek mi gitmesek mi kararsızız, eşim diyo ya sen şimdi oraya kadar yorulcaksın ayakta kalcaksın daha kötü olcak gitmesek mi acaba falan... Neyse en sonunda gitmeye karar verdik çıktık.....
heralde 8 gibi falan hastanedeydik. bizim doktor yoktu nöbetçi baksın bi durum olursa ben gelirim dedi. Nöetçi doktor baktı ultrasondan herşey normal, bebekler sağlıklı görünüyo ama dedi ultrasona baktığım süre içinde kaç defa kasıldın,i ebeler bi baksınlar açılma var mı diye dedi..
iyi dedik gittik ebelerin yanına. kız elini bi soktu gözlerimde çakmaklar çaktı zaten, canım yanıyoooo canım yanıyoooo diye bağırmaya başladım. Kızın yüzü değişti birden. Noldu dedim, 3-5 cm açılma var doğum başlamış dedi. Ben şok!!! Hemen doktoru aradılar etrafta bi telaş bi koşuşturmaca.. doğum hazırlıklrı yapmaya başladılar hemen ameliyat haneyi hazırlayn, ekibe haber verin falan diye telaş sardı ortalığı...ya ben eşimi görmek istiyorum istiyorum dedim hemen koştu kaçtım ellerinden. Kapının önünde bekliyo eşim. ağlaya ağlaya anlattım durumu hemen ona. O da kardeşini aradı hemen çocuk doktoru. beni geri aldılar hemen odaya yatırdılar nst çektiler soymaya başladılar ameliyat önlüğünü giydirdiler falan....Ben şakır şakır ağlıyorum........
Tam o sırada doktorumdan bi telefon. Durun ameliyat orda olmayacak, memorial da olacak... Noluyo dedim geri giydirmeye başladılar beni. Ben durumu anlamaya çalışıyorum. Çıktık odadan eşimin yanın gittim o anllattı durumu. Meğer benim içerde hazırlıklarım yapılırken, dışarda eşim, doktorumuz ve eşimin kardeşi arasında bi telefon trafiği yaşanmış ve şöyle karar verilmiş. Şuanda boş küvez olan tek ve en iyi hastane memorial. Oraya sevk...
Ambulansa attılar beni, sallaya sallaya götürüyolar. İçim dışıma çıktı bi yandan ağlıyorum bi yandan sedyeden düşmemeye çalışıyorum. Yanımdaki hemşire beni sıkı sıkı tutarken bağırıyo şöföre yavaş biraaaaz kadın doğurcak senin yüzünden! diye........ Güya acil hasta taşıyo canım benim sağolsun.
Neyse güç bela ulaştık hastaneye, kapıdan aldılar beni sedyeyle, hemen bi odaya çıkardılar. Asansörde çıkıyoruz, ben hem ağlıyorum şakır şakır, hem de eşime "çantamdan dudak koruyucumu versene dudaklarım çatladı diyorum" alıp sürüyodum :)) Hemşireler gülüyo halime....
odaya çıktık, yine soydular beni, önlüğü giydiirdiler, koydular sedyeye indirler ameliyarhaneye.... Ben tabi aralıksız ağlamayı sürdürüyorum.
saat 9 falan. Bütün ekip gelmiş ameliyathanede bi telaş var son hazırlıklar. Ben iyice gerildim titremeye başladım. Anestezi uzmanına genel anestezi şansım yok mu ben uyanık kalmak istemiyorum dedim. Adam da 3-4 saat önce yemek yemişsin enaz 8 saat olması lazım riskli olur dedi anlattı güzel güzel durumu. Ama tabi ben ikna olmuyorum tir tir titriyorum ve tabii ağlamaya devam....
Doktorum da şeker mi şeker geveze bi tip çıktı. Noldu sen niye ağlıyosun dedi, dedim ben hiç hazır değlim kiiiiiiiii........... Nesine hazır değilsin, kıyafetlerinimi almamıştın yoksa, üzülme biz veririz burdan diye espri yapıyo...
Neyse epidural cart curt yapıldı hepsi yatırdılar, çarşafları gerdiler araya ve kesmeye başladı doktor. Duruuuun ben hissediyoruuummmm diye bi atladım. 2-3 dk daha beklediler tekrar başladılar kesmeye. Ben ağlaya ağlaya ama ben hissediyoruuuuuuuummm diye bağırıp duruyorum. o an gerçekten acı mı hissetmiştim yoksa dokunuşları oanik yüzünden acı mı sandım, inanın hala bilmiyorum. Ama o panik yüzünden sanırım benim tansiyonum düştü, ölçtüler, anestezi uzmanı hemen bi işaret çaktı yandakine, anında iğneyi yaptılar ve beni uyuttular.............
bu arada saat 9buçuk-10...Uyandığımda odamda yatığma yatırıyodı hemşireler beni. Müthiş bir acıyla uyandım zaten. Canımdan can gitti.... Eşimden aldım haberleri . Çocukları hemen küveze almışlardı. İkisi gayet iyiydi, oğlanlardan biri solunum güçlüğ yaşamış bi süre hemen iğneler yapılmış, sonra normale dönmüş, ama diğerlerine göre bi tık daha kötüymüş... Yine de hiçbiri solunum cihazına bağlı değilmiş. Kiloları ve gelişimleri az olduğu için hemen küveze alınmışlar...
O gece ben ağrılar ve kabuslar yüzündne çocuk mocuk düşünecek halde değildim zten, iyi ki de hemen yanıma gelmemişler..
ERtesi sabah beni giydirmek ve ilkkez ayağa kaldırmak üzere geldi hemşireler. Ayağa kalkıp ilk adımı attığım anda kotu kıyamet. Bir adım bile atamıyorum sanki kör testereyle kıtır kıtır kesiyolar beni. Bir iki adım attım koltuğa oturdum kaldım beni ordan kaldırıp yatağıma geri döndrmeleri 1 saat sürdü. Feryat figan bağırıyorum yürüyemiyoruuuuuuuuuum, ayağa kalkamıyoruuuuuum diye....
neyse o günü bi şekillde iğneler serumlarla atlattık, o günün akşamında gördüm bebişlerimi. Onları görünce içim burkuldu ağladım... Çok minikler. Bi tanesi ben ona dokununca zar zor açtı gözünü baktı bana 3-4 sn öyle bakıştık. Sannki beni tanır gibi...
Ertesi gün de kaldım ve bugün taburcu oldum. Bebişleri orda bırakıp gitmek zor oldu tabi, ama orda benim elimden daha iyi bakılacağını bilmek rahatlatıyo en azından. O kadar minik şeylere ben bakamazdım şimdi bu acılarla. Enazından toparlansınlar öyle versinler elime.
Bu arada kiloları şöyleymiş,
kızımız gülce, 41 cm, 1470gr
oğlumuz bertuğ, 43 cm, 1640 gr
ve diğer oğlumuz egemen, 41 cm, 1550 gr..
En sağlıklısı kızımızmış. Solunum güçlüğü yaşayansa egemen...
Süt sağıp vermem gerekiyo hastaneye. Ordayken 2 kere sağdık hastanenin makinesiyle, ilk ikisinde çok az da olsa geldi bişeyler. üçüncü seferde göğüs ucum krem sürmeme rağmen yara olduğu için kanadı. Zaten bir iki damlacım bişey geldi. Kanla karıştı pis bişey oldu. Kabul etmediler haliyle.
Bugün de sabahtan beri sağıyorum gelen miktarı görseniz gülersiniz.. 3 gündür içtiğim bitki çaylarının meyve sularının haddi hesabı yok.
Yarın duşa girebilirmişim, belki sıcak su biraz getirir siye umuyorum...
işte böyle kızlar... 32.haftaya gireli 2 gün olmuştu. 37. hafta teorisini ortayan atan kişi olarak çok utanıyorum, ben beceremedimAma inşallah geride kalanlar size nasip olur o rekoru kırmak...
Ve inşallah bebeklerimiz biran önce sağlığına kavuşup gelirler yanımıza. Resimlerine bakıp duruyorum şimdilik.
Biraz uzun oldu, yine ağrım başlamadan biraz daha yürüyüp yatayım artık ben. Öpüyorum hepinizi.......
ayyyy çok heycanla okudummm anlatamam s günnnn ya varya içimm ürperdi.. eşimi aradım sgün dogurmuş diye :))))odaa bebekler nasıl mış saglıkları nasılmış telaş olduk...ama seninde bebişlerininde iyi olmasına çok sevindik ... inşş bir an önce toplarsın sende bebeklerinde..veee bende korkuu başladııı dogurmak istemiyorum okurken bile kendimden geçtim yaa...bide seninle aramızda 2gün var biliyosun bende pnik başladı bugün sen dogum yaptıgını okudugumdan beri geçmişe döndüm sendeki belirtileri okuyorum bende varmı diyeee ayyy var gb sanki yok gb bilemedim vallaaa ve daha benim dogum çantam hazır degil bebklerin ütüleri yapılmadı yarın hemen ütü işini halletcem ...yeni gelin gb hem aglarım hem giderim misali...sen böyle gelişmeleri sürekli yaz haber bekliyoruz senden...
canım benim, ben çantaları taa 27.haftada hazırlamıştım doktor beni telaşlandırdığı zaman, kasılmalarım çok diye seni hacettepeye gönderebilirim dediği zaman hemen hazırlıkları yapmıştık ama tabi ki yine de umudumuz en az 34 falandı. Hatta annem 33.haftaya almıştı uçak biletini daha onun gelmesine 10 gün falan var.
bi de ben bu olaydan dolayı kendimi suçluyorum. En başından beri kendime çok dikkat etmedim, 6 aya kadar her işimi kendim gördüm, hiçbir işten geri kalmadım tek hamile gibi hatta hiç hamile değilmişim gibi işler yaptığım oluyodu. Çok geziyodum bi de. Bi alışveriş merkezine girince her mağazada 1 saat oyalanıyodum taa ki kasılma ve ağrı ile sinyaller alana kadar. Çok dikkatli bir hamile olmadım kendimi koruyamadım çok kızıyorum kendime. Sadece son 1 ay, hatta son 1 hafta biraz yatmaya oturmaya başlamıştım ama artık iş işten geçmş. Meğer günbegün açılma oluyomuş...
Sen panik yapma ve sen sen ol artık bugünden itibaren elini hiçbir işe sürme ayakta kalma. Hatta laf aramızda doğumdan 2 gün önce kanepeyi biraz itmeye çalışmıştım içinden nevresim çıkarıcam diye. Hemen bıraktım gerçi ama o bile zorlamış olabilir beni. Eşime hiç bahsetmedim duysa dilinden kurtulamam. Zaten kendi vicdan azabım bana yetiyo...
Üçüz gebelik gerçekten çok özenli olması gereken bir durum, bunu şimdi anlıyorum ama artık çok geç sen dikkat et canım....
sgünümmmm hayırlı olsun canım tekrardan
hikayende kendimi bulduğum çok yer oldu
şu ambulans meselesi mesela :) ben 32.haftamda 6 saat yolculuk yaptım o şekilde düşün yani
bende epiduralden sonra çok heyecanlandım hissediyorum sandım,beni de uyuttular senin gibi
bende suyum şakır şakır gelirken kaşlarımı alıyordum tuvalette sende dudaklarının derdine düşmüşün :)
ama çok ağlamışın be güzelim ya kıyamam
ama öyle bir hiski annen falanda ykmuş yanında insan çok korkuyor
ben mi başlattım doğumu diyorsun,ne yaptım acaba diyosun,hayatta kalabilicekler mi diyosun
film şeridi gibi geçiyor herşey
benim doğum yaptığım hastanede yani klinikte küvezde yoktu bide yani riske bak sen
ama haftalarına güvendik işte gerek olmaz muhtemelen diye ama tabi bu korkunu hiiçç azaltmıyor
bebeklerin emin ellerde memorial iyi bir hastane için rahat olsun
sende kendini toparlayınca gelecek bebişlerin bak bu da çok öenmli
benide yürüttüklerinde bu ne dedim ya bu nasıl bir acı!!
güzel tasvir etmişsin kör testereyle kesilmek heralde böyle birşeydi
ben o halde hemen çocuk bakmaya başladım çünkü bakacak kişi olarak birtek annem vardı hala da öyle
yani canım durumunda hem artılar hem eksiler var
ama herşeyden önemlsii bebklerin hayatta ve yakında seninle olacaklar
sende sapasağlam olup onlara süt vermeye çalış şimdilik
sakın kendini suçlama
geçmiş zaman işte insan yaşamadan anlamıyor
burdan da sürekli iş yapan misafir ağırlayan arkadaşlara örnek ol inşallah :)
allahım tez zamanda kavuşmak nasip etsin canım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?