Canım dikkat ettiysen görüyoruzki nişanlılık dönemi bir çoğumuz için çok zor...
Benim nişanlım uzakta, saolsun annem görüşmeme karışmaz ama benimkide uzakta, hatta nikah işlemlerimi tek başıma ağlaya ağlaya yapmıştım, ama düşününce gereksiz olduğunu farkettim. Önümüzde Allah'ta izin verirse bir ömür olacak ve düşünsene gece bile aynı yatağı paylaşacağız, inan bu günleri hatırlayıp belkide güleceksin. Neleri dert ediyormuşum diyeceksin, hepimiz aynı şeyleri söyleyeceğiz. İnsana içinde bulunduğu durum çok ağır gelir, sanırızki dünyanın en büyük derdi bizde oysaki neler var hayatta. Şurada 3 ay kalmış, birbirinizi kırmaya gerçekten değmez, ailenin yaptıklarına iyi demiyorum ben, cidden yanlış yapıyorlar. Ama öyle bir zamandayız ki, artık aile büyükleriyle çiftler yer değiştirmiş gibi. Orta yolu büyüklerin bulması gerekirken biz çiftler bulmak zorunda kalıyoruz, tüm masrafların üstesinden gelmeye çalışıyoruz, onada artık aileler karışmıyor...
Ama bunlar ilerideki hayatımız için avantaj, eminimki yaşadığımız zorluklar bizleri daha çok bağalayacak birbirimize, zaten seven insana bu zorluklara katlanır. Aslına bakarsan bu şekilde sevgimizide ölçmüş oluyoruz...
Herneyse çok yazdım :)) Baya bir nutuk attım ama üzme kendini arkadaşım, heleki böyle şeyler yüzünden ölümü asla aklına getirme olurmu?