- Konu Sahibi bebegim_01
-
- #29.241
bende yazayım arkadaşlar okuyan sıkıntı içinde olan kardeşlerimize umut olsun...
evliliğimizde 8. yıla girdik...
hiç korunmadık olmadı...
3 yıl önce aşılama ve tüp denedik olmadı...ben tedavi sayfasını böylece kapattım...çünkü benim için çok ağır geçmişti...
hem ne zaman tedavi olma niyeti içine girsem bi engel çıkıyordu kapıdan dönüyordum...
atandık ankaraya 15 saat uzağa tedavi neredeyse imkansızdı artık...3 ay ovulasyon testi yaptım onalrdada bi türlü randıman alamadım...
zaten 6 aydır falan adetlerim hep geç geliyordu 7-8 gün...
şubat tatilinde ankaraya gittim tam tatilbaşına adetim denk geliyor tedaviye başlayacağım derken bekle bekle benim adet gelmedi...zaman azalınca geri döndük...
zaten ben artık beklemeyi bırakmıştım..
Rabbimden umudumu kesmedim ama beklemiyordum artık bu durumu kanıksamıştım hayatımıza bakıyorduk...
tatil dönüşü adet oldum 6 şubatta...
ve yine bir hafta gecikti...
bi gün eşime dedim ki bi testvar evde hadi macerasına yapalım hayatımız renklensin...
yaptım bi köşeye bıraktım ve dedim ki benimki burda 3 saat dursa silik falan çizgi çıkmaz...
tam çıkarken bi bakayım dedim...ve silik çizgim orda...
eşimle öyle oturduk kaldık...ben testin bozuk olduğundan emindim düşünğn yani...7 yıl sonra bi silik çzgi rüya gibi...
işte bugünlere geldik...
Rabbim bekleyen herkese nasip etsin inşallah...
test hikayeleri çok güzel çok duygulututamadım kendımı gözlerim doldu bende pıtırcıgımı bırbuçuk sene bekledım tam aşılama olacaktım ksıt cıktı olamadım subat ayı ıkı kez adet oldum martta ananem vefat ettı memleket donusu lekelenmem oldu evıme geldım bır sonra evdekı testlere deneyım dedım veeeeee ıkı belırgin çizgi hemen esımı aradım erken geldı ısten doktorumuza gıttık 1138 degerım ayyyyyyyyyyy rabbim tüm isteyene nasip etsin
çamurlu ayakkabılarla eve girip anne çok çişim var diyerek banyoya koştuğu ve seninde arkasından terliğini fırlattığın günleri göresin inşallah.
Hepimiz görelim bu günleri. Çocuklarımızla kavga edeceğimiz günleri görebilmek dileğiyle.
amin arkadaşım...
ayyy ağlıyorum şu an çok duygulandım...
çok garip duygular içindeyim anlatamam...
heyecan, mutluluk, korku ne ararsan var...bunca yıl 2 kişi sırt sırta verdik biz...tek olduk...
şimdi ise bir yavrumuz olacak...
bana değişik duygular yaşatıyor...
hayata bakış açım değişti resmen...
bunlar mendıl sallayıp duruyolar ben aglamak istemiştim:buldum oniiiii
bizide aglattım be gollum hoş ben hem aglayıp hem gülüyorum hormonlar çıldırdı
bizide aglattım be gollum hoş ben hem aglayıp hem gülüyorum hormonlar çıldırdı
bence git hayatım
hangi ildesin sen
düzeliriz tabiki ama annelık şefkati başlıyacak daha hassas olacagımız kesinben hamile kalmadanöçnce bu kadar ağlamazdım bebeğim olsun diye...canımda büyüyen can beni farklı duygulara boğuyor...
herşeye ağlıyorum...
doğumdan sonra düzelmezse yandım...
yahu bu topikte kendi kendine korunmayı bıraktıktan sonra 3 ay içinde pıt diye hamile kalan bi ben mi varım ya.. niye herkes böle hasta falan.. acaba sizin gibi böle çocuk sahibi olmak isteyipte olamayan çok insan var mı.. ya çok üzüldüm gerçekten sayının bu kadar çok olmasından dolayı.. ben hiç bilmiyordum bu kadar çok insanın tedavi gördüğünü, yıllarca uğraştığını.. şaşkınlık ve üzüntü içindeyim gerçekten.. bide ben daha çocuk istemiyodum, eşimin yoğun ısrarlarından dolayı bırakmıştım doğum kontrol haplarını.. sonra oldu işte 3 ay içinde.. itiraf ediyom niye bu kadar çabuk oldu diye sevinmemiştim bile.. ama şimdi bu hikayelerinizi okuyunca o kadar çok kızdım ki kendime. rabbim bana ne kadar güsel bir hediye sunmuş bizi hiç uğraştırmadan ve ben bunun ne kadar büyük bir nimet olduğunu ve nekadar çok şükretmem gerektiğini şimdi hikayelerinizi okuyunca anlıyorum.. ah ahhhhh... çok utanıyorum valla şuan hepinize karşı.. inşallah Allah sizin gibi çok isteyipte dileyipte çocuk sahibi olamayan herkese bu kıpırtıları hissettirsin.. ben ilk anne olacam heyecenını, kıpırtısını ilk hissettiğimde yaşamıştım, evet içime bir bebek var onu hissediyorum ve anne olacam diye.. şuan 34. haftadayım ve günler geçmek bilmiyor sanki, heyecandan geceleri bile uyuyamıyorum. aklıma geldikçe gülümsüyorum gece yatakta.. ne kadar acayip bir duygu bu, tarifi bile yok.. bazen sevinçten ağlayasım geliyor bazen çığlık atasım.. şimdiden onunla ilgili okadar çok hayal kuruyoruz ki, doğunca hangi birini yapacaz bilemiyorum.. rabbim herkese nasip etsin inşallah.. dualarıma sizin gibi zor sahip olanları ilk sıradan ekliyorum bugünden itibaren.. inşallaaahhhh tez günde bu mutluluğu tatsın dileyen herkes..
ya benim istememe durumum biraz farklı ama.. kısaca şöle özetleyim size, beni anlayacağınıza eminim.. ben çocuklara taparcasına düşkünüm çok severim sokakta sevmeden es geçtiğim çocuk olmazdı..üniversitede öğrenciyken evimizin sokağında çocuk esirgeme vardı 0-6 yaş grubu.. orada gönüllü ablalık yapardım onlara, hemen hemen hergün uğrardım.. yıllar geçti evlendim, eşime evlatlık almak istediğimi, çok uzun yıllardır bunun hayalini kurduğumu, oradaki çocukları anlattım.. eşim bizim çocuğumuz olmassa alırız, ama olursa ben aynı davranamam ikisine yazık olur çocuğa dedi ve istemem dedi.. bende korunmayı bıraktım ama hep hayırlısı dedim, olsada olmasa da ben mutlu olabilecektim çünkü.. olursa anne olacaktım, olmassa başkasının annelik yapamadığı bir yavruyu kurtaracaktım annesizlikten.. kısacası ben Allaha sığındım oda böyle uygun gördü.. hamileyim işte.. ama ben evlatlık için hala umudumu kaybetmiş değilim, eşim oğlunu kucağına aldığında daha duygusal düşünmeye başlayacaktır diye düşünüyorum.. yani anne olacam inşallah, bide gönüllü anne olursam Alllaaaahhhh.. değmeyin keyfime.. öle işte.. hayırlısı inşallah..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?