Ben de oglumda da kızımda da genel aneztezi ile dogum yaptım. Çok da memnun kaldım. diğerlerine dayanamazdım. Gerçi her ikisinde de fıtık ameliyatı da oldugum için seçme şansım olmadı. Ama olsaydı yine de genel anestezi isterdim :)
Sondayı da ilkinde ameliyathaneye girmeden taktılar. Canım çok yanmıştı. Bu defa doktora söyledim ameliyathanede uyuttuktan sonra takılsın dedim. Öyle de yaptılar. Çıkarırken de hiç hissetmedim.
hayırlı olsun cnm sağ salim aldın çok şükür darısı bize inş bende sanırım genel anestezi ile sezeryana karar vericem çatı darlığından dolayı hayırlısı olsun bebişini sağlıkla büyüt inş04.02.2011 14:08 de kızımız dünyaya geldi...
epidural sezeryan oldum....çok şükür hiç bişey korktuğum gibi olmadı....
selam kızlar.31.01.2010 pazartesi günü oğlum dünyaya geldi.50 cm 3650 gr
herkese hayırlı doğumlar.
sezeryan yapan arkadaşlar hemen sütünüz geliyormu bazıları 9. ayda süt geliyo sütyenim ıslanıyor demiş doğum yapmadan sütü gelen varmı bende hiç yok kupkuru doğum yapınca hemen gelicekmi sütümüz....sezeryan yapan anneler cevap verirse çok sevinirim...
Evet arkadaşlar nihayet geldi benimde bebisim.27.01.2011 saat 08:15 te 3080gr ağırlığında (boyunu ölçmediler yaaaa) oglusum sezeryanla dünyaya geldi ikimizde iyiyiz çok şükür darısı sizlerin basinaaaa.
bizde listeye girebiliriz arttık :)
27.01.2011 saat 9 da dünyaya geldi UMUT 3300 gr sezeryan
kızlar bende doğurdum.29.01.2010 saat sabah 9 da dünyaya geldi kuzum.3 kilo 48 cm miniğim...
benim kızımda şubat bebeişi olucaktı 14 şubat beklenen doğum tarihiydi 27 ocakta 2700gram 48cm doğdu zeynep azra erken gelen bütün şubat bebişlerini Allah analı babalı büyütsün
Kızlar ben de doğum yaptım,27 ocak günü saat 8.30da 38+0'da geldi kucağıma oğluşum Doruk'um sezeryanla.Ters duruyordu çünkü,dönme umudu ortadan kalkınca doktorum kendiliğinden normal doğum başlayıp risk almayalım diye sezeryana karar verdi..Çok mutlu,inanılmaz huzurluyum...ona sahip olmak herşeye değer...
merhaba kızlar.
kızım doğdu çoook şükür Rabbime.dün evimize geldik.
02.02.2011 saat10.12 de 3750 gr. 53 cm. olarak dünyaya gözlerini açtı ZEYNEP ECE M.ikimizde iyiyiz şükür.genel anestezi ile sezeryan odum.ilk gün ve dün ağrım oldu biraz tabi.ama bugün iyiyim.çoook güzel bi duygu bu anlatılamayan bişey.
Rabbim isteyen herkese yaşatsın inşallah.doğum yapmayanlarada hayırlı kolay doğumlar n asip etsin.
doğum yapan arkadaşların gözüaydın
04.02.2011 14:08 de kızımız dünyaya geldi...
epidural sezeryan oldum....çok şükür hiç bişey korktuğum gibi olmadı....
selam kızlar.31.01.2010 pazartesi günü oğlum dünyaya geldi.50 cm 3650 gr
herkese hayırlı doğumlar.
oğlumuz kaan 02.02.2011 saat00 de 2720 gr 49 cm normal doğumla aramıza katıldı
tüm cici annelere ve bebeklerine kocaman kocaman maşşallah
rabbim bizlerede nasip etsin sağsalim kucağımıza almayı,hayırlı sağlıklı evlatlar yetiştirebilmeyi,gözünüz aydın annişlerrrrr
Selam kızlar bizim de oğlumuz 2.2.2011 3040 gr doğdu, epidural sezeryan oldum.
Korktuğum gibi olmadı çok şükür.
sonrasında kendinize çok dikkat edin, sezeryan sonrası çok dikkatli hareket etmek gerekiyor:)
Selam kızlar bizim de oğlumuz 2.2.2011 3040 gr doğdu, epidural sezeryan oldum.
Korktuğum gibi olmadı çok şükür.
sonrasında kendinize çok dikkat edin, sezeryan sonrası çok dikkatli hareket etmek gerekiyor:)
Zor bir süreçten sonra kızıma hamile olduğumu öğrendiğimiz anda dünyalar bizim olmuştu...herşeyi dün gibi hatırlıyorum....ama hamileliğimin başından beri nasıl doğum yapacağım konusu beni çok endişelendiriyordu...hele son zamanlarda uykularımı bile bölüyordu...neyse en son kontrolümüzde sezeryana karar verdik...doktorum ve ailemle birlikte...benim için en uygunu sezeryandı bu konuda herkes hemfikir olunca ertesi güne randevu verdi doktorumuz...hem mutlu hem endişeli bir şekilde zamanımın gelmesini bekledim....o gece uyumadım desem yeridir...herşeye güldüm tüm gece boyunca sinirlerim çok gerilmişti....neyse sabahleyin eşim nöbetten geldi....hazırlandık...evden çıkmamıza yarım saat kala ben yaydım bütün kurdeleleri hastane için kolanya ve lokum tabağını süsledimneyse sonra hazırlanıp çıktık....11:15 gibi....benim yatış işlerimi yaptıktan sonra babamla eşim cumaya gittiler....odaya aldılar beni üzerimi soyup ameliyat önlüğü gibi bişi giydirdiler....serum veriliyormuş önce...neyse ama ben o kadar gergin ve heyecanlıydım ki serumu takmak bile baya zaman aldı...sonra lavman yapıcaz dediler....hayatta kabul etmemm dedim çünkü doktorum bana 8de kahvaltını yap sonrada bişi yiyip içme dedi...ben korkumdan daha önce yaptım ve hiç bişi yemedim dedim...lavmana gerek yok dedim (uzman doktorum ya)
neyse yazık hemşireler benim o halimi görünce kabul ettiler tamam hadi hatrın kalmasın yapmayalım dediler...
bu arada nstye bağladılar ve benim yüksek sancılarım çıktı doktoruma haber verdiler falan o da daha erken alalım demiş doğuma normalde 2 de gircektim...eşimle babam geldi 13:45 gibi beni amaliyathaneye götürmek için geldiler...ama ben nasıl ağlıyorum yalvarıyorum lütfen beni götürmeyin diye anneme,eşime sarılıyorum:2:hemişere bak ağlıyon ama gelirken gülerken gelceksin bebeğini boşuna üzme falan diye ama duyan yok...neyse yaka paça yatırdılar beni sedyeye eşim ve annemde geldi ameliyathanenin girişine kadar....eşim girmek istedi kabul etmediler...hemşireme sende benimle gel nolurr dedim...tamam dedi mecbureniçeri girdik ama ben ağlıyorum hasta bakıcılar falan beni susturmaya çalışıyorlar...anestezi uzmanı geldi ben halaaa ağlıyorum kadın noldu niye ağlıyon diyoo ben çok korkuyorumdan başka bişi diyemiyorum....neyse işte baya bi uğraştılar tam kadro beni susturmak için ama beceremediler sonra belimden iğne yaptılar işte bi hemşire başımı tuttu iğne olurken sanırım kıpırdamamak çok önemli....ayaklarım önce karıncalanmaya başladı sonra yavaş yavaş uyuştu belime kadar....sonda taktırmak istemedim ama onu kabul etmediler bişi hissetmiceksin dediler gerçektende hiç bişi duymadım....beni yatırdılar...önüme perde gibi bişi koydular....ama ben halaaa ağlıyorum....sonra doktorum geldi...benimle konuştu birazz o gelince biraz daha rahatladım...hemşire fotoğrafımı falan çekti meğer o esnada doğum başlamış...ben sadece karnıma birinin dokunduğunu hissettim o kadar....ben ağlamaya devam ederkenn kızımızz geldii dedilerr sonra dünyanın en güzel sesini kızımın ağlama sesini duydum...o an dünyam değişti sanki...hem kızım iyi mi diye sordum...çok güzel ve sağlıklı bi kızın var dediler...kızımı yeşil bi örtüye sarmışlar yanıma getirdiler...meleğimin vücudu sıcacıktı...elini yüzüme koydu (ama kızlar çok üzgünüm o an yaşadıklarımı ifade edemiyorum)
sonra kızımı yukarı çıkardılar bu arada beni tamamen uyuttular dikişleri atmak için....aşağıda bunlar yaşanırken yukarıdada eşim,annem,babam,kardeşim bizi bekliyorlardı...herkess dua etmiş...o esnada kızımı yukarı çıkarmışlar eşim ve kardeşim hemen kamerayı alıp yanına gitmişler...sonra doktor kızımı muayene etmek için onları odadan çıkarmış...eşim odamızaa girmişiş ve bi başlamışş ağlamayaaa annemler çok korkmuş bebekte bişi var falan zannetmişler...annemle babamda başlamış ağlamaya...
eşimm kızımız çok iyi ama ben çok duygulandım falan demiş...canım kocam benimneyse sonra ben bi uyandımm herşey bitmişti....odama gülerek geldim yattırdılarr yatağıma...herkess çok mutluydu....Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki bize bu duyguyu tattırdı....isteyen herkese bu duyguyu yaşatsınn
(kızlar kusura bakmayın biraz uzun oldu...ama kendime engel olamadım...daha hastanede yattığımız gece yaşadıklarımız var ama başınızı daha fazla ağırtmayım dedi )
Zor bir süreçten sonra kızıma hamile olduğumu öğrendiğimiz anda dünyalar bizim olmuştu...herşeyi dün gibi hatırlıyorum....ama hamileliğimin başından beri nasıl doğum yapacağım konusu beni çok endişelendiriyordu...hele son zamanlarda uykularımı bile bölüyordu...neyse en son kontrolümüzde sezeryana karar verdik...doktorum ve ailemle birlikte...benim için en uygunu sezeryandı bu konuda herkes hemfikir olunca ertesi güne randevu verdi doktorumuz...hem mutlu hem endişeli bir şekilde zamanımın gelmesini bekledim....o gece uyumadım desem yeridir...herşeye güldüm tüm gece boyunca sinirlerim çok gerilmişti....neyse sabahleyin eşim nöbetten geldi....hazırlandık...evden çıkmamıza yarım saat kala ben yaydım bütün kurdeleleri hastane için kolanya ve lokum tabağını süsledimneyse sonra hazırlanıp çıktık....11:15 gibi....benim yatış işlerimi yaptıktan sonra babamla eşim cumaya gittiler....odaya aldılar beni üzerimi soyup ameliyat önlüğü gibi bişi giydirdiler....serum veriliyormuş önce...neyse ama ben o kadar gergin ve heyecanlıydım ki serumu takmak bile baya zaman aldı...sonra lavman yapıcaz dediler....hayatta kabul etmemm dedim çünkü doktorum bana 8de kahvaltını yap sonrada bişi yiyip içme dedi...ben korkumdan daha önce yaptım ve hiç bişi yemedim dedim...lavmana gerek yok dedim (uzman doktorum ya)
neyse yazık hemşireler benim o halimi görünce kabul ettiler tamam hadi hatrın kalmasın yapmayalım dediler...
bu arada nstye bağladılar ve benim yüksek sancılarım çıktı doktoruma haber verdiler falan o da daha erken alalım demiş doğuma normalde 2 de gircektim...eşimle babam geldi 13:45 gibi beni amaliyathaneye götürmek için geldiler...ama ben nasıl ağlıyorum yalvarıyorum lütfen beni götürmeyin diye anneme,eşime sarılıyorum:2:hemişere bak ağlıyon ama gelirken gülerken gelceksin bebeğini boşuna üzme falan diye ama duyan yok...neyse yaka paça yatırdılar beni sedyeye eşim ve annemde geldi ameliyathanenin girişine kadar....eşim girmek istedi kabul etmediler...hemşireme sende benimle gel nolurr dedim...tamam dedi mecbureniçeri girdik ama ben ağlıyorum hasta bakıcılar falan beni susturmaya çalışıyorlar...anestezi uzmanı geldi ben halaaa ağlıyorum kadın noldu niye ağlıyon diyoo ben çok korkuyorumdan başka bişi diyemiyorum....neyse işte baya bi uğraştılar tam kadro beni susturmak için ama beceremediler sonra belimden iğne yaptılar işte bi hemşire başımı tuttu iğne olurken sanırım kıpırdamamak çok önemli....ayaklarım önce karıncalanmaya başladı sonra yavaş yavaş uyuştu belime kadar....sonda taktırmak istemedim ama onu kabul etmediler bişi hissetmiceksin dediler gerçektende hiç bişi duymadım....beni yatırdılar...önüme perde gibi bişi koydular....ama ben halaaa ağlıyorum....sonra doktorum geldi...benimle konuştu birazz o gelince biraz daha rahatladım...hemşire fotoğrafımı falan çekti meğer o esnada doğum başlamış...ben sadece karnıma birinin dokunduğunu hissettim o kadar....ben ağlamaya devam ederkenn kızımızz geldii dedilerr sonra dünyanın en güzel sesini kızımın ağlama sesini duydum...o an dünyam değişti sanki...hem kızım iyi mi diye sordum...çok güzel ve sağlıklı bi kızın var dediler...kızımı yeşil bi örtüye sarmışlar yanıma getirdiler...meleğimin vücudu sıcacıktı...elini yüzüme koydu (ama kızlar çok üzgünüm o an yaşadıklarımı ifade edemiyorum)
sonra kızımı yukarı çıkardılar bu arada beni tamamen uyuttular dikişleri atmak için....aşağıda bunlar yaşanırken yukarıdada eşim,annem,babam,kardeşim bizi bekliyorlardı...herkess dua etmiş...o esnada kızımı yukarı çıkarmışlar eşim ve kardeşim hemen kamerayı alıp yanına gitmişler...sonra doktor kızımı muayene etmek için onları odadan çıkarmış...eşim odamızaa girmişiş ve bi başlamışş ağlamayaaa annemler çok korkmuş bebekte bişi var falan zannetmişler...annemle babamda başlamış ağlamaya...
eşimm kızımız çok iyi ama ben çok duygulandım falan demiş...canım kocam benimneyse sonra ben bi uyandımm herşey bitmişti....odama gülerek geldim yattırdılarr yatağıma...herkess çok mutluydu....Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki bize bu duyguyu tattırdı....isteyen herkese bu duyguyu yaşatsınn
(kızlar kusura bakmayın biraz uzun oldu...ama kendime engel olamadım...daha hastanede yattığımız gece yaşadıklarımız var ama başınızı daha fazla ağırtmayım dedi )
Zor bir süreçten sonra kızıma hamile olduğumu öğrendiğimiz anda dünyalar bizim olmuştu...herşeyi dün gibi hatırlıyorum....ama hamileliğimin başından beri nasıl doğum yapacağım konusu beni çok endişelendiriyordu...hele son zamanlarda uykularımı bile bölüyordu...neyse en son kontrolümüzde sezeryana karar verdik...doktorum ve ailemle birlikte...benim için en uygunu sezeryandı bu konuda herkes hemfikir olunca ertesi güne randevu verdi doktorumuz...hem mutlu hem endişeli bir şekilde zamanımın gelmesini bekledim....o gece uyumadım desem yeridir...herşeye güldüm tüm gece boyunca sinirlerim çok gerilmişti....neyse sabahleyin eşim nöbetten geldi....hazırlandık...evden çıkmamıza yarım saat kala ben yaydım bütün kurdeleleri hastane için kolanya ve lokum tabağını süsledimneyse sonra hazırlanıp çıktık....11:15 gibi....benim yatış işlerimi yaptıktan sonra babamla eşim cumaya gittiler....odaya aldılar beni üzerimi soyup ameliyat önlüğü gibi bişi giydirdiler....serum veriliyormuş önce...neyse ama ben o kadar gergin ve heyecanlıydım ki serumu takmak bile baya zaman aldı...sonra lavman yapıcaz dediler....hayatta kabul etmemm dedim çünkü doktorum bana 8de kahvaltını yap sonrada bişi yiyip içme dedi...ben korkumdan daha önce yaptım ve hiç bişi yemedim dedim...lavmana gerek yok dedim (uzman doktorum ya)
neyse yazık hemşireler benim o halimi görünce kabul ettiler tamam hadi hatrın kalmasın yapmayalım dediler...
bu arada nstye bağladılar ve benim yüksek sancılarım çıktı doktoruma haber verdiler falan o da daha erken alalım demiş doğuma normalde 2 de gircektim...eşimle babam geldi 13:45 gibi beni amaliyathaneye götürmek için geldiler...ama ben nasıl ağlıyorum yalvarıyorum lütfen beni götürmeyin diye anneme,eşime sarılıyorum:2:hemişere bak ağlıyon ama gelirken gülerken gelceksin bebeğini boşuna üzme falan diye ama duyan yok...neyse yaka paça yatırdılar beni sedyeye eşim ve annemde geldi ameliyathanenin girişine kadar....eşim girmek istedi kabul etmediler...hemşireme sende benimle gel nolurr dedim...tamam dedi mecbureniçeri girdik ama ben ağlıyorum hasta bakıcılar falan beni susturmaya çalışıyorlar...anestezi uzmanı geldi ben halaaa ağlıyorum kadın noldu niye ağlıyon diyoo ben çok korkuyorumdan başka bişi diyemiyorum....neyse işte baya bi uğraştılar tam kadro beni susturmak için ama beceremediler sonra belimden iğne yaptılar işte bi hemşire başımı tuttu iğne olurken sanırım kıpırdamamak çok önemli....ayaklarım önce karıncalanmaya başladı sonra yavaş yavaş uyuştu belime kadar....sonda taktırmak istemedim ama onu kabul etmediler bişi hissetmiceksin dediler gerçektende hiç bişi duymadım....beni yatırdılar...önüme perde gibi bişi koydular....ama ben halaaa ağlıyorum....sonra doktorum geldi...benimle konuştu birazz o gelince biraz daha rahatladım...hemşire fotoğrafımı falan çekti meğer o esnada doğum başlamış...ben sadece karnıma birinin dokunduğunu hissettim o kadar....ben ağlamaya devam ederkenn kızımızz geldii dedilerr sonra dünyanın en güzel sesini kızımın ağlama sesini duydum...o an dünyam değişti sanki...hem kızım iyi mi diye sordum...çok güzel ve sağlıklı bi kızın var dediler...kızımı yeşil bi örtüye sarmışlar yanıma getirdiler...meleğimin vücudu sıcacıktı...elini yüzüme koydu (ama kızlar çok üzgünüm o an yaşadıklarımı ifade edemiyorum)
sonra kızımı yukarı çıkardılar bu arada beni tamamen uyuttular dikişleri atmak için....aşağıda bunlar yaşanırken yukarıdada eşim,annem,babam,kardeşim bizi bekliyorlardı...herkess dua etmiş...o esnada kızımı yukarı çıkarmışlar eşim ve kardeşim hemen kamerayı alıp yanına gitmişler...sonra doktor kızımı muayene etmek için onları odadan çıkarmış...eşim odamızaa girmişiş ve bi başlamışş ağlamayaaa annemler çok korkmuş bebekte bişi var falan zannetmişler...annemle babamda başlamış ağlamaya...
eşimm kızımız çok iyi ama ben çok duygulandım falan demiş...canım kocam benimneyse sonra ben bi uyandımm herşey bitmişti....odama gülerek geldim yattırdılarr yatağıma...herkess çok mutluydu....Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki bize bu duyguyu tattırdı....isteyen herkese bu duyguyu yaşatsınn
(kızlar kusura bakmayın biraz uzun oldu...ama kendime engel olamadım...daha hastanede yattığımız gece yaşadıklarımız var ama başınızı daha fazla ağırtmayım dedi )
Zor bir süreçten sonra kızıma hamile olduğumu öğrendiğimiz anda dünyalar bizim olmuştu...herşeyi dün gibi hatırlıyorum....ama hamileliğimin başından beri nasıl doğum yapacağım konusu beni çok endişelendiriyordu...hele son zamanlarda uykularımı bile bölüyordu...neyse en son kontrolümüzde sezeryana karar verdik...doktorum ve ailemle birlikte...benim için en uygunu sezeryandı bu konuda herkes hemfikir olunca ertesi güne randevu verdi doktorumuz...hem mutlu hem endişeli bir şekilde zamanımın gelmesini bekledim....o gece uyumadım desem yeridir...herşeye güldüm tüm gece boyunca sinirlerim çok gerilmişti....neyse sabahleyin eşim nöbetten geldi....hazırlandık...evden çıkmamıza yarım saat kala ben yaydım bütün kurdeleleri hastane için kolanya ve lokum tabağını süsledimneyse sonra hazırlanıp çıktık....11:15 gibi....benim yatış işlerimi yaptıktan sonra babamla eşim cumaya gittiler....odaya aldılar beni üzerimi soyup ameliyat önlüğü gibi bişi giydirdiler....serum veriliyormuş önce...neyse ama ben o kadar gergin ve heyecanlıydım ki serumu takmak bile baya zaman aldı...sonra lavman yapıcaz dediler....hayatta kabul etmemm dedim çünkü doktorum bana 8de kahvaltını yap sonrada bişi yiyip içme dedi...ben korkumdan daha önce yaptım ve hiç bişi yemedim dedim...lavmana gerek yok dedim (uzman doktorum ya)
neyse yazık hemşireler benim o halimi görünce kabul ettiler tamam hadi hatrın kalmasın yapmayalım dediler...
bu arada nstye bağladılar ve benim yüksek sancılarım çıktı doktoruma haber verdiler falan o da daha erken alalım demiş doğuma normalde 2 de gircektim...eşimle babam geldi 13:45 gibi beni amaliyathaneye götürmek için geldiler...ama ben nasıl ağlıyorum yalvarıyorum lütfen beni götürmeyin diye anneme,eşime sarılıyorum:2:hemişere bak ağlıyon ama gelirken gülerken gelceksin bebeğini boşuna üzme falan diye ama duyan yok...neyse yaka paça yatırdılar beni sedyeye eşim ve annemde geldi ameliyathanenin girişine kadar....eşim girmek istedi kabul etmediler...hemşireme sende benimle gel nolurr dedim...tamam dedi mecbureniçeri girdik ama ben ağlıyorum hasta bakıcılar falan beni susturmaya çalışıyorlar...anestezi uzmanı geldi ben halaaa ağlıyorum kadın noldu niye ağlıyon diyoo ben çok korkuyorumdan başka bişi diyemiyorum....neyse işte baya bi uğraştılar tam kadro beni susturmak için ama beceremediler sonra belimden iğne yaptılar işte bi hemşire başımı tuttu iğne olurken sanırım kıpırdamamak çok önemli....ayaklarım önce karıncalanmaya başladı sonra yavaş yavaş uyuştu belime kadar....sonda taktırmak istemedim ama onu kabul etmediler bişi hissetmiceksin dediler gerçektende hiç bişi duymadım....beni yatırdılar...önüme perde gibi bişi koydular....ama ben halaaa ağlıyorum....sonra doktorum geldi...benimle konuştu birazz o gelince biraz daha rahatladım...hemşire fotoğrafımı falan çekti meğer o esnada doğum başlamış...ben sadece karnıma birinin dokunduğunu hissettim o kadar....ben ağlamaya devam ederkenn kızımızz geldii dedilerr sonra dünyanın en güzel sesini kızımın ağlama sesini duydum...o an dünyam değişti sanki...hem kızım iyi mi diye sordum...çok güzel ve sağlıklı bi kızın var dediler...kızımı yeşil bi örtüye sarmışlar yanıma getirdiler...meleğimin vücudu sıcacıktı...elini yüzüme koydu (ama kızlar çok üzgünüm o an yaşadıklarımı ifade edemiyorum)
sonra kızımı yukarı çıkardılar bu arada beni tamamen uyuttular dikişleri atmak için....aşağıda bunlar yaşanırken yukarıdada eşim,annem,babam,kardeşim bizi bekliyorlardı...herkess dua etmiş...o esnada kızımı yukarı çıkarmışlar eşim ve kardeşim hemen kamerayı alıp yanına gitmişler...sonra doktor kızımı muayene etmek için onları odadan çıkarmış...eşim odamızaa girmişiş ve bi başlamışş ağlamayaaa annemler çok korkmuş bebekte bişi var falan zannetmişler...annemle babamda başlamış ağlamaya...
eşimm kızımız çok iyi ama ben çok duygulandım falan demiş...canım kocam benimneyse sonra ben bi uyandımm herşey bitmişti....odama gülerek geldim yattırdılarr yatağıma...herkess çok mutluydu....Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki bize bu duyguyu tattırdı....isteyen herkese bu duyguyu yaşatsınn
(kızlar kusura bakmayın biraz uzun oldu...ama kendime engel olamadım...daha hastanede yattığımız gece yaşadıklarımız var ama başınızı daha fazla ağırtmayım dedi )
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?