2012 nisan anneleri doğum hikayeleri


Gözün aydın canım Allah analı babalı büyütsün inşallah :) Allah banada kolay bir normal doğum nasip eder inş :)
 
=)yesil(= .!.:
Gözün aydın canım Allah analı babalı büyütsün inşallah :) Allah banada kolay bir normal doğum nasip eder inş :)
Genişletmek için tıkla...

sağol bebeim,epidurali tavsiye ederim sana doğum yapmak kolay değil en azından acıyı hissetmemek için epidural süper bi yöntem
 
 
 
Herkesin doğum hikayesi ne kadar farklı...Bizimkide 2.bebiş olduğu için hamileliğimin ilk anından beri tecrübeli ve rahat hissettim kendimi,nasıl olsa planlı sezeryan olacak diye.
39-2 ye 10 nisan salıya gün aldım 1hafta önceden ama nedense kızımın daha önce geleceğini düşünüyordum.O gün yaklaştıkça heyecanlanıyordum. heleki pazar gecesi hiç uyuyamadım,öyle ğrıdan falan değil tamamen heyecandan,acısını bildiğim için biraz sezeryandan,beni çok şişirdiği içinde genel anesteziden korkuyordum.Sabah 7de kalktım artık ortalığı falan toparladım kızımı kreşe yolladım eşimle. ama eşime dedimki bugün bi değişik sanki gelecek...Saat kaçta die sordu ben de 12de falan dedim:))Haber ver dedi ve gitti.Saat 8.30 da aynı ilk doğumumdaki kasıklarımdan regl sancısını hissettim.Tam yarım saatte bir giriyordu sancı.Tamam dedim bu sancı! Heyecanlandım ama çok ii hissediyordum kendimi. Su damacanasını yerine taktım evi süpürüp sildim, yatak örtümü serdim,çantalarımı kapıya çıkardım.Annemi aradım bişi yok ama olabilir bugün dedim panik yapmasınlar işlerimi bitireyim diye:)
Çünkü daha duş alıp kuaföre gitmeliydim, Ablam doktorumu aramış oda gelsin bugün alalım demiş.Ben gayet sakin evimde son rütuşları yaptım o arada annem geldi ben duşa girdim eden 13.00da çıktık kuaföre gittim.Yoldada sancım devam etti ama hiç korkulacak gbi değil aynı adet sancısı ve 20 dk.da bir 30 sn.sürüyor.
Hastaneye ulaştık doktorum baktı ve 4cm.açılma hemen yatırıldım.Serum takıldı. doktorum 4 gbi alıcam seni bu 3 şişe serum bitsinki epiduralden sonra baş ağrın olmasın dedi.Bu arada sancılar gayet düzenli 1o dk da bi 40 sn.Saat 3.30da doktorum geldi ve alalım artık dedi.O kadar keyifliyimki dualar ederek girdim ameliyathaneye biraz heyecanlıydım ama her anı beynime kazımak istiyordum doktoruma epiduralmi olucak spinalmi dedim oda kombine dedi...
Katater takıldı ayaklarım uyuşmaya başladı sıcacık oldum belime kadar...
 
Herkesin doğum hikayesi ne kadar farklı...Bizimkide 2.bebiş olduğu için hamileliğimin ilk anından beri tecrübeli ve rahat hissettim kendimi,nasıl olsa planlı sezeryan olacak diye.
39-2 ye 10 nisan salıya gün aldım 1hafta önceden ama nedense kızımın daha önce geleceğini düşünüyordum.O gün yaklaştıkça heyecanlanıyordum. heleki pazar gecesi hiç uyuyamadım,öyle ğrıdan falan değil tamamen heyecandan,acısını bildiğim için biraz sezeryandan,beni çok şişirdiği içinde genel anesteziden korkuyordum.Sabah 7de kalktım artık ortalığı falan toparladım kızımı kreşe yolladım eşimle. ama eşime dedimki bugün bi değişik sanki gelecek...Saat kaçta die sordu ben de 12de falan dedim:))Haber ver dedi ve gitti.Saat 8.30 da aynı ilk doğumumdaki kasıklarımdan regl sancısını hissettim.Tam yarım saatte bir giriyordu sancı.Tamam dedim bu sancı! Heyecanlandım ama çok ii hissediyordum kendimi. Su damacanasını yerine taktım evi süpürüp sildim, yatak örtümü serdim,çantalarımı kapıya çıkardım.Annemi aradım bişi yok ama olabilir bugün dedim panik yapmasınlar işlerimi bitireyim diye:)
Çünkü daha duş alıp kuaföre gitmeliydim, Ablam doktorumu aramış oda gelsin bugün alalım demiş.Ben gayet sakin evimde son rütuşları yaptım o arada annem geldi ben duşa girdim eden 13.00da çıktık kuaföre gittim.Yoldada sancım devam etti ama hiç korkulacak gbi değil aynı adet sancısı ve 20 dk.da bir 30 sn.sürüyor.
Hastaneye ulaştık doktorum baktı ve 4cm.açılma hemen yatırıldım.Serum takıldı. doktorum 4 gbi alıcam seni bu 3 şişe serum bitsinki epiduralden sonra baş ağrın olmasın dedi.Bu arada sancılar gayet düzenli 1o dk da bi 40 sn.Saat 3.30da doktorum geldi ve alalım artık dedi.O kadar keyifliyimki dualar ederek girdim ameliyathaneye biraz heyecanlıydım ama her anı beynime kazımak istiyordum doktoruma epiduralmi olucak spinalmi dedim oda kombine dedi...
Katater takıldı ayaklarım uyuşmaya başladı sıcacık oldum belime kadar...
ameliyathanede 9 kişi vr ama.Başımda ben heyecanlanmayım diye sürekli konuşan bi hemşire vardı ona dedimki ben hissediyorum.Oda evet hissediceksin ama acı duymayacaksın dedi.Doktorum müzik açtırdı yaklaşık 5 dk. sonra dokoruma 'hocam hazır açmışken liposakşında yapsanız'dedim ve oooldu dedi oda...Tam o ara bak kızının sesini duycaksın dedi kızımı çıkardı.Hemşire yanıma getirdi yanağıma dokundurdu...O an muhteşemdi diğer kızımda bunu yaşayamamıştım ve epidural harika bişey dedim!Tam tahmin ettiğim gbi saçlı kara bi kızdı:)Diğer kızım bembeyaz ve sarı saçlı:)
Ben bebeğimi izledim biraz zaman geçti ama sanki bi aksilik vardı uzun sürmüştü...
Başımdaki hemşireye neden bitmedi dedim az kaldı dedi ama saat 3.30da girdiğim ameliyat 5.30da bitmişti.Çıktım ameliyathaneden bebeğimin yanına,ayılma odasına geçtik ve bebeğimi emzirdim orda kısa bi süre ve bebeğimle odamıza çıktık.Herkes bizi bekliyodu.Ben çok iyiydim.Gülerek girdim odama hiç ağrız yoktu ama biliyordum ki hala uyuşuktum.
O ara doktorum geldi ve ameliyatın sağ yumurtalığımda olan ve hamilelikte farkedilemeyen 6cm.lik kistmiş.Çok zorladı bizi kanaman oldu o yüzden gecikti dedi ve çok şaşırdık.Ama kötü bişeye benzemiyor dedi ve içimiz rahatladı.
Hastanede 3 gün kaldım gazı atamamamdan dolayı.Sütüm hemen geldi malum sancı çektik o kadar:))
Ada kızım 9 nisan da 15 55 te 3.200 gr 50 cm. aramıza katıldı...2 melek annesi oldum...Şükürler olsun.
Ablası Doğa kardeşini çok sevdi ama biraz kıskanıyor ama alışıcaklar birbirlerine...
1 hafta oldu evdeyim ve hiç ağrım sızım olmadı.İlk 3 gün dışında ağrı kesici bile almadım...Hastaneden 79 kg.öndüm bugün 75 kg.yim.
Yani herşey çok keyifliydi...Allah isteyen dileyen herkese bu duyguyu yaşatsın...
Ve vee minik kızım teyzeleri.Maşallah dimi ama
 


Gözünüz aydın.
Maşallah Allah analı babalı sağlıkla ablasıyla büyütsün inşallah :)
 

canımmm maşallah, gözünüz aydın..ne kadar tatlı bişi bu :))) darısı bize olsun inşAllah...çok heyecanlandım ya bebişini görünce :)
 

maşallah çok tatlı, çok güzel bir bebek allah size bağışlasın.. kızımla adaş bu arada :) biz de mayısta kavuşacağız inşallah, umarım seninki gibi güzel bir doğum olur..
 


ultrasonda iri bebek teşhisi yapıldı ve beni hemen doğumhaneye aldılar. yaklaşık 400 gram fark etti, 400 gram eksik ölçüldü doğumdan hemen sonra. zaten doğum kilosu 15 gün sonra tam kesinleşiyor. normal doğum yapacağım diye bebeğini riske atma. arkadaşımın 4100 gram olan bebeğini normal doğum yapmış doktoru ve bebeğin belini yerinden oynatmış. küçücük bebek fizik tedaviye gidiyor. bu durumlarda doktoruna güvenmek zorundasın. ben
 




ultrasonda iri bebek teşhisi yapıldı ve beni hemen doğumhaneye aldılar. yaklaşık 400 gram fark etti, 400 gram eksik ölçüldü doğumdan hemen sonra. özel hastane değildi, devlet hastanesinde yaptım doğumumu. zaten doğum kilosu 15 gün sonra tam kesinleşiyor. 15 gün sonraki kilosu doğum kilosunu verir. normal doğum yapacağım diye bebeğini riske atma. arkadaşımın 4100 gram olan bebeğini normal doğum yapmış doktoru ve bebeğin belini yerinden oynatmış. küçücük bebek fizik tedaviye gidiyor. bu durumlarda doktoruna güvenmek zorundasın.
 

Rabbim, nasip ederse ben de temmuz annesi olucam..
ne güzel bi doğum tecrübesi yaşamışsın.. darısı başımıza
ama bebişin var ya bebişin.. çok çok güzel bi şey. Rabbim ne güzellikler yaratıyor
ama sana söyleyeyim. benim bebişim böyle datlu olsa (ki olacak inş ), resmini koymazdım, nazardan korkuyorum beeen :18:
 
cileq27; sağlıkla büyüsün canım meleğin. gerisini de hiiiç takma valla, boşver... kimseyi düşünme kendinden bebeğinden ve eşinden başka.
 

benim 38 hafta 5 günlük oldu doktor 3,500 olduğunu söyledi ama hiç irilikten falan bahsetmedi biraz dikkat ederseniz bu iki hafta yediklerinize iyi olur dedi.
 
Son düzenleme:

senindoğum hikayeni okuyunca benimkine benzettim bende normali çok istedim suni sancıda çektim sancıyı çektikçe oh açılma oluyor diye sevindim hiç bağırmadım ağrı eşiğim yüksekmiş nst de 100 e vuruyordu sancılarım gıkım çıkmadı ama maalesef zaten son iki haftadır nst de beğim taşıkardik çıkıyordu ve doğum sancısıda girdikçe kalp atışları düşmeye devam etti hep çok bekledik sabah sekizde yattım 13 e kadar nst de akldım sürekli kontrol edildi ama kalp atışları düşüyor doğum sancısına dayanamaz ölü doğar dediler Rabbim korudu mecburen ağlaya ağlaya girdim sezaryene herkes koktuğum için ağladım sandı bende ben korkmuyorum normal doğum istediğim için ağlıyorum deyince sanki anormal bir şeymiş gibi adı üstünde normal doğum olan olay suratıma tuhaf tuhaf baktılar sağlık görevlileri benimde doğum sonrası çok sıkıntlı oldu çünkü şartlamıştım kendimi normal doğuma sezaryeni asla kabullenemedim bebeğimin sevincini yaşayamadım....sende maalesef üç kağıtçı bir doktora rastalamışsın sezaryen için seni kandırmış eşim hastane personeliydi o bu vakaları çok duyduğu için beni hep uyarıyordu bak seni sezaryen ikna etmeye çalışacak inanma diye ki bir gün önce muayenehanesinde aynen doğum sancısı çok zor benim kardeşimde sezaryen oldu diyen bir doktorum vardı....sen daha yolun başındasın ben geçmişi düşünerek bir yıl geçirdim zehir ettim kendime bu yılı şimdi daha yeni normale ısrar etseydim Allah korusun bebeğim ölü doğsaydı ne yapardım diyorum üstelik bende gebelik öncesi kist vardı o patlamış ve sağ yumurtalığıma yapışmış onuda aldılar bu sayede normal olsa farkedilmeycekti....


benim bebeğime 3200 doğacak dedi 2850 doğdu ama fazlada çıkabiliyor az da kesin olmuyor maalesef
 

benm en çok zoruma giden şey bebegimi en son ben gördüm. gördüğümde de sancılarımdan ve narkozun etkisiyle doyasıya sarılamadım yarı baygın gibiydim. ben normal de olsa sezeryn da olsa doğum anını yaşamak ilk öpen koklayan olmak istemiştim o yüzden çok üzüldüm zaten narkozun etkisiyle doktorlara sürekli beni kandırdınız bana yalan söylednz oğlumu bana vermednz demişim.
doktorum üç beş kuruş için bunları yaşamama engel olduysa beni kandırdıysa yapacak hiçbi şeyim yok Allahından bulsun benden kazandıgını yedirmesin zehir zıkkım olsun
 
Hamileliğin başından beri normal olacağını düşündüğüm doğumum, 38.haftadan sonra sezaryene döndü. Son dakikaya kadar zorladım ama bebeğim için en az riskli olanı tercih etmem gerekiyordu. 14 Nisan günü son kontrolümüz vardı, doktorumuz 16 Nisan sabahı alıyoruz deyince çok heyecanlandım. O hafta sonu nasıl geçti anlatamam:) Sabah 6.30da hastanedeydik, ilk ameliyat benimkiydi. Ameliyattan sonra anestezinin etkisiyle herkese teşekkür ederim elinize sağlık dediğimi hatırlıyorum:) bir de doktorum çok güzel bir kızın oldu dedi. Odaya çıktığımda herkes benden önce görmüştü kızımı ve ben sabırsızlanıyordum. Benim tam olarak kendime gelmemi beklediler ve sonunda kızımı getirdiler. Çok ağladım onu görünce mutluluktan. Ertesi gün çok zor geçti, bugün 5.günüm ve halen ağrılarım yoğun olarak devam ediyor ama onu gördüğüm zaman her şeyi unutuyorum, zaman duruyor ve mutluluktan ağlıyorum.:2: Ultrasonda en son 3000 gr görünen kızım (biraz kilosundan kaybetmiş gibiydi son 10 gün) 3.450 gr ve 51 cm. doğdu. Ultrason az ya da fazla çıkabiliyormuş gerçekten. Şu an çok istekli emmediğimiz için sürekli beslenmesi ile uğraşıyorum ama olsun güzel kızımı ben tam 15 ay bekledim. Hamile kalamayacağım diye çok korktum. Bir kez aşılama yaptırdım, tutmadı. Tam her şeyi kafamdan atıp biraz rahatlamaya karar verdim, hamile olduğumu öğrendim. O benim küçük mucizem
Allah hepimize yavrularımızla uzun sağlıklı yıllar nasip etsin inşallah
 

Bu kadar üzülme anlıyorum seni ameliyatdan çok korkamama rağmen dediğin gibi ilk ben görmeliyim diye spinal dedim herkes hayret etti:) benim tansiyonum çok çıkmış ameliyat anında miden bulanıyormu diye sordular hep yok dedim çok şiddetli ağrıyor tansiyonun yüksek stresten demişlerdi.. benimde şöyle olsaydı böyle olsaydı demediğim bir gün yok hala aynıyım ve hiç bu halimden memnun değilim bu stresi bebeğime yansıttım hep bir türlü kabullenemedim sezaryeni sonrasında yaşananları tevekkül etmem lazım,sende daha fazla üzülme benim gibi olma bebeğine odaklan o anları aklına getirmemeye çalış.
 

ilk günler bebeğmle kendim ilgilenemedğm için yatıp kalkarken yardım aldıgım için sürekli serzenşte bulunuyordum
ama artık unutttum şükür geçti gitti olmasa iyiydi ama demek ki böyle olması gerekmiş
belki de normal yapamayacaktım zira tuvaletimi yaparken bile zorlanıyorum ben
epidurale başlandı ama kesip biçeceklerini bilmek de çok kötü bi his onu da kaldıramazdm sanırım
zor oldu ama şükür sonu güzel oldu yakışıklı oğluşumla mutlyummm
 
Tarık'ın gelişi (ben mart annelerindendim aslında ama gecikince nisan annesi oldum :) buraya da yazayım dedim))
41+3 te ben de doğurdum çok şükür....

ben hikayemizi biraz geniş alıcam...sıkılmayan okur artık.......

üniversiteye yeni başlamışız...herkes birbirini tanımaya çalışıyor..farklı bi şehir, yeni bir ortam...okulun daha ilk haftası..derse geç kalmışım.kapıda acaba girsemmi girmesemmi diye bekliyorum...bi delikanlı geldi yanıma, o da geç kalmış..bizim sınıfta olduğunu tahmin ediyorum..günaydın diyor, 'girsek kızar mı hoca'..'beklesek daha iyi, daha huyunu suyunu bilmiyoruz' diyorum...nerde kalıyosun vs gibi sorular soruyor bana...neyse sonraki ders imza föyü dolaşıyor..adımın karşısına imza atarken o delikanlı tepemde bitiyor..eğilip okuyor ismimi, ezberlemeye çalışırcasına tekrar edip gülümsüyor ve gidiyor..'tamam, yazdım seni' der gibi...ama ben hiç hoşlanmıyorum bu çocuktan...neyse kısa bi süre sonra ilgisinin arttığını farkediyorum...anlamazlıktan geliyorum...derken 1. sınıfın ortalarında bigün koridorda yakalıyor beni..tam da öğrenci işlerinin önünde..çok romantik bi ortammış gibim oracıkta evlenme teklifi ediyor..bu arada 1. sınıf olduğumuzu hatırlatırım tekrar...ben tabi beklememe rağmen şaşırıyorum...kibarca reddediyorum..gözleri doluyor ve gidiyor...bu iş burda bitti sanıyorum ama meğer yeni başlıyormuş...vazgeçmiyor delikanlı...o günden sonra hep yanımda.sürekli beni çok sevdiğini söyleyip yalvarıyor, ikna etmeye çalışıyor..ben de artık sertleşmeye başlıyorum...ne hayırdan anlıyor ne azardan ne hakaretten...yapışık ikizler gibi dolaşır oluyoruz...çekinmesi de yok...o mahcup delikanlı gidiyor yerine laf anlamaz söz dinlemez bi inatçı geliyor.artık herkes farkında..bütün sınıf, bütün hocalar, hatta bizi tanıyan herkes...artık tekliflerini de ısrarlarını da aleni heryerde yapıyor...sinirim gerildikçe ben de cevap bağırmaya başlıyorum..tartışıyoruz insanların önünde...hocalar araya girip konuşuyor, ayırıyorlar bazen...o inat, ben inat...okul dışında da peşimde artık..yurdun önünde, caddede, çarşıda, heryerde arkamdan ayrılmıyor...kavgalarımız şiddetlenmeye başlıyor..oturma eylemi yapıyor birgün caddenin ortasında, bigün intihar edicem, minaredeyim diye arıyor.bigün yurdun önünde nöbet tutuyor...daha neler neler...bigün yine kavga edip karakolluk oluyoruz..babamı arıyorum, geliyor..şikayetçiyim tabi...o karakolda da 'kötü bi niyetim yoktu, sadece çok seviyorum' diyor.ben canı cehenneme diyorum..babam ülkücüdür.bütün teşkilatı toplamış tabi...onlar bunu bi güzel benzetiyorlar...beni de korumaya alıyorlar..bi müddet yanımda 10 tane izmandit gibi adamla geziyorum, babamın tedbir kararı olarak...buna rağmen vazgeçmiyor bizim delikanlı..yine benzer şeyler yaşanıyor..çareyi o şehri terketmekte buluyorum...2. sınıfın sonunda yatay geçişle ayrılıyorum üniversiteden...8 saat uzaklıkta başka bi ookula geçiyorum.artık bitti diyorum ama ne gezer...bizimki de geliyor...yani zayıfı olduğu için geçiş yapamıyor ama her haftada bir yanımda bitiyor...bölüm aynı olunca misafir öğrenci gibi izin almış, derslerime de giriyor...yine birlikteyiz anlayacağınız..yine yurdun önünde beklemeler, tartışmalar..karlı bi günde sabaha kadar dışarda bekliyor..donup ölecek diye korkuyorum ilk defa..acıyorum da ama n'apıyım istemiyorum, hoşlanmıyorum...böyle yaptıkca da iyice sinirimi bozuyor..neyse, son sınıftayız artık..bigün yine okula geldiğinde babamla eniştem de geliyor..bunu benim önümde ağzını burnunu kıracak şekilde dövüyorlar..o esnada, yani dayak yerken söylediği bir cümle, ilk defa içimi yumuşatıyor : ' baba, dur bi dakika, konuşalım, seviyorum ben onu'.baba diyor, benim babama baba diyor..hem de yüzü gözü kan içindeyken...o an anlıyorumki bu inat, elde etme hastalığı, psikopatlık vs değil, gerçek bi sevgi....o dayağını yiyip dönüyor ama benim içimde de bir kıvılcım tutuşuyor..tabi dayaktan sonra da vazgeçmiyor, geliyor yine...bu sefer konuşuyorum onunla...ilk kez bi umut ışığı yakıyorum..şok geçiriyor tabi..ağlayarak bakıyor gözlerime: 'seni çok mutlu edicem' diyor...4 yıldan ve bunca olaydan sonra onunla evlenmeye karar veriyorum :) tabi bunu insanlara, hele de aileme söylemek çok zor.ama bunun böyle olacağınnı bende bilmiyordumki..kader.....ya da onun hergün Allaha yalvarmasının bi sonucu..birgün yine tartışırken 'seninle evlenmicem, sevmiyorum seni, anlamıyormusun' demiştim de o da bana ' ben seni Allah tan istiyorum.o verirse olur, sen ne karışıyosun' demişti..belki de bu kadar inanmasının bi sonucuydu...sonunda söyledim aileme..onlar da bi şok geçirdi tabi ama sandığım gibi karşı çıkmadılar...'o çocuk seviyordu zaten seni' dediler..sonrası mutlu son..atandıktan bir yıl sonra evlendik........................
vee çocuk....çocuğa karar verdikten sonra beklemeye başladık..ama olmuyordu bi türlü...doktorlar, tahliller vs...sonuç :sizin çocuğunuz olmaz!!!!!!!!!!!!!! yani normal yolla olmaz..tüp bebek denicez...2 başarısız tüp bebek denemesi...çok yorucu, çok zor bi süreç...bir sürü para, emek....sonuç hüsran...artık tüpten vazgeçip 'ne yapalım, biz birbirimize yeteriz' dediğimiz anda hiiiç beklemezken süpriz bi haber : 'hamileyim'........................şükrün tarifi yok...bizim delikanlı diyordu gerçi 'olmaz diye birşey olsa sen benim karım olamazdın,,çocuğumuz da olacak'''..ama ben onun kadar inanmamıştım...
gerisini biliyosunuz zaten...sizinle burada aylarca paylaştık duygularımızı.........
ve gelelim topiğin asıl konusuna.doğuma..
ben buranın son doğuran annesi olma payesini taiıyorum.assolist benim oğlum oldu :)
41+3 üncü günümde (5 nisan 2012 de) ,bi gün önce doktorun 'hiç bi belirti yok, bebek aşağı inmemiş, açılmanda yok' vs demesi üzerine normal doğum ümidimi kaybetmeye başlamış, sezeryan tarihi hesaplarken gece 2 de ufak bi sancıyla uyandım..yalancı sancılardan biri sandım tabi..lavaboya filan gittim.10 dk sonra aynı şekilde olunca dikkat kesildim, dakika tuttum..yaklaşık 10 dk sonra tekrarlayınca tamam dedim, oyun başlıyor :) hemen kalkıp abdest aldım,namaz kıldım, biraz kuran okudum..dua ettim..sonra da gidip çay koydum..sabah bişey yiyemem, enerji lazım, aç kalmayım dedim..iştahımla tanınan ben, o anda da yemeği düşünerek sonrasında büyük dalga konusu oldum, o ayrı mesele :) kimseyi uyandırmadan bi güzel kahvaltımı yaptım...sonra dişerimi fırçaladım, cavşen okumaya başlamıştımki suyum boşaldı...ablamı uyandırdım..suyum geldi diyorum, o da uyku sersemi 'ne suyu yaa' diyor...neyse uyandı.telaşlandı tabi ama ben anormal derecede rahattım..banyoya girdim, 10-15 dk sıcak suyun altında durdum..sonra çıktım giyindim, hasta bezimide koydum tekrar su gelirse ortalık batmasın diye...dedim sancıların sıklaşmasını bekleyelim...bu arada eşim istanbulda, ben boludayım annemlerin yanında...eşimi aradım yola çıksın diye ama çalıyo çalıyo açmıyo...sinirlendim biraz...sabah 6 oldu.sancılar6-7 dk ya düştü...hastaneye gitmek üzere yola düştük..eşim hala açmayınca karşı komşumuzu aradım..zile basıp uyandırın dedim...yarım saat geçti, kadın aradı 'yarım saattir basıyorum, açmıyor kapıyı' dedi..bu sefer aldı beni bi telaş...kesin bişey oldu..ya bayıldı, ya öldü diyorum..ağlamaya başladım...bebeği filan unuttum..tek düşündüğüm eşim...bu arada beni nst ye filan bağlıyorlar işte..ben eşimin arkadaşını aradım..git bak, camı kır gerekirse, dahada açmazsa polisi, ambulansı ara' dedim...ben bi yandan sancı çekip bi yandan eşim için dua ederken dokuz doğurdum resmen..yarım saat sonra haber geldi, ulaşmışlar eşime...gece uyku tutmamış, sabaha karşı uyuyunca da uyanamamış..bu sefer de sevinçten ağlamaya başladım...neyse bu macera da atlatılınca beni doğumhaneye aldılar...sancı var ama açılma yokmuş..doktor, sen doğurabilecek gibi durmuyosun,, suni vericez, ama büyük ihtimal sezeryan olucak dedi...çok üzüldüm..42. haftaya kadar boşunamı beklemiştim...hemen bütün arkadaşlarıma toplu mesaj attım dua edin diye..neyse, 2 saat o korkunç suni sancıyı çektim..sancı esnasında ayakta olmak ve derin nefes almak rahatlatıyodu biraz.sık sık çişim gelmiş gibi hissediyordum, tuvalet hemen yanımda zaten, gidiyorum, bişey yok ama tuvalete oturmak da biraz rahatlatıyo..ebeler geldi, sezeryan olacak gibi, ama son bi konrtol edelim, açılmadıysa ameliyata hazılıcaz dediler...muayenede ebe çok şaşırdı...birden nasıl oldu, 7 cm açılmış dedi...oo, başladı bile doğum dedi...bi saat daha sancı çektim...bu arada her sancı geldiğinde herkese dua ederek geçirdim..dua listem elimdeydi zaten, önceden hazırlamıştım..tpopictekilere de de bolca dua ettim...ablam hastanede hemşire olduğu için o da yanımdaydı buarada..eşimde gelimiş, dışarda bekliyomuş, haberini aldım..sonra doktor geldi..yere bi örtü serdiler..tuvalete oturur gibi çömel ve tüm kuvvetinle ıkın dedi..şaşırdım tabi..böyle bişey beklemiyodum..filmlerdeki gibi yartağa yatırmıyolarmış.ben de çömeldim.serum askılığını da önüme koydu, buna tutun ıkınırken dedi.sancı geldikçe ıkındım..3-4 dakika sonra sertliği hissettim, ablam da elimden tutuyordu..ebeler çok kuvvetlisin, çok sabırlısın diye motive ediyorlardı...ebe hissediyomusun sertliği diye sordu, hissediyorum galiba dedim.çatala çıkardılar beni.doktor, 3 ebe, 2 de stajer kız vardı..tüm gücünle ıkın dediler...kendimi hiç o kadar sıktığımı hatırlamıyorum...tüm kaslarımı, eklemlerimi sıktım resmen..harikasın dedi doktor, simsiyah saçlarını görüyorum bebeğin.ben beni motive etmek için abartıyo sandım, o kadar çabuk olamazdı..sonra 2 kez daha kuvvetli ıkındım..bismillah deyip tüm gücümle ıkınıyodum.doktor tamam, sakın ıkınma diye bağırdı..ve bişeyin içimden söküldüğünü hissettim..sonra o ılık ılık akış veee gördüm bebeğimi..simsiyah saçlarıyla ıslak ıslak...........müthiş bi andı..ablam fotograflarını çekiyodu..ben 'buruşukmu' diye sordum, 'yoo, gayet güzel' dedi doktor gülerek...o anda onu niye sorduysam :) hemen silip kucağıma verdiler..yanağını yanağıma dayadım, hoşgeldin tarık dedim :) çoook güzeldi...sonra ablam giydirdi bebeği..beni sandalyeyle çıkardılar..eşim kapıdaydı..sarıldı hemen bana..çok mutluydu..sonra da bebeğe baktı..aldı kucağına...eşimin ilk yorumu çok komikti : 'çok güzelmiş..bu bebek bize lüks' :) ( herkes sizin bebeğiniz çirkin olur diye dalga geçiyodu da bizimle)
haa, buarada dikiş kısmında öyle kayda değer bi acı hissetmedim..doğumdan çok dikişten korkuyodum ben.herkes öyle bi anlatmıştıki, özelde doğum yapsam dikiş sırasında beni uyutun dicektim, o kadar yani..ama doğum hiç de öyle değilmiş.tamam acıyo ama öyle aman aman değil..iğne vurulmaktan daha az bi acı..hatta ben çok acımıyomuş ya deyince doktor 'herkes abartılı anlatıp korkutuyo doğum yapacak kadınları, sen bari öyle yapma, olumlu anlat dedi..kesiyi zaten hiç ama hiç hissetmedim..o ıkınma esnasında öyle bi efor sarfediyo, öyle sıkıyosunki kendini boydan boya kesseler hissetmezsin heralde :) yani onda da korkacak bişey yokmuş...

işte bizim doğum hikayemiz de bu...şimdi bağırıyor tarık bey, çıkmalıyım..herkesi öpüyorum
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Lohusalık depresyonu geçirdiğini düşünen bütün taze annelere🤍
Yorumlar
3
Görüntüleme
460
shewastwenty
T
İNTERSTİSYEL sistitden nasıl kurtuldum. Normal sistit değil geçmeyen yıllar süren sistiti olanlar buraya ..
2
Yorumlar
24
Görüntüleme
2K
ebruvaryok
E
Arkadaş kazığı.. Çok mu abartıyorum ??
3 4 5
Yorumlar
85
Görüntüleme
4K
ramses09
B
Spinal Doğum Hikayem :) “Pozitif”
Yorumlar
14
Görüntüleme
2K
brlym
B
R
Spina bifida
Yorumlar
0
Görüntüleme
464
rabiaakplt0
R
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…