Çocuk gelişimi ile ilgili bir hikaye okudum sizlerlede paylaşmak istedim...
Ana terliği =)))
Bir bilim adamının tıp konusunda yeni ve çok önemli buluşları olmuştu.Kendisiyle röportaj yapan gazeteci sordu; ‘Ortalama bir insandan nasıl daha yaratıcı bir insan olduğunuzu anlatırmısınız bize?
Bilim adamı ‘ İki yaşındayken annemin yaşadığı bir deneyim nedeniyle’diye yanıtladı gazeteciyi. Sonra açıkladı;
‘Buzdolabından süt şişesini almaya çalışırken,şişe elimden kayıp yere düşmüş ve ortalık s...üt gölüne dönmüştü.Annem mutfağa geldiğinde,bana bağırmak,söylenmek ya da cezalandırmak yerine ‘Robert ne kadar güzel bir hata yaptın!Daha önce bu kadar büyük bir süt gölü görmemiştim.Evet,olan olmuş.Şimdi birlikte burayı temizlemeden önce biraz yerdeki sütle oynamak istermisin?’ dedi.Ben de eğilip oynadım yere dökülen sütle.Birkaç dakika sonra annem, ‘Robert ,böyle bir şey yaptığında bunu senin temizlemen ve her şeyi eski haline getirmen gerektiğini biliyor musun?Bunu nasıl yapmak istersin?Bir sünger mi kullanalım,bir havlu yada bez mi?Hangisini istersin?’dedi.Ben süngeri seçtim ve birlikte yere dökülen sütü temizledik.
Daha sonra annem; ‘Biliyor musun burada yaşadığımız olay, senin iki minik elinle bir süt şişesini taşıyamadığın kötü bir deneyimdi.Şimdi arka bahçeye çıkalım ve şişeyi suyla doldurup,senin dolu bir şişeyi düşürmeden taşımanı sağlayalım’ dedi.
Böylece şişeyi boğazından iki elimle tutarsam düşürmeden taşıyabileceğimi öğrendim.Ne kadar güzel bir ders değil mi? Daha sonra,o anda bir hata yaptığım zaman bundan korkmamam gerektiğini öğrendim.Yapılan hataların yeni bir şeyler öğrenmek için güzel olanaklar olduğunu anladım.İşte bilimsel araştırmalardaki deneyler de bu temele dayanır zaten.Bir deney başarısız olsa bile,o deneyden çok değerli bilgiler elde edilir.
Etkileyici değil mi? Gelin şimdi bu hikayeyi Türkçe versiyona çevirelim;
Çocuk sütü döker,anne ev içi terliğini usluplü bir şekilde yerleştirir çocuğa, ‘bir daha o mutfağa gir bak ben sana ne yapıcam!!’ diye söylenirken,ne olduğunu anlamayan çocuk ağlaya ağlaya odasına gider. Çocuk süt şişesine bir daha asla dokunmaz,anne ise kirlenmeyen mutfağının dayanılmaz hafifliği içerisindedir…Eskidendi o diyenleri duyar gibiyim.Evet eskiden anneler terlikle vururdu,şimdi bilinçlendiler,çocuğun kafasına değil poposuna vurulması gerektiğini biliyorlar…Artık ne kadar bilinçliyiz çocuk eğitiminde yorumu size bırakıyorum…